Bu hastalık dediği şey sanırım uçlarda yaşayanlar için. Bu aşırı hayal kurma bende de vardı, kardeşlerimde de var hala. Benimki yaştan dolayı azaldı. Arada yalnız kalınca oluyor ya da canım sıkılınca hayal kurmaya başlıyorum ama eskisi gibi uzun soluklu değil.
Benimki çocukken başlamıştı. Kendi kendime bir şarkıcı olup o konser senin bu konser benim gidiyordum turnelere
sonra farklı meslekler icra etmeye başladım. Tek başıma oynardım, mağaza satış personeliydim. Dışarıdan biri görse bu manyak mı derdi
Ergenliğe girince de işler değişti. Odada yalnız takılmalarım başladı. Hayal kurup duruyordum. Çok yetenekli ve başarılı bir karakterdim. Hem sporcu hem oyuncu hem şarkıcı hem bilim insanı hem siyasetçi... O dünyam hala aktif ama eskisi gibi değil. Hayal kuracağım zaman müzik de açar oldum. Benim için hayal kurmak rahatlamaktı. Bu aşırı aktif dönemim 20li yaşların sonunda bitmiştir. Hayat koşturmacası, ruh halimin iyi olmaması da azaltmış olabilir çünkü moralim kötüyken canım hayal kurmak istemiyor pek. Derslerde odaklanamama durumu var bende. Dehb var mıdır diye psikiyatriye gitmedim. Teşhis almadığım için bende var diyemeyeceğim. Ders veya birilerini dinlerken kolayca kopabiliyorum çoğunlukla.
Bilmiyorum sizinkisi de benimkisine benzer mi? Ben bunların hiç hastalık olabileceğini düşünmemiştim açıkçası. Tipik ergenlik hali diye düşünmüştüm. Bir kardeşim gitti psikiyatriye yalnız. Ona dehb teşhisi kondu. O da derse odaklanamıyorum diye gitti. Motor bilmem ne bozukluğu varmış. İlaç kullandı bir süre. O da hayal kuruyor diye düşünüyorum. Müzik dinlerken ya da başka bir iş yaparken kendi kendine gülüyor bazen. Ben gizli gizli yapardım, onunki aşikar