- 30 Mayıs 2015
- 14.272
- 13.933
- 298
Kv bana ne yaptı yazmak istiyorum çünkü çok çirkin kelimeler kullandınız bana karşı.
Kimseye kendimi ıspatlamak zorunda değilim ama artık burda açtığım her konu yüzünden hakaretlere maruz kalmaktan sıkıldım hemde haksız yere. Ben sadece ufak tefek şeyleri yazıyorum diye bu benim basit şeyler yüzünden insanlara tavır yaptığım anlamına gelmiyor. Sizin de düşünmeniz gerekiyor bunu acımasızca eleştirmeden önce..
Düğün öncesi ortada hiçbirşey yokken bir sürü tavırlara girdi daha düğüne 2 hafta kala başladı. Evimde ben yokken anneme benim sinsi olduğumu ve evine gittiğimde onu mutfağa sokmadığımı söyledi. Halbuki benim amacım kadın yorulmasın o otursun ben yemek yapiym onu zahmete sokmiyim di amacım. Bu sebepten dolayı benim sinsi olduğumu ve kendi evinde mutfağa giremediğini anlattı anneme. O gün benim çeyizimi alıp gitmesi gerekirken ortalığı karıştırdı anlayacağınız. Kendi kızı da vardı üstelik,o bile tepki verdi yaptıklarına. Düğüne gelmicem diyip,bütün akrabalarını tek tek gezip ben düğüne gitmicem,sizde gitmeyin diye konuşmuş kendi tarafı ile. Sonuç ne mı? Hiç bir akrabası düğünüme gelmedi,bütün düğün benim akrabalarım, kendisi,görümcelerim ve eşimin halası vardı.
Düğüne gelmek istemediği için kalktım istanbuldan izmire gelmiştim,kalbini mı kırdım bilmeden diye,gönlünü almak için. Adım atmak istedim yoksa birşey yapmadım.
Ne mı yaptı? Elimde çiçekle gittiğim evden kolumdan tuttu beni dışarı attı.
O zaman eşimin durumu çok iyi değildi yeni iş kuruyordu,ev tutmuştuk. Tuttuğumuz evde,boş ev! Yerde parkenin üstünde uyudum iki gün. Eşyalarım gelmemişti henüz.
Annemler gelemedi çünkü çalışıyordu. Tek başıma çeyizimi serdim. Ben herşeye rağmen anneler gününde yine gittim. Düğüne gelmeyeceğini söyledi ama sonuç,düğünden önce hiçbirşey olmamış gibi düğün de geldi,eğlendi de. Ben sadece moral bozukluğu ile kaldım,hayal kırklığı ile kaldım.
Tanımadığım insanlara,yatak odamı konuştu. “Onlar karı koca değiller,onlar mutlu değiller”. Herşeye rağmen eşime annene yakın ev tutalım diyen yine bendim.
Ayakkabımı sordum diye onu hırsızlıkla suçladığımı anlattı her yerde.
Bütün akrabalarına benim sinsi bir yılan olduğumu oğluyla arasını bozmaya çalıştığımı söyledi. Halbuki eşime sen git annene yalnız bırakma üzülmesin diyen yine bendim.
Yemeğe çıkarırdık karşımda hüngür hüngür ağlıyordu sebepsiz yere. Neyin var diye sorduğumuzda birşeyim yok derdi. Sadece moral bozmak için yaptı. Biz eşimle ne zaman iyiysen hep yüzü asık olurdu,ne zaman benim moralim bozuk olsa,kahkahalar atar canımı daha da sıkmak için uğraşırdı.
Eşimi arayıp telefonda ağlar beni kötülerdi.daha bir sürü bir sürü olay. Sonunda dayanamayıp bi cinnet geçirip evi terk ettim. 3 ay boyunca üstelik! Kendisi bir kere bile annemi veya ailemi arayıp bişey demedi. Çünkü ben sokaktan alındım böyle bir muamele gördüm. Eşim barışmak için yurt dışına geldi,beni ikna etti bir şekilde. Çok şükür 1 bucuk senedir aramızda ufak tefek şeyler dışında sorunlar yok. Ben yine bu kadına karşı adım attım.
Mesafemi hep korudum ayda 1 anca giderim normalde yanına ve er yaptığını da görmezden gelirdim. Duymuyorum bile ne dediğini o derece umursamadım. Bebeğimin ismine etmediği laf kalmadı,oralı olmadım.
Herşeye karışmaya çalıştı taviz vermedim ama kalbini de kırmadım. Düzgün bir dille doğuma girmeden bir gün önce ona bana doğumdan sonra bebeğe su ver gibi şeyler söylememesini söyledim,ama doğumdan sonra beni çileden çıkartmak için elinden geleni yaptı yine. Evimde anneme benim cahil olduğumu birşey bilmediğimi,bebeğime su veriym diye ikna etmesini söyledi. Bebeğimin yüzüne çiş sürülmesi gerektiğini söyledi.
