canım ağlayarak okudum inan çok etkilendim... burda hepimiz yaralıyız acılıyız birbirimize destek olmaya çalışıyoruz... zaman herşeyin ilacı miniğin şuan cennette senin şefaatçin... seni beklicek büyümek için... kardeşlerini gönderecek seni mutlu görmek isticek... herkes aynı şeyleri söylüyordur eminim ama yaşın daha genç... anne olacaksın... biraz dinlen canım... dışarı çık eşinle hava al kendini kapama eve... Allah sabır ihsan eylesin canım benim...
Yeni yila oglumula girmeyi öyle cok isterdim ki.. Yeni yilda, yeni günlerde hepsi anlamsiz.. Suan 13 günümüz kalmisti belkide kucagimdaydi melegim.. Nasip iste, ama kendimi bir türlü toparliyamiyorum yüzü aklimdan cikmiyor.. 36 haftalik ve daha gec bebegini kaybeden varmi? Facebook: arzu karaceylan
Bebeğini kaybeden herkesin duyguları aynı gerçekten.Okuduğum biçok yazıda aynı beni anlatmış diyorum seninkide bunlardan biri.23 gün oldu bebeğimi kaybedeli ve bende sürekli bugünlerde doğmuş olcaktı keşke şu an kollarımda olsaydı diyorum.8 aydır tek tek kopardığım takvim yaprakları bitmiş olcaktı diyorum ama maalesef giden gelmiyor hayat her zaman istediğimiz gibi gitmiyor
Yeni yila oglumula girmeyi öyle cok isterdim ki.. Yeni yilda, yeni günlerde hepsi anlamsiz.. Suan 13 günümüz kalmisti belkide kucagimdaydi melegim.. Nasip iste, ama kendimi bir türlü toparliyamiyorum yüzü aklimdan cikmiyor.. 36 haftalik ve daha gec bebegini kaybeden varmi? Facebook: arzu karaceylan
bnm doğuma 2 gün vardı cnm.cuma olcaktı çarşamba aldılar bebeğimi karnımda öleli 2 gün olmuş
cnm kolay değil anlıyorum seni ama olacak artık o onun önüne geçilmiyo keşke denecek şöyle olsaydı denecek okadar çok şey çıkıyoki bnm bebeğim tahmine göre ya arife günü yada bir gün önce ölmüş karınımda biz arifeden bigün önce kontrole gitik dr hiç bi problem yok çok gzl dedi.ben dr değiştim son 2 ayda arife günü çok hafif bi anlık ağrım oldu. öyle çok neden ve karşılık çıkıyoki.bana keşke doktor değişmeseydin.keşke bayramdan önce olsaydı çok gezdin hiç durmadın dinlenseydin.aa suç dr da falan neler dediler.ama yok olacak o .sınayacak rabbim bizi kimseyi hiçbişeyi suçlamamamız lazım.bnmle hepsi ağladılar diyosun bak kim ister öyle bişey olmasını meleklerimizin nasibi yokmuş cnm bence öyle.bana baskaları çok dedi aa hastanede suç dr da suç.ben kulak asmadım.rabbime dua et aç ellerini o dogru yolu sabrı gücü gösterir.artik bende bir melek annesiyim.. ( lütfen okuyun anneler..)
hersey gecen hafta cuma aksami baslamisdi.. kuzenimin kinasi vardi ve bebegim canim oglum herzamanki gibi kipirkipir yerinde duramiyordu.. (36 haftamdaydim) etrafimdaki herkese gülücükler saciyordum ve herkes nekadar güzel bir ailen var gelsin artikda sevelim kücük canavarini demisti o gece herkes bize bakiyodu kinada..ben avusturyadan katiliyorum ve hamileligim sürece hic bir sorun yasamadim. bir defa midem bile bulanmadim hic biseyim yoktu. özel doktordaydik ve burada imkanlarimiz cok..hatta doktorumuz bile derdi sen 3 ayda bir gelsen bile yeter hic bisey yok okadar iyi bir hamilelikki .. örnektim adeta.. tek ''derdim'' cok kipirdamasiydi oda isin espirisi.. uykularimdan uyandirirdi beni yaramaz oglum.. 3 gece hic uyumadigimi bilirim..
neyse konuya dönüyorum cuma gece 11de eve geldik ve benim icimde bir his vardi .. emir-berkem olmasi gerekenden cok sessizdi..sabaha kadar bekledim.. bir defa tekmelemedi. cok garipdi.. 1dka durmayan oglum 1 kerecik olsun tekmelemedi.. sabah esimi uyandirdim ve biseylerin ters gittigini söyledim.. biseyi yoktur aslanimin diyip devam yatti.. abarttigimi düsünerek konuyu kapattim. aksam oldu ve dügün icin hazirlaniyodum evde tektim.. hem hazirlaniyodum hem oglusumla konusuyodum..bebegim nolursun bi kere vur bisey yap seni hissedigim..
banyo yaptim karnimi haffice salladim müzik acdim sesli ne yaptiysam olmadi ses seda yok.. aksam 6 olmusdu esim geldi hazirmisin dedi ve ben hayir hastaneye gidelim nolur ilk defa böyle oluyo dedim. hic düsünmeden apar topar gittik. hastaneye geldik ve bebegimi geceden beri hissetmedigimi söyledim hemen beni nstye bagladilar.. kalp atislarini duyduk.. o an dünyalar benim oldu.. yaklasik yarim saat durduk ve kalp atislarini
dinledik.. sonra ebe, doktorun gelicegini birde onun kontrolünden gecmesi gerektigini söyledi.. doktor geldi ultrasonda bakti.. yaklasik 40 dakika bakti.. tuhafsadim.. sordum neden bukadar uzun sürüyor? neden sürekli ayni yeri bakip duruyosunuz? adam hic bisey demiyordu.. o 40 dakikanin icinde sadece 2 cümle etti.. hersey yolunda merak etmeyin... sadece kontrol.. ve sonunda bize bu gece burda kalin sadece sizin icin .. panik etmeyin diye söylüyorum.. birseyiniz yok sabah eve gidersiniz dedi ve bizde kabul ettik..
esime demistim cok acikdim hic bisey yememisdim pyamalarimla yemek getirebilirmisin.. bu arada odaya götürüyordu ebe beni.. genc ve yeni bir ebeydi hic birseyi yapamiyordu beni ztn cok sinir edip cok germisdi.. odaya girdik bana geliyorum birazdan sen yatabilirsin demisti,, odada bir ben birde bir hamile kadin daha vardi.. 5 dakika gecmedi ve bir yasli ebe girdi. bana acikmisin yemek yicekmisin ama yeme sakin sana birsey söylicem ama korkma dedi.. sakin ol ama sanirim yolunda gitmeyenn birseyler var dedi.. anlamadim ne demek istemisdi?..birinci nst'de hatalar oldugunu ve narkoz yiyebilecegim sezeryanla bebegimi alicaklarini söyledi.. anlam veremedim 2 saatdir o odada hersey yaptilar baktilar ve hersey yolundaydi simdi niye böyle ?? hic bisey anlamadim??.. sadece esime mesaj yazdigimi hatirliyorum: nolur cabuk gel oglumuz geliyor..ondan sonrasi cok cabuk gelisdi.. kadin o diger genc ebeyi cagirdi ve tekrar takin dedi nstye.. geldi kiz ve ugrasdi 20 dakika beceremedi.. öyle sinir ettiki bi isi beceremedi 7 kere sag sol
yatirdi kaldirdi beni o halde ama yapamadi.. hatta yanimizdaki kadin bile noluyo neden olmuyo dedi? yasim 21 ilk hamileligim tecrübessizdim ve anlam veremedim hic birseye..sonrasi kabus gibiydi.. birden odaya doktorlar doldu baska ebeler geldi elimi tuttu agla istedigin gibi diyolardi.. birisi beni soydu ve ameliyata hazirladi..son duydugum bir ebe doktora sordu imzasi gerekli degilmi ? doktorda demisdi hayir artik cok gec cok cabuk hareket etmemiz gerek hic birsey icin söz veremem.. uyandigimdaysa aklimdan ilk gecen bebegimdi.. dogmusmuydu nerdeydi iyimiydi?.. hic bisey anlamadigim icin sandimki erken dogum oldu ve küveze aldilar.. bi problemin olucagindan haberdar degildim.. direndim sesimi duyurdum beni bebegime götürün dedim.. koridordan odaya ggiderken tüm ailemin yanimda oldugunu herkesin agladigini gördüm.. anlamadim hala..odaya girdim cok sancim vardi ameliyat berbat gecmisti.. yanimda sadece esim vardi ve konusmuyor agliyordu..ardindan doktorlar geldi ve bebegimin iyi oldugunu yanlizca küvezde oldugunu söylediler..görebilirmiyim neden herkes agliyor diyince.. biraz sorunlar oldu dogum esnasinda.. bebegin kani benim kanima karismis dogumda hic kani kalmamis bebegimin nerdeyse tüm kanini bana gecirmis göbek bagindan ve nefessiz kalmis.. hatta kalbi durmus dayanamamis.. 12 dakika hayata geri getirmeye calismislar..12 dakika cok uzun süre.. beyni cok hasar görmüs belkide beyin kanamasi gecirmis ama henüz bilmiyorlar böylesi milyonda bir görülüyormus dedi.. ve gitti..öylece agliyakaldim..inanmadim.. nolmusdu? hersey iyiydi aksam yine parliycakdik dügünde oglumla.. neden noldu?.. allahim..sonra ebe geldi ve bebeginizi görseniz iyi olur yasamiyabilir dedi, dünya basima yikildi. yürüyemiyodum tekerlekli sandalyede götürdü esim beni yanina.. allahim o kablolar o igneler heryeri bagliydi.. icim gitti bakamadim.. o an hem ruhen hem bedenen ölüyordum..
