Aslında hiç etkilenmiyorum söylemlerinden ama deneyimlemedigim bir konuda fazla mı ozguvenliyim diye soruyorum kendi kendime. Meslekten dolayı ilk yardım biliyor olmak gibi avantajim da var ona da güveniyorum ama kadın ona bile muhalefet olup evladına ilkyardımcı olamazsın paniklersin diyo. Hayatım sabir çekmekle geçiyorKesinlikle arkadaslarin dedigi gibi kalmayacak kadar yakin her dk gelemeyecek kadar uzak olmali. Cocuktan sonra yakin olursaniz o kadin sizden cikmayacak. Cocukla ilgili her karariniza mudahale edecek hatta en ileri nokta cocugunuzu kendi dogurdu sanacak. Cocugum var. Cok panik oldugum anlar da oldu. Cok sukur ki 112 kullanmayi biliyorum, taksi cagirabiliyorum, araba kullanmayi da biliyorum. Sadece ilkyardim egitimim yok, youtubedan videolarini izliyorum. Cocuk bu supriz yumurta gibi, Allah hepsine saglik versin ama kotu ihtimaller uzerine hayat kurulmaz. Nice kadinlar var ne hastaliklarla tek basina neleri gogusluyorlar. Siz biraz manipulasyona gelmissiniz bile ki bu soruyu soruyorsunuz. Asla etki altinda kalmayin. Cok zor bir durum olsa Allah vermesin de sokaga cikip yardim edin deseniz bir suru insan kosar. Insanlik daha o kadar olmedi. Size tavsiyem bu konuda icinizde suphe varsa kaynanaya bel baglayacaginiza simdiden acip cocuk hasta olursa ne yapilir, acil durumlarda nasil mudahale edilmeli okumasi yapin video izleyin. Bir de asla ama asla manipulasyona gelmeyin. Bakin daha simdiden kadin sizin annelik ozguveninizi kirmak.icin ataga kalkmis. Cocuk dogdugu gun baslayacak oyle tutma aman battaniye ort. Kusun kanadindan ruzgar alir. Sutun mu yetmiyor, bana ver ben uyuturumlara. Saglikla kavusun insallah son olarak.
Diger konulari bilmem ama cocuk söz konusu ise kesinlikle ikinci bir kişiye illa ihtiyaç oluyor. Hastanede çantasını taşırken bir yandan ishal olan çocuğun ha bire üstünü değiştirmek için bocaladigimi ya da o müşaade odasında serum takılı yatarken doktoruna tahlil sonuçlarını gösterin dedikleri için hemşire arkadaştan yanında durabilir misinkz dediğimi hatırlarım mesela. Aynı şekilde astim krizim tuttuğu için uyuyan kızımın başında kim duracak diye komşu kapısını çaldığımı, nefes nefese.. zature olup kalkip bir corba yapacak kadar halim olmadiginda disaridan corba siparisi verip cocugu tv karsisina oturttugumu bilirim. Kışın soğukta yagmurda ya da cok acele isim varsa cocukla zor olacagindan bankaya markete bla bla aklınıza gelebilecek her aciil işlerim işin komşudan rica etmek ya da çocuğu çok absürt yerlere bile (kadın doğum muayenesi, oto tamircisi gibi) sürüklemek zorunda kaldigimi bilirim. Çok uslu problemsiz bir çocuğum var. komşum da kızımı kendi torunu gibi görüyor, güveniyorum. Sizinde işiniz olacak illa dışarıda. Bulabilecek misiniz ha deyince sizde 1 saat kalsın mı diyeceğiniz biri? Ya da kreşe başlayacak siz çalışıyorsunuz yeri gelince okuldan kim alacak diye dertlenmeyecek misiniz. Hem okul Hem bakıcı parası ödemek günümüzde bir servet. Okula yollama bakıcı dursun başında desen çocuk tv karşısında büyür. Milyon tane senaryo var. Hastane devede kulak... Ben kapıları kapatmayın derim.Kızlar merhaba. Daha önce de durum ile ilgili bir kaç konu açmış ve tam anlasilamamistim. Hatta tam anlasilamiyorum diye bir daha bu derdimle ilgili konu acmicam demiştim ama bu konuyu sevincimi paylaşmak ve aklıma takılan bir şeyi tecrubeli annelere sormak için açmak istedim. Bilmeyenler