Nasıl bir annesiniz

4.5 aylık üçüzlerim var çoğunuz biliyorsunuz onlara sahip olabilmek için çok mücadele ettim çok yıprandım bazen arkadaşlarımın bebeklerine bakıp gece sessizce ağladım ama sonunda bir bebek isterken üç tane meleğim var bebeklerime aşığım resmen onları görmek onlarla oynamak büyüdüklerini görmek beni çok mutlu ediyor ben aşırı hasssas bir anneyim bebeklerim aşı olurken ağlayan, mamayı istemediklerinde; aşırı uyuduklarında az uyuduklarında telaşlanan gece nefes alıyorlarmı diye defalarca beşiğin içine kafamı uzatan bir anneyim sanırım ben otoriter düzen sağlayan bir anne olamıycam olmakta istiyormuyum bilmiyorum ama çoğu kişi bu şekilde 3 çocukla çok yıpranacağımı hayatımın altüst olacağını söylüyorlar nekadar doğru zaman göstericek peki sizler nasıl annelersiniz ???

pitosum düşündürdün daldırdın gittin benide.. Allah bağışlasın Allahım mutluluğunuzu bozmasın inşallah..

güzel konu canım gerçekten,,

başından beri şunu düşündüm,
inan bunlar bize birer emanet,yani veren var,koruyan var,ağzıma almaktan imtina ederim ki,alan var,
biz sadece o emanetlerin emnateçileriyiz,
hamilelik süreci başlı başına bir mesele olduğu gibi doğum ve sornası da aynı düşüncelerle geçti ve geçiyor,
çocuklarımı çok kez battaniye altında buldum,kaymış içine gömülmüş,insanlar bunu için burda topikler açıyor,
bir yavrum ciddi bir rahatsızlık geçirdi tedavi oldu çok şükür,bir kaç gün içinde daha farkedilmez ve değerler artsaydı hiç dönülmez durumlar olabilrdi denildi,şimdi iyiyiz hamdolsun,
geçen gün bir kızımın tırmağını keserken hafif etini de içine kaçırmış kesmişim,mahvoldum,
bir kızımn tırnağında bildiğin dolama çıkmıştı,kahroldum,
daha neler göreceğiz kimbilir,

ağlıyorlar evet,katıla katıla,bazen emerken boğulur gibi oluyorlar,aşı oluyorlar,kan tahlili veriyorlar,oluyor da oluyor,,

ama tüm bunlar için de hep sakin kalmaya çalışıyorum,
çünkü tedirgin,endişeli,ağlak,panik bir anne olmaktansa,
sakin,problemsiz,Allaha havale eden cinsten bir anne olmayı zor zamanlar da geçirsem tercih ediyorum,

biliyorum ki nasıl anneler isek öyle çocuklar yetiştireceğiz,
ben düştüğü zaman bana bakıp gülen ve hoppaaaa diye kendi kendine kalkmaya çalışan,
benim gibi inandığım gibi herşeyin Allahtan olduğunu inandırmak istediğim çocuklarım olsun istiyorum,
bu yüzden sürekli onları gerçek sahibine emanet ediyorum..
Rabbim emanetlerini layıkıyla yetiştirme sabrı,gayreti,iştahı versin..

kızlar sanırım bu durum birazda kendi yetiştirlme tarzımızdan dolayı ben çok pimpirikli bir baba ve çok hassas bir anneyle büyümüş ve daha sonra ikisinin ayrılmasıyla dağılmış biriyim babam dışarı çıkmak istediğimizde yok bişey olur aman araba çarpar gibi çok korumacı laflar söylerdi annem ise üşümemizden yorulmamızdan korktuğu için liseye kadar ne ev işi ne başka iş yaptırmamıştı ve ben ne yazıkki annesizliğin ne demek olduğunu çok acı tecrübeyle edindim evet hatalıyım diyorum hata ediyorum farkındayım ablamda abimde aynuı benim gibi büyüttüler çocuklarını şimdi ise kendileri güvenleri olmayan okul döneminde sosyal hayatlarında sorunlu çocuklar ama nasıl yapıcam nasıl düzelticem kendimi hep eksik kalmışlıklarımı çocuklarımı tamamlıyorum dediğim gibi en güzel zamanlarımda annem yoktu yanımda elbette herşey allahtan tedbir bizden farkındayım ama yapamıyorum olmuyor nasıl değişicem peki ben

ben bu konuya tek cümleyle karşılık vermek istiyorum ...ki bu söz bana ait değil........

