Dün bir profesör'ün konferansina gittim.
Konu psikoloji.
Adam kendi ailesi ile ilgili örnekler verdi.
Annesinden bahsetti. Annem yillardir babaannemin ona neler cektirdigini anlatir, sonrada hep aglardi dedi. Yillardir hep anlatir, hic bikmadi anlatmaktan dedi.
Neyse, gün geldi catti, benimde evlilik zamanim geldi dedi.
Dügün arifesinde annesi kendisini yanina cagirmis.
Bahcede ufuga dogru bakti bakti bakti dedi. Sonra bana döndü dedi.
Ve "oglum babaannen hakliymis" demis:))))
Bizde gördügümüzü sorgulamadan uygulamak diye bir kavram var dedi.
Simdi bu kadar cok gelin-kaynana sendromu varken etrafta, ve nerdeyse herkes kaynanasindan sikayetciyken aklima dün o söylenenler geldi.
Kisa ve öz : Ogullarini kiskaniyorlar:)))
Olay bu.
Bosver be canim takmaaaa..
Herkese hakettigi degeri ver, mesafeli ol, ozaman hic bir sey yapamazlar.
Ne yazikki bundan anliyor bazilari.