Burada daha önce konu açmıştım hatırlayanlar olacaktır. Konuştuğum kişi ile ilgili her şey çok güzel giderken birden arayıp sormayı kesip(sözde sınavlara çalışıyormuş) 20 gün sonra aradı diye anlatmıştım.
Sonrasında kurumda işlerim çok yoğun, finaller var, kardeşimin düğünü var diye bahaneler uyduruyordu. O kadar Kafamın dengiydi ki Tam bana göre; üslubu saygısı mükemmel, ilgisi alakası çok güzel(sonradan değişti), birlikte gelecek düşündüğümüz, sosyal medya da kullanmıyor zaten, evden işe işten eve ortamlarda gözü olmayan aile yapısı işi gücü düzgün, tip olarak tam tarzım tamam ben buldum çok şükür dediğim insan.
Git gide seyrekleşen arayıp sormalarında son dönemlerde onun bahaneleri ve tamam kendimi düzelteceğim diye söz verişleriyle uğraşıyorduk bitmeden önce. Hatta söylemiştim burada mesafe gittikçe uzuyordu arayıp mesaj atmalarında. En son da yarın konuşuruz diyip 10 gün aramamıştı beni 10. gün sonunda numaramı silmişti. Ona söylemem gerekenleri bir mesajda ifade edip veda etmiştim yaklaşık bir hafta sonra. Bu şekilde sessizce bitmemeliydi çünkü böyle bitirenler bir süre sonra hiçbir şey olmamış gibi mesaj atabilme yüzsüzlüğüne sahipler. O da uzak mesafe olmuyor kafam karışık uzun süre ciddi bir şey düşünecek durumda değilim uydurmaları yapıp son veda mesajını atmıştı. Ben de numarasını sildim ama Mesajlar arşivde duruyordu. Aradan 1.5 ay kadar geçti whatsapta bir bakıyordum ki kız arkadaşıyla profil resmi.. Beynimden vurulmuşa döndüm. Çünkü hala saçma sapan geri döner belki diye beklerken artık resmen bir daha olmayacağını görmüş oldum. İyi oldu tabi umudum kalmadı. Meğer benimle konuşmadığı dönemler onunla yol yapıyormuş. Bana işim var derken onunla görüşüyormuş o kız için çaba gösteriyormuş.
Mutsuzluğumun tarifi yok şu an için, duygularıyla oynanmış önce umut verilmiş sonra yarı yolda bırakılmış hissediyorum. Maalesef en kötüsü de hala daha onun gibi uyum yakalayabileceğim çok hoşlanacağım biri olacağını, ondan iyisini bulabileceğimi düşünemiyorum. Saçmalama resmen ikinizi aynı anda götüren bir karaktersizmiş diye kızıyorum hem kendime hem ona, biraz zaman geçiyor nasıl böyle değiştin sen diye üzülüyorum.
Yine birileri çok üzdü çok yıprattı ve mutlu olan onlar arkadaşlar. Allah’a bırakıyorum hiç kötü bir şey söylemeden çünkü çok üzdü belirsizliği depresyonu çok fazla yaşattı bana. Şimdi ise seviyor seviliyor hayaller kuruyorlar hayatlarında her şey yolunda gidiyor. Üzgünüm olan gene bana oldu
umarim karsiniza insan evladi cikar 
