güzel konu canım gerçekten,,
başından beri şunu düşündüm,
inan bunlar bize birer emanet,yani veren var,koruyan var,ağzıma almaktan imtina ederim ki,alan var,
biz sadece o emanetlerin emnateçileriyiz,
hamilelik süreci başlı başına bir mesele olduğu gibi doğum ve sornası da aynı düşüncelerle geçti ve geçiyor,
çocuklarımı çok kez battaniye altında buldum,kaymış içine gömülmüş,insanlar bunu için burda topikler açıyor,
bir yavrum ciddi bir rahatsızlık geçirdi tedavi oldu çok şükür,bir kaç gün içinde daha farkedilmez ve değerler artsaydı hiç dönülmez durumlar olabilrdi denildi,şimdi iyiyiz hamdolsun,
geçen gün bir kızımın tırmağını keserken hafif etini de içine kaçırmış kesmişim,mahvoldum,
bir kızımn tırnağında bildiğin dolama çıkmıştı,kahroldum,
daha neler göreceğiz kimbilir,
ağlıyorlar evet,katıla katıla,bazen emerken boğulur gibi oluyorlar,aşı oluyorlar,kan tahlili veriyorlar,oluyor da oluyor,,
ama tüm bunlar için de hep sakin kalmaya çalışıyorum,
çünkü tedirgin,endişeli,ağlak,panik bir anne olmaktansa,
sakin,problemsiz,Allaha havale eden cinsten bir anne olmayı zor zamanlar da geçirsem tercih ediyorum,
biliyorum ki nasıl anneler isek öyle çocuklar yetiştireceğiz,
ben düştüğü zaman bana bakıp gülen ve hoppaaaa diye kendi kendine kalkmaya çalışan,
benim gibi inandığım gibi herşeyin Allahtan olduğunu inandırmak istediğim çocuklarım olsun istiyorum,
bu yüzden sürekli onları gerçek sahibine emanet ediyorum..
Rabbim emanetlerini layıkıyla yetiştirme sabrı,gayreti,iştahı versin..