Majör depresyon...

selam kızlar aranızda hiç majör depresyon geçireniniz oldu mu ??

merhaba. majör depresyon yaşadım yani dr un koyduğu teşhisde yab ve majör depresyon vardı. ama majör depresyon en ağırıymış çok uzun sürermiş. bana psik. dr lar herkese bu teşhisi yazıyor bu hafif ya da orta şiddette bi depresyon dedi eczacım. yaşadıklarımdan yola çıkarak. çok zordu benim için çok ağırdı ama Allahım kimseye vermesin. sen mi yaşıyorsun depresyonu ya da bi yakının mı

kevser_64 .!.:

selam kızlar aranızda hiç majör depresyon geçireniniz oldu mu ??

Genişletmek için tıkla...

Canım geçmiş olsun bizim bir aile dostumuz majör depresyon atlattı kendine dikkat et ilaçlarını düzenli al ve sakın bırakma...

sanırım uzun süredir yaşıyorum..ama doktora gitmeyi erteliyorum, çok ağır pms dönemleri geçiriyorum, ailede b12 eksikliği falan da var..ama ne bileyim ilaç kullanmak istemiyorum bir türlü

sanırım uzun süredir yaşıyorum..ama doktora gitmeyi erteliyorum, çok ağır pms dönemleri geçiriyorum, ailede b12 eksikliği falan da var..ama ne bileyim ilaç kullanmak istemiyorum bir türlü

lilimania .!.:

sanırım uzun süredir yaşıyorum..ama doktora gitmeyi erteliyorum, çok ağır pms dönemleri geçiriyorum, ailede b12 eksikliği falan da var..ama ne bileyim ilaç kullanmak istemiyorum bir türlü

Genişletmek için tıkla...

git bence canım hani öldürmez süründürür derler ya o bu derecede birşey. ben ilaç kullanıyordum hamile olduğumu öğrenince bıraktım ilaçlarımı ama ilaç değillde seni anlayan ve dinleyen biriyle konuşmak en etkilisi bence. doktorum en büyük destekçim oldu atlattım diyebilirim. bence hiç erteleme en kısa zamanda git tek başına atlatılacak birşey değil.

ruhan .!.:

merhaba. majör depresyon yaşadım yani dr un koyduğu teşhisde yab ve majör depresyon vardı. ama majör depresyon en ağırıymış çok uzun sürermiş. bana psik. dr lar herkese bu teşhisi yazıyor bu hafif ya da orta şiddette bi depresyon dedi eczacım. yaşadıklarımdan yola çıkarak. çok zordu benim için çok ağırdı ama Allahım kimseye vermesin. sen mi yaşıyorsun depresyonu ya da bi yakının mı

Genişletmek için tıkla...

ben yaşıyordum şu an atlattım diyebilirim depresyonun en ağır çeşitiymiş. hayatımın en zor günlerini yaşattı bana. Rabbim düşmanımın dahi başına vermesin. ilaç kullanıyordum hamile olduğumun öğrenince bırakmak zorunda kaldım. tekrarlayabilirmiş. doktor ilaçlarımı bırakmamı gerektiğini söyledi ancak daha sık görüşücez dedi 5 günde 1 gidiyorum konuşmak çok iyi geliyor.

kevser_64 .!.:

ben yaşıyordum şu an atlattım diyebilirim depresyonun en ağır çeşitiymiş. hayatımın en zor günlerini yaşattı bana. Rabbim düşmanımın dahi başına vermesin. ilaç kullanıyordum hamile olduğumun öğrenince bırakmak zorunda kaldım. tekrarlayabilirmiş. doktor ilaçlarımı bırakmamı gerektiğini söyledi ancak daha sık görüşücez dedi 5 günde 1 gidiyorum konuşmak çok iyi geliyor.

Genişletmek için tıkla...

