Nasıl Arkadaş Ediniyorsunuz?

Bir yaştan sonra arkadaş edinmek çok zor.
3 sene kaldığım bir şehirde iki samimi arkadaş edindim sadece.

Burada ise 1 senem bitti.
Tam ısındım tayini çıkıyor birinin.
Kaldı geriye 1 tane.

Yine de bunlar donuma kadar her şeyimi paylaşabildiklerim değil henüz :)

Ben eski arkadaşlarımla olan bağımı koparmadım.
Onlar yetiyor genel olarak ama insan şöyle pijamalı halleriyle salya sümük dertleşebileceği
birilerini yakınında istiyor haklısın.

Ben öyle dostlukları zor edinirim ama buldum mu da bırakmam..

Kimi arkadaşa hiç ihtiyaç duymaz benim için ekmek gibi su gibi ihtiyaç :KK14:

Gerçekten bir yaştan sonra arkadaş edinmek zor.Hayat derdindeki insanlar arkadaş edinmeye zaman ayıramıyor.

Ama ileri yaşın da şu avantajı var: arkadaş olabileceğin yaş skalası artıyor. ben 15 yaşındayken 21 yaşında biriyle arkadaş olmazdım ama şu an 29 yaşındayım 35 yaşında biriyle arkadaş olabiliyiorum.
 
Ben de buna benzer şeyler yaşadım
Insanlar artık çok menfaatçi olmuş ya

evet çok üzüldüm bu olaya. ama yeni iş yerimde de acı bir sürpriz beni bekliyordu. yeni iş yerindeki insanlar uzun seneler beraber çalışan insanlar olduğu için çok katı bir gruplaşma vardı. içlerine girmeyi denedim ama mümkün değil, " bizim grubumuz var, biz yalnız değiliz, yeni arkadaşa ihtiyacımız yok" havasındaydılar. birbirlerinin arkasını da öyle bir kolluyorlardı ki, abartmayım ama adeta çete gibiydiler. adam beni görüyor selam bile vermiyor, neden çünkü onun grubu var yeni birine ihtiyacı yok. bana da nefret geldi tabi saldım ipin ucunu.

çok dertliyim arkadaş konularında yüzüm gülse keşke :KK43:
 
en azından iş yerinde insan görüyorsunuz. ben 4yıldır evliyim, 3şehir değiştirdik evlendiğimizden beri ve ev hanımıyım. hiç bir yerde arkadaş edinemedim. nasıl edinilir onu da bilmiyorum. artık sohbet nasıl edilirdi onu da bilmiyorum. akşamdan akşama eşimin kafasını şişirmelerimi saymazsak tabi:)
 
evet çok üzüldüm bu olaya. ama yeni iş yerimde de acı bir sürpriz beni bekliyordu. yeni iş yerindeki insanlar uzun seneler beraber çalışan insanlar olduğu için çok katı bir gruplaşma vardı. içlerine girmeyi denedim ama mümkün değil, " bizim grubumuz var, biz yalnız değiliz, yeni arkadaşa ihtiyacımız yok" havasındaydılar. birbirlerinin arkasını da öyle bir kolluyorlardı ki, abartmayım ama adeta çete gibiydiler. adam beni görüyor selam bile vermiyor, neden çünkü onun grubu var yeni birine ihtiyacı yok. bana da nefret geldi tabi saldım ipin ucunu.

çok dertliyim arkadaş konularında yüzüm gülse keşke :KK43:

Aynı bana benzettim sizi ben de genelde zorlanırım bu konularda ve pek yüzüm gülmez
Allahın bi imtihanı olduğunu düşünüyorum artık :)

Sizin iş değiştirme şansınız yok mu
 
Gerçekten bir yaştan sonra arkadaş edinmek zor.Hayat derdindeki insanlar arkadaş edinmeye zaman ayıramıyor.

Ama ileri yaşın da şu avantajı var: arkadaş olabileceğin yaş skalası artıyor. ben 15 yaşındayken 21 yaşında biriyle arkadaş olmazdım ama şu an 29 yaşındayım 35 yaşında biriyle arkadaş olabiliyiorum.

Ama daha seçici oluyorsun bu kez.
Çekemiyorsun, tahammül edemiyorsun.
Kolay soğuyorsun gibi gibi..

Ben şahsen zor ısınıyorum bir tavrına uyuz olup bırakıyorum. :)
Küçük yaşta daha kolaydı arkadaş olmak, görmezden gelmek, tahammül etmek..
 