için özetle yaz sezonuna özel memleketimizde çalışma fırsatı bulmustuk ve mecburiyetten geçici olarak kv evinde yaşıyorduk ve bir de an itibariyle 5.5 aylık hamileyim. Onlarla yaşamanın zorluklarindan bahsetmiştim ki kv gerçekten takintilariyla iyice darlamaya başladı artık. Tüm bu süreçte bir mucize oldu ve iş yerimiz bizim memleketimize kalıcı olarak geçmemize izin verdi. Tabi hızlı bir ev arama sürecine giriştik. İstanbul'daki kapatmadigimiz evimize su an çok komik bir rakam kira verdigimiz için eşim burdan ev tutma işini ağırdan almayı düşünse de var gücümle ertelemeyelim, doğum öncesine sıkışmasın diye gaz veriyorum ve işe yarıyor gibi görünüyor. Şu an tek sıkıntım kaynanamın sürekli evi bizden çok uzakta tutmayın acil bişey olur yetisemeyiz baskısı. Aslında bu noktada tecrübeli annelere bir sorum var. Kv sürekli diyor ki "çocuk hastalanirsa eşin de sık sık şehir dışına gittiği için yalnız başına idare edemezsin yakın olmamız lazım". Bende ısrarla diyorum ki " nerde uygun kiralı ev bulursak ordan tutucaz uzak da olabilir ve bu sekilde idare eden onlarca arkadaşım var,çoğunun annesi babası aynı şehirde bile değil atlayıp taksiye çocuğu hastaneye götürüyorlar". O da bunun üzerine diyor ki "çocuğunu daha kucağına almadın herşey sana çok kolay geliyor ama o işler öyle olmuyor". Gerçekten sinir bozucu bir inatlasmaya bağladım. Sormak istediğim kv gerçekten haklı olabilir mi? Çocuk hastalanınca insan tek başına mantıklı hareket edemeyecek kadar panikleyebiliyor mu? Diyeceksiniz ki bu senin karakterinle alakalı. Ben normalde acil durumlarda baya soğuk kanliyim ama söz konusu evlat olunca durumlar değişir mi? Hoş gerçi öyle gıcık gittim ve hirslandim ki öyle zorluklar yaşayıp sürünsem de ona belli etmicem o ayrı ama fikirlerinizi merak ettim.
Kapıları kapatmak gibi bir derdim yok zaten yine en fazla yarım saat bile sürmeyecek mesafede olacak 2 ailede. Derdim o yarım saat bile idare edemezsin algısı yaratması.Diger konulari bilmem ama cocuk söz konusu ise kesinlikle ikinci bir kişiye illa ihtiyaç oluyor. Hastanede çantasını taşırken bir yandan ishal olan çocuğun ha bire üstünü değiştirmek için bocaladigimi ya da o müşaade odasında serum takılı yatarken doktoruna tahlil sonuçlarını gösterin dedikleri için hemşire arkadaştan yanında durabilir misinkz dediğimi hatırlarım mesela. Aynı şekilde astim krizim tuttuğu için uyuyan kızımın başında kim duracak diye komşu kapısını çaldığımı, nefes nefese.. zature olup kalkip bir corba yapacak kadar halim olmadiginda disaridan corba siparisi verip cocugu tv karsisina oturttugumu bilirim. Kışın soğukta yagmurda ya da cok acele isim varsa cocukla zor olacagindan bankaya markete bla bla aklınıza gelebilecek her aciil işlerim işin komşudan rica etmek ya da çocuğu çok absürt yerlere bile (kadın doğum muayenesi, oto tamircisi gibi) sürüklemek zorunda kaldigimi bilirim. Çok uslu problemsiz bir çocuğum var. komşum da kızımı kendi torunu gibi görüyor, güveniyorum. Sizinde işiniz olacak illa dışarıda. Bulabilecek misiniz ha deyince sizde 1 saat kalsın mı diyeceğiniz biri? Ya da kreşe başlayacak siz çalışıyorsunuz yeri gelince okuldan kim alacak diye dertlenmeyecek misiniz. Hem okul Hem bakıcı parası ödemek günümüzde bir servet. Okula yollama bakıcı dursun başında desen çocuk tv karşısında büyür. Milyon tane senaryo var. Hastane devede kulak... Ben kapıları kapatmayın derim.