çok geçmiş olsun. inşallah tekrar etmez bebeğini sağlıkla büyütürsün canım. benimkide berbattı hala atlattım sayılmaz ama o günlere göre çok ama çok iyiyim şükürler olsun. ben psikoterapi göremiyorum malesef. yaşadığım şehirde yok sayılır. ne berbat bişi demi hayat devam ediyor herşey aynı ama biz başkasıyız Allahım kimseye vermesin. ne kadar süre ilaç kullandın acaba sen bide hangi ilacı kullandın. ben o en kötü günlerimde birilerini bulmak için burda çok gezmiştim ümit aramıştım. yaklaşık 3 ay ağladım ve uyuyamadım. işe işe gidiyordum bide nasıl yaşamışım ben öyle gerçekten daha neler neler...

ruhan .!.:

çok geçmiş olsun. inşallah tekrar etmez bebeğini sağlıkla büyütürsün canım. benimkide berbattı hala atlattım sayılmaz ama o günlere göre çok ama çok iyiyim şükürler olsun. ben psikoterapi göremiyorum malesef. yaşadığım şehirde yok sayılır. ne berbat bişi demi hayat devam ediyor herşey aynı ama biz başkasıyız Allahım kimseye vermesin. ne kadar süre ilaç kullandın acaba sen bide hangi ilacı kullandın. ben o en kötü günlerimde birilerini bulmak için burda çok gezmiştim ümit aramıştım. yaklaşık 3 ay ağladım ve uyuyamadım. işe işe gidiyordum bide nasıl yaşamışım ben öyle gerçekten daha neler neler...

Genişletmek için tıkla...

teşekkür ederim canım. aylarca uyuyamadım ben uyuduğum zamanda kabuslar görüp uyanıyordum bölük pörçük uyuyordum. yaşayan ölü derler ya o tabir benim için geçerliydi.herkes mutlu ben perişandım yani.3 hafta kadar ilaç kullandım Prozac la Zestat. ben işe gidiyordum çalışıyordum yaptığım işi 10 dk sonra unutuyordum sil baştan tekrar yapıyordum o biraz ilaçların etkisiydi. devamlı konuşacak birini arıyordum

Ben de sonunda aylarca belki de yıllarca inkarın ardından bugün zorla attım kendimi hastaneye. Bana da major depresyon teşhisi kondu. Lise döneminde de depresyon geçirdiğim için zaten farkındaydım ne kadar kötü olduğumun ama hep kendi kendime düzelmeye çalıştım ve anladım ki ben çabaladıkça daha da dibe düşüyorum. Muayene sıramı beklerken bile kaç kere ordan kaçmak geldi içimden, bir 2 dk daha bekleseydim kaçardım belki de. Umarım düzelirim çok yoruldum artık bundan.

DENİZöykü .!.:

Ben de sonunda aylarca belki de yıllarca inkarın ardından bugün zorla attım kendimi hastaneye. Bana da major depresyon teşhisi kondu. Lise döneminde de depresyon geçirdiğim için zaten farkındaydım ne kadar kötü olduğumun ama hep kendi kendime düzelmeye çalıştım ve anladım ki ben çabaladıkça daha da dibe düşüyorum. Muayene sıramı beklerken bile kaç kere ordan kaçmak geldi içimden, bir 2 dk daha bekleseydim kaçardım belki de. Umarım düzelirim çok yoruldum artık bundan.

Genişletmek için tıkla...

inşallah düzelirsin canım ya bana 6 ay tedavi gerekiyor sana dedi doktor ayda 1 kez gidip geliyorum işte. 2 gün önce gittim. iyi gördüm seni yüzün gülüyor artık dedi iyileşme aşamasındasın dedi mutlu oldum bunları duyduğuma bile. ama tamamıyla bitmiş denemez tabi boşlukta gibiyim artık kurtulmak istiyorum ya çok acı veriyor bu durumda olmak

