bana göre evliliğin oturması 2 yılı buluyor.isterseniz leyla ile mecnun olun sonuçta farklı ailelerde yetişmiş 2 insan bir araya geliyor.sevgili iken hele de aşıksan hatalarını gördüğünde amaaan düzelir zamanla diyorsun.ama evlilikte herşey gözüne batabiliyor.çoraplarını sağa sola atınca önce canım bak bunun yeri burası bitanem diyorsun.ok diyor.2 gün sonra aynı şeyi yapıyor bu sefer onun arkasını toplamaktan kendine vakit ayıramadığından ses tonun biraz yükselebiliyor. sadece kadınlar için değil erkekler için de geçerli bunlar.onların hoşna gitmeyecek veya yapılmasını istemedikleri neler yapıyoruz
böyle durumlarda oluşabilceke tartışmalar evliliğin ilk yıllarında bence normal. sonra zaten hem birbirine alışıyorsun, hem belli kuralları birlikte koyuyorsun.ailenden aldığın düzeni değil kendi düzeninle yola devam ediyorsun. birbirimizi kırmadan incitmeden hatalamızı kabul ederek oturup konuşmayı denemek en mantıklısı.fevri çıkışlar hiçbir zaman artı zaman artı kazandırmaz, aksine yıpratır bunu öğrendim. sudan sebeplerle şimdi eşimden ayrılmış olabilirdim. oysa onu çok seviyorum. eşimi hatalarıyla, kendi hobileriyle (futbol, evcil hayvan vs.), zaman zaman unutkanlıklarıyla, bazen aklına estiğinde elinde hediyesiyle
, bazen beni anlamamakta ısrar etmesiyle ama en çok benimle birlikte olmak ve aynı çatı altında yaşamak için yaptığı özverileriyle seviyorum.