Diyeceğiniz tek şey, "Anne hele o günler bi gelsin bunları sonra konuşuruz, hemen derde düşme, işin gücün mü yok Allah aşkına? " deyip kapatın konuyu. İhtiyacınız olacağı günü iple çekecek zaten, istemeseniz de damlayacak, çok takmayın o konuya.Kızlar merhaba. Daha önce de durum ile ilgili bir kaç konu açmış ve tam anlasilamamistim. Hatta tam anlasilamiyorum diye bir daha bu derdimle ilgili konu acmicam demiştim ama bu konuyu sevincimi paylaşmak ve aklıma takılan bir şeyi tecrubeli annelere sormak için açmak istedim. Bilmeyenler için özetle yaz sezonuna özel memleketimizde çalışma fırsatı bulmustuk ve mecburiyetten geçici olarak kv evinde yaşıyorduk ve bir de an itibariyle 5.5 aylık hamileyim. Onlarla yaşamanın zorluklarindan bahsetmiştim ki kv gerçekten takintilariyla iyice darlamaya başladı artık. Tüm bu süreçte bir mucize oldu ve iş yerimiz bizim memleketimize kalıcı olarak geçmemize izin verdi. Tabi hızlı bir ev arama sürecine giriştik. İstanbul'daki kapatmadigimiz evimize su an çok komik bir rakam kira verdigimiz için eşim burdan ev tutma işini ağırdan almayı düşünse de var gücümle ertelemeyelim, doğum öncesine sıkışmasın diye gaz veriyorum ve işe yarıyor gibi görünüyor. Şu an tek sıkıntım kaynanamın sürekli evi bizden çok uzakta tutmayın acil bişey olur yetisemeyiz baskısı. Aslında bu noktada tecrübeli annelere bir sorum var. Kv sürekli diyor ki "çocuk hastalanirsa eşin de sık sık şehir dışına gittiği için yalnız başına idare edemezsin yakın olmamız lazım". Bende ısrarla diyorum ki " nerde uygun kiralı ev bulursak ordan tutucaz uzak da olabilir ve bu sekilde idare eden onlarca arkadaşım var,çoğunun annesi babası aynı şehirde bile değil atlayıp taksiye çocuğu hastaneye götürüyorlar". O da bunun üzerine diyor ki "çocuğunu daha kucağına almadın herşey sana çok kolay geliyor ama o işler öyle olmuyor". Gerçekten sinir bozucu bir inatlasmaya bağladım. Sormak istediğim kv gerçekten haklı olabilir mi? Çocuk hastalanınca insan tek başına mantıklı hareket edemeyecek kadar panikleyebiliyor mu? Diyeceksiniz ki bu senin karakterinle alakalı. Ben normalde acil durumlarda baya soğuk kanliyim ama söz konusu evlat olunca durumlar değişir mi? Hoş gerçi öyle gıcık gittim ve hirslandim ki öyle zorluklar yaşayıp sürünsem de ona belli etmicem o ayrı ama fikirlerinizi merak ettim.
Eskiden sinir olmuyordum pek artık oluyorumKaynanana sinir oluyor musun? Her gün görmek stres seviyeni ne kadar tetikliyor? Doğum sonra isı herrrrr şeyine karışma ihtimali ne?
Çocuk bu elbet hasta olur, insan kendi başına halledebilmeyi öğrenir. Zaten sen iyi olursan, çocukla daha iyi ilgilenirsin, çocuk da daha güzel büyür hasta masta olmaz. Kısacası oyuna gelme, topuklalohusalık dediğimiz şeyin en büyük tetikleyicisi başka kişiler, bilim adamları değilse de ben söylüyorum. Kendi başına çiçek gibi büyüt.