Kucağıma almamam gerektiğini,yüzüne bakmamam gerektiğini vb saçmalıklar anlattı. Ama sabırla sustum. Daha da biiirçok olay.
Bigün sigara için bebeğimin odasına geldi. Keş gibi kokuyor sigarası. Abartmıyorum kapıdan geldi kokusu ve sadece “anne sigara kokuyorsun”dedim. “Ne yapiym” ye tepki verdi,”ellerini yıkasan geçer koku dedim.
Olay çıkarıp ağlamaya başladı birdaha evime gelmeyeceğini söyleyip gitti. Ben mastit oldum,ateşim 40, bayıldım eşim de panik yapınca onu çağırmış. Onzaman 10 günlük filandı bebeğim. Ateşi 40 dediğinde çok değil dedi ben tir tir titriyorum ve o bunu görüyor..
biraz durdu uyudu,çay içti,ben o sırada ne yemek yiyebiliyorum ne ayakta durabiliyorum.
Bunu gördüğü halde bi çorba bile yapmadan “ben burda sigara içemiyorum” diyerek gitti.
Ve 45 gün de gelmedi. Kandilde biz gittik büyük diye yine eşimi kırmiyim diye,ayılıp bayılma numarası yaptı. Torununu özlemiş sözde.. bana da zorla mu geldin diye sordu.
Daha da uzatmiyim umarım yetiyordur bunlar. Bikere bile yüz asmadım bu arada. Çünkü huyum değildir evime gelen insana karşı surat asmak. Elimden geleni de yaparım. Ama bana zor zamanımda bi çorba bile yapmayan insan evime gelip yemeğimi yiyebilip hiç bir şeye elini sürmezse,o zaman da Allahından bulsun hakkımı helal etmiyorum derim.çünkü insanlık yapıp ifarda ağırladım. Bebeğimin hayrına,torunu hatrına bi işin ycundan tutması gerekirdi. İşimi bitirdikten sonra mutfakta “annem otur ben yapiym” diye bağırmasına bile tepki vermedim. Eşim çay içmeye gidelim dediğinde “ ikimiz mı fgidelim” dediğinde de tepki vermedim. Ama kim bilir ben ne yaptım da bu kadın elini bişeye sürmeyip evime gelmek istemiyor
valla düşman başına gelinim dediğiniz gibi.
Kimseye kendimi ıspatlamak zorunda değilim ama artık burda açtığım her konu yüzünden hakaretlere maruz kalmaktan sıkıldım hemde haksız yere. Ben sadece ufak tefek şeyleri yazıyorum diye bu benim basit şeyler yüzünden insanlara tavır yaptığım anlamına gelmiyor. Sizin de düşünmeniz gerekiyor bunu acımasızca eleştirmeden önce..
Düğün öncesi ortada hiçbirşey yokken bir sürü tavırlara girdi daha düğüne 2 hafta kala başladı. Evimde ben yokken anneme benim sinsi olduğumu ve evine gittiğimde onu mutfağa sokmadığımı söyledi. Halbuki benim amacım kadın yorulmasın o otursun ben yemek yapiym onu zahmete sokmiyim di amacım. Bu sebepten dolayı benim sinsi olduğumu ve kendi evinde mutfağa giremediğini anlattı anneme. O gün benim çeyizimi alıp gitmesi gerekirken ortalığı karıştırdı anlayacağınız. Kendi kızı da vardı üstelik,o bile tepki verdi yaptıklarına. Düğüne gelmicem diyip,bütün akrabalarını tek tek gezip ben düğüne gitmicem,sizde gitmeyin diye konuşmuş kendi tarafı ile. Sonuç ne mı? Hiç bir akrabası düğünüme gelmedi,bütün düğün benim akrabalarım, kendisi,görümcelerim ve eşimin halası vardı.
Düğüne gelmek istemediği için kalktım istanbuldan izmire gelmiştim,kalbini mı kırdım bilmeden diye,gönlünü almak için. Adım atmak istedim yoksa birşey yapmadım.
Ne mı yaptı? Elimde çiçekle gittiğim evden kolumdan tuttu beni dışarı attı.
O zaman eşimin durumu çok iyi değildi yeni iş kuruyordu,ev tutmuştuk. Tuttuğumuz evde,boş ev! Yerde parkenin üstünde uyudum iki gün. Eşyalarım gelmemişti henüz.
Annemler gelemedi çünkü çalışıyordu. Tek başıma çeyizimi serdim. Ben herşeye rağmen anneler gününde yine gittim. Düğüne gelmeyeceğini söyledi ama sonuç,düğünden önce hiçbirşey olmamış gibi düğün de geldi,eğlendi de. Ben sadece moral bozukluğu ile kaldım,hayal kırklığı ile kaldım.