Çocuklarınızı kuzu gibi büyütmeyiniz ki;ileri de kuzu gibi güdülmesinler............. (Şeyh sadi şirazi)


bu söz çok ta hoşuma gitmiştir..........

Kayracım ne güzel,ne özel..
Bırazı çocuğun karakteriyle alakalı olmakla beraber,
pitosumm senin söylediğin gibi annenin-babanın yetişmişliğiyle de ve öğretileriyle de bağlantılı,
biz de bir o kadar rahat yetiştik evet,
demek ki,anne-babalar nasıl oluyorlarsa evlatları da öyle oluyor,bak,
ne biliyim kendini telkin etmeye çalış,aklından gitmek,bakmak geliyorsa da gitme mesela,
sonra çoğul çocuk bunlar,biri bazen ağlayarak sırasının kendisine gelmesini beklemek zorunda kalıyor malesef,
çok üzücü evet ama alışmak zorundalar,
her sıkıntıya üzülmek,bizi çok yıpratır,zaten fazlasıyla yorucu bri dönemdeyiz değilmi..

canımmmmm pıtos bence bu tedırgınlıgın cok normal daha ne oldukı dogum yapalı ve uç bebek ..........toparlanma surecıncedesın kaygılı olman streslımm olman normal..........bana gore annelık herkese gore farklıdır.......kımse kımseye uymaz kımseyle ne kendımızı ne evlatlarımızı kıyaslayamayız ........deneyımlerden faydalanırız o kadar.......bende senın anlattıklarına uyuyorum bıraz .........ben hayatta cogu seyımı yalnız yapan bı ınsanım doktora gıderken bıle yalnız gıtmeyı tercıh eden bırıyım .....annemı 14 yasında kaybettım abım ve ablamla cok yakınız..... 15 yasında oğlum var bılıyosun su anda bıle evden cıkınca sıksık ararım az gec kalsın telefona yapısırım .......bu yıla kadar nefesını kontrol edrdım ........ama gttıkce daha rahatım o buyudukce tedırgınlıgım azaldı cok zor anne olmak.......yalnız baktım bende...ne cok ısretdım anneannesı gorsun ama kısmet .....alısıyolar ogrenıyoıolar .........sevgımızle basarıyolar..........cok dısıplınlı olmak ta ıyı degıl ............yerını zamanını bılmek cok onemlı davranışların zamanla hersey oturacak yerıne ............hersey duzene gırıyo bıraz kontrollu olmak kendımıze guvenmek gerek sadece.........eeeeeeeee her rahmetın bı zahmetı de olucak elbet............ve tabı karaalı olup dısardan kımseyı karısturmamak en zoru bu ışte .............babaanne dayı hala vs...............en cok bunu kullanıyo cocuklar ve enzoru bu buyukler kıyamıyoo ............yerı gelınce hayır demek en onemlısı..........hayat hergun bıseyletr ogretıyoo bıze ..............rabbım saglık versın ınş annelere ve cocuklarına.......guzel gunler nasıp etsın ınş............hayırlı evlatlar yetıstırelım ..............guç kuvvet versın rabbım...............sen bır annesın ve guclusun üç bebekle bu hayatın tadını cıkar canımmmmmmmm

ya otorite dediğin tek çocukla,iki çocukla,üç çocukla aynı oranda uygulanamaz ki zaten,
bir noktada bir kısımda bir esneklik olacak zamanla,mecbur..

