- 2 Mayıs 2012
- 527
- 316
İyi giden bir ilişkim var anlayışlı huzuru seven sakin saygılı kafa yapısı olarak da uyuştuğum bir insan sevgilim. Ama iki üç ayda bir ayarını yapmayınca cozutuyor kendileri. Biz 5 sene yanyanaydık çok iyiydik şimdi uzaktayız ama yaza nişan düşünüyoruz. Uzakta zor olur mu değişir mi diye korkarken şükür korktuklarım başıma gelmedi ama bu uzaklık ve onun ortam şartları sebebiyle ben ona kıyamıyordum.Yurtta çok yakın arkadaşı yok nerdeyse yalnız ve annesiz büyüdüğü için gerçekten sevgi ihtiyacını hissediyorum güzel konuşuyorum ilgi gösteriyorum sıkıcı yurt ortamı kötü yemekler derslerin bunaltısı falan üzülüyorum onun için. Evlilikle ilgili konuşurken özellikle sevdiği yemekleri yapacağımı duymak çok mutlu ediyor onu. Evlilikle ilgili konuşunca ben güzel bi hayat istiyorum kavgasız dövüşsüz mutlu olalım, mutlu olucaz demi falan der sürekli. Ben de ona beraber mutlu olacağımızı, anlayışlı olursak iletişimi koparmazsak kavga etmemize gerek kalmadan sorunları çözeceğimizi, (yemeye içmeye düşkündür) tabiki sevdiği yemekleri yapacağımı falan söyledim birkaç kere. İçimden huzurlu aile ortamına hasret bu yüzden benimle de kendi aile ortamı gibi olmak istemediği için bunları konuşuyor diyordum. Ama beyefendi bunları bana görev gibi görmeye başladı, şaka yollu laflarla kendimi hizmetçi gibi hissetmeye başladım. Önceden böyle tek kelime etmezken benim karnımı aç bırakmazsan çok iyi anlaşırız falan diyor