-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
lasz (Antidepresansz)Yaam isteyenlerin paylam alan
- Konu Sahibi cicekcik
- Başlangıç Tarihi
anksiyete bozukluğum varmış boyun düzleşmem var tamamen sinirlerim bozuluyor stablon kullanıyorum 1 aydır ama hiç iyi gelmedi hep aynı şikayetler ilaçlı da aynı ilaçsız da yazı için teşekkürler emeğinize sağlık.anksiyete bozukluğu ya da panik atağı olup başı dönen var mı benim şikayetim başımla allah hepimise acil şifalar versin amin
Arkadaşlar ben de üniversite döneminde 6 ay boyunca kullandım şu an adını bile hatırlamadığım bir antidepresanı. Okulun psikiyatrına gitmiştim, ilacı dayamıştı hemen.Hakaret edicem zor tutuyorum kendimi. 
Derdim ne, neden böyle oldum hiçbir şey sorgulamadan "o zaman bir antidepresanla başlayalım" cümlesini duyduğumda anlamıştım bu psikiyatr dünyasının yalan olduğunu, sadece sektör olduğunu. İlaçların çok çok ağır vakalar için faydalı olacagını yadsıyamam.Yataktan bile çıkamayan birisi için, ya da hayaller gören birisi için faydalıdır tabii. Ama beni kendimden geçirmişti o ilaçlar. Bir de ilaçları kullandıkça kendime güvenimi kaybetmiştim.hİÇBİR şeyi kendi başına yapamayan, hayatla başedemeyen bi insan oalrak görmeye başamıştım kendimi. O kadar ki, 5 yaşında bir çocugun bile yapabileceği şeylere bile bakıp ben bunu yapamam diye düşünürken bulmuştum kendimi. İlaçları kendi kendime azaltarak bıraktım 6. ayın sonunda. Ama bunun için beyninizdeki bazı şeyleri çözmeniz ve etrafınızda sizi depresyona iten fiziksel koşullardan en az birini değiştirecek gücü de bulmanız lazım kendinizde. Benim en büyük depresyon nedenim evde mutsuz ve rahatsız olmaktı.Okulu bitirince ne yapacagımı bilememek ve okuduğum bölümü zulüm olarak okumaktı.Ama en önemlisi ruhsal, duygusal, her yönden kendime yakın hissettiğim, birlikte olmaktan keyif aldığım bir kişi dışında hiç kimse olmamasıydı. Ailenin çok önemli olduğunu düşünüyorum ben. Ailesinde huzurlu ve mutlu olabilen kişinin ne antidepresana ihtiyacı oluyor, ne de hayatı boyu tekrarlayan depresyonlara düşüyor.
Derdim ne, neden böyle oldum hiçbir şey sorgulamadan "o zaman bir antidepresanla başlayalım" cümlesini duyduğumda anlamıştım bu psikiyatr dünyasının yalan olduğunu, sadece sektör olduğunu. İlaçların çok çok ağır vakalar için faydalı olacagını yadsıyamam.Yataktan bile çıkamayan birisi için, ya da hayaller gören birisi için faydalıdır tabii. Ama beni kendimden geçirmişti o ilaçlar. Bir de ilaçları kullandıkça kendime güvenimi kaybetmiştim.hİÇBİR şeyi kendi başına yapamayan, hayatla başedemeyen bi insan oalrak görmeye başamıştım kendimi. O kadar ki, 5 yaşında bir çocugun bile yapabileceği şeylere bile bakıp ben bunu yapamam diye düşünürken bulmuştum kendimi. İlaçları kendi kendime azaltarak bıraktım 6. ayın sonunda. Ama bunun için beyninizdeki bazı şeyleri çözmeniz ve etrafınızda sizi depresyona iten fiziksel koşullardan en az birini değiştirecek gücü de bulmanız lazım kendinizde. Benim en büyük depresyon nedenim evde mutsuz ve rahatsız olmaktı.Okulu bitirince ne yapacagımı bilememek ve okuduğum bölümü zulüm olarak okumaktı.Ama en önemlisi ruhsal, duygusal, her yönden kendime yakın hissettiğim, birlikte olmaktan keyif aldığım bir kişi dışında hiç kimse olmamasıydı. Ailenin çok önemli olduğunu düşünüyorum ben. Ailesinde huzurlu ve mutlu olabilen kişinin ne antidepresana ihtiyacı oluyor, ne de hayatı boyu tekrarlayan depresyonlara düşüyor.
Arkadaşlar ben de üniversite döneminde 6 ay boyunca kullandım şu an adını bile hatırlamadığım bir antidepresanı. Okulun psikiyatrına gitmiştim, ilacı dayamıştı hemen.Hakaret edicem zor tutuyorum kendimi.
kesinlikle AİLE çok çok önemli.ailesin de sevgi eksikliği yaşayıp sevgi eksikliği ile büyüyenler bu tarz psikolojik hastalıklara daha çabuk yakalanıyolar.ve kolay da atlatamıyolar
Canım o kadar önemli ki, hayatta paran, başarın, entellektüel bi bakışın olmasa bile, birlikte sohbet etmekten hoşlandığın, içinde huzurlu olabildiğin, aynı sosyokültürel sınıfta olduğun insanlardan oluşan bi ailen varsa, hiçbir şeyin önemi yok gerçekten. O halde bile insan depresyona giremez mi ? gİREr tabii ki ama kolay atlatır. O şartlar ortadan kalktığı anda atlatır. Ama aileden gelen bi dünyaya pozitif bakış yoksa, aileyle paylaşım yoksa, dünyada maddi ve entellektüel neyin olursa olsun hayat tatsız ve anlamsız geliyor. İşte o "herşeyim var ama bi türlü mutlu değilim", "sebebi yok ama mutsuzum"ların en temel sebebi bu bence.