sonra bir sürü serum ve ilaclar verdiler ertesi günü kendime geldim.. yine doktorlar basimdaydi ve aksamdan bu yana kendi kendine nefes almasini ögrendi suan iyi ama beyni hasar gördügünü ve baska bir hastaneye gitmesini orada daha iyi imkanlar oldugunu söylediler.. fakat o transport cok zor ve yasama riskinin olmadigini söylediler.. hic birsey icin söz veremeyiz dediler..ama iyi olmasi icin kabul ettik..ilk önce o sevk ettiler sonra beni.. hastaneye vardik ve beni bi odaya aldilar 2 hamile kadinin yanina..ortadaysa ben..bir kadin doktor geldi bi kac soru sordu ve istersem birazdan bir tekerlekli sandalye bulup esimle yukari bebegimin yanina gidebilecegimi söyledi.. acilarima katlanip tabiki hemen kalktik gittik.. aman allahim daha fazla kablolar kafasi..
tüm vucüdü.. onu öyle görmek varya.. canim gitti ..minik canavarim benim böylemi olmaliydi..?.. hayir.. rüyadaydim..
5 dk sonra 2 bas doktor geldi yanimiza ve konusmamiz lazim dedi biz hemen gittik ve adam basini öne egerek durumu acikladi.. durumu iyi degil cigerleri böbrekleri ve bi kac organlari iflas etmek üzerek..ama en kötüsü beyni.. hic bir reflex yok .. olmicak.. o an dünya basima yikildi ben umutlanmisdim bu hastaneye gelirken bebegim nefes alsin sakat olsun nolursa olsun bakmaya ömrümü gecirmeye feda etmeye eli gözü kolu herseyi olmaya raziydim.. hicmi bi ihtimal yok dedim hickirarak.. 1% dedi ama yasarsa hic bi zaman göremez yürüyemez yemez icemez.. nekadar yasar o bile bilinmez dedi.. agliya agliya esimde bende bittik.. karar vermeniz lazim ama karar verilecek ne vardiki ? .. biz yavrumuzu o sekilde aci cekmesine razimi kalsaydik.. beklemeseydik..
aci cekmesin bebegim cennete gitsin istedik melegimizin bir an önce.. ve 1 saat sonra tekrar yukari ciktik vedalasmak icin..
ebe kablolari birer birer cekti.. her cektiginde benim icim yandi 9 ay karnima tasidigim herseyden sakindigim bebegimi ölmesini izliyorduk.. kucagima verdiler allahim nasil bir duygu..ayni anda hem mutlulugu hemde aciyi yasiyorduk.. bogazimda cümlelerim dügümleniyor suan yazamiyorum inanin gözümün önünden gitmiyo o minnacik kusursuz elleri yüzü agzi burnu..ebe morfin vuracagini aci cekmiceni söylemisdi ama yanliz 1-2 saat dayanir demisdi.. bu cümleleri duymak beni öldürüyodu ama bebegimle doya doya gecirmek istiyodum o dakikalari..yanimizda bir cift daha vardi onlarin bebegi süt emiyordu ve biz yan tarafda sessizce agliyorduk bebegimize veda ediyorduk.. nasil bir aciydi anlatamam keske biz onlarin yerinde olsaydik benimde
sütüm gelmisdi bende verebilseydim.. ardindan saatler gecti..1..2..3.. derken her saat geldi ebe morfini vurdu gitti ve bebegimiz pes eetmedi hala yasiyordu.. oda bizi birakmak istemiyorduki..doktorlar bile geldi birak artik minik bebek git artik dediler agladilar bizimle.. o cok güclüydü tam bir savasciydi adi gibi .. güclü oglum emirim.. bu arada sancilarim coktu, bende ameliyattan kendime gelememistimki cok aciyodu önemli degildi fakat ayaga kalkmam gerekdi 2 dk olsa bile dayanamiyordum cünki..hem agliyor hem kalmak istemiyor hemde dayanamiyordum acilara.. keske bi kez olsun o gözlerine bakabilseydim diye feryad ediyordum.. bu arada ebe yanimiza geldi ve birden bebegim gözlerini acdi.. inanamadim gözlerini acti ve deriiin bi nefes aldi.. o boncuk gözlerini gördüm allahim duymustu beni bitanem gitmemi istememisdi.. ebe bile aglamaya basladi ve dedi lütfen dayanin kalkmayin sizin gitmenizi istemiyo dayanin sanirim cok kalmadi dedi.. ve ben tabikide kaldim yavruma o acilar umrumda degildi evladim gidiyordu.. esimin o aglayisi o bakislari hala aklimda.. ve yine saatler gecti artik 6 saat olmusdu ve kadin 6inci ignesini getirdi vurdu ve esime dedi siz neden almiyosunuz kucaginiza hadi alin.. bu sirada bende dedim 2 dakika kalkiyim ayaga sonra alirim pasam nasiil olsa bizi birakmiyo.. esime verdi ben bu arada wcye gittim .. geldim ve yine bebegimi kucagima almak istedigimi söyledim.. ebe geldi yardim etti kucagima verdi ..10 dakika gecti ve birden nefes alip vermesi dahada yavasladi dahada zor alip veriyodu ve yavas yavas o bembeyaz vucüdu dahada beyazlasdi bir melek gibiydi adeta.. anlamamisdim artik gercekten
melek oldugunu.. doktorlar kapiyi acdi gözleri yasli benimle birlikte hepsi agliyordu ve .. seni bekledi senin kucaginda ölmek istedi dediler.. basiniz sagolsun.. adi gibi cok güclü bir oglunuz var savasdi gitmek istemedi dediler.. gözlerimden yaslar dinmek bilmedi.. canim gitti artik yoktu o..
ertesi sabah zaten cenazesi vardi bebegimin.. bu kahrolasi sehirde hep kar hep yagmur vardi ve günes o gün okadar güzel acmisdiki.. oglumdu o benim.. cenazemiz dolup tasti tüm insanlar yanimizdaydi .. allah razi olsun onlardan.. hem sevinci hem gururluydum hemde agliyordum kendimde degildim.. o hastaneden eli bos cikmak esyalarini tek tek kendi ellerinle toplamak yatagini tekrar söküp kaldirmak.. allahim mevlüt sekerleri suan karsimda hosgeldin emir berkemiz anneannesi yaptirmisdi özel türkiyeden.. hepsi bos hepsi hayal oldu simdi.. suan 1 haftadir esimle evdeyim ondan baska kimseyle görüsmüyor kimseyle konusamiyorum olmuyor iste beni kimse anliyamaz sizlerden baska.. hep ayni avutmalar ayni sözler.. evet sabretmek gerekir evet dua etmek gerek evet o bizim sefaatcimiz melegimiz bizi cennette bekliyor olucak ve biz ona insallah kavusucaz ama elimde degil iste cok canim aciyor ..
okadar güzel okadar tatliydiki .. ikimizede cok benziyodu .. esim bana baktikca onu görüyor ben ona baktikca.. insallah allahim bize melek kardesine tekrar bir kardes nasip eder ve acimiz ozaman biraz olsa diner.. ama onun yerini ilk göz agrimizi hic bir bebek tutamaz herzaman minik canavarim o..
doktorlar 1 sene bekleyin dedi .. insallah zaman cabuk gecer suan hic gecmiyor sabahlar uzak geceler uzun bize.. anlamsiz gibi ama dua edicem hergün ..
(ayrica suan hastaneyle ilgili sorusturma baslaticaz o genc ebe cok zaman kayip etti sürekli hatalar yapti ihmalde bulundu, acaba o sürecde kurtulurmuydu bebegimiz diye soruyoruz.. insallah hem bisey cikar o kizi isinden ederde baska annelere babalara böyle sey yasatmaz ama bi yandanda cikmazda bir aci daha cekmem ......)