Arkadaşlar siz Pisikiyatri'ye mi, Pisikolog'a mı, yoksa Terapist'e mi gidiyorsunuz?
Ben geçen hafta psikiyatriye gittim. Devlet hastanesinde başka bölüm yoktu.
Bana majör depresyon tanısı ile ilaç vermiş.
Aslında anlatılmaz yaşayan bilir dedikleri bu olsa gerek.
Ben de yıllardır kendimi huzursuz mutsuz hissediyorum.
Çocukluğumdan beri. Ama doktora tam olarak derdimi anlatamadım.
Yani ilk defa doktora gittim ve kelimeler boğazıma düğümlendi.
Ne ağlayabildim, ne de içimdekileri tam dökebildim.
Konuşamadım işte. Ama umduğum bu değildi.
Ben derdimi anlatmak ve ona göre derdime uygun, test, tedavi şekli, ilaç düşünüyordum.
Hemen ilaç yazıp gönderdi ve 2 haftada bir görüşelim dedi.
Arkadaşlar lütfen destek olun, ilk etapta benim kendimi geri çekmem normal mi?
Açamadım içimi. Bir de doktor odasındaki bilgisayar başındaki görevli çok gerdi beni.
Ben sadece derdimi doktor ilsin isterim, ama yabancı birinin daha olması da rahatsız etti beni.
Tabi sadece ondan kaynaklanmıyor. Ben ilk defa psikolga gidip, ilk defa dertliyim, demekten çekindim.
Bu gün sabah ta ilacımı almayı unutmuşum. Unutmaların tedavide olumsuz sonuçları olur mu?
Allah cümlemize sabır versin. Ne olur konuşup rahatlayalım, çok yalnızım zaten...

BALveBADEM .!.:

Arkadaşlar siz Pisikiyatri'ye mi, Pisikolog'a mı, yoksa Terapist'e mi gidiyorsunuz?
Ben geçen hafta psikiyatriye gittim. Devlet hastanesinde başka bölüm yoktu.
Bana majör depresyon tanısı ile ilaç vermiş.
Aslında anlatılmaz yaşayan bilir dedikleri bu olsa gerek.
Ben de yıllardır kendimi huzursuz mutsuz hissediyorum.
Çocukluğumdan beri. Ama doktora tam olarak derdimi anlatamadım.
Yani ilk defa doktora gittim ve kelimeler boğazıma düğümlendi.
Ne ağlayabildim, ne de içimdekileri tam dökebildim.
Konuşamadım işte. Ama umduğum bu değildi.
Ben derdimi anlatmak ve ona göre derdime uygun, test, tedavi şekli, ilaç düşünüyordum.
Hemen ilaç yazıp gönderdi ve 2 haftada bir görüşelim dedi.
Arkadaşlar lütfen destek olun, ilk etapta benim kendimi geri çekmem normal mi?
Açamadım içimi. Bir de doktor odasındaki bilgisayar başındaki görevli çok gerdi beni.
Ben sadece derdimi doktor ilsin isterim, ama yabancı birinin daha olması da rahatsız etti beni.
Tabi sadece ondan kaynaklanmıyor. Ben ilk defa psikolga gidip, ilk defa dertliyim, demekten çekindim.
Bu gün sabah ta ilacımı almayı unutmuşum. Unutmaların tedavide olumsuz sonuçları olur mu?
Allah cümlemize sabır versin. Ne olur konuşup rahatlayalım, çok yalnızım zaten...

Genişletmek için tıkla...

öncelikle geçmiş olsun canım.bende psikyatriye gidiyorum.ilk etapda derdini anlatamaman normal. sonuçta sırrını derdini anlatacaksın bu doktor olsa dahi hiç tanımadığın birine anlatıyorsun yani. bende ilk gittiğimde ilk 5-10 dk nerden başlıycağımı ne anlatacağımı şaşırmıştım. doktorum soru cevap şeklinde giderek konuşturmuştu beni. aylardır ağlayamıyordum çevremde konuşacak kimsemde yoktu öyle dolmuştum ki. doktorla konuşunca ağladım rahatladım. bilgisayar başında bir kız vardı aynı senin durumun gibi :) ama doktorla o kızın masasının arasında sürgülü kapı var. doktor hastayı içeri aldıktan sonra kapatıodu kapıyı. duyan olmuodu.daha rahat ediodum. hastaneden çıktıktan sonra tühh bunu niye anlatmadım belki doktor bana başka teşhis koyacaktı diye tedirgin olyrm.. her hafta bu sendromu yaşıyorum =) aslında evde aklındayken bir kağıda yazacaksın :)

kevser_64 .!.:

