herkese merhaba, uzun süredir devam eden ciddi bi ilişkim var. basta belirtmek istiyorum onu gercekten seviyorum ve kaybetmek istemedigim bi insan. gecenlerde buraya konu actım kafa dinlemek icin yazlıga gidicez diye. iki gün önce gittik gayet guzel zaman gecirdik film izledik yemek yedik sohbet ettik sonra uyuduk sabah kahvaltıya gitmek icin hazırlanırken ablası aradı. ablasının beraber yazlıkta oldugumuzdan haberi vardı ama babasının yoktu erkek arkadasım bi saglık sorunu yasamisti yeni iyilesti o yuzden haber vermedi babasına ama bi sekilde ogrenmis sinirlenmis, daha yeni iyilesir iyilesmez nasıl bizi gormeden haber vermeden nasıl yazlıga gider bu sogukta cabuk eve gelsin diye bagırıp cagırmıs anlayacagınız kucuk bi kıyamet kopmus evde. erkek arkadasım ablasına hemen gelemeyecegini soyledi ablası da illa gelmen gerekiyor dedi sonra cozum bulamadık hazırlanmaya basladık ama ben bozuldum cunku uzun zamandır planladıgımız bi seydi ikimizde aynı sehirde yasıyoruz ama benim üniversitem sehir dısında. bu sebepten aramıza mesafe de gircekti dogal olarak babasını arayıp ikna etmesini bekledim. senin bilmedigin seyler var dedi. bende sinirli oldugum icin sorgulamadim ve kendimce küstüm allah var erkek arkadasım evin icinde hep pesimde dolandı gönlümü yapmaya calıstı rahat bırakmasını soyledim bırakmadı banyoya kadar girdi yapıcı bi sekilde konusmaya calıstı ama o an dinlemek istemedim esyalarımızı topladık o sırada babasının bi haftadır kemoterapi gördüğünü söyledi. bana bahsetmemis..
babası daha önce kanseri yenmisti ama maalesef tekrar nüksetmis erkek arkadasım bu tur saglık sorunlarını icine atar zaten sessiz sakin birisi sonradan bahseder. ama ben o an destek olmak yerine bana nasıl bunu daha önce söylemezsin diyerek anlayıssızlık yaptım o kadar pismanım kendime o kadar kızıyorum ki su an. bana neden bi haftadır boyle bi seyi soylemezsin dedim benim babam aynı durumda olsa ilk sana söylerim destek beklerim dedim. sustu bi sey demedi. kahvaltıya gittik o sıra beni arkadaslarım aradı yarım saatten fazla lafa tuttular konusmak durumunda kaldım sonra kapattım yani yaklasık 2-3 saat boyunca agzımı bıcak acmadı o bi kac kez konusmaya yeltendi ama acık iletisim kurmadım kafam o kadar doluydu ki. ne diyecegimi napacagımı bilemedim kriz anlarını asla yönetemiyorum. destek olmam gerekirdi hicbi sey soylemesem bile sarılmam gerekirdi ama yapamadım o an tutuldum kaldım sonra yola cıktık yolda sen beni kendine yakın gormuyo musun biz bu iliskide hicbi ilerleme kaydedememisiz bu nasıl bi iliski tarzında konustum sonra otogara geldik beraber benim otobüsümü bekliyoduk 2 saat vardı ama ben beklemesini istemedim eve gitmesini istedim babası daha fazla sinirlenmesin diye. tabi ona bu sekilde yansıtmadım sadece gitmesini söyledim istemiyorum beklemeni dedim. gitmicem dedi git dedim ama bu tavrımın sebebi trip veya anlayıssızlık asla degildi eve bi an önce gitmesini istedigimdendi. en son kalktı bitirmek mi istiyosun dedi sarılalım dedi gözlerimiz doldu cıktı gitti.
2 saat boyunca sok icinde babasını dusundum erkek arkadasimin psikolojisini dusundum sonra soktan cıkıp mesaj attım nasıl oldugunu sordum ailesini sordum bosver yolda mısın dedi evet dedim sonra tartısmaya basladık uzun uzun paragraflar attı icini döktü. böyle bi durumda nasıl anlayıssızlık yapıp kendini düsünürsün bu durumda bile nasıl gönlünü almamı beklersin arkadaslarınla konusup bana bi kelime etmezsin ben seni tanıyamamısım beni aldatsan bile affederdim seni o kadar seviyorum ama bu yaptıgını asla affetmem dedi. ben babam boyle bi surecten gecerken bile seninle gecirecegim 2 günü düsünüp seni mutlu etmeye calıstım tarzında konustu. ben özür diledim yanlıs bi tepki verdiğimi o an tutuldugumu ne yapacagımı bilemedigimi söyledim ama ne dediysem inandıramadım. sonra kendimi acıklamaya devam ettim sabah aradım actı ama konusmak istemedigini soyledi. kendimi tutamadım agladım o da agladı tartıstık sinirliydi. ben eve gelip direkt babamın yanına gitmem gerekirken odama girdim cocuk gibi agladım senin yaptıgın sey yuzunden dedi tamamen bi hayal kırıklıgısın tum sevgim bosaymis dedi. niyetimin kötü olmadıgını soyledim ama inanmadıgını söyledi kapattık.
