- 14 Ağustos 2016
- 2.001
- 3.637
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Minnoşumu kaybettim...
- Konu Sahibi Wurstria
- Başlangıç Tarihi
- 12 Temmuz 2006
- 55.985
- 215.180
- 52
Başınız sağolsun, 2014'te benzer bir durumu yaşadım, annesinin doğumda öldüğünü düşündüğüm, ölmüş annesiyle çöp konteynerine terk edilmiş bir bebeği daha göbek kordonu üstündeyken eve getirdik, veteriner anne sütü alamadığı için yaşama ihtimalinin çok düşük olduğunu söylese de, kedi sütüyle beslediğim miniğim çok iştahlı ve hareketli olduğu için hep umutluydum ama 25 günlükken maalesef kaybettim, 1 ay gözümdeki yaş kurumadı
eşimin kucağında verdi son nefesini
Ne yazık ki yeterli anne sütü alamayan bebeklerde böyle oluyormuş, bizler elimizden geleni yapsakta yeterli gelmeyebiliyor.
Bir canlıya bağlanmak çok acı verici olabiliyor, o bebeğimin ölümünden 7 ay sonra bir köpek sahiplendik, şu anda 2,5 yaşında ve tüm aşılarını, bakımını yaptırmamıza, sağlıklı olmasına rağmen sürekli ya ölürse ya kaybolursa korkusu yaşıyorum, zamanla aile bireyi olan, sevgiyle bağlandığınız bir canlıyı kaybetme korkusu, hele de onu bebek gibi seviyorsanız çok yıpratıcı oluyor.
- 15 Nisan 2017
- 500
- 512
Allah rahmet eylesin. Cok üzüldüm. Benimde sokkatan 1 aylık iken sahiplendiğim bir kedim var. 3 yıl oldu benimle.
Düşünemiyorum bile kaybettigimi. Evlat gibi. Can gibi. Nefes gibi.
Allah sevdiklerimizi bize bağışlasın.
Elinizden geleni yapmışsınız.
Bende bekarken ailem hic yanaşmazdio hayvan beslememe heleki evde.
Ama ne zaman evlendim eşimde benim gibi allahtan kedi sahiplendik evlqt sahiplendik sokaktan.
Bize bize evlat biz ona ana babq olmaya çalıştık. Peygamber efendimizin de dedigi gibi annr babalık yapın onlara demiş.
Keske birini degil hepsini yastacak imkana güce varlığa sahip olsam ama elimden geldigince. Sizde eve alamıyorsanız duzenli olrak sokaktaki mahalledeki hayvanlara su yiyecek verip onları besleyin.
Tekrar başin sagolsun
Düşünemiyorum bile kaybettigimi. Evlat gibi. Can gibi. Nefes gibi.
Allah sevdiklerimizi bize bağışlasın.
Elinizden geleni yapmışsınız.
Bende bekarken ailem hic yanaşmazdio hayvan beslememe heleki evde.
Ama ne zaman evlendim eşimde benim gibi allahtan kedi sahiplendik evlqt sahiplendik sokaktan.
Bize bize evlat biz ona ana babq olmaya çalıştık. Peygamber efendimizin de dedigi gibi annr babalık yapın onlara demiş.
Keske birini degil hepsini yastacak imkana güce varlığa sahip olsam ama elimden geldigince. Sizde eve alamıyorsanız duzenli olrak sokaktaki mahalledeki hayvanlara su yiyecek verip onları besleyin.
Tekrar başin sagolsun
- 13 Ağustos 2014
- 5.577
- 2.435
kıyamam miniğime
Şanslıymış ki en azından 2 haftada olsa iyi zaman geçirmiş. Yazdıklarınızı okurken ağlamamak için kendimi çok zor tuttum
Benimde bir kedim var ve miniminnacık 3 yavrusu onlar aklıma geldi
Siz elinizden geleni yapmışsınız , keşke hayata tutunabilseydi kuzum
ne çirkin (!) birşeymiş bu böyle :) yerim onu. Allah uzun ve güzel bir ömür versin inşallah. çok uykucu oluyor bunlar ya, zaten günde 14 saat falan uyurlarmış. bir de çok çabuk uyanıyorlar, bizimki her şeye uyanırdı hemen.
yok, bizimkiler kabul etmezler. bizim aile biraz karışık yani 2 kişi yeni yavru fikrine sıcak baktı, 2 kişi asla olmaz, istemiyoruz dedi. olsa olsa böyle zor durumda kalmış bir minnak olur belki onu kabul ederler. yani akışına bırakıcam bu meseleyi ben, belli olmaz belki yolda filan denk gelir, dayanamam alırım bizimkilere de kurtardım vs. diye yalan atarım o şekilde olur belki. he deseler hemen dün gelirken getirecektim bir tane, o da nasıl sevdi beni. :) maşallahı vardı, çok hareketli, enerjik birşeydi. kabul etselerdi şimdi evde hopluyor olacaktı o da. ne yapalım, biraz akışına bırakalım bakalım.