aahhhhhhh ahhhhhhhh olmaz zten onlar varya onlar öle kı yerı geldımı parmaklarında oynatırlar annebabayı............hepsı baska bırıbırınden..........bırıne uygulanan dıgerıne uymaz annne artık uzmanlaşıcak hepsı hakkıında..............ışımız gercekten zor ama ımkansız degıl......... bu guzel nımetı verene sukredıp yola koyulacaz ınş............sevgılerı olmasa hıç tahammul edılırmı ..........sevgılerı cok guzel ve herseye deger..............kolay gelsın hatunlar hepımızeeeeeeeee

kızlar aynı bende pitos gibiydim ilk oğlumda .daha beterdim diyebilirim.doğduktan iki saat sonra elime bir aldım altını bile deyiştirtmedim kimseye hat safaydım resmen yere bile bırakmadım yazık yataklarda koltuk üstlerinde büyüdü.ama bunun karşılıgı yaşıtlarına göre herşeyi geç yaptı 14 aylık yürüdü bunun gibi büssürü şey mesela gözünden yaş gelmesin diye güneşe çıkartmazdım uç noktada yaşadım ama inanın zarar veriyoruz bebişlere.anne bagımlı özgüveni eksik bir çocuk oldu başa çıkamayınca kreşe verdim ve biraz toparladık şükür .onun için yeni gelecek bebişlere kesinlikle yapmam gerekirse yerlerde büyüsünler rahat rahat haraket etsinler.gelişimleri bile deyişik oluyor çocukların daha aktif çevik oluyorlar

kayra harika bir söz yazmış doğru arkadaşım çok doğru bir laf .
en iyi anne olmaya çalışırken çocuklarımıza kalıcı zararlar veriyoruz .
otorieyede gelince ben fazlasıyla sevgi dolu gerektiğindede tam otorite olmayı ögrendim.şimdi idareediyorum ama ileride ne olur bilemem .
ALLAH HEPSıNE SAĞLIK MUTLULUK VERSıN ıNŞALLAH.

Kayra .!.:

ben bu konuya tek cümleyle karşılık vermek istiyorum ...ki bu söz bana ait değil........

Çocuklarınızı kuzu gibi büyütmeyiniz ki;ileri de kuzu gibi güdülmesinler............. (Şeyh sadi şirazi)


bu söz çok ta hoşuma gitmiştir..........

Genişletmek için tıkla...

kayracım sanırım duymak istediğim söz buydu eğer bu sözü hayat felsefem haline getirebilirsem ne mutlu bana şimdi evimin bir köşesine kocaman bir yazıyla yazıp asıcam hergün görübeliceğim biryere ama teşekkürederim opuyorumnanaktan

muallimcim sanırım annesiz olmakta başlı başına bir etken inş üç kızında daha rahat olabilirsin
bende yazdıklarınızdan yola çıkarak hemen deniycem ölçülü bir şekilde olmalı tabii çok rahatlıkta zarar verebilir sanırım orta kararlı olmak gerek paylaşımlarınız için teşekkürler

ayyyy bu ne güzel topik olmuş okumaya doyamadım vallaha yawww pitosum çok güzel bir konu tebrik ederim ve herkes ne kadar güzel şeyler yazmış burayaaaa

benimde annelik hakkında bazı planlarım var şöyle yaparım böyle yaparım şöyle yetiştiririm diyorum ama buraya yazmıyorum çünkü henüz anne olmadıım için duygularımın nasıl olacağını bilmiyorum anne olunca katılıcam aranızaaaaa o zamana kadar sıkı takipçinizimmm

pitoscum yanlız degılsın bende ılk ay adet oldugumda cok uzulmuştum ınanırmısın 2 aylık evlı olmama ragmen drlara gıdıyordum olmucakmı dıye ozamanda arkadaslarım vardı hamıle olan olmasa bıle dogsada onları sevelım derken 6 aylık evlıyken hamıle oldugumu öğrendım çok zorlu gectı hamılelıgım sureklı kafamda ya bebegımı kaybedersem ,lürüm dıyordum 6.5 aylıkken su azlıgı ve bebegımın böbregının olmadıgını söylemıştı drum ınanırmısın tek duşuncem yıne dogsun hemen vermeye ragzıydım kımseye bellı etmesemde sabaha kadar aglıyor hatta ben kendımı tesellı edıyordum uzuntuden 7 ay bıttı dogum yaptım bebegım cok zayıf dogdu fakat 3. Gun ssabahı cıktık evımızdeydık herseyımı ona adadım esımı bıle unutmuştum gecelerı hep nefesını dınlıyordum ayrıca bebegımın böbregıde varmış dr göremedi.oglum dogduktan sonra fıtık oldu 3 aylıkken amelıyat oldu ogunu bır ben bır allah bılır hastanede tam ogluma önluk gıydırıyordum hemsıre bakayım su şımarıga dedı elımden aldı gıttı sadece emzıgı kalmıştı elımde kuzumun saatler gecmıyordu her kapı acılışında bagırarak efe dıyordu ama yanılıyordum 1.5 saat sonra oglumu sedyede baygın görunce arkasından gıdememıştım bıle halada en ufak bışıde panık yapıyorum acaba bışımı oldu bazen cok sınırlenıyorum ona zarar bıle verıyorum ama çok pişman oluyorum şimdi söz verdım kendıme kötu anne degıl örnek anne olmak ıstıyorum herseye ılımlı bakıyorum yerı gelıyor uyumak ıstemıyorsa 4 de kadar bıle oturuyorum nıye uyumuyorsun dıye kızmıyorum bırakıyorum nezaman ısterse kendı uyusun kızınca elıne hatta bazen kafasına vururdum şimdi kızmak yerıne guluyorum oglum busefer çok şımarıyor ama daha tatlı oldugu ıçın her turlu sevıyorum canım oglum benım.pinpiriklenmede haklıyız ılk defa anne olduk.

ay yazrken çok seslı aglamışım esım kalktı bışı oldu dıye nasıl panıkle sarıldı o sarılınca daha cok aglamaya basladım.esımınde uykusunu böldum napayım annelık böyle bışı hem gulucez hem aglıcaz

Ne güzel bir konu açılmış.Ve ne güzel üçüz,ikiz annesi olmak.Bende bebeğimi Rabbim den çok istemiştim.Ama biraz sabırsız bir anneyim sakin olamıyorum hemen sinirleniyor,bazen çığlık atarak tepki veriyorum.Önceden çocuklarına bağıran anneler kızardım "seni de göreceğiz"derlerdi ah ettiler bana galiba.Bazen çok sinirlenip ona kızabiliyorum ama bebeğim hayattaki en değerli varlığım.Artık sakin olacağım diyorum ama nasıl olacak bakalım (bu ara içimden saymaya başladım biraz etkili gibi)Yaa nasıl sakin yaklaşmalıyım bana da akıl verin.Birde genelde otoriterim galiba,yani mesela olmaması gereken bir şeyde hayır diyorum ama büyükler var ya hiç yardımcı olmuyorlar.Oda onların yanında hemen ağlıyor,kendini arkaya atıyor.Biraz arada bırakıyorlar beni.Geçen gün arkadaşımın kızı benim kızın parmağını kopartırcasına ısırmış görünce nasıl içim yandı bağırmaya başladım niye yanımda durmadın diye ama o daha çocuk ısıran da çocuk.Yani onun canı yansa ben kahroluyorum.Rabbim sabırla,hayırlısı ile bütmeyi nasip etsin hepimize,dilerim iyi kullar olurlar.Canım sana da çok çok kolay gelsin malum üç tane