öncelikle geçmiş olsun canım.bende psikyatriye gidiyorum.ilk etapda derdini anlatamaman normal. sonuçta sırrını derdini anlatacaksın bu doktor olsa dahi hiç tanımadığın birine anlatıyorsun yani. bende ilk gittiğimde ilk 5-10 dk nerden başlıycağımı ne anlatacağımı şaşırmıştım. doktorum soru cevap şeklinde giderek konuşturmuştu beni. aylardır ağlayamıyordum çevremde konuşacak kimsemde yoktu öyle dolmuştum ki. doktorla konuşunca ağladım rahatladım. bilgisayar başında bir kız vardı aynı senin durumun gibi :) ama doktorla o kızın masasının arasında sürgülü kapı var. doktor hastayı içeri aldıktan sonra kapatıodu kapıyı. duyan olmuodu.daha rahat ediodum. hastaneden çıktıktan sonra tühh bunu niye anlatmadım belki doktor bana başka teşhis koyacaktı diye tedirgin olyrm.. her hafta bu sendromu yaşıyorum =) aslında evde aklındayken bir kağıda yazacaksın :)

Genişletmek için tıkla...

Evet ben de öyle düşündüm, tam anlatamadım, ya yanlış teşhis koyduysa, ya ben daha ağırsam falan diye düşünüyordum. Aklıma not almak geldi. Telefonumun notlar kısmına not aldım bir kaç şey. Bunları daha detaylı konuşmak için ama konuşabilir miyim kendime garanti vermiyorum. Aldığım notlar: Ağlayamama, unutkanlık, kendi kendine konuşma. Bir de kendi kendine konuşma unutkanlık yapar mı diye sorucam. Arkadaşlar aranızda kendi kendine konuşan var mı? Benim durumum şöyle; ben sıkıntılarımı birine anlatıyor gibi konuşuyorum, yani rahatlamak için, bunu çevremde paylaşacak hiç kimsem olmadığı için yapıyorum. Bilinçli bilinçsiz oluyor... Ama abartılı değil.
Ben bir de şunu merak ediyorum, psikiyatırla terapi gibi her şeyi konuşabiliyor muyuz, yoksa sadece tanı-tedavi için mi bi konuşma oluyor. Ben ayırdımını yapamadım. Yardımcı olursanız sevinirim.
Yıllardır bu derdin içindeyim, anlamıyorum, bilmiyorum... Böyle yıllarca sürer mi, sürerse insan bir çırpıda çıkar mı? İçime işledi bu dert!

kevser_64 .!.:

selam kızlar aranızda hiç majör depresyon geçireniniz oldu mu ??

Genişletmek için tıkla...

ben...ilaç tedavisi gördüm.6gün önce falan biraz hızlı olarak dozu azaltarak ilaçları bıraktım.bırakılması zordu ilaçlarımın.bırakıldıktan sonraki yan etkilerinden baya etkilendim.baş dönmesi,elektirik çarpma hissi,gece kabus görme,ter basması vs.neyse şu 2gündür iyiyim.nette araştırdım ilaçlarımdan kullananların yorumlarını.bırakıp hastanelik olan bile varmış.korktum ama çok şükür 2gündür iyiyim bakalım.allah kimseye hastalık yaşatmasın.ilaçlarla yaşamakta çok güç.bende panik atakta var.ayrıca depresyon nöbetlerimde oluyor.inanılmaz içim dolu gibi herşeye ağlayasım geliyor.gülerken ağlamaya başlıyorum.çok duygusal yapıyor bu hastalık insan.bu ağlama nöbetlerimin sebebide şu.doktor ben anlatmadan söylemişti zaten.hayatında beklenmedik anda beklenmedik bir kayıp yaşamak,ani bir şok yaşamak..bu gibi şeyler.ben bundan 6-7yıl önce yaşadım bu ani kayıbı.dengem altüst oldu.ayrıca çok sinirli bir yapım vardı ilaç kullanmadan önce.sinirlenince gözlerimin önü bembeyaz oluyordu.aniden sinirleniyordum.ilaçlardan sonra biraz olsun sakinleştim kendimi kontrol edebiliyorum.hala iyi değilim ama ilaçlarla yaşanmazzzzz...allah kullananlara sabır versin.

