Konu sahibi arkadaşım,öncelikle Allah kolaylıklar versin majör depresyon yaşayan için elbette çok zor ama yakınlarının ne çektiğini de ancak yaşayan bilir..Eşime 4 ay önce majör depresyon teşhisi konuldu,zaten ailesinde de genetik yatkınlık var.Ailesinin neredeyse bütün üyeleri antidepresanlarla ayakta durur,hepsi patlamaya hazır birer bomba gibidir.Ben eşimi 12 yıldır tanırım 8 senelik de evliyim.Ben hayatımda eşimi hiç böyle görmemiştim,gözleri bile bir tuhaf bakıyor,üstünüzde-başınızda,evde,dışarıda,t.v izlerken kısacası her şeyde nefret edecek,kavga çıkaracak,patlayacak bir yer arıyordu.Patlıyordu da..Evde adeta pimi çekilmiş bir bomba var gibiydi..anlatılmaz,yaşanır.Hayatın bir anda cehenneme dönmesi ne demek işte o günlerde gördüm.Gerçekten de bir ara beni öldürecek sandım,aileme haber verdim ama o süreçteki bir insan için konuşmak,ikna,anlatmak çok çok çok yetersiz kalıyor.Şiddet falan hiç olmadı ama yaşadığım psikolojik baskı yüzünden sabahları kaslarım,kemiklerim ağrırdı.Hiçbir şey yapmak istemiyor,konuşmuyor,çay içer misin desem kavga çıkıyordu.Sonra doktora gitti,konuşmuşlar,dr ilaç başlamış.O kadar ağır durumdaydı ki hatta yatış vermiş ama eşim onu da kabul etmedi.Artık 15 gün evden gönderdim ya beni öldürecekti ya kendini.O derece zor günler yaşadık.Üstelik bunlar olurken 7 aylık hamileydim
İlacı kullandı biraz normale döner gibi oldu ama ilacı 1-2 gün unutsa,aksatsa hemen hissediyorum.Düşünün ki ben doktora yapmış,bilime inanan bir kadınım,insan çaresizlikten "acaba içine cin falan mı girdi ?"diyor.Hala tam anlamıyla iyileşmiş değil,üstünü örttük erteledik bakalım nereden patlak verecek.Bu gerginlikle yaşamak çok zor,tekrar kolaylıklar dilerim umarım bir an önce iyileşir.Bu konunun fake olmasını o kadar çok isterdim ki zorluğunu yaşayan bilir,bazı hastalar bu süreci çok ağır yaşıyor maalesef..