ben bugün biraz daha iyi hissediyorum kendimi ama halen çok üzgünüm.
teşekkür ederim, sağolun. evet herkes, veterinerler dahil aynı şeyi söylüyor, anne sütü çok önemli. bizimki de son bir haftasında hem iştahlı, hem hareketli hem de keyifliydi, maşallahı vardı. yani tamam çok enerjik bir kedi değildi ama bizim peşimizden koşmaya bile başlamıştı rahatsızlanmadan bir gün önce. temizlik yaptık, her odaya girmeye çalıştı kerata. oyun vs. yapıyordu, iyi olduğunu düşündüm nereden bileyim... birden bire karnı şişiverince önce çok fazla yedi, gaz birikti ondan oldu sandık. birazcık bekledik 1 saat falan belki beklemişizdir, hafif hafif keyfi yerine gelir gibi oldu ama şişlik devam etti. sonra ben bir bölgesinde sertlik olduğunu fark ettim zaten o esnada veterinerimiz aramıştı. bizimkiler mesaj atıp durumu çoktan izah etmişler. o konuda hepimiz çok titizdik, asla ihmal etmedik yavrumuzu. parazit olabilir falan dedi, getirin görelim dedi ben kaptım götürdüm. sonrası malum... 24 saati bile dolduramadı miniğim. klinikte kaldı, orada can vermiş zaten ben sabah alırım eve geliriz diye ümit ediyordum, acı haberi aldım...Başınız sağolsun, 2014'te benzer bir durumu yaşadım, annesinin doğumda öldüğünü düşündüğüm, ölmüş annesiyle çöp konteynerine terk edilmiş bir bebeği daha göbek kordonu üstündeyken eve getirdik, veteriner anne sütü alamadığı için yaşama ihtimalinin çok düşük olduğunu söylese de, kedi sütüyle beslediğim miniğim çok iştahlı ve hareketli olduğu için hep umutluydum ama 25 günlükken maalesef kaybettim, 1 ay gözümdeki yaş kurumadı
Ne yazık ki yeterli anne sütü alamayan bebeklerde böyle oluyormuş, bizler elimizden geleni yapsakta yeterli gelmeyebiliyor.
Bir canlıya bağlanmak çok acı verici olabiliyor, o bebeğimin ölümünden 7 ay sonra bir köpek sahiplendik, şu anda 2,5 yaşında ve tüm aşılarını, bakımını yaptırmamıza, sağlıklı olmasına rağmen sürekli ya ölürse ya kaybolursa korkusu yaşıyorum, zamanla aile bireyi olan, sevgiyle bağlandığınız bir canlıyı kaybetme korkusu, hele de onu bebek gibi seviyorsanız çok yıpratıcı oluyor.
bir de şu var, ben naaşını alamadım yavrumun. yani o kadar kötüydüm ki onu görsem herhalde düşer bayılırdım. o vaziyette eve götürecek güç bulamadım zaten kendim zor gittim eve. ayaklarım tutmadı, iyi ki bayılmadım. şimdi düşünüyorum hata mı ettim, günah mı işledim onu almayarak diye ama inanın ki o psikolojiyle zaten mantıklı düşünemiyordum. aslında bir poşete vs. birşeylere sarılarak benim görmeyeceğim şekilde kafesine konulup verilebilirdi, ben de evdekilere verirdim içlerinden biri bahçeye falan gömerdi ama bunları yeni yeni akıl ediyorum şu an. dirisine duyduğum saygıyı ölüsüne gösteremediğim için kendimi suçlamam gerekir mi? bilmiyorum. bir de tek başımaydım, yanımda kimsem de yoktu. çok zordu çok. o soğukkanlılık bende yok ne yazık ki.
belki ben de ileride bir köpek alırım, köpekleri de hep sevmişimdir. onlar da harika birer yoldaş...
