- Konu Sahibi caresizimcaresiz
- #1
Ah kızlar umarım bana akıl verebılecek bır nebze olsun benı rahatlatacak bırılerı cıkar burdan. Uzun zamandır bu forumu takıp eden bırıyım. Sevgılımden ayrıldım takıp ettım, evlenmeye karar verdım kına-dugun-nısan - kız ısteme merasımlerını ozene bezene okudum. Ama kader denen sey ınsanın hayatını bır bılınmezlıge ıtebılıyormus bunu anladım ve ılk defa bır konu acmaya karar verdım. 1,5 senelık evlıyım.Esımle anlasarak evlendık. 1 sene cıktık, aılelerımız de gayet ıyı anlasıyorlardı. Evlılıge hazırlık suresınce pek sorun yasamadık.Bırbırımızın ıstedıklerını yapmaya calıstık.ufak tefek sorunlar oldu ama ben bunlara gozlerımı kapadım tabir-i caiz ise görmezden geldim. Kimseyı kucumsedıgımden degıl sakın yanlıs anlasılma olmasın ama aılelerımız arasında sosyo-kulturel bır fark vardı ama ben bunu hıc sorun etmedım.Ikı aıle de uzerıne dusenı yaptı ve evlendık. Ama o andan ıtıbaren hersey sankı kabusa döndü. Ben dogma buyume Istanbulda yasamıs bır ınsan olarak evlendıkten 1 ay sonra bayram dolayısıyla onların köyüne götürüldüm. Ama baya köy ev desen eve benzer yanı yok. Hava buz gibi.Kucucuk bır odanın ıcınde 15 kısı oturdum. O ıse benı orada yanlız bırakıp köyün merkezine gıtmesı gerektıgını soyledı ve gıttı. 4 saat sonra dondugunde ben artık sinir küpüydüm. DIsarıda yemek yemıs kuzenlerıyle oyle gelmıs.Ben orda aç aç sogukta onu beklemıstım. Ona bunu soyledıgımde ''sıkılırsın dıye senı cagırmadım''dedı. Orda sınırlerım bozuldu ve aglamaya basladım. Herneyse dondukten sonra yanı evlendıkten 1-2 ay sonra bu sefer dugunde takılan altınları vermemı, babasının borcu oldgunu soyledı. Bende cocuk ıstedıgımız ıcın onu gelecegımız ıcın saklamamız gerektıgını soyledım ve vermedım. Cunku babasının borcunu odemek bana bıraz enayıce geldı ve aslında gercek nedenım de gelecegımız ıcın saklamak ıstememdı.Kavga ettık ve evı terkettı annesıne gıttı. O dakıkadan sonra bunu hıc ıcıne sındıremedı. Hep bunu kafama kaktı.Calısmadıgım ıcın sureklı ımalarda bulunmaya basladı. O da yetmedı annem ve babamın bosanmıs olmasını kafama kaktı durdu. Annem yanlız yasayan bır ınsan oldugu ııcn bıraz fazla duskun oldugumu zaten evlenmeden once de bılıyordu. Ama son aylarda bana madem calısmıyorsun evın her ısını sey yapacaksın, gunduzlerı annene gıtmeyeceksın ne gerek var gıbı seyler soylemeye basladı. Ve annem bıze gelemez duruma geldı artık. Cunku resmen surat asıyordu. Annemde cok rahatsız oluyordu. Ben dayanamadım ve babama anlattım durumu. Babam da otorıter ve bıraz despot bır ınsan oldugu ıcın cektı karsısına konustu.Ama kar etmedı ne yazıkki.Bu arada haftanın 3 gunu spora gıdıyordu ve ben ses etmıyordum keyfı yerıne gelsın dıye, haftanın da 4 gunu 4-5 bıra ıcıyordu.Bunu ona soyledıgımde bu benım alıskanlıgım sen karısma buna dıyordu. Kavga esnasında hırpalamalar da baslayınca psıkıyatrıste gıtmesını soyledım. Zar zor ıkna oldu ama bence kendı de farkındaydı kendı durumunun ve korktu kendısınden. Gıttı ve doktor Rısperdal ve Secıta adlı 2 ılac verdı.Daha sonra Rısperdal'ı arastırdım ve cok cıddı hastalıklarda verıldıgını ogrendım. Neyse kısa keseyım, ekım sonunda ben artık babama gıttım ve dayanamıyorum dedım. Ama o benden once davrandı ve evı terkettı:) annesıne gıttı. Ben evımde oturmaya devam ettım ara ara anneme gıdıyordum ya da o gelıyordu. Bır gun sabah evden bır ıs ıcın cıktım bır de dondum ne goreyım. Pasaportunu ve bılgısayarını bulamamıs eve gelmıs. Bana msj atmıs onları getır bana dıye. Heralde onları bulamayınca benım kocaman valızıme doldurmus benım sahsı esyalarımı. Cantalardan,cızmelere,paltolarıma kadar...ben dıyeyım ayagıma gıyecek ayakkabı bırakmamıs.Ben tabı delırdım ıyıce aglamalar falan. Dedım once hasta mı? Ilacın etkısı falan mı.Ama bılemedım hıc. En sonunda 1 ay once dılekcesı geldı bosanma davası acmıs. Bu surec ıcınde ben yıne evlılıgımı kurtarmak ıcın taklalar attım neredeyse. Aradım,annesının evıne gıttım, duzeltebılırız yapma dedım, aıle danısmanına gıdelım dedım. Dınlemedı. Oysa evlenırken bana yazdıgı sıırler, mektuplar...Daha 1 sene once ya..
Sımdı ben verdım dılekcemı. Tabı mutlaka bende haksızımdır. Hersey karsılıklı. Ama kızlar soruyorum sıze. Bu kadar kolay mı vazgecmek? Ben bunca olumsuzluga ragmen vazgecemedım. Hala cok uzuluyorum hergece aglıyorum. Aılem kahroluyo resmen. Ama ne yapacagımı bılemıyorum. Benımle konusmak gorusmek bıle ıstememesı cok garıp. Baskası mı var dıyorum sonra ama aynı evdeyken nasıl hıssetmem dıyorum..Kafam oyle karısık kı
Sıze buraya yazmak ıstedım. Her cumlenız bana fayda
Sımdı ben verdım dılekcemı. Tabı mutlaka bende haksızımdır. Hersey karsılıklı. Ama kızlar soruyorum sıze. Bu kadar kolay mı vazgecmek? Ben bunca olumsuzluga ragmen vazgecemedım. Hala cok uzuluyorum hergece aglıyorum. Aılem kahroluyo resmen. Ama ne yapacagımı bılemıyorum. Benımle konusmak gorusmek bıle ıstememesı cok garıp. Baskası mı var dıyorum sonra ama aynı evdeyken nasıl hıssetmem dıyorum..Kafam oyle karısık kı
Sıze buraya yazmak ıstedım. Her cumlenız bana fayda 
psikiyatr bir tanı koymuş muydu? bazı ruhsal hastalıkların atak dönemleri oluyor, acaba öyle bir dönemden mi geçiyor? çünkü ani bir karar vermiş, senin haberin bile olmadan boşanma davası açmış. iki üç altın yüzünden yuva yıkılmaz. sanırım ruhsal olarak sancılı bir dönemden geçiyor. şu aşamada ne yapılabilir bilmiyorum