Tanımadığım insanlara,yatak odamı konuştu. “Onlar karı koca değiller,onlar mutlu değiller”. Herşeye rağmen eşime annene yakın ev tutalım diyen yine bendim.
Ayakkabımı sordum diye onu hırsızlıkla suçladığımı anlattı her yerde.
Bütün akrabalarına benim sinsi bir yılan olduğumu oğluyla arasını bozmaya çalıştığımı söyledi. Halbuki eşime sen git annene yalnız bırakma üzülmesin diyen yine bendim.
Yemeğe çıkarırdık karşımda hüngür hüngür ağlıyordu sebepsiz yere. Neyin var diye sorduğumuzda birşeyim yok derdi. Sadece moral bozmak için yaptı. Biz eşimle ne zaman iyiysen hep yüzü asık olurdu,ne zaman benim moralim bozuk olsa,kahkahalar atar canımı daha da sıkmak için uğraşırdı.
Eşimi arayıp telefonda ağlar beni kötülerdi.daha bir sürü bir sürü olay. Sonunda dayanamayıp bi cinnet geçirip evi terk ettim. 3 ay boyunca üstelik! Kendisi bir kere bile annemi veya ailemi arayıp bişey demedi. Çünkü ben sokaktan alındım böyle bir muamele gördüm. Eşim barışmak için yurt dışına geldi,beni ikna etti bir şekilde. Çok şükür 1 bucuk senedir aramızda ufak tefek şeyler dışında sorunlar yok. Ben yine bu kadına karşı adım attım.
Mesafemi hep korudum ayda 1 anca giderim normalde yanına ve er yaptığını da görmezden gelirdim. Duymuyorum bile ne dediğini o derece umursamadım. Bebeğimin ismine etmediği laf kalmadı,oralı olmadım.
Herşeye karışmaya çalıştı taviz vermedim ama kalbini de kırmadım. Düzgün bir dille doğuma girmeden bir gün önce ona bana doğumdan sonra bebeğe su ver gibi şeyler söylememesini söyledim,ama doğumdan sonra beni çileden çıkartmak için elinden geleni yaptı yine. Evimde anneme benim cahil olduğumu birşey bilmediğimi,bebeğime su veriym diye ikna etmesini söyledi. Bebeğimin yüzüne çiş sürülmesi gerektiğini söyledi.
Kucağıma almamam gerektiğini,yüzüne bakmamam gerektiğini vb saçmalıklar anlattı. Ama sabırla sustum. Daha da biiirçok olay.
Bigün sigara için bebeğimin odasına geldi. Keş gibi kokuyor sigarası. Abartmıyorum kapıdan geldi kokusu ve sadece “anne sigara kokuyorsun”dedim. “Ne yapiym” ye tepki verdi,”ellerini yıkasan geçer koku dedim.
Olay çıkarıp ağlamaya başladı birdaha evime gelmeyeceğini söyleyip gitti. Ben mastit oldum,ateşim 40, bayıldım eşim de panik yapınca onu çağırmış. Onzaman 10 günlük filandı bebeğim. Ateşi 40 dediğinde çok değil dedi ben tir tir titriyorum ve o bunu görüyor..
biraz durdu uyudu,çay içti,ben o sırada ne yemek yiyebiliyorum ne ayakta durabiliyorum.
Bunu gördüğü halde bi çorba bile yapmadan “ben burda sigara içemiyorum” diyerek gitti.
Ve 45 gün de gelmedi. Kandilde biz gittik büyük diye yine eşimi kırmiyim diye,ayılıp bayılma numarası yaptı. Torununu özlemiş sözde.. bana da zorla mu geldin diye sordu.
Daha da uzatmiyim umarım yetiyordur bunlar. Bikere bile yüz asmadım bu arada. Çünkü huyum değildir evime gelen insana karşı surat asmak. Elimden geleni de yaparım. Ama bana zor zamanımda bi çorba bile yapmayan insan evime gelip yemeğimi yiyebilip hiç bir şeye elini sürmezse,o zaman da Allahından bulsun hakkımı helal etmiyorum derim.çünkü insanlık yapıp ifarda ağırladım. Bebeğimin hayrına,torunu hatrına bi işin ycundan tutması gerekirdi. İşimi bitirdikten sonra mutfakta “annem otur ben yapiym” diye bağırmasına bile tepki vermedim. Eşim çay içmeye gidelim dediğinde “ ikimiz mı fgidelim” dediğinde de tepki vermedim. Ama kim bilir ben ne yaptım da bu kadın elini bişeye sürmeyip evime gelmek istemiyor
valla düşman başına gelinim dediğiniz gibi.
çok zorunlu olmadikca görüşme ne Özür dile ne de evine çağır bırak esin kendi gorussun ne bicim insanmis ya allah sabir versin cok cekmissin...
