Olur abla. Biz izmiri terkedeli çok oldu,siz giderken biz dönüyordukGelmeyin sağdan soldan etnik yapısını bozmayın güzel izmirimin
Kompleks değil tokat gibi gerçekler size
Evet bak olabilir, benim de alışmam çok zaman aldıMuhakkak iyi niyetli insanlardır o bölgenin insanı,biz istanbulda fazla mesafeye,sınırlara alışmışız heyecanlı heyecanlı sarılmalar şapşup öpmeler falan ya biz soğukuz sanırım
ilk yıllar ağlıyordum sürekli, her yerde olduğu gibi iyi ve kötü insanlar var..
Neden gitme imkanınız yok
Bana Diyor Nau Nau bizim mahalle için de 13 kişi demiş rapor. Ağır hasarlı 5 bina demiş. İçimi rahatlatmadı dersem yalan olur. Binaların en genci 99 depremi öncesi ama bana bomba üstünde yaşıyorum gibi gelmiyor. Bodruma falan da indim baktım çok anlıyormuş gibi yok bir şey.
Yalnızca makineler değil tehlike arzetmeyecek dolaplarımı aldım odaya. Korkudan napcağımızı şaşırıyorum
Hangi ilçe
ah yarama parmak bastınız.sultanahmette doğmuş,menekşe,florya da çocukluğu gençliği geçmiş biri olarak o eski istanbulu çok özlüyorum.şimdi fatihteyim,buraya 12 sene önce ev aldım.buraya nasıl düştüm diye pişmanlıklar içindeyim bir fırsatını bulsam ,hemen giderim.30 sene önce İstanbul'da keyif yaptığım için bu halini sevemiyorum
98 de ehliyet aldım ben, Haznedar'dan Aksaray'a 10 dakikada işe gidiyordum arabayla, o ortadaki tramvay falan yoktu o zamanlar
Eminönün'den başlarsın yürümeye balık ekmekçiler, simitçiler, yol üzeri her tür ıvır zıvır satan satıcılar...Mısır Çarşısından kahve alır Mercan'a çıkarsın, kumaş, tuhafiye ne alacaksan alırsın yürümeye devam, yokuştan geri Büyük Postane'nin oraya inersin bir çay içersin odun simidiyle.
Yürürsün Gülhane'ye cıvıl cıvıl izlersin şehri mola verdiğin yerden. Beyazıt'a çıkarsın sahaflara, kaldırımda oturur kitap okursun, öğrencilerle laflarsın... Güneş batmaktadır bir Taksim'e inersin Gezi parkında bir çay içersin, İstiklal'de yürürsün, Galata yı gören bir terasta akşam yemeğini yer Çiçek pasajına geçersin, Fransız sokağına yürürsün, 45 lik 'te tanımadığın insanlarla şarkı söyler dans edersin, tavla oynarsın kaldırım kafelerinde ...
Başka bir gün Sultan Ahmet'e çıkarsın, gönlünden kopa kopa dua edersin, hele Ramazansa değme keyfe iftar sonrası bir de Vefa'ya uğrarsın Atatürk'ün masasında bir boza içersin, için titrer sokakların güzelliğinden... Kışın en yakın Bakırköy'e giderdik sinemalar, kafeler, kimsenin kimseyi darlamadığı yerler.... Fatih'e giderdik alış verişe ne ararsan bulunurdu, abiyeler Nişantaşı'n dan alınırdı :))
Yaz gelir Menekşe, Florya, Yeşilköy denize girilirdi oralarda ben 18-20 yaşlarındayken... Basınköy'den mis gibi Florya ormanından yürüye yürüye denize inersin, trene biner Cankurtaran'da inersin köfteciye.....
Bunları son beş senedir yapamıyorum ben.... bu şehrin tarihinin, dokusunun her şeyinin canına okudular, paran olsa keyfi yok artık.... basacak yer kalmadı.... o kibar esnaflar, akşam vakti mahallenin hanımlarını kollayan komşu abiler, trafikte bana araba kullanmayı öğreten taksi şoförleri yok artık... Adı bile kalmadı İstanbul'un koca bir çöplüğe döndü
Birinin birini aşağılama şekli de; "sosyokültürel alt tabakadan geldiğini farkedememisim" Evet arkadaşım koskoca kadınlar kulübünun üyeleri arasında her kültürden insan var. Bırakın insanlara hakaret etmek için artık bu söylemleri. Her tabakadan, her kültürden insan olacak ve siz bu insanlara hakaret etmemeyi veya başka birini aşağılamaya çalışırken başka bir kültürdeki insanı örnek
Hastaneler çoğaldı sahile yakın
Merhaba ben de taşınmayı dusunuyorum.iki kızım var. Muğla da semt olarak ,iyi devlet okulların olduğu yer biliyor musunuz? Okulda arastirmam gerekiyor bir yandan.
Aynen katılıyorum. Ölmek mesele değil, kurtuluyorlar ama enkaz altında bekleyenler için çok acı.
Annesi ile gitmiş deprem bölgesine
Yani demem o ki nerede yakalanacağımız hiç belli değil
Hangi ildesinizBende Karadeniz bölgesinde yaşıyorum burada sağlıkçıyım ama ailem İstanbul’da ve aklım fikrim hep onlarda. Onlarda korkuyor tabi ki ve göç etmeyi düşünüyorlar konuyu bende takipteyim. Bugünkü Naci Görür’ün açıklamadı iyice beni strese soktu çok korkuyorum ben onlardan uzakken böyle bir durum olursa ulaşamazsam diye
Allah gönlünüze göre versin.İstanbul'dan gitme fırsatı olanlar çok şanslılar gerçekten. Artık yaşanacak bı albenisi kalmadı. Sadece deprem değil ki. 76 senesinde dedem memleketten her şeyi ama her şeyi satıp İstanbul'a yerleşmiş. O zamanlar iyi hoş havalı İstanbula gelmek tabi. Şimdi 84 yaşında İstanbul'a sıkışmış kalmış gidip 1 ay kalacağı havasını soluyacagi suyunu içeceği bir memleketi yok, memleketimiz yok köyümüz yok. Hep bunun acısını çektik. Yazın arkadaşlarim köyüne giderdi. Bizz öyle bütün yaz dönmelerini beklerdik kardeşimle. Yaz gelsin okul tatil olsun istemezdik. Evlendim eşim Trabzonlu öyle bı hevesim vardı ki köyüm olur gideriz çocuklarımı götürürüm diye. Bırak çocuk götürmey 10 senelik evliyim daha bı kere bana nasip olmadı. Çünkü herkes köydeki yerlerini satıp İstanbuldan ev alma derdine düşmüş. Yerleri satıp duruyorlar. Bizim hakkımızı verin ben ev yapayım diyorum ama nafile.
Babam emekli olunca emeklilik ikramiyesi ile Bilecik'ten yer aldı 6 dönüm ceviz bahçesi ama ilgilenen yok sen ilgilenmeye kalksan seninki mi diye önüne set çekmeye çalışıyorlar yav ben yapayım hepiniz gelin kalın hepiniz. Köyüm memleketim olsun istiyorum artık gerçekten istiyorum bunu. Toprağa basmak istiyorum ya toprağa ağaca ellemek istiyorum. Rabbim inşallah bana da bı köy nasip eder de giderim buralardan.
bence yapacak birşey yok biraz konuşup unutup gidicez kimsede taşınmayacak bahanelerle hatta nufus daha da artabilir (istisnalar hariç) insanlar ist.da ne buluyor hiç anlamadım bu zamana kadar ki ben ist.da doğdum