biraz yalnız bırakmak icin su an aramıyorum yazmıyorum. en azından sakinlesip siniri gecsin diye. ona o kadar cok hak veriyorum ve kendime o kadar cok kızıyorum ki.. cok pasif-agresif davrandım aynı muameleyi ailemin saglıgı soz konusuyken o yapsaydı benimde gözüm dönerdi. kendime gelemezdim. dısardan yaptigim sey cok buyuk bi hataymıs gibi gorunuyo ama icerde durumlar o kadar farklı ki. su an sevgime inanmıyo olusu beni yaralıyo. yıkıcı yorumlar yapmayın yeterince kötüyüm guncelde antidepresan kullanıyorum agır bi donemden geciyorum psikolojik olarak iyi degilim sadece yapıcı yorumlara ihtiyacım var bunu bilerek yazar mısınız
babası daha önce kanseri yenmisti ama maalesef tekrar nüksetmis erkek arkadasım bu tur saglık sorunlarını icine atar zaten sessiz sakin birisi sonradan bahseder. ama ben o an destek olmak yerine bana nasıl bunu daha önce söylemezsin diyerek anlayıssızlık yaptım o kadar pismanım kendime o kadar kızıyorum ki su an. bana neden bi haftadır boyle bi seyi soylemezsin dedim benim babam aynı durumda olsa ilk sana söylerim destek beklerim dedim. sustu bi sey demedi. kahvaltıya gittik o sıra beni arkadaslarım aradı yarım saatten fazla lafa tuttular konusmak durumunda kaldım sonra kapattım yani yaklasık 2-3 saat boyunca agzımı bıcak acmadı o bi kac kez konusmaya yeltendi ama acık iletisim kurmadım kafam o kadar doluydu ki. ne diyecegimi napacagımı bilemedim kriz anlarını asla yönetemiyorum. destek olmam gerekirdi hicbi sey soylemesem bile sarılmam gerekirdi ama yapamadım o an tutuldum kaldım sonra yola cıktık yolda sen beni kendine yakın gormuyo musun biz bu iliskide hicbi ilerleme kaydedememisiz bu nasıl bi iliski tarzında konustum sonra otogara geldik beraber benim otobüsümü bekliyoduk 2 saat vardı ama ben beklemesini istemedim eve gitmesini istedim babası daha fazla sinirlenmesin diye. tabi ona bu sekilde yansıtmadım sadece gitmesini söyledim istemiyorum beklemeni dedim. gitmicem dedi git dedim ama bu tavrımın sebebi trip veya anlayıssızlık asla degildi eve bi an önce gitmesini istedigimdendi. en son kalktı bitirmek mi istiyosun dedi sarılalım dedi gözlerimiz doldu cıktı gitti.
2 saat boyunca sok icinde babasını dusundum erkek arkadasimin psikolojisini dusundum sonra soktan cıkıp mesaj attım nasıl oldugunu sordum ailesini sordum bosver yolda mısın dedi evet dedim sonra tartısmaya basladık uzun uzun paragraflar attı icini döktü. böyle bi durumda nasıl anlayıssızlık yapıp kendini düsünürsün bu durumda bile nasıl gönlünü almamı beklersin arkadaslarınla konusup bana bi kelime etmezsin ben seni tanıyamamısım beni aldatsan bile affederdim seni o kadar seviyorum ama bu yaptıgını asla affetmem dedi. ben babam boyle bi surecten gecerken bile seninle gecirecegim 2 günü düsünüp seni mutlu etmeye calıstım tarzında konustu. ben özür diledim yanlıs bi tepki verdiğimi o an tutuldugumu ne yapacagımı bilemedigimi söyledim ama ne dediysem inandıramadım. sonra kendimi acıklamaya devam ettim sabah aradım actı ama konusmak istemedigini soyledi. kendimi tutamadım agladım o da agladı tartıstık sinirliydi. ben eve gelip direkt babamın yanına gitmem gerekirken odama girdim cocuk gibi agladım senin yaptıgın sey yuzunden dedi tamamen bi hayal kırıklıgısın tum sevgim bosaymis dedi. niyetimin kötü olmadıgını soyledim ama inanmadıgını söyledi kapattık.
biraz yalnız bırakmak icin su an aramıyorum yazmıyorum. en azından sakinlesip siniri gecsin diye. ona o kadar cok hak veriyorum ve kendime o kadar cok kızıyorum ki.. cok pasif-agresif davrandım aynı muameleyi ailemin saglıgı soz konusuyken o yapsaydı benimde gözüm dönerdi. kendime gelemezdim. dısardan yaptigim sey cok buyuk bi hataymıs gibi gorunuyo ama icerde durumlar o kadar farklı ki. su an sevgime inanmıyo olusu beni yaralıyo. yıkıcı yorumlar yapmayın yeterince kötüyüm guncelde antidepresan kullanıyorum agır bi donemden geciyorum psikolojik olarak iyi degilim sadece yapıcı yorumlara ihtiyacım var bunu bilerek yazar mısınız
Son düzenleme:
