Konuyla alakası yok ama yazı dilin çok güzel, üşenmeden okudum. Kendini çok güzel ifade ediyorsun.
İlişkini gayet objektif yorumluyorsun, aslında burada sana göstermemiz gereken pek bir şey yok; sen hepsini görmüşsün. Sanırım sadece "neden böyle" kısmında takılıyorsun. İlişkinin günah keçisi sensin. Bu da sevgilinin işine gelmiş, çünkü kendini kusursuz zanneden bir herifçioğlu. Hatalarını kabul edip, değişmeye çalışmaktansa, başkasını suçlamak daha kolaydır. O da bunu yapıyor.
Ne yazık ki genel olarak kadınlar daha tavizkar. Hormonlarımızdan, anaç yanımızdan filan olabilir; hayatına soktuğu erkeğe destek olma, onu akıllandırma, olgunlaştırma çabası bir çok kadında var. Oysa bu büyük bir hata. Duygusal dünyamızın yanında mantığımız da var. Duygularımıza göre hareket etmek bize zarar vermeye başladığında, kendimizi mantığımıza teslim etmeyi bilmek gerekiyor. Ne diyor sana mantığın? Bu adam değişir diyor mu? İlişki için verdiğin birkaç yıl emek için, önündeki yılları da heba etmen akıllıca diyor mu? Hak etmediğin davranışlarla sana psikolojik eziyet eden biri için çabalamak, seni yıpratmaktan başka bir işe yaramaz diyordur kesin. Bence o yanına kulak ver.
Kırılıp kırılmadığına bile kendi karar verebilen adam, senin duygularını önemsemiyordur, net değil mi? Önemsese zaten senin kırılman onu da incitirdi, nasıl tamir ederiz kısmının peşine düşerdi. Adamın en büyük hobisi yönetmek olmuş. Oysa sen her hareketini, her duygusunu yönetebileceği bir kukla ya da onun oyuncağı değilsin.