Öncelikle burada 9 ay boyunca herşeyi paylaştığım ve bana her zaman destek olan, dualarını esirgemeyen mart annelerine sonsuz teşekkürler...
Hikayemiz bir pazar günü başladı..O sabah uyandığımda sanki o gün normalden biraz farklı bir gündü,mideme kramplar giriyordu,ağrıyo gibi,gaz sancısı gibi...Ama hiç doğum sancısına yormadım.Kızımın geleceğini hiç tahmin etmiyordum, 40 hafta kesin dolar diyordum.Ama bi önceki gün işyerimde masamı ve tüm eşyalarımı toparlayıp dinlenmeye karar vermiştim...içime doğmuş demekki.
Kahvaltımızı yapıp ormanda yürüyüş yapmaya karar verdik eşimle. Havada soğuktu. 1 saate yakın yürüyüşten sonra bi Ankara turu atıp evimize döndük.Midem rahatlamıştı.Yürüyüş yaptığım için kendimi takdir ediyordum doğuma faydalı olacak diye...Dönerken canım Burma kadayıf istedicokacimcoook alıp evimize geldik. Kendime hemen sütlü çorba yapıp içtim midemi yumuşatsın diye ardındanda duş alıp uyumaya karar verdim...
Uyandığımda saat 20.30 du,böyle kasıklarımdan belime hafiften ağrı hissettim,tuvalete gittiğimde nişan geldiğini farkettim,acaba mı derken yarım saat içinde emin oldum nişan olduğuna. Eşime söyledim ve panik yok sancıları beklicez dedim ve kısa bi süre içinde düzensiz sancılar girmeye başladı.Hemen küveti doldurdum ve 1 saat kadar kaldım ama nasıl rahatladım...Kesinlikle tavsiye ederim. Bu arada annemler arıyorlar çaktırmamaya çalışıyorum. Bi yandanda son kontrolleri yapıyorum.Ama çok sakinim her sancı girdiğinde bütün gücümle ıkınıp sadece dua ediyorum... Bi yandanda kızımın hayallerini kuruyorum.
Kardeşlerim ısrarla doktoru aramamı istiyorlar ve ben de tamam arayacağım diye oyalıyorum.Baktımki sancılar düzenli girmeye başladı,biraz daha şiddetlenip süreleri 10 dk da bir 60 saniye olmaya başlayınca gece 11.30 da doktorumu aradım, biraz daha beklememi söyledi ama telefonu kapatır kapatmaz sancılar 5 dk ya düştü ama dayanılmayacak gbi falan değil çok güzelhihoyyyt
Annem aradığında sancı girdiğinde sesim titriyordu ya da konuşamıyordum anlamış annem tabi...Hastaneye gitmeye karar verdik bavulumuzu alıp kapıya çıktığımızda kardeşim kapıdaydı duramamış gelmiş merycim.Eşim ve kardeşimle yola çıktık...Yolda sancı aralarında kuş gibi rahatlıyorum müziğin sesini açıyorum.Sancı girdiğindede aşkım elimi sımsıkı tutuyor,gözlerimi kapatıp yine kızımın hayalini kuruyorum...
Bu arada yolda dr umu arayıp haber verdim,Hastaneye geldiğimizde hastaneyi aramıştı doktorum ve hemen kontrol edip çok iyi 4cm açılma dendi çok sevindimhihoyyyt ve yatış yapılmak üzere tekerlekli sandalyeye oturdum bi baktım annem eşim kardeşlerim yanımdalar. Annem beni öpüp dua et dedi, eşimede bakıp gülümseyerek yukarı çıktık.
Önlüğümü giyip işlemleri yaptırdım ve sancı odasına alındım. Tekrar kontrol edildiğinde açılma 6cm idi. Tamam dedim birazdan kızım benimle,çünkü çok hızlı ilerliyordu açılma.Bu arada saat 12 yi geçmişti.Nst ye bağlı bekliyorduk. Bi ara hemşire gelip bebeğin 3.900 civarı olduğunu ve sezaryen olabileceğini söyledi.
