Hafif depresyon belirtisi gibi geldi bana.Ve benim ne onla ne de kimseyle konuşasım bir şey yapasım gelmiyor.
seve seve evlendık. hıc kustu kelebektı ucmuyo artık heycan sureklı olcak dıye bı kaıde mı var? 18 yasında ask yasarken 30 dakı bır mı? kıpır kıprılık falan yok sorun etme boyle seyleri. depresyonda gıbı davranıyosun. sorun onunla olan ılıskın degıl bence senın saglıgın. senın kendını sureklı yargılaman . sureklı o ne anlıycak o ne dusunecek ay aman kırılmasın gucenmesınlerle kendınle ettıgın kavgalarınla etrafına bı kale ormussun bır basına yasamayı secıyosun onu da o duvarların otesınde bırakıyosun. sonra dıyorsun kı gıtmesın.. once kendını sev. sonra onuKızlar çok çaresizim. Tecrübesizliğimden ve hayatım boyunca yeni içine girdiğim bir durum olunca ne yapacağımı şaşırdım. Burdan başka dertleşebileceğim hiç insan yok. Lütfen beni anlayabilen bana yol gösterebilecek kişler yazsın.
Bir sevgilim var ve hayatım boyunca ilk defa oldu. Hayatım boyunca uzaktan sever, kendi içimde değmeyeceğini bildiğim insanlar olduğu için bitirirdim. Ama bir kişi çıktı karşıma ve bir şekilde sevgili olduk. Beni gerçekten çok seven biri. Bana saygı duyan, zor günümde de iyi günümde de yanımda olan, sesimi duymak için mesajlar atan, benimle buluşmak için can atan bir adam. Yani bildiğiniz zor bulunan adamlardan. Ama sorun benim. Daha önce 18 iken hem üni sınavı hem de her gün kavga edilen bir evin üstüne bende depresyonlardaydım. Kendimi yanına yakıştıramamdan. Beni hak etmiyor onun ailesi benim gibi değil, benimle ileride mutsuz olur gibi düşünceler sebebiyle ayrılmıştım ama dayanamadım 1 senede unutamadım. 1 sene sonra yazdım neden ayrıldığımı başka bahanelerle söylemiştim itiraf ettim. Onsuz yapamadiğimi anladim. O da beni unutamadigini soyledi ve iliskimiz devam etti. Onun verdigi guveni baska erkeklerde bulamazdim bambaska biri cogu erkekle kiyasladigimda. Lakin son zamanlarda yine hayatim alt üst oldu. Ve benim ne onla ne de kimseyle konuşasım bir şey yapasım gelmiyor. Corona olaylarından daha da eve kapanık içe dönük oldum. Sormak istediğim soru da bu. Konuşmak istiyor benimle beni, sesimi özlediğini söylüyor ama ben onu özlediğimi hissetmiyorum. Onunla konusurken icim isiniyor iyi hissediyorum lakin aramadan öncesinde özlediğimi hissedemiyorum. Ben kendimi mahcup hissediyorum bir de böyle olunca. Onsuz yapamam diyemem yani aşık değilim. Ama özlemiyorum da midemde kelebekler de ucusmuyor aşırı heyecanlanmıyorum. Bu nedenle de çelişkide kaldim. Bugün ona böyle hissettiğimi söyleyince eskiye gitti aklı. Karar ver ne hissetiğine diyor. Ama ben ne hissettiğimi bilmiyorum. Hayatım bir anda kötü olunca tüm gemileri yakma gibi saçma bir huyum da var. Onu kaybetmek de istemiyorum, benim bu çelişkilerime maruz kalmasını da. Tam bir ikizler kadınıyım sanırım, lütfen yardım edin bana.
Ayrilin ona bir iyiliginiz dokunmuş olurKızlar çok çaresizim. Tecrübesizliğimden ve hayatım boyunca yeni içine girdiğim bir durum olunca ne yapacağımı şaşırdım. Burdan başka dertleşebileceğim hiç insan yok. Lütfen beni anlayabilen bana yol gösterebilecek kişler yazsın.
Bir sevgilim var ve hayatım boyunca ilk defa oldu. Hayatım boyunca uzaktan sever, kendi içimde değmeyeceğini bildiğim insanlar olduğu için bitirirdim. Ama bir kişi çıktı karşıma ve bir şekilde sevgili olduk. Beni gerçekten çok seven biri. Bana saygı duyan, zor günümde de iyi günümde de yanımda olan, sesimi duymak için mesajlar atan, benimle buluşmak için can atan bir adam. Yani bildiğiniz zor bulunan adamlardan. Ama sorun benim. Daha önce 18 iken hem üni sınavı hem de her gün kavga edilen bir evin üstüne bende depresyonlardaydım. Kendimi yanına yakıştıramamdan. Beni hak etmiyor onun ailesi benim gibi değil, benimle ileride mutsuz olur gibi düşünceler sebebiyle ayrılmıştım ama dayanamadım 1 senede unutamadım. 1 sene sonra yazdım neden ayrıldığımı başka bahanelerle söylemiştim itiraf ettim. Onsuz yapamadiğimi anladim. O da beni unutamadigini soyledi ve iliskimiz devam etti. Onun verdigi guveni baska erkeklerde bulamazdim bambaska biri cogu erkekle kiyasladigimda. Lakin son zamanlarda yine hayatim alt üst oldu. Ve benim ne onla ne de kimseyle konuşasım bir şey yapasım gelmiyor. Corona olaylarından daha da eve kapanık içe dönük oldum. Sormak istediğim soru da bu. Konuşmak istiyor benimle beni, sesimi özlediğini söylüyor ama ben onu özlediğimi hissetmiyorum. Onunla konusurken icim isiniyor iyi hissediyorum lakin aramadan öncesinde özlediğimi hissedemiyorum. Ben kendimi mahcup hissediyorum bir de böyle olunca. Onsuz yapamam diyemem yani aşık değilim. Ama özlemiyorum da midemde kelebekler de ucusmuyor aşırı heyecanlanmıyorum. Bu nedenle de çelişkide kaldim. Bugün ona böyle hissettiğimi söyleyince eskiye gitti aklı. Karar ver ne hissetiğine diyor. Ama ben ne hissettiğimi bilmiyorum. Hayatım bir anda kötü olunca tüm gemileri yakma gibi saçma bir huyum da var. Onu kaybetmek de istemiyorum, benim bu çelişkilerime maruz kalmasını da. Tam bir ikizler kadınıyım sanırım, lütfen yardım edin bana.
İyi geceler. Anlattığınız kadarıyla sorunlu bir aile yapısına sahipsiniz, kişiliğiniz de çevresel faktörlerle ve ağırlıklı olarak olumsuz yönde şekillenmiş. Bu yüzden kendinizi "sorun" olarak görüyorsunuz. Kendinizi böyle etiketlemeyin bir kere, bu bir. Onu değiştirmeniz gerek. Ben sevgilinizi sevdiğinizden eminim. Ayrıca, aşıkken midenizde kelebeklerin uçması belli bir dönemde kaldı, bunu hissetmemeniz ise ayrıca normal. Yıllarca ilişkisi olan insanlar her saniye heyecan hissetmiyor zaten. Önemli olan, özgüven geliştirmeniz. Spor yapmak, hareket etmek, sanatsal etkinliklerle ilgilenmek kendiniz hakkında olumlu şekilde düşünmenize yardımcı olabilir. Kendi kendinize "ben değerliyim, ben güzel duygular hissetmeyi ve güzel davranılmayı hak ediyorum" diye konuşmalar yapın. Emin olun, kendinize olumlu enerji aşıladıktan sonra sevgilinize daha farklı bakmayı öğreneceksiniz. Sevgiliniz dışında, güvendiğiniz insanlarla konuşmayı deneyin. İyi hissetmediğiniz yerlerde ve insanlarla ise kesinlikle durmayın.Kızlar çok çaresizim. Tecrübesizliğimden ve hayatım boyunca yeni içine girdiğim bir durum olunca ne yapacağımı şaşırdım. Burdan başka dertleşebileceğim hiç insan yok. Lütfen beni anlayabilen bana yol gösterebilecek kişler yazsın.
Bir sevgilim var ve hayatım boyunca ilk defa oldu. Hayatım boyunca uzaktan sever, kendi içimde değmeyeceğini bildiğim insanlar olduğu için bitirirdim. Ama bir kişi çıktı karşıma ve bir şekilde sevgili olduk. Beni gerçekten çok seven biri. Bana saygı duyan, zor günümde de iyi günümde de yanımda olan, sesimi duymak için mesajlar atan, benimle buluşmak için can atan bir adam. Yani bildiğiniz zor bulunan adamlardan. Ama sorun benim. Daha önce 18 iken hem üni sınavı hem de her gün kavga edilen bir evin üstüne bende depresyonlardaydım. Kendimi yanına yakıştıramamdan. Beni hak etmiyor onun ailesi benim gibi değil, benimle ileride mutsuz olur gibi düşünceler sebebiyle ayrılmıştım ama dayanamadım 1 senede unutamadım. 1 sene sonra yazdım neden ayrıldığımı başka bahanelerle söylemiştim itiraf ettim. Onsuz yapamadiğimi anladim. O da beni unutamadigini soyledi ve iliskimiz devam etti. Onun verdigi guveni baska erkeklerde bulamazdim bambaska biri cogu erkekle kiyasladigimda. Lakin son zamanlarda yine hayatim alt üst oldu. Ve benim ne onla ne de kimseyle konuşasım bir şey yapasım gelmiyor. Corona olaylarından daha da eve kapanık içe dönük oldum. Sormak istediğim soru da bu. Konuşmak istiyor benimle beni, sesimi özlediğini söylüyor ama ben onu özlediğimi hissetmiyorum. Onunla konusurken icim isiniyor iyi hissediyorum lakin aramadan öncesinde özlediğimi hissedemiyorum. Ben kendimi mahcup hissediyorum bir de böyle olunca. Onsuz yapamam diyemem yani aşık değilim. Ama özlemiyorum da midemde kelebekler de ucusmuyor aşırı heyecanlanmıyorum. Bu nedenle de çelişkide kaldim. Bugün ona böyle hissettiğimi söyleyince eskiye gitti aklı. Karar ver ne hissetiğine diyor. Ama ben ne hissettiğimi bilmiyorum. Hayatım bir anda kötü olunca tüm gemileri yakma gibi saçma bir huyum da var. Onu kaybetmek de istemiyorum, benim bu çelişkilerime maruz kalmasını da. Tam bir ikizler kadınıyım sanırım, lütfen yardım edin bana.