ARKADASLAR BIR DOKTOR VAR BIZE BU KONUDA YARDIMCI OLAN BIZIM ICIN DELIL ARIYORDU DOKTOR VE EBENIN HATASINA DAHI.. ÖGLEDEN SONRA ARICAM CÜNKI 1 HAFTADIR SES SEDA CIKMADI INSALLAH BISEYLER CIKMISTIR LTF DUA EDIN.. BIR AN ÖNCE BISEYLER BULUNSUN ARTIK EN AZINDAN YASTIGA BASIMI KOYDUGUMDA RAHAT UYUMAK ISTIYORUZ NEDEN NIYE NASIL BU SORULAR OLDUKCA KAFAMDA KAPATAMIYORUM KONUYU.. insallah bulunur bir an önce birseyler herkes hatasini ceker istiyorum ve bebegime ve bize neden bunu yaptilar bilmek ve hatalarini cektiklerini görmek istiyorum! allahim yardimcimiz olsun ..
cnm kolay değil anlıyorum seni ama olacak artık o onun önüne geçilmiyo keşke denecek şöyle olsaydı denecek okadar çok şey çıkıyoki bnm bebeğim tahmine göre ya arife günü yada bir gün önce ölmüş karınımda biz arifeden bigün önce kontrole gitik dr hiç bi problem yok çok gzl dedi.ben dr değiştim son 2 ayda arife günü çok hafif bi anlık ağrım oldu. öyle çok neden ve karşılık çıkıyoki.bana keşke doktor değişmeseydin.keşke bayramdan önce olsaydı çok gezdin hiç durmadın dinlenseydin.aa suç dr da falan neler dediler.ama yok olacak o .sınayacak rabbim bizi kimseyi hiçbişeyi suçlamamamız lazım.bnmle hepsi ağladılar diyosun bak kim ister öyle bişey olmasını meleklerimizin nasibi yokmuş cnm bence öyle.bana baskaları çok dedi aa hastanede suç dr da suç.ben kulak asmadım.rabbime dua et aç ellerini o dogru yolu sabrı gücü gösterir.
artik bende bir melek annesiyim.. ( lütfen okuyun anneler..)
hersey gecen hafta cuma aksami baslamisdi.. kuzenimin kinasi vardi ve bebegim canim oglum herzamanki gibi kipirkipir yerinde duramiyordu.. (36 haftamdaydim) etrafimdaki herkese gülücükler saciyordum ve herkes nekadar güzel bir ailen var gelsin artikda sevelim kücük canavarini demisti o gece herkes bize bakiyodu kinada..ben avusturyadan katiliyorum ve hamileligim sürece hic bir sorun yasamadim. bir defa midem bile bulanmadim hic biseyim yoktu. özel doktordaydik ve burada imkanlarimiz cok..hatta doktorumuz bile derdi sen 3 ayda bir gelsen bile yeter hic bisey yok okadar iyi bir hamilelikki .. örnektim adeta.. tek ''derdim'' cok kipirdamasiydi oda isin espirisi.. uykularimdan uyandirirdi beni yaramaz oglum.. 3 gece hic uyumadigimi bilirim..
neyse konuya dönüyorum cuma gece 11de eve geldik ve benim icimde bir his vardi .. emir-berkem olmasi gerekenden cok sessizdi..sabaha kadar bekledim.. bir defa tekmelemedi. cok garipdi.. 1dka durmayan oglum 1 kerecik olsun tekmelemedi.. sabah esimi uyandirdim ve biseylerin ters gittigini söyledim.. biseyi yoktur aslanimin diyip devam yatti.. abarttigimi düsünerek konuyu kapattim. aksam oldu ve dügün icin hazirlaniyodum evde tektim.. hem hazirlaniyodum hem oglusumla konusuyodum..bebegim nolursun bi kere vur bisey yap seni hissedigim..
banyo yaptim karnimi haffice salladim müzik acdim sesli ne yaptiysam olmadi ses seda yok.. aksam 6 olmusdu esim geldi hazirmisin dedi ve ben hayir hastaneye gidelim nolur ilk defa böyle oluyo dedim. hic düsünmeden apar topar gittik. hastaneye geldik ve bebegimi geceden beri hissetmedigimi söyledim hemen beni nstye bagladilar.. kalp atislarini duyduk.. o an dünyalar benim oldu.. yaklasik yarim saat durduk ve kalp atislarini
dinledik.. sonra ebe, doktorun gelicegini birde onun kontrolünden gecmesi gerektigini söyledi.. doktor geldi ultrasonda bakti.. yaklasik 40 dakika bakti.. tuhafsadim.. sordum neden bukadar uzun sürüyor? neden sürekli ayni yeri bakip duruyosunuz? adam hic bisey demiyordu.. o 40 dakikanin icinde sadece 2 cümle etti.. hersey yolunda merak etmeyin... sadece kontrol.. ve sonunda bize bu gece burda kalin sadece sizin icin .. panik etmeyin diye söylüyorum.. birseyiniz yok sabah eve gidersiniz dedi ve bizde kabul ettik..
esime demistim cok acikdim hic bisey yememisdim pyamalarimla yemek getirebilirmisin.. bu arada odaya götürüyordu ebe beni.. genc ve yeni bir ebeydi hic birseyi yapamiyordu beni ztn cok sinir edip cok germisdi.. odaya girdik bana geliyorum birazdan sen yatabilirsin demisti,, odada bir ben birde bir hamile kadin daha vardi.. 5 dakika gecmedi ve bir yasli ebe girdi. bana acikmisin yemek yicekmisin ama yeme sakin sana birsey söylicem ama korkma dedi.. sakin ol ama sanirim yolunda gitmeyenn birseyler var dedi.. anlamadim ne demek istemisdi?..birinci nst'de hatalar oldugunu ve narkoz yiyebilecegim sezeryanla bebegimi alicaklarini söyledi.. anlam veremedim 2 saatdir o odada hersey yaptilar baktilar ve hersey yolundaydi simdi niye böyle ?? hic bisey anlamadim??.. sadece esime mesaj yazdigimi hatirliyorum: nolur cabuk gel oglumuz geliyor..ondan sonrasi cok cabuk gelisdi.. kadin o diger genc ebeyi cagirdi ve tekrar takin dedi nstye.. geldi kiz ve ugrasdi 20 dakika beceremedi.. öyle sinir ettiki bi isi beceremedi 7 kere sag sol
yatirdi kaldirdi beni o halde ama yapamadi.. hatta yanimizdaki kadin bile noluyo neden olmuyo dedi? yasim 21 ilk hamileligim tecrübessizdim ve anlam veremedim hic birseye..sonrasi kabus gibiydi.. birden odaya doktorlar doldu baska ebeler geldi elimi tuttu agla istedigin gibi diyolardi.. birisi beni soydu ve ameliyata hazirladi..son duydugum bir ebe doktora sordu imzasi gerekli degilmi ? doktorda demisdi hayir artik cok gec cok cabuk hareket etmemiz gerek hic birsey icin söz veremem.. uyandigimdaysa aklimdan ilk gecen bebegimdi.. dogmusmuydu nerdeydi iyimiydi?.. hic bisey anlamadigim icin sandimki erken dogum oldu ve küveze aldilar.. bi problemin olucagindan haberdar degildim.. direndim sesimi duyurdum beni bebegime götürün dedim.. koridordan odaya ggiderken tüm ailemin yanimda oldugunu herkesin agladigini gördüm.. anlamadim hala..odaya girdim cok sancim vardi ameliyat berbat gecmisti.. yanimda sadece esim vardi ve konusmuyor agliyordu..ardindan doktorlar geldi ve bebegimin iyi oldugunu yanlizca küvezde oldugunu söylediler..görebilirmiyim neden herkes agliyor diyince.. biraz sorunlar oldu dogum esnasinda.. bebegin kani benim kanima karismis dogumda hic kani kalmamis bebegimin nerdeyse tüm kanini bana gecirmis göbek bagindan ve nefessiz kalmis.. hatta kalbi durmus dayanamamis.. 12 dakika hayata geri getirmeye calismislar..12 dakika cok uzun süre.. beyni cok hasar görmüs belkide beyin kanamasi gecirmis ama henüz bilmiyorlar böylesi milyonda bir görülüyormus dedi.. ve gitti..öylece agliyakaldim..inanmadim.. nolmusdu? hersey iyiydi aksam yine parliycakdik dügünde oglumla.. neden noldu?.. allahim..sonra ebe geldi ve bebeginizi görseniz iyi olur yasamiyabilir dedi, dünya basima yikildi. yürüyemiyodum tekerlekli sandalyede götürdü esim beni yanina.. allahim o kablolar o igneler heryeri bagliydi.. icim gitti bakamadim.. o an hem ruhen hem bedenen ölüyordum..
sonra bir sürü serum ve ilaclar verdiler ertesi günü kendime geldim.. yine doktorlar basimdaydi ve aksamdan bu yana kendi kendine nefes almasini ögrendi suan iyi ama beyni hasar gördügünü ve baska bir hastaneye gitmesini orada daha iyi imkanlar oldugunu söylediler.. fakat o transport cok zor ve yasama riskinin olmadigini söylediler.. hic birsey icin söz veremeyiz dediler..ama iyi olmasi icin kabul ettik..ilk önce o sevk ettiler sonra beni.. hastaneye vardik ve beni bi odaya aldilar 2 hamile kadinin yanina..ortadaysa ben..bir kadin doktor geldi bi kac soru sordu ve istersem birazdan bir tekerlekli sandalye bulup esimle yukari bebegimin yanina gidebilecegimi söyledi.. acilarima katlanip tabiki hemen kalktik gittik.. aman allahim daha fazla kablolar kafasi..
tüm vucüdü.. onu öyle görmek varya.. canim gitti ..minik canavarim benim böylemi olmaliydi..?.. hayir.. rüyadaydim..
