Akademik bilgim olmadığını birkaç mesaj önce belirttim.
Kendinizi tekrar ediyorsunuz ,benim sizin hakkınızdaki düşüncem bu..
Bu kadar tepki vermeniz enteresan.. bu konudan yani lezbiyen takıntısından bu kadar acı çekmiş olsanız bu kullanıcı adını kendinize yakıştırmazdınız.dilerim burada kendinize aradığınız arkadaşları bulursunuz.
Bir çocuğun eşcinsel olma ihtimali bence sosyal,psikolojik ve hatta ekonomik etmenlerle alakalı..
Bir nevi ruhsal rahatsız..
tekrar ediyorum kişisel kanaatim ben
Sevgili Derinss;
Bir okb hastasının neler çektiğini anlayamazsın.Neler hissetiğini , nelere katlandığını.Beyninin bozuk plak gibi sürekli aynı şeyi düşünmesi nedir bilemezsin.Sabahtan akşama kadar sürekli ben lezbiyenmiyim diye düşünen lezbiyen ben bilmiyorum.Lezbiyen olan kadın kendisinden sonunana kadar emin ve kararlıdır.Ama bir okb hastası sürekli kafasında şüpheler , sorular arasında bocalayıp durur.OKB hastası heteresuel olduğunu bilir bilmesine rağmen ama kafasının bir yerinde yaa bir gün ben lezbiyen olursam diye bir düşünce bıçak gibi girer.Bunu ne yaparsa yapsın beyninden atamaz.Bir insanın kendisinden şüphe etmesi öylesine ızdırap vericidir ki, intihar etmek istersin.Ölüpte kurtalmak gelir aklına.
Lezbiyenmiyim diye kendimdem şüphe ettim yıllarca.Aileme açılamadım, doktora gidemedim henuz mezun olduğum için param yoktu.Bir keresinde sınavda gözümün önüne yine o sacma görüntüler geldi.Lezbiyen ilişki halindeki görüntülerim ve kahroldum.Sınavda kalem oynatamadım acımdan.Boş vererek koşa koşa yurttaki odama çekilip hüngür hüngür ağladım.Tanrım lezbiyensem ailem, arkdaşlarım hepsi benimle alay eder ve benden tiksinir.Sürekli beynim sabah akşam bunu düşünüyordu.Kendime biır çıkış yolu aradım, ben gerçekten lezbiyensem benım bundan keyif almam gerekirdi ama ben korkumdan geceleri uyuyamıyorum.Lezbiyenliğinden emin olan bir kadın nasıl sabah akşam kendine acaba ben lezbiyenmıyım diye sormuyorsa, benimde sormamam gerekirdi.Ama emin olamıyorum işte, o sacma iç sesim , sürekli acaba ben lezbiyenmiyim diye soruyor.Bende bu düşüncelerden kaçmak için başka şeylerle uğratım.Temizlik gibi.
Zaten bu hastalık 2 kısımdan oluşuyor.
1) Takıntı
2) Zorlantı.
Zorlantılar , takıntıları beyinden atmak için kişi tarafından farkında olmadan yapılan eylemler.
Bu hastalığı yenmek için iş bulur bulmaz psikiyatriste gittim.Ailemden herkesten gizli gizli.
2 adet ilaç kullandım ilk başta.
cip... ve sül....
başlarda düşük doz. 6 ay sonra maksimum doza ulaştım.
bunun yanında 2 haftada bir terapi.Seansı 250TL zaten aldığım maaş 1100 tl idi.Butun aldığımı psikiyatriste ve ilaca verdim.1.5 yıl gittim ve nihayet bıraktım fakat yeni ilaç verdi doktor ve yeni bir psikiyatrist arıyoruz.
sül....den sonra dog...le başladım fakat göğsümde şişme ve ağrıya neden olduğu için bıraktım.
cipr... emniyetli dozu 20 mg olmasına rağmen ben 30 mg kullandım.
İlaçlar uyku ve cesaret gitirdiği için işimden bir müşteri ile kavga edicek cesareti bulduğum için istifa ettim.
Bunun yanında lezbiyenlik korkumu yenmek için üzerine gitmem gerektiği söylendi.
- Lezbiyen kişilerle tanışılacak ve arkadaşlık edilecekti,
- lezbiyen pornografisi izlenecekti,
- lezbiyenlerin takıldığı mekanlara gidilecek ve onları sarılırken veya öpüşürken şahit olunacaktı,
Tüm bunlar benim en büyük korkularımdı ama yüzleştim.
Artık lezbiyen olmaktan korkmuyorum ve lezbiyen olmadığımdan % 80-90 eminim.
Maalesef % 10 lük şüphem hala var. AMa bunada şükür..