öyle yapacağım, bugün balkonda miyavlama sesi duyunca bahçeye koştum hemen. siyah beyaz bir yavruyla göz göze geldik, mama vereyim diye düşündüm, yaklaştım kaçtı benden. aslan kaplan olmuş o, dedim kendi kendime. çevrede de hiç göremedim başka, eve geri çıktım. kalan kuru ve yaş mamaları var, kendimde güç bulunca bahçeye gelip giden kedilere veririm, onları severim artık ne yapayım... teşekkür ederim. Allah sizinkine hayırlı, güzel bir ömür versin inşallah.
oy ne güzel, 3 yavru mu var... evdekilerin razı geleceğini bilsem ben yeni bir yavruyla dönecektim de razı olmuyorlar işte. kısmet ya, geçici sahiplenen kadın da telefon numarasını verdi, karar verdiğinde arayabilirsin sahip bulamazsam sana veririm dedi de bizimkiler istemiyor. sizin tatlışlara da sağlıklı, güzel ömürler dilerim.kıyamam miniğime
Şanslıymış ki en azından 2 haftada olsa iyi zaman geçirmiş. Yazdıklarınızı okurken ağlamamak için kendimi çok zor tuttum
Benimde bir kedim var ve miniminnacık 3 yavrusu onlar aklıma geldi
Siz elinizden geleni yapmışsınız , keşke hayata tutunabilseydi kuzum
sahiplenirsem sokak kedisi sahiplenirim ama tekrar üzülmek de istemiyorum. belki sahipli bir anne kedinin yavrularından birini alabilirim ileride, internette falan çok var öyle. anne ev kedisi, iyi beslenmiş, yavrularını da karnında iyi beslemiş. 3-5 yavru doğuyor ama sahipleri bakamayacak. bu yavrular anne sütünden kesildikten sonra başka sahiplere gidiyor. sağlıklı olma ihtimalleri çok daha yüksek. en azından yetersiz anne sütü nedeniyle sağlık sorunu yaşama şansım düşer ve tekrar yıkılmam.
- 22 Haziran 2012
- 8.472
- 37.321
Uzulmemek elde değil onlar insanlardan daha sadık ve daha değer bilen varlıklar... Böyle ölüm haberleri duydukça kendi kedimi düşünüyorum altı yıldır bakıyoruz ömrü uzun olsun . Anneme diyorum bişey olursa alıştıra alıştıra söyleyin çünkü onu ben büyüttüm benim koynumda uyudu uyandı evlendiğm gün gelinliğimn eteklerinden kalkmadı evlat gibiler..
aynen öyle, bizde 2 hafta kalmasına rağmen deli gibi alıştık... ev cenaze evi gibi valla. ömrü uzun olsun inşallah, 15 sene falan ömürleri var daha uzun yaşayan örnekleri de çok. kader meselesi yani.
- 13 Ağustos 2014
- 5.577
- 2.435
sokak kedisini sahiplenin elbette.
En çok onların yuvaya ihtiyacı var. Benim ponçiğim de doğumdan önce stres sıkıntı yaptı, inanılmaz tüy döktü hiçbirşey yemedi mazlum mazlum gözümün içine bakıyordu kuzucum
Veterinere götürdüm boğazları enfeksiyon kapmıştı bi güzel vitaminlerimizi , antibiyotiklerimizi vurdurduk düzeldik :)
O durum bile beni fazlasıyla üzmüştü sizi anlayabiliyorum gerçekten.
Hayvan sahiplenmekten vazgecmeyin. Başka bir arkadaş sahiplenebilirsiniz
- 22 Haziran 2012
- 8.472
- 37.321
Aynen öyle canim, annemin oturduğu sokakta bir kedi var adı sosisçi 17 sene oldu yaşıyor hala ama baya yaslandı artık gözleri az görmeye başladı iki adım atsa yoruluyor o da mahallenin abisi :))
- 25 Ocak 2017
- 1.084
- 816
- 30
Daha kotu olamazsiniz yerini tutmaz cunku yada benim icin oyle benim kopegimin yerini bu kedide sultan papaganimda tutamadi papaganim kacti uzuldum ama gozyasi bile dokemedim kopegimde evde herkes perisan olmustu
bu bizim ilk kedimizdi, hem savunmasız olması, hem sağlık sorunlarının olması filan derken üstelik evde herkes tarafından sevilmiş ve benimsenmişken gerçekten çok fazla üzüldük. 2 haftada bu kadar bağlanmamızın nedeni bu zaten. evde anneannem bile mesela o uyurken ne bileyim yanına yaklaşmak istesek "ellemeyin uyusun çocuk" falan diyordu, evin bir üyesi olmuştu. ölmesi gerçekten aklımızın ucundan geçmezdi, sanırım birden rahatsızlandığı için. veterinerin kaybettik deyişi hep kulaklarımda, ne zaman susar o ses bilmiyorum. bir varmış bir yokmuş gibi oldu resmen, çok üzüldük.
- 25 Ocak 2017
- 1.084
- 816
- 30
Ins kisa zamands atlatirsiniz