5 dk sonra 2 bas doktor geldi yanimiza ve konusmamiz lazim dedi biz hemen gittik ve adam basini öne egerek durumu acikladi.. durumu iyi degil cigerleri böbrekleri ve bi kac organlari iflas etmek üzerek..ama en kötüsü beyni.. hic bir reflex yok .. olmicak.. o an dünya basima yikildi ben umutlanmisdim bu hastaneye gelirken bebegim nefes alsin sakat olsun nolursa olsun bakmaya ömrümü gecirmeye feda etmeye eli gözü kolu herseyi olmaya raziydim.. hicmi bi ihtimal yok dedim hickirarak.. 1% dedi ama yasarsa hic bi zaman göremez yürüyemez yemez icemez.. nekadar yasar o bile bilinmez dedi.. agliya agliya esimde bende bittik.. karar vermeniz lazim ama karar verilecek ne vardiki ? .. biz yavrumuzu o sekilde aci cekmesine razimi kalsaydik.. beklemeseydik..
aci cekmesin bebegim cennete gitsin istedik melegimizin bir an önce.. ve 1 saat sonra tekrar yukari ciktik vedalasmak icin..
ebe kablolari birer birer cekti.. her cektiginde benim icim yandi 9 ay karnima tasidigim herseyden sakindigim bebegimi ölmesini izliyorduk.. kucagima verdiler allahim nasil bir duygu..ayni anda hem mutlulugu hemde aciyi yasiyorduk.. bogazimda cümlelerim dügümleniyor suan yazamiyorum inanin gözümün önünden gitmiyo o minnacik kusursuz elleri yüzü agzi burnu..ebe morfin vuracagini aci cekmiceni söylemisdi ama yanliz 1-2 saat dayanir demisdi.. bu cümleleri duymak beni öldürüyodu ama bebegimle doya doya gecirmek istiyodum o dakikalari..yanimizda bir cift daha vardi onlarin bebegi süt emiyordu ve biz yan tarafda sessizce agliyorduk bebegimize veda ediyorduk.. nasil bir aciydi anlatamam keske biz onlarin yerinde olsaydik benimde
sütüm gelmisdi bende verebilseydim.. ardindan saatler gecti..1..2..3.. derken her saat geldi ebe morfini vurdu gitti ve bebegimiz pes eetmedi hala yasiyordu.. oda bizi birakmak istemiyorduki..doktorlar bile geldi birak artik minik bebek git artik dediler agladilar bizimle.. o cok güclüydü tam bir savasciydi adi gibi .. güclü oglum emirim.. bu arada sancilarim coktu, bende ameliyattan kendime gelememistimki cok aciyodu önemli degildi fakat ayaga kalkmam gerekdi 2 dk olsa bile dayanamiyordum cünki..hem agliyor hem kalmak istemiyor hemde dayanamiyordum acilara.. keske bi kez olsun o gözlerine bakabilseydim diye feryad ediyordum.. bu arada ebe yanimiza geldi ve birden bebegim gözlerini acdi.. inanamadim gözlerini acti ve deriiin bi nefes aldi.. o boncuk gözlerini gördüm allahim duymustu beni bitanem gitmemi istememisdi.. ebe bile aglamaya basladi ve dedi lütfen dayanin kalkmayin sizin gitmenizi istemiyo dayanin sanirim cok kalmadi dedi.. ve ben tabikide kaldim yavruma o acilar umrumda degildi evladim gidiyordu.. esimin o aglayisi o bakislari hala aklimda.. ve yine saatler gecti artik 6 saat olmusdu ve kadin 6inci ignesini getirdi vurdu ve esime dedi siz neden almiyosunuz kucaginiza hadi alin.. bu sirada bende dedim 2 dakika kalkiyim ayaga sonra alirim pasam nasiil olsa bizi birakmiyo.. esime verdi ben bu arada wcye gittim .. geldim ve yine bebegimi kucagima almak istedigimi söyledim.. ebe geldi yardim etti kucagima verdi ..10 dakika gecti ve birden nefes alip vermesi dahada yavasladi dahada zor alip veriyodu ve yavas yavas o bembeyaz vucüdu dahada beyazlasdi bir melek gibiydi adeta.. anlamamisdim artik gercekten
melek oldugunu.. doktorlar kapiyi acdi gözleri yasli benimle birlikte hepsi agliyordu ve .. seni bekledi senin kucaginda ölmek istedi dediler.. basiniz sagolsun.. adi gibi cok güclü bir oglunuz var savasdi gitmek istemedi dediler.. gözlerimden yaslar dinmek bilmedi.. canim gitti artik yoktu o..
ertesi sabah zaten cenazesi vardi bebegimin.. bu kahrolasi sehirde hep kar hep yagmur vardi ve günes o gün okadar güzel acmisdiki.. oglumdu o benim.. cenazemiz dolup tasti tüm insanlar yanimizdaydi .. allah razi olsun onlardan.. hem sevinci hem gururluydum hemde agliyordum kendimde degildim.. o hastaneden eli bos cikmak esyalarini tek tek kendi ellerinle toplamak yatagini tekrar söküp kaldirmak.. allahim mevlüt sekerleri suan karsimda hosgeldin emir berkemiz anneannesi yaptirmisdi özel türkiyeden.. hepsi bos hepsi hayal oldu simdi.. suan 1 haftadir esimle evdeyim ondan baska kimseyle görüsmüyor kimseyle konusamiyorum olmuyor iste beni kimse anliyamaz sizlerden baska.. hep ayni avutmalar ayni sözler.. evet sabretmek gerekir evet dua etmek gerek evet o bizim sefaatcimiz melegimiz bizi cennette bekliyor olucak ve biz ona insallah kavusucaz ama elimde degil iste cok canim aciyor ..
okadar güzel okadar tatliydiki .. ikimizede cok benziyodu .. esim bana baktikca onu görüyor ben ona baktikca.. insallah allahim bize melek kardesine tekrar bir kardes nasip eder ve acimiz ozaman biraz olsa diner.. ama onun yerini ilk göz agrimizi hic bir bebek tutamaz herzaman minik canavarim o..
doktorlar 1 sene bekleyin dedi .. insallah zaman cabuk gecer suan hic gecmiyor sabahlar uzak geceler uzun bize.. anlamsiz gibi ama dua edicem hergün ..
(ayrica suan hastaneyle ilgili sorusturma baslaticaz o genc ebe cok zaman kayip etti sürekli hatalar yapti ihmalde bulundu, acaba o sürecde kurtulurmuydu bebegimiz diye soruyoruz.. insallah hem bisey cikar o kizi isinden ederde baska annelere babalara böyle sey yasatmaz ama bi yandanda cikmazda bir aci daha cekmem ......)
ARKADASLAR BIR DOKTOR VAR BIZE BU KONUDA YARDIMCI OLAN BIZIM ICIN DELIL ARIYORDU DOKTOR VE EBENIN HATASINA DAHI.. ÖGLEDEN SONRA ARICAM CÜNKI 1 HAFTADIR SES SEDA CIKMADI INSALLAH BISEYLER CIKMISTIR LTF DUA EDIN.. BIR AN ÖNCE BISEYLER BULUNSUN ARTIK EN AZINDAN YASTIGA BASIMI KOYDUGUMDA RAHAT UYUMAK ISTIYORUZ NEDEN NIYE NASIL BU SORULAR OLDUKCA KAFAMDA KAPATAMIYORUM KONUYU.. insallah bulunur bir an önce birseyler herkes hatasini ceker istiyorum ve bebegime ve bize neden bunu yaptilar bilmek ve hatalarini cektiklerini görmek istiyorum! allahim yardimcimiz olsun ..
yazdıklarını aglayarak okudum canım gercekten cok üzüldüm rabbim sabır versin biliyorum şuanda ne desk boş herkesin acısı kendini yakıyo elimizden keske bişey gelebilse ama üzme kendini çok fazla rabbim sana saglık sıhhat versinartik bende bir melek annesiyim.. ( lütfen okuyun anneler..)
hersey gecen hafta cuma aksami baslamisdi.. kuzenimin kinasi vardi ve bebegim canim oglum herzamanki gibi kipirkipir yerinde duramiyordu.. (36 haftamdaydim) etrafimdaki herkese gülücükler saciyordum ve herkes nekadar güzel bir ailen var gelsin artikda sevelim kücük canavarini demisti o gece herkes bize bakiyodu kinada..ben avusturyadan katiliyorum ve hamileligim sürece hic bir sorun yasamadim. bir defa midem bile bulanmadim hic biseyim yoktu. özel doktordaydik ve burada imkanlarimiz cok..hatta doktorumuz bile derdi sen 3 ayda bir gelsen bile yeter hic bisey yok okadar iyi bir hamilelikki .. örnektim adeta.. tek ''derdim'' cok kipirdamasiydi oda isin espirisi.. uykularimdan uyandirirdi beni yaramaz oglum.. 3 gece hic uyumadigimi bilirim..