Ya bi de ağaç mı bu kadın, hareket edemiyor mu ya da siz atlayıp gidemez misiniz sanki? Yakın olmak için ürettiği bahane çok yavan.
İmza: Tek başına çocuk büyüten bir anne. Eşim yanımda ama genelde bende çocuk işi. Korkma, anasın sen.
Eskiden pek muhatap olmadığın için sinir olanmışsındır şimdi karışıyor ve yakında bebeğine de karışacak. İyiliğinden bile karışsa sen sinir olursun. Kendi annen bile karışsa sinir olursun. Çocukla çıkacağın mahallede park/ bahçe/ sizin yürüyüş yapabileceğiniz bir yer olsun muhakkak.Eskiden sinir olmuyordum pek artık oluyorumbizde gideriz o da gelir en fazla yarım saat sürer ama o yarım saatte ölüm kalım meselesi yasicaz gibi lanse etmeye çalışıyor bana sorarsanız bahane,asıl derdi çocuğu her istediğinde kolaylıkla görebilmek bence inadına uzak semtlere bakıyorum Allah'tan onun oturduğu bölge de uygun fiyat ev de yok
Çok şükür kendi annem karışmıyor en azından, bir de o karissa doğumhane yerine timarhaneye giderim heraldeEskiden pek muhatap olmadığın için sinir olanmışsındır şimdi karışıyor ve yakında bebeğine de karışacak. İyiliğinden bile karışsa sen sinir olursun. Kendi annen bile karışsa sinir olursun. Çocukla çıkacağın mahallede park/ bahçe/ sizin yürüyüş yapabileceğiniz bir yer olsun muhakkak.
Bende sogukkanliyimdir ama söz konusu çocuk olunca öyle olmuyor öncelikle onu soyleyeyim.Kızlar merhaba. Daha önce de durum ile ilgili bir kaç konu açmış ve tam anlasilamamistim. Hatta tam anlasilamiyorum diye bir daha bu derdimle ilgili konu acmicam demiştim ama bu konuyu sevincimi paylaşmak ve aklıma takılan bir şeyi tecrubeli annelere sormak için açmak istedim. Bilmeyenler için özetle yaz sezonuna özel memleketimizde çalışma fırsatı bulmustuk ve mecburiyetten geçici olarak kv evinde yaşıyorduk ve bir de an itibariyle 5.5 aylık hamileyim. Onlarla yaşamanın zorluklarindan bahsetmiştim ki kv gerçekten takintilariyla iyice darlamaya başladı artık. Tüm bu süreçte bir mucize oldu ve iş yerimiz bizim memleketimize kalıcı olarak geçmemize izin verdi. Tabi hızlı bir ev arama sürecine giriştik. İstanbul'daki kapatmadigimiz evimize su an çok komik bir rakam kira verdigimiz için eşim burdan ev tutma işini ağırdan almayı düşünse de var gücümle ertelemeyelim, doğum öncesine sıkışmasın diye gaz veriyorum ve işe yarıyor gibi görünüyor. Şu an tek sıkıntım kaynanamın sürekli evi bizden çok uzakta tutmayın acil bişey olur yetisemeyiz baskısı. Aslında bu noktada tecrübeli annelere bir sorum var. Kv sürekli diyor ki "çocuk hastalanirsa eşin de sık sık şehir dışına gittiği için yalnız başına idare edemezsin yakın olmamız lazım". Bende ısrarla diyorum ki " nerde uygun kiralı ev bulursak ordan tutucaz uzak da olabilir ve bu sekilde idare eden onlarca arkadaşım var,çoğunun annesi babası aynı şehirde bile değil atlayıp taksiye çocuğu hastaneye götürüyorlar". O da bunun üzerine diyor ki "çocuğunu daha kucağına almadın herşey sana çok kolay geliyor ama o işler öyle olmuyor". Gerçekten sinir bozucu bir inatlasmaya bağladım. Sormak istediğim kv gerçekten haklı olabilir mi? Çocuk hastalanınca insan tek başına mantıklı hareket edemeyecek kadar panikleyebiliyor mu? Diyeceksiniz ki bu senin karakterinle alakalı. Ben normalde acil durumlarda baya soğuk kanliyim ama söz konusu evlat olunca durumlar değişir mi? Hoş gerçi öyle gıcık gittim ve hirslandim ki öyle zorluklar yaşayıp sürünsem de ona belli etmicem o ayrı ama fikirlerinizi merak ettim.
