Keşke bu çocuğu da diger kardeşi gibi doğar doğmaz kuruma verseydi.
"Yanına al ,koca adayın vicdansız" diyenlere şaşırdım. Bu forumda kendi isteğiyle sevip secip evlenen kadınlar kocalarının öz cocuklarini haftasonu evine sigdiramiyor, sizin es adayınızin vurup kıran, sorumlu ve devamlı ozel eğitim alması gereken bir çocuğu istememesi de gayet olağan.
"Ben bırakmam" diyen insanlar acaba eşleri "annesi bakamıyor" diye kendi kardesini getirse, yeğenini getirse 'ayy canımm, o da benim yavrum olsun' diyip bağrına mi basacak?
Gerçek Dünya böyle bir yer mi?
Herkes sadece onbeş saniye gorumcesini getirsin gözünün önüne,onu biraz ufaltsin. Nisanlilik zamanı nişanlısı 'onu da getirecegim tam zamanlı bizde kalsin' dese kim o adamla evlenmeyi kabul eder?
Ha bu arada biz de ailecek hiç sevmediğimiz birinin bebeğine tam 9 sene baktık. Üstelik tam zamanlı olarak. Bir kere de of demeden, en ufak dışlama olmadan sevgiyle büyüttük. Yani kesinlikle bunu yazan tuzukuru biri değilim, 'yanina al mutlaka' diyenlerden 9 sene daha deneyimliyim, sevmediğin birinin çocuğuna bakma konusunda. Yaşadığım için söylüyorum ki çok zor. Hazır olmayan insanın yapacağı bir şey degil.
Bence en mantıklısı devlete sığınmak. En azından dil terapisi ile vs onlar ilgilenirler . Sen de her fırsatta evine alırsın . Bazen de annen alır. Devletle ortak büyütürsünüz.
Belki onlar çocuğa bakman karşılığı sana maaş verir - devlette böyle şeyler var diye biliyorum. O zaman evliliğiniz biraz ilerlemiş olur, belki kendi çocuğun da olur. Maaş da gelince eşin de kabul eder belki aynı eve tam zamanlı girmeyi