anne olamadm henuz ama mukemmel bir anne oldugunu dusundum yazini okuyunca, o kadar zorluktan sonra yavrularina kavusmussun boyle olman cok normal. zamanla yoluna girecektir eminim. gittikce onlarin saglikla ve mutlulukla seninle oldgunu gorecek ve rahatlayacaksindir.
benim annem beni sokaga bile cikarmazmis her seyden sakinirmis ama ben her seyimi kendim yaparim ayrica cok gozu karayimdir, annem bu cocuk bana ragmen nasil boyle oldu der. ama ben sayesinde boyle oldum cunku bana bir sey olur mu diye korkarken bir yandan anaokuluna gitmemi, kitap okumami, tuyatroya gitmeme cok onem vermis, bir sekilde sosyallememi saglamis yani demek degilki bir sey olur mu diye korkan cocugun annesinin davranisi o cocugu urkek yapar, bir yaniniz boyle olur diger yaniniz sosyallesmesi icin caba harcar ve acigi kapatir.
senin sorun farkli ve ben anne olmadigim icin cevaplayamam, tecrubeli arkadaslar daha dogrusunu soylerler ama bence senin su an cok pimpirikli olman bebeklerine zor sahip olmanla da cok ilgili ve henuz cok yeni oldugu icin zamanla asilabilcek bir durum.
formda ucuze hamile olan arkadaslarimiz ne yazikki icleri yana yana ucunu de kaybetmemek icin birinden vazgecmek zorunda kaliyor. bence sen cok guclu bir annesinki ne olursa olsun hicbirinden vazgecmem demissin. (sakin yanlis anlamayin, diger anneler de ne acilarla ve farkli dusuncelerle mecbur boyle karar veriyor) dikkatimi ceken su oldu muhtemelen ucuzlere hamileyken sana da risklerden bahsedip bunu yapmani soylediler sen kabul etmeyip devam edince surekli ucune de bir sey olucak korkusu yasadin. bir anne bu korkuyu; dogurunca uc bes ayda ustunden atamamis olabilir, cok normaldir. ben anlatikklarinda bu yasadiginin etkisi olabilcegini dusundum. o yuzden biraz kafanda gecmiste yasadiklarinin muhasebesini yaparsan kendini daha iyi ve saglikli bir muhasebeden sonra ise daha farkli hissedebilirsin. o gunlerin gectigini, cok sukur yavrularinin seninle saglikli olduguna inandirman belki faydali olur diye konuya dahil oldum.
sacmaladiysam kusura bakma ne de olsa anne degilim bebek buyutmedim.

ve derler eskıler bı annenın ılk cocugu ıçın ılk çocuk annenın acemılık heyecanlı donemıne geldıgı ıçın dermışkı annemın ılkı olacagına dagda tılkı olsaydım...............gercekten dıkkat edın ılk cocuklar daha farklıdır hele son cocuklar en rahat en ıyı olandır cunku anne artık tecrubelı sakın olmuştur gercekten cok farkedıyo annenındaha toy donemıyle daha olgun donemı..........guzel bı gun ınşşş

ben bı ablam bı abım var ben en kucugum gercekten daha nazlı daha ozgur daha rahat buyudum..........ablam daha cok sorumluluk alırken hep kızılırken sen ablasın denılırken cok daha ezıldı............ama tabı bıanda ıkızokumak üçüz olunca bu daha farklı daha zor ..........ve her cocuk farklı ve bu cocuk egıtımı hıçbıseye benzemıyoo kıtaptan okumak farklı yasamak farklı.........ben kurs hocasuıyım bı talebem vardı................kadın cocuk egıtımı hakkında kıtap yazmış bıgun geldı cok uzgun moralım cok bozuk cocugunmla basım dertte dedı...........ya sen kıtap yazmıssın bılgın var bu konuda.. dedım öle olmuyo hocam dedı ..yazmak baska yasamak baska bu oğlum cok zorladı benı dedı.........rabbım ıyı ahlakı ıyı huylu aklı basında anababasına hayırlı evlatlar versın ınş evlatla ımtıhan etmesın kımseyı..........

gündoğmadan okurken yaşlar döküldü gözlerimden okadar duygulandımki yazdıklarına sanki beni tanıyor gibi ne içten ne sıcak bir yazı yazmışsın eline yüreğine sağlık evet çok zorluklarla sahip oldum onlara okadar çok iğne ve serum yedimki mesela sayısını bile bilmiyorum ve en zoru doğuştan bel kemiğimde fazlalık olduğunu bildiğim halde bebklerim narkozdan etkilenmesin diye ep. anesteziyi seçtim daha öncede yaptırdığım için biliyordumki o iğne belime defalarca girip çıkıcak kemiğime denk gelicek ama olsun acımadı canım sevgiyle umutla yattım o masaya bunlar sadece örnek onları istiyorsam bunlarada katlanıcaktım elbet tek isteğim bebklerim büyüdüğünde bana sen bize çok iii bir anne oldun demeleri rabbim sanada hayırlı sağlıklı evlatlar versin çok teşekkürler