Normale de dönsem pişman olmam gibi çünkü söylemleri çocukla ilgili düşünceleri çok rahatsız edici. Cocuga küfür öğretmeyi hayal eden bir kadın düşünün. Sınır falan da dinlemiyor.Bende sogukkanliyimdir ama söz konusu çocuk olunca öyle olmuyor öncelikle onu soyleyeyim.
Diğer konuda kayinvalideniz haklı şuan hamilelik hormonlarından dolayı kadına ekstra gıcık olabilirsiniz. Normale döndüğünüzde pişman olma ihtimaliniz var yakın mesafede ev tutun, sınırınizı cizdiniz mi kafanız rahat olur
Ohaa diyorum küfür ne demek. Sizin kayinvalide farklı biri o zaman. Herkes kendi hayatını baz alarak size fikir sunuyor. Benim kayınvalidem bana çok yardımcı olan bir insandır sürekli çocuk bırakırım, hasta oldukları an gel desem koşar gelir her işimi yapar, kayinvalideyim diye kasmaz, eşimle dışarı hava almaya çıkarız bu sebepten bana iyi oluyor yakın oturması. Sizde eksileri artıları düşünün ona göre karar verinNormale de dönsem pişman olmam gibi çünkü söylemleri çocukla ilgili düşünceleri çok rahatsız edici. Cocuga küfür öğretmeyi hayal eden bir kadın düşünün. Sınır falan da dinlemiyor.
Bazılarından gelecek iyilik hiç gelmesin diye dusunenlerdenim. Henüz çocuğum yok farkli bir ulkedeyim esimin ailesi burda ve birkaç ay onlarla yaşadık canımı burnumdan getirdiler nasip olur da çocuğum olursa hastane var ambulans var taksisi var. Onlardan uzaga taşındım ve kafam çok şükür rahat. Olmadık şeyler için hayatinizi planlamayin. Çocuğumu onlarin kulturleriyle asla yetiştirmek istemem içinizden nasıl geliyorsa o yolu izleyinKızlar merhaba. Daha önce de durum ile ilgili bir kaç konu açmış ve tam anlasilamamistim. Hatta tam anlasilamiyorum diye bir daha bu derdimle ilgili konu acmicam demiştim ama bu konuyu sevincimi paylaşmak ve aklıma takılan bir şeyi tecrubeli annelere sormak için açmak istedim. Bilmeyenler için özetle yaz sezonuna özel memleketimizde çalışma fırsatı bulmustuk ve mecburiyetten geçici olarak kv evinde yaşıyorduk ve bir de an itibariyle 5.5 aylık hamileyim. Onlarla yaşamanın zorluklarindan bahsetmiştim ki kv gerçekten takintilariyla iyice darlamaya başladı artık. Tüm bu süreçte bir mucize oldu ve iş yerimiz bizim memleketimize kalıcı olarak geçmemize izin verdi. Tabi hızlı bir ev arama sürecine giriştik. İstanbul'daki kapatmadigimiz evimize su an çok komik bir rakam kira verdigimiz için eşim burdan ev tutma işini ağırdan almayı düşünse de var gücümle ertelemeyelim, doğum öncesine sıkışmasın diye gaz veriyorum ve işe yarıyor gibi görünüyor. Şu an tek sıkıntım kaynanamın sürekli evi bizden çok uzakta tutmayın acil bişey olur yetisemeyiz baskısı. Aslında bu noktada tecrübeli annelere bir sorum var. Kv sürekli diyor ki "çocuk hastalanirsa eşin de sık sık şehir dışına gittiği için yalnız başına idare edemezsin yakın olmamız lazım". Bende ısrarla diyorum ki " nerde uygun kiralı ev bulursak ordan tutucaz uzak da olabilir ve bu sekilde idare eden onlarca arkadaşım var,çoğunun annesi babası aynı şehirde bile değil atlayıp taksiye çocuğu hastaneye götürüyorlar". O da bunun üzerine diyor ki "çocuğunu daha kucağına almadın herşey sana çok kolay geliyor ama o işler öyle olmuyor". Gerçekten sinir bozucu bir inatlasmaya bağladım. Sormak istediğim kv gerçekten haklı olabilir mi? Çocuk hastalanınca insan tek başına mantıklı hareket edemeyecek kadar panikleyebiliyor mu? Diyeceksiniz ki bu senin karakterinle alakalı. Ben normalde acil durumlarda baya soğuk kanliyim ama söz konusu evlat olunca durumlar değişir mi? Hoş gerçi öyle gıcık gittim ve hirslandim ki öyle zorluklar yaşayıp sürünsem de ona belli etmicem o ayrı ama fikirlerinizi merak ettim.