neyse konuya dönüyorum cuma gece 11de eve geldik ve benim icimde bir his vardi .. emir-berkem olmasi gerekenden cok sessizdi..sabaha kadar bekledim.. bir defa tekmelemedi. cok garipdi.. 1dka durmayan oglum 1 kerecik olsun tekmelemedi.. sabah esimi uyandirdim ve biseylerin ters gittigini söyledim.. biseyi yoktur aslanimin diyip devam yatti.. abarttigimi düsünerek konuyu kapattim. aksam oldu ve dügün icin hazirlaniyodum evde tektim.. hem hazirlaniyodum hem oglusumla konusuyodum..bebegim nolursun bi kere vur bisey yap seni hissedigim..
banyo yaptim karnimi haffice salladim müzik acdim sesli ne yaptiysam olmadi ses seda yok.. aksam 6 olmusdu esim geldi hazirmisin dedi ve ben hayir hastaneye gidelim nolur ilk defa böyle oluyo dedim. hic düsünmeden apar topar gittik. hastaneye geldik ve bebegimi geceden beri hissetmedigimi söyledim hemen beni nstye bagladilar.. kalp atislarini duyduk.. o an dünyalar benim oldu.. yaklasik yarim saat durduk ve kalp atislarini
dinledik.. sonra ebe, doktorun gelicegini birde onun kontrolünden gecmesi gerektigini söyledi.. doktor geldi ultrasonda bakti.. yaklasik 40 dakika bakti.. tuhafsadim.. sordum neden bukadar uzun sürüyor? neden sürekli ayni yeri bakip duruyosunuz? adam hic bisey demiyordu.. o 40 dakikanin icinde sadece 2 cümle etti.. hersey yolunda merak etmeyin... sadece kontrol.. ve sonunda bize bu gece burda kalin sadece sizin icin .. panik etmeyin diye söylüyorum.. birseyiniz yok sabah eve gidersiniz dedi ve bizde kabul ettik..
esime demistim cok acikdim hic bisey yememisdim pyamalarimla yemek getirebilirmisin.. bu arada odaya götürüyordu ebe beni.. genc ve yeni bir ebeydi hic birseyi yapamiyordu beni ztn cok sinir edip cok germisdi.. odaya girdik bana geliyorum birazdan sen yatabilirsin demisti,, odada bir ben birde bir hamile kadin daha vardi.. 5 dakika gecmedi ve bir yasli ebe girdi. bana acikmisin yemek yicekmisin ama yeme sakin sana birsey söylicem ama korkma dedi.. sakin ol ama sanirim yolunda gitmeyenn birseyler var dedi.. anlamadim ne demek istemisdi?..birinci nst'de hatalar oldugunu ve narkoz yiyebilecegim sezeryanla bebegimi alicaklarini söyledi.. anlam veremedim 2 saatdir o odada hersey yaptilar baktilar ve hersey yolundaydi simdi niye böyle ?? hic bisey anlamadim??.. sadece esime mesaj yazdigimi hatirliyorum: nolur cabuk gel oglumuz geliyor..ondan sonrasi cok cabuk gelisdi.. kadin o diger genc ebeyi cagirdi ve tekrar takin dedi nstye.. geldi kiz ve ugrasdi 20 dakika beceremedi.. öyle sinir ettiki bi isi beceremedi 7 kere sag sol
yatirdi kaldirdi beni o halde ama yapamadi.. hatta yanimizdaki kadin bile noluyo neden olmuyo dedi? yasim 21 ilk hamileligim tecrübessizdim ve anlam veremedim hic birseye..sonrasi kabus gibiydi.. birden odaya doktorlar doldu baska ebeler geldi elimi tuttu agla istedigin gibi diyolardi.. birisi beni soydu ve ameliyata hazirladi..son duydugum bir ebe doktora sordu imzasi gerekli degilmi ? doktorda demisdi hayir artik cok gec cok cabuk hareket etmemiz gerek hic birsey icin söz veremem.. uyandigimdaysa aklimdan ilk gecen bebegimdi.. dogmusmuydu nerdeydi iyimiydi?.. hic bisey anlamadigim icin sandimki erken dogum oldu ve küveze aldilar.. bi problemin olucagindan haberdar degildim.. direndim sesimi duyurdum beni bebegime götürün dedim.. koridordan odaya ggiderken tüm ailemin yanimda oldugunu herkesin agladigini gördüm.. anlamadim hala..odaya girdim cok sancim vardi ameliyat berbat gecmisti.. yanimda sadece esim vardi ve konusmuyor agliyordu..ardindan doktorlar geldi ve bebegimin iyi oldugunu yanlizca küvezde oldugunu söylediler..görebilirmiyim neden herkes agliyor diyince.. biraz sorunlar oldu dogum esnasinda.. bebegin kani benim kanima karismis dogumda hic kani kalmamis bebegimin nerdeyse tüm kanini bana gecirmis göbek bagindan ve nefessiz kalmis.. hatta kalbi durmus dayanamamis.. 12 dakika hayata geri getirmeye calismislar..12 dakika cok uzun süre.. beyni cok hasar görmüs belkide beyin kanamasi gecirmis ama henüz bilmiyorlar böylesi milyonda bir görülüyormus dedi.. ve gitti..öylece agliyakaldim..inanmadim.. nolmusdu? hersey iyiydi aksam yine parliycakdik dügünde oglumla.. neden noldu?.. allahim..sonra ebe geldi ve bebeginizi görseniz iyi olur yasamiyabilir dedi, dünya basima yikildi. yürüyemiyodum tekerlekli sandalyede götürdü esim beni yanina.. allahim o kablolar o igneler heryeri bagliydi.. icim gitti bakamadim.. o an hem ruhen hem bedenen ölüyordum..
sonra bir sürü serum ve ilaclar verdiler ertesi günü kendime geldim.. yine doktorlar basimdaydi ve aksamdan bu yana kendi kendine nefes almasini ögrendi suan iyi ama beyni hasar gördügünü ve baska bir hastaneye gitmesini orada daha iyi imkanlar oldugunu söylediler.. fakat o transport cok zor ve yasama riskinin olmadigini söylediler.. hic birsey icin söz veremeyiz dediler..ama iyi olmasi icin kabul ettik..ilk önce o sevk ettiler sonra beni.. hastaneye vardik ve beni bi odaya aldilar 2 hamile kadinin yanina..ortadaysa ben..bir kadin doktor geldi bi kac soru sordu ve istersem birazdan bir tekerlekli sandalye bulup esimle yukari bebegimin yanina gidebilecegimi söyledi.. acilarima katlanip tabiki hemen kalktik gittik.. aman allahim daha fazla kablolar kafasi..
tüm vucüdü.. onu öyle görmek varya.. canim gitti ..minik canavarim benim böylemi olmaliydi..?.. hayir.. rüyadaydim..
5 dk sonra 2 bas doktor geldi yanimiza ve konusmamiz lazim dedi biz hemen gittik ve adam basini öne egerek durumu acikladi.. durumu iyi degil cigerleri böbrekleri ve bi kac organlari iflas etmek üzerek..ama en kötüsü beyni.. hic bir reflex yok .. olmicak.. o an dünya basima yikildi ben umutlanmisdim bu hastaneye gelirken bebegim nefes alsin sakat olsun nolursa olsun bakmaya ömrümü gecirmeye feda etmeye eli gözü kolu herseyi olmaya raziydim.. hicmi bi ihtimal yok dedim hickirarak.. 1% dedi ama yasarsa hic bi zaman göremez yürüyemez yemez icemez.. nekadar yasar o bile bilinmez dedi.. agliya agliya esimde bende bittik.. karar vermeniz lazim ama karar verilecek ne vardiki ? .. biz yavrumuzu o sekilde aci cekmesine razimi kalsaydik.. beklemeseydik..
aci cekmesin bebegim cennete gitsin istedik melegimizin bir an önce.. ve 1 saat sonra tekrar yukari ciktik vedalasmak icin..