İkinci en büyük neden de inanç sisteminin zayıflığı.Ben onu güçlendirebildiğim zamanlarda inanın hiçbir şey koymaz oluyor. Çook mutlu olsam ne olacak, çok mutsuz olsam ne? Kaç yıllık ömrüm kaldı diyorum. 30 sene daha kalmış olsa nolacak? Sonunda bitecek işte, 30 sene yaşadım, bu kadar daha yaşanıp bitecek. Öteki tarafı düşünüp öteki tarafa üzülmek ya da sevinmek daha doğru olduğunu farkedince insanı kolay kolay yıkamıyor başına gelenler.
çok doğru tespitler valla düşündüm ama ekleyecek pek bişi bulamadım
hep derim bi çocuğum olursa ASLA sevgi eksikliği hissettirmiyeceğim ona.maneviyatı güçlü bir kişilik olucak inş.inandığı dinin gerektirdiklerini yapan ve bunu yapmanın hem bu dünyası hemde öbür dünyası için de en doğru şey olduğunun bilincin de bi evladım olcak inş
evet cok dogru surda bir kapisina gidecegim kimse yok hos gitsen ne fayda su sira hic iyi degilim avusturyadayim ailem turkiyede esimle anlasamadigimda bunalima giriyorum 10 yil oldu bitmez iki kucuk cocuk canlari sagolsun depresyonda bir anne cok karamsarlastim nedenini biliyorum esimin kiskancliklari bana belli etmesede surati bagirip cagirmasi biktirdi beni nedensiz yere biktim herseyden
Arkadaşlar ben de üniversite döneminde 6 ay boyunca kullandım şu an adını bile hatırlamadığım bir antidepresanı. Okulun psikiyatrına gitmiştim, ilacı dayamıştı hemen.Hakaret edicem zor tutuyorum kendimi.
mafoldumben
Aynılarını bende yaşıyorum şu an..
4 gündür anttidepresan kullanıyorum iyice sersemleştim..
Kendime olan güvenim tamamen gitti.. Duygusuz, sarhoş birşey oldum..
hiçbirşeye konsantre olamıyorum.. Uyumaya çalıştğımda bunalıyorum..
Ne dışarıya çıkasım var ne de evde oturasım..
Sersem birşey oldum yaa.. mafoldumben
Ailemle mutsuzum.. sinir krizleri geçirtiriyorlar bana..
Çok zorlandığım bir okulda okuyorum..
Karamsar oldum.. Geleceğimi iyi görmüyorum..
neden bu kadar karamsarsin...uzulme herseey duzelir
Canım benim, özelden konuşalım istersen
Canım benim senağlama Bak benim yaşadıklarımın aynısını yaşıyormuşsun neredeyse. İstersen buradan ya da özelden konuşabiliriz. Neler yaşadığımı, nasıl aştığımı, halen nasıl korkular yaşadığımı görürsen, önündeki yaşanmış örnek belki sana yardımcı olur. Benim yaşadıklarım beni çok üzdü. O üzüntülerden bi insana fayda çıkarabilirsem ne mutlu bana.Sen bana özelden ya da buradan mesaj atabilrsin.O zamana kadar Şunu aklından çıkarma, kendi hayatına sadece bi kaç sene kaldı, ve nasılsa herkesten birşey oluyor. Bi kaç sene sonra belki biraz sosyofobik olacaksın başta ama sonra o da azalıyor. Kendi başına kalabildiğin anda düzeldiğini göreceksin. O evin patronu şimdilik onlar, sana düşen kabullenmek. Ama zaman geçecek ve roller değişecek.
bugün 10 gün bitti 6 yıldır içtiğim ilacımı tamamen keseli.zaten son bir aydır hafta da 2 gün içiyodum.şimdilik çok sıkılıp ve bunalırsam pasiflora veya sarı kantaron çayı yapıp içiyorum.terapilerim de 15 günde bir e düştü.ALLAH'ım lütfen herkese yardım et ilacı bırakmak isteyen ŞİFA isteyen herkese RABBİM
Allah tamamına erdirsin inşallah.
Bence sadece kantaron ya da sadece passiflorayı kullan.
Hatta kantaronu önce kullanman daha iyi.
Sonra passiflora'ya geçersin.
şimdilik sarı kantaronu kullanıyorum.yani 10 gündür passiflorayı 2-3 kez içmişimdir.büyük bir kupa sarı kantaron çayı içiyom 4 gündür.iyi hissediyorum şimdilik çok şükür
hoş geldin nasılsın
ben de iyiyim çok şükür.ilaçsızlık iyi gidiyo bakalım.hep böle gider inş:)
Benzer Konular