DENİZöykü .!.:

Ben de sonunda aylarca belki de yıllarca inkarın ardından bugün zorla attım kendimi hastaneye. Bana da major depresyon teşhisi kondu. Lise döneminde de depresyon geçirdiğim için zaten farkındaydım ne kadar kötü olduğumun ama hep kendi kendime düzelmeye çalıştım ve anladım ki ben çabaladıkça daha da dibe düşüyorum. Muayene sıramı beklerken bile kaç kere ordan kaçmak geldi içimden, bir 2 dk daha bekleseydim kaçardım belki de. Umarım düzelirim çok yoruldum artık bundan.

Genişletmek için tıkla...

bende kaçtım bir kaç kez sıra beklerken.açıkcası ilaç kullanmak işime gelmemişti.sonrasında bi kararlılıkla başladım tedaviye.yaşadığın şeyi yaşamış olduğum için seni anladım.kararlı olmadıkça yarımyamalak bırakırsın tedavini bu seni olumsuz etkiler.ama eminim bu tedaviye başlamanın sağlayacak sebepler olacaktır hayatında.hayat güzel...yaşamayı erteleme...önce kafanın içindekileri temizle rahat ol.bu hastalık alttan alınacak birşey değil.ilaçla düzelirim,zamanla geçer falan diye düşünme.kendini bırakma.hiçbirşeyin faydasın olmaz sana senden başka.yaşayan biri anlatıyor sana bunu...hoşçakal.

akdeniz33 .!.:

ben...ilaç tedavisi gördüm.6gün önce falan biraz hızlı olarak dozu azaltarak ilaçları bıraktım.bırakılması zordu ilaçlarımın.bırakıldıktan sonraki yan etkilerinden baya etkilendim.baş dönmesi,elektirik çarpma hissi,gece kabus görme,ter basması vs.neyse şu 2gündür iyiyim.nette araştırdım ilaçlarımdan kullananların yorumlarını.bırakıp hastanelik olan bile varmış.korktum ama çok şükür 2gündür iyiyim bakalım.allah kimseye hastalık yaşatmasın.ilaçlarla yaşamakta çok güç.bende panik atakta var.ayrıca depresyon nöbetlerimde oluyor.inanılmaz içim dolu gibi herşeye ağlayasım geliyor.gülerken ağlamaya başlıyorum.çok duygusal yapıyor bu hastalık insan.bu ağlama nöbetlerimin sebebide şu.doktor ben anlatmadan söylemişti zaten.hayatında beklenmedik anda beklenmedik bir kayıp yaşamak,ani bir şok yaşamak..bu gibi şeyler.ben bundan 6-7yıl önce yaşadım bu ani kayıbı.dengem altüst oldu.ayrıca çok sinirli bir yapım vardı ilaç kullanmadan önce.sinirlenince gözlerimin önü bembeyaz oluyordu.aniden sinirleniyordum.ilaçlardan sonra biraz olsun sakinleştim kendimi kontrol edebiliyorum.hala iyi değilim ama ilaçlarla yaşanmazzzzz...allah kullananlara sabır versin.