ebe kablolari birer birer cekti.. her cektiginde benim icim yandi 9 ay karnima tasidigim herseyden sakindigim bebegimi ölmesini izliyorduk.. kucagima verdiler allahim nasil bir duygu..ayni anda hem mutlulugu hemde aciyi yasiyorduk.. bogazimda cümlelerim dügümleniyor suan yazamiyorum inanin gözümün önünden gitmiyo o minnacik kusursuz elleri yüzü agzi burnu..ebe morfin vuracagini aci cekmiceni söylemisdi ama yanliz 1-2 saat dayanir demisdi.. bu cümleleri duymak beni öldürüyodu ama bebegimle doya doya gecirmek istiyodum o dakikalari..yanimizda bir cift daha vardi onlarin bebegi süt emiyordu ve biz yan tarafda sessizce agliyorduk bebegimize veda ediyorduk.. nasil bir aciydi anlatamam keske biz onlarin yerinde olsaydik benimde
sütüm gelmisdi bende verebilseydim.. ardindan saatler gecti..1..2..3.. derken her saat geldi ebe morfini vurdu gitti ve bebegimiz pes eetmedi hala yasiyordu.. oda bizi birakmak istemiyorduki..doktorlar bile geldi birak artik minik bebek git artik dediler agladilar bizimle.. o cok güclüydü tam bir savasciydi adi gibi .. güclü oglum emirim.. bu arada sancilarim coktu, bende ameliyattan kendime gelememistimki cok aciyodu önemli degildi fakat ayaga kalkmam gerekdi 2 dk olsa bile dayanamiyordum cünki..hem agliyor hem kalmak istemiyor hemde dayanamiyordum acilara.. keske bi kez olsun o gözlerine bakabilseydim diye feryad ediyordum.. bu arada ebe yanimiza geldi ve birden bebegim gözlerini acdi.. inanamadim gözlerini acti ve deriiin bi nefes aldi.. o boncuk gözlerini gördüm allahim duymustu beni bitanem gitmemi istememisdi.. ebe bile aglamaya basladi ve dedi lütfen dayanin kalkmayin sizin gitmenizi istemiyo dayanin sanirim cok kalmadi dedi.. ve ben tabikide kaldim yavruma o acilar umrumda degildi evladim gidiyordu.. esimin o aglayisi o bakislari hala aklimda.. ve yine saatler gecti artik 6 saat olmusdu ve kadin 6inci ignesini getirdi vurdu ve esime dedi siz neden almiyosunuz kucaginiza hadi alin.. bu sirada bende dedim 2 dakika kalkiyim ayaga sonra alirim pasam nasiil olsa bizi birakmiyo.. esime verdi ben bu arada wcye gittim .. geldim ve yine bebegimi kucagima almak istedigimi söyledim.. ebe geldi yardim etti kucagima verdi ..10 dakika gecti ve birden nefes alip vermesi dahada yavasladi dahada zor alip veriyodu ve yavas yavas o bembeyaz vucüdu dahada beyazlasdi bir melek gibiydi adeta.. anlamamisdim artik gercekten
melek oldugunu.. doktorlar kapiyi acdi gözleri yasli benimle birlikte hepsi agliyordu ve .. seni bekledi senin kucaginda ölmek istedi dediler.. basiniz sagolsun.. adi gibi cok güclü bir oglunuz var savasdi gitmek istemedi dediler.. gözlerimden yaslar dinmek bilmedi.. canim gitti artik yoktu o..
ertesi sabah zaten cenazesi vardi bebegimin.. bu kahrolasi sehirde hep kar hep yagmur vardi ve günes o gün okadar güzel acmisdiki.. oglumdu o benim.. cenazemiz dolup tasti tüm insanlar yanimizdaydi .. allah razi olsun onlardan.. hem sevinci hem gururluydum hemde agliyordum kendimde degildim.. o hastaneden eli bos cikmak esyalarini tek tek kendi ellerinle toplamak yatagini tekrar söküp kaldirmak.. allahim mevlüt sekerleri suan karsimda hosgeldin emir berkemiz anneannesi yaptirmisdi özel türkiyeden.. hepsi bos hepsi hayal oldu simdi.. suan 1 haftadir esimle evdeyim ondan baska kimseyle görüsmüyor kimseyle konusamiyorum olmuyor iste beni kimse anliyamaz sizlerden baska.. hep ayni avutmalar ayni sözler.. evet sabretmek gerekir evet dua etmek gerek evet o bizim sefaatcimiz melegimiz bizi cennette bekliyor olucak ve biz ona insallah kavusucaz ama elimde degil iste cok canim aciyor ..
okadar güzel okadar tatliydiki .. ikimizede cok benziyodu .. esim bana baktikca onu görüyor ben ona baktikca.. insallah allahim bize melek kardesine tekrar bir kardes nasip eder ve acimiz ozaman biraz olsa diner.. ama onun yerini ilk göz agrimizi hic bir bebek tutamaz herzaman minik canavarim o..
doktorlar 1 sene bekleyin dedi .. insallah zaman cabuk gecer suan hic gecmiyor sabahlar uzak geceler uzun bize.. anlamsiz gibi ama dua edicem hergün ..
(ayrica suan hastaneyle ilgili sorusturma baslaticaz o genc ebe cok zaman kayip etti sürekli hatalar yapti ihmalde bulundu, acaba o sürecde kurtulurmuydu bebegimiz diye soruyoruz.. insallah hem bisey cikar o kizi isinden ederde baska annelere babalara böyle sey yasatmaz ama bi yandanda cikmazda bir aci daha cekmem ......)
ARKADASLAR BIR DOKTOR VAR BIZE BU KONUDA YARDIMCI OLAN BIZIM ICIN DELIL ARIYORDU DOKTOR VE EBENIN HATASINA DAHI.. ÖGLEDEN SONRA ARICAM CÜNKI 1 HAFTADIR SES SEDA CIKMADI INSALLAH BISEYLER CIKMISTIR LTF DUA EDIN.. BIR AN ÖNCE BISEYLER BULUNSUN ARTIK EN AZINDAN YASTIGA BASIMI KOYDUGUMDA RAHAT UYUMAK ISTIYORUZ NEDEN NIYE NASIL BU SORULAR OLDUKCA KAFAMDA KAPATAMIYORUM KONUYU.. insallah bulunur bir an önce birseyler herkes hatasini ceker istiyorum ve bebegime ve bize neden bunu yaptilar bilmek ve hatalarini cektiklerini görmek istiyorum! allahim yardimcimiz olsun ..
9 senelik bir hikaye bu...
Daha nişanlıyken bile eşim çocuk istiyordu.Yeni ortamımıza,evliliğimize alışalım,borçlarımızı ödeyelim.. gibi kaygılarla 5 sene geçirdim..Çünkü ben istersem hemen olucak zannediyordum...Halbuki bu beş senede hiç korunmamıştım hiç de hamile kalmamıştım ama aklım da başıma gelmemişti....
Bi yerden başladık,yumurta takibi çatlatma iğnesi ilk aşamadaydık..Ama çatlatma iğnesi vurulamadan böbrek taşım çıktı meydana.Dr bu taşı düşür yoksa hamileliğini zehir eder dedi..Var bir hayır dedik 2 sene de öyle kaybettik.2010 yılı bir aile dostumuz telefon açıyor.16 senedir çocukları olmuyordu.Tüp bebek yaptırmışlar karısı 3 aylık hamileymiş.Merkez ve dr bilgilerini alıyor eşim..Daha fazla zaman kaybetmeyelim.Gidelim bir an önce olsun diyor.Tedavi de daha ilkini bile tamamalamamışken aşama atlıyoruz kendi kendimize...
Tüp bebek sürecimiz başlıyor.Her şey mükemmel gidiyor.Dr her muayenede süper demekten başka cümle kurmuyor.İLaçlara cevap,döllenme herşey kaliteli ve bol..Zaten eşimde bir sorun yok.Ben adetimi hep geç görüyorum,düzensizliğim var..Dr da sorun etmiyor...Kendi kendime diyorum istediğim an olucak biliyorum zaten,o yüzden de tedavi sürecim süper gidiyor işte...
İlk transfer.Hem de yasak olmasına rağmen iki tane...12 gün bekleyiş....Nerdeyse eminim en az biri tutunacak...Sonuç: koca bir negatif....Tokat yemiş gibi oluyorum....Ama tedavi,stres ilaçlar... olur diyo dr.Dondurulmuşunuz var nasılsa ..İkinci de inşallah...Hemen iki adet sonra deneriz arayı soğutmadan...O kadar heyecanlıyızki..3 ay sonra tekrar iki tane dondurulmuş bebeklerimi alıp geliyorum..İlkinde hiç yatmadım.Kendi işyerimiz var sürekli çalıştım..Ama bunda 12 gün yatıyorum.Annem 12 gün boyunca gelip gidiyor.Sadece tuvalete kalkıyorum..Test günü...Yine aynı son...Sıfır...Hiç tutunmuyorlar bile...Soruyoruz dr lara ne olabilir.Çok garip biz de anlam veremiyoruz diyoarlar...Genetik test istiyorlar 3.denemeden önce..1 yıl geçiyor aradan ..Zaten maddi anlamda da tükenmişiz..Toparlayıp da ne test yaptırabiliyoruz.ne de deneme...