Aynı bana benzettim sizi ben de genelde zorlanırım bu konularda ve pek yüzüm gülmez
Allahın bi imtihanı olduğunu düşünüyorum artık :)

Sizin iş değiştirme şansınız yok mu

Yurtdışında bir görevlendirmem var dört gözle onu bekliyorum. Ama bir yandan da çok korkuyorum.

Çünkü bu gruplaşma olan iş yerinde 3 yıl çaıştım. Çok zordu. Her gün odama gelir odamdaki kızı yemeğe çağırırlar, beni davet bile etmezlerdi. Etkilendim yani, hassas bir insanım. Değersizlik hissi oluştu bende. Yeni bir ortama girerken otomatikmen beni dışlayacaklarını düşünüyorum çekiyorum kendimi. Yurtdışındaki görevlendirmem bana verilen bir şans orda da böyle davranırsam değişen birşey olmaz, kendimi hazırlamaya çalışıyorum, "ben değerliyim" diye tekrar edip duruyorum.
 
Yurtdışında bir görevlendirmem var dört gözle onu bekliyorum. Ama bir yandan da çok korkuyorum.

Çünkü bu gruplaşma olan iş yerinde 3 yıl çaıştım. Çok zordu. Her gün odama gelir odamdaki kızı yemeğe çağırırlar, beni davet bile etmezlerdi. Etkilendim yani, hassas bir insanım. Değersizlik hissi oluştu bende. Yeni bir ortama girerken otomatikmen beni dışlayacaklarını düşünüyorum çekiyorum kendimi. Yurtdışındaki görevlendirmem bana verilen bir şans orda da böyle davranırsam değişen birşey olmaz, kendimi hazırlamaya çalışıyorum, "ben değerliyim" diye tekrar edip duruyorum.

Anlattıkların yaşadığım bazı şeyleri hatırlattı
Ama Herkes böyle olacak diye bi şart yok yeryüzünde çok iyi insanlar da var
Bence keyfine bak oh yurt dışı mis ya :)
 
Ama daha seçici oluyorsun bu kez.
Çekemiyorsun, tahammül edemiyorsun.
Kolay soğuyorsun gibi gibi..

Ben şahsen zor ısınıyorum bir tavrına uyuz olup bırakıyorum. :)
Küçük yaşta daha kolaydı arkadaş olmak, görmezden gelmek, tahammül etmek..

Ben de sizin gibiyim. Ama etrafta çok arkadaşı olan, geniş çevre yapan insanları görünce çok imreniyorum, belki ben de yaparım diye hevesleniyorum. Deniyorum ve yine tosluyorum.

Bir de ben duygusal ve hassas bir insanım arkadaşlık ilişkisine başladığımda üzerimden ego tatmini yapmak isteyen,aşağılamaya çalışan vb. çok oluyor bu durumlarda otomatikmen bitiriyorum dayanamıyorum saygısız davranışa.
 
Anlattıkların yaşadığım bazı şeyleri hatırlattı
Ama Herkes böyle olacak diye bi şart yok yeryüzünde çok iyi insanlar da var
Bence keyfine bak oh yurt dışı mis ya :)

evet yeni bir ortam yeni bir insanlar olucak, korkak ürkek çekingen davranmazsam özgüvenli olursam makus talihimi yenerim gibi geliyor
 
Ben de sizin gibiyim. Ama etrafta çok arkadaşı olan, geniş çevre yapan insanları görünce çok imreniyorum, belki ben de yaparım diye hevesleniyorum. Deniyorum ve yine tosluyorum.

Bir de ben duygusal ve hassas bir insanım arkadaşlık ilişkisine başladığımda üzerimden ego tatmini yapmak isteyen,aşağılamaya çalışan vb. çok oluyor bu durumlarda otomatikmen bitiriyorum dayanamıyorum saygısız davranışa.

Benim çevrem geniştir ama hep eski arkadaşlıklarım..
Yeni olan iki tane..

Üzerinde ego tatmini yapmak isteyen kişilerden hayır gelmez yalnız kal daha iyi zaten..
 
Ben de sizin gibiyim. Ama etrafta çok arkadaşı olan, geniş çevre yapan insanları görünce çok imreniyorum, belki ben de yaparım diye hevesleniyorum. Deniyorum ve yine tosluyorum.

Bir de ben duygusal ve hassas bir insanım arkadaşlık ilişkisine başladığımda üzerimden ego tatmini yapmak isteyen,aşağılamaya çalışan vb. çok oluyor bu durumlarda otomatikmen bitiriyorum dayanamıyorum saygısız davranışa.

