Asla...
Olur mu hiç öyle. 22 yaş dediğiniz nedir ki..Asla caymayın.
K.validem 44 yaşında girdi ünv. sınavına.Hem çalıştı hem okudu bu süreçte. Bir yandan iş, ev, iki erkek çocuk, ileri iyi gitmeyen bir koca, ev geçimi...
48 yaşında mezun oldu.
O zamana kadar da tuvalet temizlemekten, çay servisine, sekreterliğe birçok işte çalışmış.
İki yıl önce mali müşavirlik sınavlarını da verdi.
Şimdi kendi bürosu ve mükellefleri var.
22 yaş her şeyin başı.
İstedikten sonra 50 yaşında bir insanın 2 çocuğu okurken neler yaptığını gördüm ben.
Ne güzel canım k.valideni tebrik ediyorum buradan.
Ne bileyim annem hep "hayatını geleceğini mahvettin boşuna okudun" fln siyor hep, hiçbir şekilde mitive etmiyor beni, öyle diyince zoruma gidiyor işte dedikleri aklımdan çıkmıyor bir türlüBabam desen daha fena "herkes mesleğini eline aldî, senden bi b*k olmaz" gibi laflar söylüyor, ama ben elimden geleni yapıyorum şimdi ise olumlu bir cevap beklemekten başka bişey gelmiyor elimden
hiçbirsey için geç degıl canım yeterkı azmın olsun gerısı hıkaye he bu arada (sakın uçmak ıstedıgını kımseye soyleme cunku ıllakı dusurmeye calısan oluyor) benım felsefem bende 25 yasında evlı ve 4 yasında cocuklu bır anneyım bende meslek edınmek ıcın cabalıyorum
Olumlu cevap alırsınız.
Kariyer için gerisi size kalıyor.
Elinizden gelenin en iyisini yaparak kuracaksınız kariyerinizi.
Aileniz bir hayal kırıklığı yaşamış. Siz gayretinizle onlara da yanıldıklarını gösterebilirsiniz.
Ancak onların takdiri için değil, önce kendiniz için yapmalısınız.
Asla...
Olur mu hiç öyle. 22 yaş dediğiniz nedir ki..Asla caymayın.
K.validem 44 yaşında girdi ünv. sınavına.Hem çalıştı hem okudu bu süreçte. Bir yandan iş, ev, iki erkek çocuk, işleri iyi gitmeyen bir koca, ev geçimi...
48 yaşında mezun oldu.
O zamana kadar da tuvalet temizlemekten, çay servisine, sekreterliğe birçok işte çalışmış.
İki yıl önce mali müşavirlik sınavlarını da verdi.
Şimdi kendi bürosu ve mükellefleri var.
22 yaş her şeyin başı.
İstedikten sonra 50 yaşında bir insanın 2 çocuğu okurken neler yaptığını gördüm ben.
maşallah
insan istedikten sonra yapamayacağı şey yokturun en güzel örneği
Anlatsalar abartıyorlar derdim.
Bazen yorulduğumda o geliyor aklımda.
Anne diyorum nasıl yaptın?
İçimde kalmıştı diyor.
Hala mesleğinde yükselmek için bağlı bulunduğu odanın seminerlerine, kurslarına gider.
Öğleden önce ben okuldayken sağ olsun oğluma bakar.
Oğlum uyurken, trende giderken sürekli ders çalışıyor.:)
Bunu gördükten sonra ben "evdeyim, kocamın eline bakıyorum, çaresizim" diyen kadınlarla empati kuramıyorum.
K.validem 17 yaşında doğurmuş eşimi.
Yani liseden mezun olur olmaz evlenmiş.
ben 22 yaşında üniversiteye başladım 27 yaşında öğretmenlik yapmaya, geç bir yaş değil, bana artısı bile oldu birçok anlamda toy değildim örneğin daha aklı başında kararlar alabildim, yeri geldi benden çokkkk önce mezun olmuş arkadaşlarım bile benden akıl aldı, ki ben çoğu zaman ağlardım ben arkadaşlarımın gerisinde kaldım diye şimdi hayırlısı buymuş diyorum, geriye dönsem seçimlerimi değiştirmem diyorum,pişmanlık duymadım...
sevmediginiz bir meslegi yapmaktansa ...
bencede gec olsun güc olmasin ... hem calisirken dil kurslarinada gidersiniz zaten part-time calisiyormussunuz bir avantajinizda ordan olur
hayalleriniz cok büyük olsada .. inanirsaniz ve kendinize güvenirseniz basarmak istediginiz herseyi basarirsiniz
Kızlar bu seferki derdim ne sevgiliyle ne aileyle ne de bi başkasıyla.
Ben geçen sene mart'ta üniye başladım ve aralık ayına kadar dayanabildim. Aniden bıraktım okulu birdaha da hiç gitmedim. Kaydımı sildirmek için bile gitmedim, hâlâ durmadan mail geliyor çıkış işlemlerinizi halledin vs vsBen 2010 yılından beri part-time çalışıyorum, Allaha çok şükür çok güzelde para alıyorum aileme hiç yük olmuyorum, çok çok zor durumda kalmadığım hariç. Ben üniyi bıraktığımdan beri kendimi sadece şuanki işime verdim, boş boş oturmaktan iyidir diye.
Çevremdeki arkadaşlarım mesleklerini bitirdiler hepsi güzel büyük şirketlerde çalışıyorlar. Arkadaşlarımla hemen hemen hepsiyle aynı liseden mezunuz, sonra meslek yüksekokulunu bitirdik, birkaçı ticaret bölümünde okudu, ben sağlık ve bakım bölümünde, ablam ise teknik ve medya bölümünde. Hepsi okuldan sonra meslek yaptılar ve eğitimleri bu sene bitti, ben ise hala bir yer bulamadım. Şanssızlık mı diyeyim bilemiyorum ki, kolay değil Almanyada büyük bir şirkete girmek, hele bir türk vatandaşı olarakÜni okuyacağım diye hiçbir yere meslek için başvurmadım, nasılsa okuyacağım dedim. Demez olaydım. Benim de hayallerim var hedeflerim var herkes gibi, olmaz mı? Büyük başarılı bir şirkette masa başında güzel bir işim olsun, muhasebeci veya sanayi uzmanlığı gibi bir meslek. Ben seviyorum öyle işleri bilgisayar başında temiz saatin belli yerin belli. Neyse ben okulu bıraktım ve hemen bi dünya başvuru yolladım çevremdeki bütün şirketlere, uzaklara bile başvurdum akrabalarım olduğu şehirlere, gerekirse taşınırım napalım. Aylardır hep bu sıkıntıyı taşıyorum içimde, annemle sık sık tartışıyoruz bu konuda. Ben neyapabilirim diyorum, başvurularımı yolladım, özenerek güzel bir CV hazırladım hepsini güzelce dosyalayıp gönderdim, hatta kendi ellerimle götürdüğüm de oldu. Şimdi bir cevap bekliyorum. Hergün yeni bir ümitle gözlerimi açıyorum ve direk pijamalarla şaç baş birbirine girmiş halde posta kutusuna koşuyorum, Allahım nolur güzel haberler alayım diye Kusura bakmayın bazı şeyleri tüm ayrıntılarıyla anlatamadım, malum almanyanın sistemi çok farklı, kafa karıştırmak istemedim, hem bazı ibarelerin türkçesini bilmediğim için yanlış bilgi de vermek istemedim
22 yaş sizce biyerlere gelmek için, yani meslek yapıp kariyer yapmak için geç mi kızlar? :26:
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?