hayatımız hep planlar üstüne kurulu ,ama biz planlar yaparken kader gülüyormuş gerçekten. bebeğim dogunca işten kurtulcam çalışmıycam dedim.ama erken dogumumu,bebeğimi topraga vereceğim hiç aklıma gelmedi. o yüzden bu kadar strese yok diyor . koyuyorum.Kızlar merhaba. Daha önce de durum ile ilgili bir kaç konu açmış ve tam anlasilamamistim. Hatta tam anlasilamiyorum diye bir daha bu derdimle ilgili konu acmicam demiştim ama bu konuyu sevincimi paylaşmak ve aklıma takılan bir şeyi tecrubeli annelere sormak için açmak istedim. Bilmeyenler için özetle yaz sezonuna özel memleketimizde çalışma fırsatı bulmustuk ve mecburiyetten geçici olarak kv evinde yaşıyorduk ve bir de an itibariyle 5.5 aylık hamileyim. Onlarla yaşamanın zorluklarindan bahsetmiştim ki kv gerçekten takintilariyla iyice darlamaya başladı artık. Tüm bu süreçte bir mucize oldu ve iş yerimiz bizim memleketimize kalıcı olarak geçmemize izin verdi. Tabi hızlı bir ev arama sürecine giriştik. İstanbul'daki kapatmadigimiz evimize su an çok komik bir rakam kira verdigimiz için eşim burdan ev tutma işini ağırdan almayı düşünse de var gücümle ertelemeyelim, doğum öncesine sıkışmasın diye gaz veriyorum ve işe yarıyor gibi görünüyor. Şu an tek sıkıntım kaynanamın sürekli evi bizden çok uzakta tutmayın acil bişey olur yetisemeyiz baskısı. Aslında bu noktada tecrübeli annelere bir sorum var. Kv sürekli diyor ki "çocuk hastalanirsa eşin de sık sık şehir dışına gittiği için yalnız başına idare edemezsin yakın olmamız lazım". Bende ısrarla diyorum ki " nerde uygun kiralı ev bulursak ordan tutucaz uzak da olabilir ve bu sekilde idare eden onlarca arkadaşım var,çoğunun annesi babası aynı şehirde bile değil atlayıp taksiye çocuğu hastaneye götürüyorlar". O da bunun üzerine diyor ki "çocuğunu daha kucağına almadın herşey sana çok kolay geliyor ama o işler öyle olmuyor". Gerçekten sinir bozucu bir inatlasmaya bağladım. Sormak istediğim kv gerçekten haklı olabilir mi? Çocuk hastalanınca insan tek başına mantıklı hareket edemeyecek kadar panikleyebiliyor mu? Diyeceksiniz ki bu senin karakterinle alakalı. Ben normalde acil durumlarda baya soğuk kanliyim ama söz konusu evlat olunca durumlar değişir mi? Hoş gerçi öyle gıcık gittim ve hirslandim ki öyle zorluklar yaşayıp sürünsem de ona belli etmicem o ayrı ama fikirlerinizi merak ettim.