Genişletmek için tıkla...

gecmis olsun. yasadıklarımı yazmıssın resmen. benim kullandığım ilacların yan etkisi intiharı tetiklemesiydi.. ve bn intihara kalkıştım kullandığım ilacın hepsini yuttum bir günde. yaşamaktan zevk almıyordum. yediğim yemekten bile tat alamıyordum o derece boşluktaydım.hala kötüyüm. gündüz fazla sıkıntı olmuyor. arkadaslarımla oluyorum çalışıyorum geziyorum falan ama gece olunca krize giriyorum. herşeyi gece hissediyorum uyuyamıyorum uyuyuncada kabuslarla uyanıyorum içinden çıkılması çok güç gibi geliyor kurtulamıyacakmışım gibi geliyor. kurtulmak istiyorum artık ya çok sıkıldım bu durumdan allah hepimizi kurtarsın inş. umarım bir dahada yaşamayız aynı şeyleri.

BALveBADEM .!.:

Evet ben de öyle düşündüm, tam anlatamadım, ya yanlış teşhis koyduysa, ya ben daha ağırsam falan diye düşünüyordum. Aklıma not almak geldi. Telefonumun notlar kısmına not aldım bir kaç şey. Bunları daha detaylı konuşmak için ama konuşabilir miyim kendime garanti vermiyorum. Aldığım notlar: Ağlayamama, unutkanlık, kendi kendine konuşma. Bir de kendi kendine konuşma unutkanlık yapar mı diye sorucam. Arkadaşlar aranızda kendi kendine konuşan var mı? Benim durumum şöyle; ben sıkıntılarımı birine anlatıyor gibi konuşuyorum, yani rahatlamak için, bunu çevremde paylaşacak hiç kimsem olmadığı için yapıyorum. Bilinçli bilinçsiz oluyor... Ama abartılı değil.
Ben bir de şunu merak ediyorum, psikiyatırla terapi gibi her şeyi konuşabiliyor muyuz, yoksa sadece tanı-tedavi için mi bi konuşma oluyor. Ben ayırdımını yapamadım. Yardımcı olursanız sevinirim.
Yıllardır bu derdin içindeyim, anlamıyorum, bilmiyorum... Böyle yıllarca sürer mi, sürerse insan bir çırpıda çıkar mı? İçime işledi bu dert!

Genişletmek için tıkla...

evet bende kendi kendime konusuyorum.etrafımda konusabıleceğım kımse olmadığı ıcın sankı karsımda bırı varmıs gıbı konusuyorum kendımle.rahatlatıyorum az da olsa. unutkanlık yapmıyordu ama kullandığım ilaclar unutkanlık yapıyordu bende.psikiyatırlada terapi gibi herseyi konusabilirz aslında ama yeterli vakitleri olmuyor. ben mesela herseyi anlatmak için gidiyorum lafın yarısında ya bi ilac yazıyor yada konuyu kapatıyor cünkü sıradaki hastalar sıkıstırıyor kapıyı falan acıp gelen oluyor ben anlatırken =) herseyi konusamıyorum yani doktor soru soruyor uyku düüzenin nasıl kabus görüyor musun falan diye sorarak teşhis koyuyor. bana öyle yapmıştı. inşallah kısa zamanda kurtuluruz bu durumdan hepimiz.

