Üzücü bi olay herkesin oluyor ama bizim olmuyor yüreğim sıkılıyor herşey normal ama olmuyor isyan etmiyorum kesinlikle ama üzülüyorum hemde çok. Ablamin kızı bugün yarın doguracak benden bir sene sonra evlendi onun adina çok mutluyum benim gibi yibranmadi ilk istedikleri ay oldu maşallah. Arkadaşimda hamile kaldi ki yumurtalari calismiyordu hiç tedavi bile olmadan.ve yanyana geldiğimiz de sürekli cocuk mevzusu açılıyor yok mide bulantim var yok çocuğun kalp atışını dinledik yok çok mutluyuz vs... üzülüyorum hemde fazla.yanyana gelmemeye çalışıyorum yanlış anlaşılıyor "kıskanıyor mu acaba"kiskanmiyorum kesinlikle sadece üzülüyorum kendim için. Onun adina çok mutluyum ama surekli onun cocuk mevzusunu duymak beni hirpaliyor açıkçası. Üzgünüm özetle burdaki herkes gibi bazen kendime kiziyorum ama durum bu evden cikmak istemiyorum kimseyle de gorusmek istemiyorum öyle işte allah cumlemize sabır versin:-(
