Çok güzel yazmışsın teşekkür ederim öncelikle. 1. Madde nasıl da uygun. İlk başladığımızda nasıl aşkla yapıyoruz bu ibadeti. Ve yine dediğin gibi hep öyle hissedeceğiz sanıyoruz. Bir süre sonra o his gidince boşkuğa düşüyoruz. "Aaa noldu şimdi, niye böyle oldu, birşeyleri eksik ya da yanlış yapıyorum galiba" minvalinde bir sürü vesvese gelip musallat oluyor. Sonra da o aşk gidince namaz zor gelmeye başlıyor. Bırakıyoruz. Ama sonra yeniden özlüyorsun namazı. Hem özlem hem vicdan azabı hissediyorsun. Bir süre sonra bu duyguyla başedemeyip geri dönüyorsun namaza. Bi yerde bu döngüyü kırıp sürekli hale getirmemiz lazım. Asıl mesele bu. İnşallah nasip olur bu da.