Ben tabi 'hayır ben doğurabilirim' dedim. Bi ara hemşire Nst yi takip etmeye başladı ve sürekli telefonla doktorumla görüşüyorlardı.Sanki bi sorun vardı.:Saruboceq: Hemşire gelip bebeğim kalp atışlarının hızlandığını,bebeğin kanala inmediğini ve doktorumun sezeryana alınmamı istediğini söyledi...benneyaptımki...
Sesim titreyerek biraz beklesek belki iner diyebildim sadece...
Hemen işlemler başladı sonda takıldı ve ameliyathaneye alındım.
Bi yandan üzülüyor bi yandanda bebeğim daha önemli diyerek dua etmeye devam ediyorum...Anestezi uzmanına epidural olsun diyorum oda çok geç olduğunu söylüyor. Saate bakıyorum 01.30...uyumuşum...
Meltem hanıım dendiğinde uyandım sarhoş gibi...Kafamı kaldırıp bi baktım amanııın o nedelikafadulden Miniğim doğmuş sadece kollarını görebiliyorum.Hemşireye, sağlığı nasıl diyorum çok ii diyor kilosu diyorum 3.660 diyor. Başlıyorum ağlamaya doğurabilirdim diyenaniknanik
1 saat kadar ameliyathanede kalıp tamamen ayılıyorum.bu arada sıcacıktı.Beni sedyeye alıyorlar odama götürmek üzere.Bebeğimide bacaklarımın arasına koyup çıkıyoruz ameliyathaneden... Hala görmedim amabenneyaptımki
Asansörden indiğimizde herkes oradaydı, bebeğin çok güzel meltem diyorlardı.Süslü püslü odamıza geçtik. Ve o ilk bakışmamızzzz. Aman Allahım gözleri açık, bembeyaz, ellerini emen aç bi melek...:asigim:
O anda zaman durdu sanki benim mi dedim içimden ağlayamadım bile...
Kızım 38+2de 02-03-2009 01.40 ta 3.660kg 51cm doğdu...
Şimdi evimizde aşk yaşıyoruz kızımla...
Allah isteyen, umutla bekleyen herkese bu mucizeyi yaşamayı nasip etsin...
Hikayemiz bir pazar günü başladı..O sabah uyandığımda sanki o gün normalden biraz farklı bir gündü,mideme kramplar giriyordu,ağrıyo gibi,gaz sancısı gibi...Ama hiç doğum sancısına yormadım.Kızımın geleceğini hiç tahmin etmiyordum, 40 hafta kesin dolar diyordum.Ama bi önceki gün işyerimde masamı ve tüm eşyalarımı toparlayıp dinlenmeye karar vermiştim...içime doğmuş demekki.
Kahvaltımızı yapıp ormanda yürüyüş yapmaya karar verdik eşimle. Havada soğuktu. 1 saate yakın yürüyüşten sonra bi Ankara turu atıp evimize döndük.Midem rahatlamıştı.Yürüyüş yaptığım için kendimi takdir ediyordum doğuma faydalı olacak diye...Dönerken canım Burma kadayıf istedicokacimcoook alıp evimize geldik. Kendime hemen sütlü çorba yapıp içtim midemi yumuşatsın diye ardındanda duş alıp uyumaya karar verdim...
Uyandığımda saat 20.30 du,böyle kasıklarımdan belime hafiften ağrı hissettim,tuvalete gittiğimde nişan geldiğini farkettim,acaba mı derken yarım saat içinde emin oldum nişan olduğuna. Eşime söyledim ve panik yok sancıları beklicez dedim ve kısa bi süre içinde düzensiz sancılar girmeye başladı.Hemen küveti doldurdum ve 1 saat kadar kaldım ama nasıl rahatladım...Kesinlikle tavsiye ederim. Bu arada annemler arıyorlar çaktırmamaya çalışıyorum. Bi yandanda son kontrolleri yapıyorum.Ama çok sakinim her sancı girdiğinde bütün gücümle ıkınıp sadece dua ediyorum... Bi yandanda kızımın hayallerini kuruyorum.