Benim çevrem geniştir ama hep eski arkadaşlıklarım..
Yeni olan iki tane..

Üzerinde ego tatmini yapmak isteyen kişilerden hayır gelmez yalnız kal daha iyi zaten..
 
"arkadaşa ihtiyaç yok ki" diyen arkadaşlara sormak istiyorum, mesela "kınam, nişanım, düğünüm olunca napıcam, kimi çağırıcam" diye düünmüyor musunuz sonuçta bunlar yalnız olmuyor ki arkadaşa ihtiyaç var

evli kadınlar da bebek doğurunca baby shower falan yapıyorlar çağıracak hiç arkadaşı olmaması kötü olmaz mı

Arkadasa ihtiyacım yok demiyorum ama bulundugum çevreye ait hissetmedigim icin hep kendi halimde oldum. Arkadasim yok hic. Üniversiteden 3-4 arladasim var..
Nişan, düğün..herşeyde tek olucam baya üzücü :(
 
Evet derdim bu. Evleneli 1 yıl oldu. 5 yıldır aynı şehirde yaşıyorum ama maalesef arkadaş çevrem iş yerimle sınırlı. Oradaki insanlarla da taban tabana zıt hayat tarzlarımız var. Bazen görüyorum insanlar birbirleriyle plan yapıyor gezmeye gidiyor oturmaya gidiyorlar filan. Çok eski arkadaşlarım bile ben aramazsam asla merak etmezler. Haliyle yalnızız.

Aslında oldukça sosyal bir insanım. Girdiğim ortamda hemen ilişki kurarım. Spor salonuna çeşitli kurslara katıldım şimdiye kadar. Oralardan tanıdığım insanlar da oldu ama hep geçici kaldı ilişkilerimiz.

Sizler nasıl arkadaş ediniyorsunuz?
Bende ıkı yıldır farklı bı sehırde evlıyım kımden yok yanı ama kalabalık bı arkadaş grubum oldu şukur küçük büyük ayırt etmem genel muhabbet edersen arkaadaslık uzun sürüyor bence ve alıngan yada çok yapışık arkadaslarda hep itici gelır.. apartmanında benden 30 yas büyük insanlarla güne girmıştım sonra dedıkodu için telefonlasır olduk sonra genç çevrem oldu tabı haftada bı ıkı gün toplandıgımız arkadaş güzel şey derdını paylaşmak bı kahve içmek bı konuda yardım almak etmek gıbı ben şanslıyım galıba ama ınsan ayırt etmezsenız olur zıt ız dıye bakmayın zıt bıle olsanız sıze bıseyler katar ömürlük olacak dıye bır şey Yok
 
Benim de eskiye dayalı 2 tane arkadaşım var ama şuan başka şehirdeler. Yaşadığım yerde hiç arkadaşım yok.iş yerinde bayan sayısı az ve herkes kendi derdinde. Öyle canım sıkılınca kahve yap geliyorum yada kahve içmeye gel diyebileceğim hiç kimsem yok ve bu bazı zamanlar çok canımı sıkıyor. hep eşimle yada kızımla çıkıyorum . Arkadaşı olup beraber takılanlara özeniyorum doğrusu. Uzaktan biraz soğuk ve mesafeli duruyorum ama beni zamanla daha yakın tanıyanlar aslında hiç öyle olmadığımı söylerler hep. Gerçekten yaş ilerledikçe arkadaş ortamına girmek çok zorlaşıyor.
 
Kız kardeşim ol


Hiç sıkılmıyorum :)
Tam tersine kafam rahat. Kalabalıgı, çok insanı, birden samimi olmayı sevmem genelde insanlara mesafeliyimdir.
En iyi arkadaşlarım kitaplarımdır, resim yapmayı severim bu gibi şeylerle zamanımı geçiririm.

Bende birebir aynıyım ama bazen kendimle konuştuğum bile oluyor insan iki muhabbet bir insan yüzü görmek istiyor.
 
Konu sahibi konuyu açıp uyumuş galiba.
Altta muhabbete dönmüş konu.
Neyse yorumuma geliym,
3-4 tane dostum
20-30 tane ahbabım
Bi dünya da arkadaşım var.
Kuzen akraba vs. olmadığı için onların boşluğunu dostlarım dolduruyo.
Dostlar üniversiteden.
Ahbablar işten ve liseden.
Diğerleri de ilkokul,komşu,kurs vs.den...
Dostlarım hazinem.
İyki varlar.
 
Back
X