Kızlar çok çaresizim. Tecrübesizliğimden ve hayatım boyunca yeni içine girdiğim bir durum olunca ne yapacağımı şaşırdım. Burdan başka dertleşebileceğim hiç insan yok. Lütfen beni anlayabilen bana yol gösterebilecek kişler yazsın.
Bir sevgilim var ve hayatım boyunca ilk defa oldu. Hayatım boyunca uzaktan sever, kendi içimde değmeyeceğini bildiğim insanlar olduğu için bitirirdim. Ama bir kişi çıktı karşıma ve bir şekilde sevgili olduk. Beni gerçekten çok seven biri. Bana saygı duyan, zor günümde de iyi günümde de yanımda olan, sesimi duymak için mesajlar atan, benimle buluşmak için can atan bir adam. Yani bildiğiniz zor bulunan adamlardan. Ama sorun benim. Daha önce 18 iken hem üni sınavı hem de her gün kavga edilen bir evin üstüne bende depresyonlardaydım. Kendimi yanına yakıştıramamdan. Beni hak etmiyor onun ailesi benim gibi değil, benimle ileride mutsuz olur gibi düşünceler sebebiyle ayrılmıştım ama dayanamadım 1 senede unutamadım. 1 sene sonra yazdım neden ayrıldığımı başka bahanelerle söylemiştim itiraf ettim. Onsuz yapamadiğimi anladim. O da beni unutamadigini soyledi ve iliskimiz devam etti. Onun verdigi guveni baska erkeklerde bulamazdim bambaska biri cogu erkekle kiyasladigimda. Lakin son zamanlarda yine hayatim alt üst oldu. Ve benim ne onla ne de kimseyle konuşasım bir şey yapasım gelmiyor. Corona olaylarından daha da eve kapanık içe dönük oldum. Sormak istediğim soru da bu. Konuşmak istiyor benimle beni, sesimi özlediğini söylüyor ama ben onu özlediğimi hissetmiyorum. Onunla konusurken icim isiniyor iyi hissediyorum lakin aramadan öncesinde özlediğimi hissedemiyorum. Ben kendimi mahcup hissediyorum bir de böyle olunca. Onsuz yapamam diyemem yani aşık değilim. Ama özlemiyorum da midemde kelebekler de ucusmuyor aşırı heyecanlanmıyorum. Bu nedenle de çelişkide kaldim. Bugün ona böyle hissettiğimi söyleyince eskiye gitti aklı. Karar ver ne hissetiğine diyor. Ama ben ne hissettiğimi bilmiyorum. Hayatım bir anda kötü olunca tüm gemileri yakma gibi saçma bir huyum da var. Onu kaybetmek de istemiyorum, benim bu çelişkilerime maruz kalmasını da. Tam bir ikizler kadınıyım sanırım, lütfen yardım edin bana.
Bir sevgilim var ve hayatım boyunca ilk defa oldu. Hayatım boyunca uzaktan sever, kendi içimde değmeyeceğini bildiğim insanlar olduğu için bitirirdim. Ama bir kişi çıktı karşıma ve bir şekilde sevgili olduk. Beni gerçekten çok seven biri. Bana saygı duyan, zor günümde de iyi günümde de yanımda olan, sesimi duymak için mesajlar atan, benimle buluşmak için can atan bir adam. Yani bildiğiniz zor bulunan adamlardan. Ama sorun benim. Daha önce 18 iken hem üni sınavı hem de her gün kavga edilen bir evin üstüne bende depresyonlardaydım. Kendimi yanına yakıştıramamdan. Beni hak etmiyor onun ailesi benim gibi değil, benimle ileride mutsuz olur gibi düşünceler sebebiyle ayrılmıştım ama dayanamadım 1 senede unutamadım. 1 sene sonra yazdım neden ayrıldığımı başka bahanelerle söylemiştim itiraf ettim. Onsuz yapamadiğimi anladim. O da beni unutamadigini soyledi ve iliskimiz devam etti. Onun verdigi guveni baska erkeklerde bulamazdim bambaska biri cogu erkekle kiyasladigimda. Lakin son zamanlarda yine hayatim alt üst oldu. Ve benim ne onla ne de kimseyle konuşasım bir şey yapasım gelmiyor. Corona olaylarından daha da eve kapanık içe dönük oldum. Sormak istediğim soru da bu. Konuşmak istiyor benimle beni, sesimi özlediğini söylüyor ama ben onu özlediğimi hissetmiyorum. Onunla konusurken icim isiniyor iyi hissediyorum lakin aramadan öncesinde özlediğimi hissedemiyorum. Ben kendimi mahcup hissediyorum bir de böyle olunca. Onsuz yapamam diyemem yani aşık değilim. Ama özlemiyorum da midemde kelebekler de ucusmuyor aşırı heyecanlanmıyorum. Bu nedenle de çelişkide kaldim. Bugün ona böyle hissettiğimi söyleyince eskiye gitti aklı. Karar ver ne hissetiğine diyor. Ama ben ne hissettiğimi bilmiyorum. Hayatım bir anda kötü olunca tüm gemileri yakma gibi saçma bir huyum da var. Onu kaybetmek de istemiyorum, benim bu çelişkilerime maruz kalmasını da. Tam bir ikizler kadınıyım sanırım, lütfen yardım edin bana.