Kardeşlerim ısrarla doktoru aramamı istiyorlar ve ben de tamam arayacağım diye oyalıyorum.Baktımki sancılar düzenli girmeye başladı,biraz daha şiddetlenip süreleri 10 dk da bir 60 saniye olmaya başlayınca gece 11.30 da doktorumu aradım, biraz daha beklememi söyledi ama telefonu kapatır kapatmaz sancılar 5 dk ya düştü ama dayanılmayacak gbi falan değil çok güzelhihoyyyt
Annem aradığında sancı girdiğinde sesim titriyordu ya da konuşamıyordum anlamış annem tabi...Hastaneye gitmeye karar verdik bavulumuzu alıp kapıya çıktığımızda kardeşim kapıdaydı duramamış gelmiş merycim.Eşim ve kardeşimle yola çıktık...Yolda sancı aralarında kuş gibi rahatlıyorum müziğin sesini açıyorum.Sancı girdiğindede aşkım elimi sımsıkı tutuyor,gözlerimi kapatıp yine kızımın hayalini kuruyorum...
Bu arada yolda dr umu arayıp haber verdim,Hastaneye geldiğimizde hastaneyi aramıştı doktorum ve hemen kontrol edip çok iyi 4cm açılma dendi çok sevindimhihoyyyt ve yatış yapılmak üzere tekerlekli sandalyeye oturdum bi baktım annem eşim kardeşlerim yanımdalar. Annem beni öpüp dua et dedi, eşimede bakıp gülümseyerek yukarı çıktık.
Önlüğümü giyip işlemleri yaptırdım ve sancı odasına alındım. Tekrar kontrol edildiğinde açılma 6cm idi. Tamam dedim birazdan kızım benimle,çünkü çok hızlı ilerliyordu açılma.Bu arada saat 12 yi geçmişti.Nst ye bağlı bekliyorduk. Bi ara hemşire gelip bebeğin 3.900 civarı olduğunu ve sezaryen olabileceğini söyledi.
Ben tabi 'hayır ben doğurabilirim' dedim. Bi ara hemşire Nst yi takip etmeye başladı ve sürekli telefonla doktorumla görüşüyorlardı.Sanki bi sorun vardı.:Saruboceq: Hemşire gelip bebeğim kalp atışlarının hızlandığını,bebeğin kanala inmediğini ve doktorumun sezeryana alınmamı istediğini söyledi...benneyaptımki...
Sesim titreyerek biraz beklesek belki iner diyebildim sadece...
Hemen işlemler başladı sonda takıldı ve ameliyathaneye alındım.
Bi yandan üzülüyor bi yandanda bebeğim daha önemli diyerek dua etmeye devam ediyorum...Anestezi uzmanına epidural olsun diyorum oda çok geç olduğunu söylüyor. Saate bakıyorum 01.30...uyumuşum...
Meltem hanıım dendiğinde uyandım sarhoş gibi...Kafamı kaldırıp bi baktım amanııın o nedelikafadulden Miniğim doğmuş sadece kollarını görebiliyorum.Hemşireye, sağlığı nasıl diyorum çok ii diyor kilosu diyorum 3.660 diyor. Başlıyorum ağlamaya doğurabilirdim diyenaniknanik
1 saat kadar ameliyathanede kalıp tamamen ayılıyorum.bu arada sıcacıktı.Beni sedyeye alıyorlar odama götürmek üzere.Bebeğimide bacaklarımın arasına koyup çıkıyoruz ameliyathaneden... Hala görmedim amabenneyaptımki
Asansörden indiğimizde herkes oradaydı, bebeğin çok güzel meltem diyorlardı.Süslü püslü odamıza geçtik. Ve o ilk bakışmamızzzz. Aman Allahım gözleri açık, bembeyaz, ellerini emen aç bi melek...:asigim:
O anda zaman durdu sanki benim mi dedim içimden ağlayamadım bile...
Kızım 38+2de 02-03-2009 01.40 ta 3.660kg 51cm doğdu...
Şimdi evimizde aşk yaşıyoruz kızımla...
Allah isteyen, umutla bekleyen herkese bu mucizeyi yaşamayı nasip etsin...
Son düzenleme:
