- 14 Ocak 2022
- 2.500
- 13.862
Selam kızlar. Bildirimden bildirime geliyorum çok özür dilerim. Ama hayatımda öyle güzel, öyle heyecan verici şeyler oluyor ki… tam bir dönüşüm yaşıyorum, uzun soluklu olmasını ve tamamlamayı niyet ediyorum.
Bir takım aksilikler yaşadım hafta sonu (bozulan bir makine yüzünden evimi su basması gibi) ama yılmadım. Mutfak düzenim tamam. Bu gazla sürekli ertelediğim mutfak işlerini de düzene oturttum, bir hevesle giriyorum içeri, her an pırıl pırıl her yer. Oturma odam muhteşem oldu, kocaman koyu renkli halımı kaldırdım ortadan, kilimden bozma açık renk bir halı koydum, o bile içimi açtı. Koyu renk mobilyalarımı boyadım
2 küçük çekmeceden 2 poşet çöp çıkardım. Çocuğun odasında da, onun kararlarına saygı duyarak ve sorumluluğu ona vererek elimden gelen azaltmayı yaptım. Benim odamda… çekmece, dolap düzeni tamam ama kıyafetlere hala el atamadım
Tüm bunları yaparken kendi iç dünyamda da huzura erişiyorum; geçmişte ne olduğumu, şimdi kim olduğumu deşiyorum içten içe. Neler değişmiş, neden değişmiş anlamaya çalışıyorum. Kendimi sevdiğimi söylemenin, bunu bilmenin yetmediğini anlıyorum. Aynı ilişkilerde olduğu gibi, seviyorum ama emek eksik, fedakarlık, şefkat, önemsenme duygusu eksik. Ben sevdiğim insan için kendimden vazgeçerken, aslında öznem için, benliğim için bişeyler yapmaktan aciz olduğumu fark ediyorum. ‘Kendini aldatıyorsun’ diyorum içten içe, yalan söylemek bir çeşit aldatmak çünkü benim için. Bu süreç biraz sancılı, kendimce mahkemelerim var ama her geçen gün özüme dönüyorum sanki.
Bir takım aksilikler yaşadım hafta sonu (bozulan bir makine yüzünden evimi su basması gibi) ama yılmadım. Mutfak düzenim tamam. Bu gazla sürekli ertelediğim mutfak işlerini de düzene oturttum, bir hevesle giriyorum içeri, her an pırıl pırıl her yer. Oturma odam muhteşem oldu, kocaman koyu renkli halımı kaldırdım ortadan, kilimden bozma açık renk bir halı koydum, o bile içimi açtı. Koyu renk mobilyalarımı boyadım
2 küçük çekmeceden 2 poşet çöp çıkardım. Çocuğun odasında da, onun kararlarına saygı duyarak ve sorumluluğu ona vererek elimden gelen azaltmayı yaptım. Benim odamda… çekmece, dolap düzeni tamam ama kıyafetlere hala el atamadım Tüm bunları yaparken kendi iç dünyamda da huzura erişiyorum; geçmişte ne olduğumu, şimdi kim olduğumu deşiyorum içten içe. Neler değişmiş, neden değişmiş anlamaya çalışıyorum. Kendimi sevdiğimi söylemenin, bunu bilmenin yetmediğini anlıyorum. Aynı ilişkilerde olduğu gibi, seviyorum ama emek eksik, fedakarlık, şefkat, önemsenme duygusu eksik. Ben sevdiğim insan için kendimden vazgeçerken, aslında öznem için, benliğim için bişeyler yapmaktan aciz olduğumu fark ediyorum. ‘Kendini aldatıyorsun’ diyorum içten içe, yalan söylemek bir çeşit aldatmak çünkü benim için. Bu süreç biraz sancılı, kendimce mahkemelerim var ama her geçen gün özüme dönüyorum sanki.
yeme düzenim de otomatik olarak minimalist oluyor. 
darısı banaaa
maşallah 