Çok üzüldüm gerçekten başınız sağolsun Allah rahmet eylesinhayatımız hep planlar üstüne kurulu ,ama biz planlar yaparken kader gülüyormuş gerçekten. bebeğim dogunca işten kurtulcam çalışmıycam dedim.ama erken dogumumu,bebeğimi topraga vereceğim hiç aklıma gelmedi. o yüzden bu kadar strese yok diyor . koyuyorum.
Kızlar merhaba. Daha önce de durum ile ilgili bir kaç konu açmış ve tam anlasilamamistim. Hatta tam anlasilamiyorum diye bir daha bu derdimle ilgili konu acmicam demiştim ama bu konuyu sevincimi paylaşmak ve aklıma takılan bir şeyi tecrubeli annelere sormak için açmak istedim. Bilmeyenler için özetle yaz sezonuna özel memleketimizde çalışma fırsatı bulmustuk ve mecburiyetten geçici olarak kv evinde yaşıyorduk ve bir de an itibariyle 5.5 aylık hamileyim. Onlarla yaşamanın zorluklarindan bahsetmiştim ki kv gerçekten takintilariyla iyice darlamaya başladı artık. Tüm bu süreçte bir mucize oldu ve iş yerimiz bizim memleketimize kalıcı olarak geçmemize izin verdi. Tabi hızlı bir ev arama sürecine giriştik. İstanbul'daki kapatmadigimiz evimize su an çok komik bir rakam kira verdigimiz için eşim burdan ev tutma işini ağırdan almayı düşünse de var gücümle ertelemeyelim, doğum öncesine sıkışmasın diye gaz veriyorum ve işe yarıyor gibi görünüyor. Şu an tek sıkıntım kaynanamın sürekli evi bizden çok uzakta tutmayın acil bişey olur yetisemeyiz baskısı. Aslında bu noktada tecrübeli annelere bir sorum var. Kv sürekli diyor ki "çocuk hastalanirsa eşin de sık sık şehir dışına gittiği için yalnız başına idare edemezsin yakın olmamız lazım". Bende ısrarla diyorum ki " nerde uygun kiralı ev bulursak ordan tutucaz uzak da olabilir ve bu sekilde idare eden onlarca arkadaşım var,çoğunun annesi babası aynı şehirde bile değil atlayıp taksiye çocuğu hastaneye götürüyorlar". O da bunun üzerine diyor ki "çocuğunu daha kucağına almadın herşey sana çok kolay geliyor ama o işler öyle olmuyor". Gerçekten sinir bozucu bir inatlasmaya bağladım. Sormak istediğim kv gerçekten haklı olabilir mi? Çocuk hastalanınca insan tek başına mantıklı hareket edemeyecek kadar panikleyebiliyor mu? Diyeceksiniz ki bu senin karakterinle alakalı. Ben normalde acil durumlarda baya soğuk kanliyim ama söz konusu evlat olunca durumlar değişir mi? Hoş gerçi öyle gıcık gittim ve hirslandim ki öyle zorluklar yaşayıp sürünsem de ona belli etmicem o ayrı ama fikirlerinizi merak ettim.
Hadi çocuk gece ateşlendi napcan dedi arabaya koyar hastaneye götürürüm dedim ateşli çocuğu tek başına nereye arabaya atıp goturuyon diyoÇocuk hastalığından kasıt ateşlendi boğaz enfeksiyonu kulak enfeksiyonu geçirdi ise bunlar her çocuğun başına gelecek rutin şeyler. Her anne üstesinden geliyorsa siz de gelirsiniz. Benim eşim de sürekli yurtdışı görevlerde benim yatılı bakıcım yok aileler farklı şehirlerde. Gayet hallediyorum.
Bu kadar plan yapmaya gerek yok ayrıca. Herkesin süreci farklı. Siz her şey güzel olacak gibi kurun düzeninizi olmazsa ara ara annenizde kalırsınız.