Adetim gecikiyor her zamanki gibi.Devlet hastanesinde bi dr a gidiyorum.Abuk sabuk konuşuyor..Eşim kızıyor ve tüp bebek dr umuzu arıyor..Gelin diyor hemen kontrol edelim..Bu arada 3. ye başlarız genetik test yaparız...Bir heves kalkınıyoruz...Borç harç yardım yaka ...Genetik test sonuçları da normal.Dr ısrarla diyor sizin bir sorununuz yok...Derken 3.kez 3 tane embriyomu alıp geliyorumm.Bu sefer o kadar umutsuzum ki gene olmayacak.Evlatlık lafları etmeye başlıyorum eşime...Nerdeyse ikna olma üzere o da...11.gün merakımdan ölücem...İdrar testi alıyorum.Dükkanda yapıyorum silik çizgi var.9 senedir kazık gibi tek çizgi çıkar hep...Göz yanılsaması galiba diyip arkadaşıma gösteriyorum..Bana sadece ben de çizgiyi görüyorum dese yetecek..evet diyor var.Kimseye bişey söylemiyorum...Ertesi gün testi sonucunu beklerken ölücem..Sonuç geliyor 107...Hemde o kadar güzelki benim için...Biri olsun tutunmuş bana yarabbim sükürler olsun diyorum..Dr başka şehirde tam 20 gün sonraya ilk muayeneyi veriyor.Bu arada başka dr lara gidip aklımı karıştırmak istemiyorum.2 gün sonra test tekrarı ikiye katlıyor.Tamam diyor dr hcg bakmana gerek yok..Artık hem kese görmeye hem de kalp atışı duymaya gidicez...Test sonucunu aldığımın 5.dakikasında bulunduğum ilçede beni tanıyan herkes öğreniyor hamile olduğumu...Sevinçten kimse saklayamıyor içinde...
1 hafta geçiyor işyerinde akşam vakti wc ye giriyorum peçeteye pespembe kan geliyor.Hemen acile gidiyorum..Ebe daha 5 haftalık falan kese görünmez kan tahlili yaptır düşük çıkarsa düşüyodur yapcak birşey yok diyor...Dr umu arıyorum...En başından beri değerlere göre hesaplama yapıyor 1600-2000 arası çıkması lazım diyor.Eve dönüp hem tahlil sonucunu bekliyorum.Hem de dua ediyorum bol bol.Kanama devam ediyor.Ped koyuyorum...bacaklarımı kaldırıp yatıyorum ama karnımda belimde ağrım var.Sonuç geliyor..>1000 yazıyor.Dr a söylüyorum tamam sorun yok..1000 in üstü demek o diyor.Böyle kanamalar olabiliyo bazen panik yapma diyor...3 gün yatıyorum...Ama gece iki parça geliyor...Dr a soruyorum jel den dolayı pıhtılaşma olmuştur kanla geri gelen jeldir diyor.aradan 5 gün geçiyor..Bir garibim sanki..Boşluk hissediyorum.2 gün sonra kontrole gidicem ama içimde kötü bi his var...Dr ısrarla birşey olmadı diyor.Tahlil sonucun bunu doğruluyor...İdrar testi alıyorum iş çıkışı..Eve varır varmaz yapıyorum...Dünyam yıkılıyor negatif.....Gene o tek çizgi...Bebeğim 5 gün önceki kanamada beni bırakmış...Neredeysa bir hafta daha kendimi hamile sanarak dolanmışım ortalarda.Kan veriyorum sonuç 147 ye düşmüş..Kanımda hala hormon var ama bebeğim yok...
Uyanıyorum rüyadan...Eşime söyleyemiyorum 3 saat...Sonra ağlayarak boşaltıyorum içimde ne varsa..Şok geçiriyor..Çok heveslenmişti...Odasının planlarını yapıyordu...Yıkılıyor o da...
9 sene sonra 1 hafta yaşıyorum bu mutluluğu...Kimyasal dediler...Kese oluşmamıştır dediler....15 gün sonra adetim başlıyor...Bir parça düşüyor ki ...Sanki kese....Sonuçtan sonra bir kere bile ultrasona girmediğim için çok pişman oldum...Allah kimseye yaşatmasın...Hep teselli ettim kendimi bunca uğraştan sonra çok üzdü bizi ama biliyorum çok daha fazlasını yaşayanlar var...Hani nerdeyse sen meleğim oldu demene gerek yok diyecekler...Ama var....Bunca sene sonra varlığını gösterdi hisettirdi...Allah ım inşallah kimsenin kucağını boş bırakmaz.....
rabbim hayırlısıyla tekrar nasip etsin canım inşallah sen herzaman duanı et bekle rabbim büyüktür..kendine kaldırılan eli yapılan duayı boş çevirmez inşallah
yazdıklarını aglayarak okudum canım gercekten cok üzüldüm rabbim sabır versin biliyorum şuanda ne desk boş herkesin acısı kendini yakıyo elimizden keske bişey gelebilse ama üzme kendini çok fazla rabbim sana saglık sıhhat versin
Canım benim Allah sabır versin.Yazdıklarını okurken aynı şeyleri bi kez daha yaşadım.Ama şükret yinede geride bi evladın var gerçekten.Ben 8 senedir uğraşıyorum.4 düşükten sonra 5.hamileliğimde ilk kez 35.haftaya geldim bu kez olucak galiba diye heyecanla kıyafetleri aldım biraz yıkadık ütüledik annemle.Annem aylarca yanımda kaldı dediğin gibi hiçbi iş yaptırmadı.Uzun süre oynamayınca bende hastaneye gittim ve maalesef kalp atımı yok dendi.Dr un koluna yapıştım hem ağlıyorum hem bağırıyorum nolur kalbi durmuş demeyin yalvarırım nolur bu sefer çok az kalmıştı yalvarırım nolur diyorum.Allah ım ben napıcam şimdi dedim sürekli.Ama en zoruda eve geldiğinde o dayanılmaz sessizlik ölüm sessizliği.Bir çocuk cıvıltısına bi türlü kavuşamamış o evinin sessizliği.Her evladın yeri başka haklısın ama en azından avunacağın bi yavrun var ona sımsıkı sarıl.İnşallah sağlıklı ömürlü bi kardeşi olur bu sefer evladınındasaat gecenin 1 ve ben ağlamaktan şiştim şu an eşim ve 27 aylık oğlum uyuyor.ve bende ağlıyorum sizin için kendim için kızım için ağlıyorum.yaşasaydı 1.şubatta 4 aylık kocaman olacaktı.1 ekim 2012 son doktor kontrolüm ve ultrasonun verdiği muhtemel doğum tarihi.doktorum hazırlıklı gel dedi çantanla açılman olursa yatışını yaparım dedi.her hafta doktordayım herşey çok güzel suyum güzel bebek kilosu güzel.1 haftadırda annem bende elimi sıcak sudan soğuk suya sürmüyorum.en son gece duşumu aldım nasıl oynuyor kıpırdak o kadar hareketliydiki zaten ne olduysa hereketinden oldu.sonra kuran okudum yattım eşim yeni dalmış ama nasıl oynuyor o oynuyor ben gülüyorum eşimi uyandırdım bak dedim yarın belki doğabilir kızının son tekmelerini dinle uyku sersemi eşimin elini karnıma koydum babasını bile uyandırdı kızım.sonra uyudum.sabah 8,30 randevum.gittik doktor ilk çatala aldı dedi 3 cm açıklığın var bebek kafası çok aşağıda istersen yatışını yapayım suni sancıyla doğur.bende dedim yok ben kendi sancımı beklicem doktorda dedi 2 gün daha beklerim daha fazla bekleyemem tamam dedim.ultrasona geçtik suyun güzel bebek 4 kilo olmuş ay dedim çok büyük nasıl doğurcam biz gülüşüyoruz ama.sonra doktor ultrasonla bakmaya devam ediyor biraz uzun sürdü doktorun yüzü asıldı dedi bebeğinin oynadığından eminmisin.eşim birden yerinden fırladı dedim babasına tekme attı gece çok oynadı.doktor dediki maalesef kalp atışları yok.o anda kesinlikle inanmadım hayır ya hayır ya diyorum sürekli yanlışlık vardır diyorum kıpır kıpır bütün gece oynadı.doktor dedi inş yanlışlık vardır ama maalesef.hemen ayrıntılı ultrasono gönderdi sonuç aynı bebeğim karnımda son gecesinde ölmüş.yıkıldım.o gün çok ölmek istedim odaya çıkardılar yatışımı yapıp hastane penceresinden okul gözüküyor tenefüsteler kız çocukları oynuyor baktım baktım dedim atlasam şimdi burda herşey bitse.sonra oğlum geldi aklıma evde benim gelmemi bekliyor.onun için dayandım bu acıya onun içinde dayanıyorum hala.sonra suni sancıyla normal doğum yaptım.kocaman bir kızım vardı 55 cm 4 kilo çizilmiş gibi suratı vardı öyle güzeldiki dünya için yaratılmamış cennet için yaratılmış inanın bana.elledim yanaklarına belki uyanır dedim.uyanmadı meleğim uyanmadı.insan nasıl dayanıyor bu acıya hala anlamıyorum insan olduğumuz için dayanabiliyoruz belkide.bebeğim son gece doğum kanalına girmiş doğum başlamış o kadar hareketli bir bebektiki kanala girerken kordonu ensesine dayamış ve eliyle kendi kendini sıkıştırmış.he bu arada kordonlu bir bebek değildi.doğduğunda mosmordu yavrum.ama babası diyorki ertesi gün gömerken bembeyaz pamuk gibiymiş pespembeymiş yanakları.genelde hareketli ve iri bebeklerde olurmuş.ne diyeyim nasıl anlatyım bu acıyı ciğerim yanıyor derlerdi nasıl bişey acaba diye düşünürdüm.evet arkadaşlar 4 ay olacak benim hala ciğerim yanıyor.2 ay eşyalrını kaldıramadım.ben eve gelene kadar toparlayabildiklerini toplamışlar ama gardolabinda kalan eşyalrını her gün kokladım her gün öptüm baktım. kendi ellerimle yıkadım ütüledim onları bebek şekerlerim kaldı alamadık.sütlerim geldi ah allahım nasıl bi duygudur nasıl bi acıdır bu asma yaprakları sarıp geri gitsin diye ağlamak.hergün uyandığımda gözlerimi açıp kapıyodum sımsıkı allahım ne olur rüya olsun bebeğim yanımda olsun diye.olmuyor geri gelmiyor.çok şükür oğlum var onunla avunuyorum.ama hepsinin yeri başka insanlar yine olur üzülme diyor. tane daha olsa yaşadığım acıyı unutamam.kızımı unutamam.zaman her şeyin ilacıdır derler şunu anladım UNUTULMAYAN UNUTULMICAK HİÇ Bİ ŞEYİN İLACI YOK.inanın aklıma geldiğinde ilk günkü gibi için acıyor canım yanıyor.ve inanın bizi bizden başka kimse anlayamaz.yaşamayan anlayamaz mümkün değil anlaması....
içimi döktüm rahatladım biraz.allah bize sabır versin.kızım canım ne olur rüyama gel artık o güzel yüzünü unutmak istemiyorum gözümün öününden gitsin istemiyorum.....
