arkadaşlar bazı rahatsızlıklarda ilaç kullanmak zorunludur, ek olarak psikoterapi önerileilir. ayrıca ilaçlar hastanın psikoterapiye uyumunu kolaylaştırır. ajite durumda olan birine psikoterapi uygulanamaz. tedavinin başında ilaçla başlanıp sontra psikoloğa yönlendirilebilirsiniz problemin asıl nedenin, kaynağını öğrenmek istediğinizde farkındalık kazanırsınız. psikoloğun bazı yorumları size problemin kaynağını buldurur. analitik yönel,mli psikologlar için geçerli bu söylediklerim.
çok doğru bir tespit,,,,
selam kızlar inşallahh herkez çok iyidir :)
Başlığı bi zamanlar ben açmıştım ne güzel hala güncel
derman arardım derdime, derdim bana derman imiş...
öldürmeyen acı güçlendirir, iyileştirir, arındırır...
ağır depresyon teşhisi ile 6 ay prozac kullandım ve kendi isteğimle bıraktım.
artık üzülemiyordum hiçbirşeye. kafamı takamıyordum vs... bomboş bir çuval gibi hissizleşmiştim. ve maalesef bu eşimi de etkilemeye başlamıştı.
sonra farkettim ki bu psikolojik ilaçlar yasal uyuşturucu gibi birşey. insanı öyle duyarsızlaştırıyor ki.
en iyisi kullanmamak çünkü:
DAYAN VE ÜSTELE.
BU ACI ADIM ADIM İYİLİĞİNE DÖNÜŞECEK.
Anksiyete sorunumu yendim ama ilaçsız. Çünkü ilaçlar hiç bir fayda etmedi. Bitkisel olarak rahatlatan ilaçlar kullandım. Çaylarını demlemek hoşuma gitmiyordu çünkü ve çok yararını gördüm. Kimseye ilaç içmeyi önermem.
Yaa arkadaslar bende iyi degilim...bayilirmiyim disari cikarsam kotu dusunce oluyor yine su 1 haftaya yakindir yada uc dort gundur yani iyi sayilirdim 2 yila yakindir ilac almiyordum ama demek ki gecti diyoruz ama karsimiza birgun cikabilecegini unutmamamiz lazimmis...hatta daha kotu dondu diyebilirim...sari kantaron la falan idare ediyordum...derken ben bundan 1 bucuk ay önce paxile basladim 76 dan 84 e ciktim yarari oldu anksiyetem azaldi bu seferde kilo aldigim icin moralim bozuldu cunku ilaci biraktiktan sonra 10 kilo vermistim...cok seviniyordum...simdi yine rahat degilim bilmiyorum...herseye yoruluyorum basim donuyor...cocugumu okuldan almak bana kaygi oldu...birde aksama dogru oldugu icin sabnirim..cocugumda huysuz beni anlamiyor yolda hergun birsey al diye diretiyor...gecen bayilacaktim sanki...yola yatti okula gitmeyecegim diye bu sebeplerden dolayimi bilmiyorum hic tadim kalmadi...sonra ben ne bicim bir annneyim diyorum bir cocugunu okuldan almaktan bile aciz bir anne diyorum...esime aldiriyorum bazan..oda durumumu biliyor...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?