mrb kizlar bende ara ara depresyonlara giriyorum yada belki icindeyim ama zaman zaman siddetleniyor tam bilmiyorum ama sunu soleyebilirim bende son bir kac yil mutsuz hissediyorum kendimi ve yalniz.sanirim beni mutsuzluga iten sey yalnizlik oldu emin degilim ama ben kucuk yasta ailemden ayrildim 8ci siniftan beri yatili okuyordum geerci hatfasonlari eve gidip gelirdim yazlarida evdeydim sonra lise bitti yurtdisinda egitim kazandim ve gittim 2 sene orda yasadim sonra memlekete geri dondum ve burda univ kazandim ama yine ailemden uzak bi sehirdeydim... ailem kasabada yasadiklarindan dolayi uzakta kaldim onlardan...bi yandanda babamin bole olmamda bi etkisi olabilir...kucukkken anne tarafindan akrabalarima iyi davranmazdi bizede soguk durmamizi solerdi onla oynama sunla oynama soguk durduk insanlara hep (artk babam eskisi gibi karismiyor ama kucuklukten beri kalmis bende bu... bazen utaniyorum akrabalarimi gorunce soguk durdugum icn halada ole bi mesafe var onlarla aramda..insanlara karsida oleyim cok az kisiyi kendimi sahiden yakin hissediyorum ama onlarda yanimda degil..biri yurttan bi kizdi o baska sehirde okuyor son senesi belki kaznairsa yanima gelecek ki cok istiyorum onun syaesinde yalznikliktan kurtulmak..digeri yurtdisinda berebaer ayni evi paylastigimiz arkadasim ki o hala orda yasiyor...digeride burda tanistigim bi kizdi ama okulu bitince memleketine dondu...tabi kardesimde var ama o yurtdisinda...bide sevgilim var ama onlada aramiz son zmnlar eskisi gibi degil...kuzenlerim var burda ama onlarlada ski fki degilim..anlicaginiz cok yalnizim ve cok mutsuz...cok sukur isim var calisiyorum iyide kazaniyorum ama gelin gorunki ne geziyorum ne baska bisey kendime kilik kiyafet alamktan baska bisey yapmiyorum:) ha belkide deprosyana sebep bide kilolarim olabilir disari cnm ckmak istemiyor guzel giyinemiyorum beni kimse gormesin diye cabalar gibyim kendime guvenim yok...gulup eglenmek hayatin tadini cikarmak istiyorum ama tek basima yapamiyorum paylasacak kimsem yok.. ne bileym haftasonlari bi geziye gitmek vs vs yada en basidinden sinema kafe falan...tek basima gittigimde olyor ama ayni degilki..is yerindede yalnizim yemek molalrimda tek basina kaliyorum....sanki kimse benle arkadas olmk istemiyor gibime geliyor ve kimseye yaklasamiyorum kimseye bugun beraber yemek yiyelim diyemiyorum...depresyondyaimm ve kendimi ifade etmektete cok zorlaniorum kelimler bazen aklima gelmiyor..cumlelerim yarim yamalak oluyor off off dert ustune dert....bi yerde okumustum depresyon aniden gelen ve aniden geldigi gibi giden bi hastalikmis diye...acaba dogrumudur?

kevser_64 .!.:

gecmis olsun. yasadıklarımı yazmıssın resmen. benim kullandığım ilacların yan etkisi intiharı tetiklemesiydi.. ve bn intihara kalkıştım kullandığım ilacın hepsini yuttum bir günde. yaşamaktan zevk almıyordum. yediğim yemekten bile tat alamıyordum o derece boşluktaydım.hala kötüyüm. gündüz fazla sıkıntı olmuyor. arkadaslarımla oluyorum çalışıyorum geziyorum falan ama gece olunca krize giriyorum. herşeyi gece hissediyorum uyuyamıyorum uyuyuncada kabuslarla uyanıyorum içinden çıkılması çok güç gibi geliyor kurtulamıyacakmışım gibi geliyor. kurtulmak istiyorum artık ya çok sıkıldım bu durumdan allah hepimizi kurtarsın inş. umarım bir dahada yaşamayız aynı şeyleri.

Genişletmek için tıkla...

evet önce beynimizi rahat tutmalıyız.bu rahatsızlığı düşünerek yaşama arkadaşım.dediğim gibi ne ilaç ne de biri sana yardım edebilir bu konuda.sen hastayım dedikçe hasta olursun.sorunlar başına üşüşür.ve çok az kişi bu rahatsızlığını anlayarak sana yaklaşır.yaşamayan anlayamaz çünkü.sen hep anlaşılmak istersin,etrafından beklentilerin olur,vardırda ama karşılık bulamazsın.hep yalnız kalırsın.bu yüzden bu hastalığa bulaşma.hastayım deme.kendi dostun kendin ol,iyiyim de,kendini motive et.kendini pozitif tutmaya çalış.bunu yapabilirsin.yoksa iyice saçma sapan bir boşluğun içine girersin.gereksiz yere kendini harap etme.hoşçakal...