Canım benim Allah sabır versin.Yazdıklarını okurken aynı şeyleri bi kez daha yaşadım.Ama şükret yinede geride bi evladın var gerçekten.Ben 8 senedir uğraşıyorum.4 düşükten sonra 5.hamileliğimde ilk kez 35.haftaya geldim bu kez olucak galiba diye heyecanla kıyafetleri aldım biraz yıkadık ütüledik annemle.Annem aylarca yanımda kaldı dediğin gibi hiçbi iş yaptırmadı.Uzun süre oynamayınca bende hastaneye gittim ve maalesef kalp atımı yok dendi.Dr un koluna yapıştım hem ağlıyorum hem bağırıyorum nolur kalbi durmuş demeyin yalvarırım nolur bu sefer çok az kalmıştı yalvarırım nolur diyorum.Allah ım ben napıcam şimdi dedim sürekli.Ama en zoruda eve geldiğinde o dayanılmaz sessizlik ölüm sessizliği.Bir çocuk cıvıltısına bi türlü kavuşamamış o evinin sessizliği.Her evladın yeri başka haklısın ama en azından avunacağın bi yavrun var ona sımsıkı sarıl.İnşallah sağlıklı ömürlü bi kardeşi olur bu sefer evladınında
saat gecenin 1 ve ben ağlamaktan şiştim şu an eşim ve 27 aylık oğlum uyuyor.ve bende ağlıyorum sizin için kendim için kızım için ağlıyorum.yaşasaydı 1.şubatta 4 aylık kocaman olacaktı.1 ekim 2012 son doktor kontrolüm ve ultrasonun verdiği muhtemel doğum tarihi.doktorum hazırlıklı gel dedi çantanla açılman olursa yatışını yaparım dedi.her hafta doktordayım herşey çok güzel suyum güzel bebek kilosu güzel.1 haftadırda annem bende elimi sıcak sudan soğuk suya sürmüyorum.en son gece duşumu aldım nasıl oynuyor kıpırdak o kadar hareketliydiki zaten ne olduysa hereketinden oldu.sonra kuran okudum yattım eşim yeni dalmış ama nasıl oynuyor o oynuyor ben gülüyorum eşimi uyandırdım bak dedim yarın belki doğabilir kızının son tekmelerini dinle uyku sersemi eşimin elini karnıma koydum babasını bile uyandırdı kızım.sonra uyudum.sabah 8,30 randevum.gittik doktor ilk çatala aldı dedi 3 cm açıklığın var bebek kafası çok aşağıda istersen yatışını yapayım suni sancıyla doğur.bende dedim yok ben kendi sancımı beklicem doktorda dedi 2 gün daha beklerim daha fazla bekleyemem tamam dedim.ultrasona geçtik suyun güzel bebek 4 kilo olmuş ay dedim çok büyük nasıl doğurcam biz gülüşüyoruz ama.sonra doktor ultrasonla bakmaya devam ediyor biraz uzun sürdü doktorun yüzü asıldı dedi bebeğinin oynadığından eminmisin.eşim birden yerinden fırladı dedim babasına tekme attı gece çok oynadı.doktor dediki maalesef kalp atışları yok.o anda kesinlikle inanmadım hayır ya hayır ya diyorum sürekli yanlışlık vardır diyorum kıpır kıpır bütün gece oynadı.doktor dedi inş yanlışlık vardır ama maalesef.hemen ayrıntılı ultrasono gönderdi sonuç aynı bebeğim karnımda son gecesinde ölmüş.yıkıldım.o gün çok ölmek istedim odaya çıkardılar yatışımı yapıp hastane penceresinden okul gözüküyor tenefüsteler kız çocukları oynuyor baktım baktım dedim atlasam şimdi burda herşey bitse.sonra oğlum geldi aklıma evde benim gelmemi bekliyor.onun için dayandım bu acıya onun içinde dayanıyorum hala.sonra suni sancıyla normal doğum yaptım.kocaman bir kızım vardı 55 cm 4 kilo çizilmiş gibi suratı vardı öyle güzeldiki dünya için yaratılmamış cennet için yaratılmış inanın bana.elledim yanaklarına belki uyanır dedim.uyanmadı meleğim uyanmadı.insan nasıl dayanıyor bu acıya hala anlamıyorum insan olduğumuz için dayanabiliyoruz belkide.bebeğim son gece doğum kanalına girmiş doğum başlamış o kadar hareketli bir bebektiki kanala girerken kordonu ensesine dayamış ve eliyle kendi kendini sıkıştırmış.he bu arada kordonlu bir bebek değildi.doğduğunda mosmordu yavrum.ama babası diyorki ertesi gün gömerken bembeyaz pamuk gibiymiş pespembeymiş yanakları.genelde hareketli ve iri bebeklerde olurmuş.ne diyeyim nasıl anlatyım bu acıyı ciğerim yanıyor derlerdi nasıl bişey acaba diye düşünürdüm.evet arkadaşlar 4 ay olacak benim hala ciğerim yanıyor.2 ay eşyalrını kaldıramadım.ben eve gelene kadar toparlayabildiklerini toplamışlar ama gardolabinda kalan eşyalrını her gün kokladım her gün öptüm baktım. kendi ellerimle yıkadım ütüledim onları bebek şekerlerim kaldı alamadık.sütlerim geldi ah allahım nasıl bi duygudur nasıl bi acıdır bu asma yaprakları sarıp geri gitsin diye ağlamak.hergün uyandığımda gözlerimi açıp kapıyodum sımsıkı allahım ne olur rüya olsun bebeğim yanımda olsun diye.olmuyor geri gelmiyor.çok şükür oğlum var onunla avunuyorum.ama hepsinin yeri başka insanlar yine olur üzülme diyor. tane daha olsa yaşadığım acıyı unutamam.kızımı unutamam.zaman her şeyin ilacıdır derler şunu anladım UNUTULMAYAN UNUTULMICAK HİÇ Bİ ŞEYİN İLACI YOK.inanın aklıma geldiğinde ilk günkü gibi için acıyor canım yanıyor.ve inanın bizi bizden başka kimse anlayamaz.yaşamayan anlayamaz mümkün değil anlaması....
içimi döktüm rahatladım biraz.allah bize sabır versin.kızım canım ne olur rüyama gel artık o güzel yüzünü unutmak istemiyorum gözümün öününden gitsin istemiyorum.....
canım çok gemiş olsun okurken o kadar çok üzüldümki kıyamam . benımde bebeğimi 22 haftada aldılar. ben hiç görmedim yüzünü. ama unutamıyorum 2,5ay geçmesine rahmen hergün ağlıyorum bir bebek görünce içim acıyor keşke kızımda olsaydı diyorum son ayımda olcaktım yaşasaydı. en azından senın bi oğlun var onunla oyalanıyorsun. benım ilk bebeğimdi. gerçekten çok zormuş herkez geçsiniz birdaha olur diyorlaR AMA ben kızımı unutamamki hergece rüyama girsin diye rabbıme dua ediyorum. allah sabır versin. inşallah buı zor günleri anlatırız.
cnm yazdıklarını okudum aynı şeyleri bende yaşadım her aşamamız aynı .bende o kontrollere yalnız gittim bnmle bebeği olanlar bebekleriyle geldi benim elim boş.çok zor evet tarifsiz unutmak değil ama alışılıyo bnm 6 ay olcak kızım olsaydı 6 aylık kınası yapcaktım ona diyodum.zor ama rabbimin takdiri o verdi o aldı tekrarda o verecek inanıyoruz.inş atlatıcaz bugün oğlumu doktoro götürdüm yeni doğan küçük bebekler vardı rutin kontrol için gelmişler.inan o bebekler ağladıkça kalbime bıçak saplandı sanki.tarifi çok zor yaşadığımın.ama yaşamamız gerekiyomuş napalım...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?