Benim rahatsız olduğumu hiç bir şey ima etmememe rağmen anladı kimi zaman, bahanelerle üst üste reddedince kendisi eve yemeğe çaya davet etti bir kaç sefer öyle öyle idare ettik bu zamana kadar. Bundan sonrası ya görüşmeyi reddedeceğim ya da açıkca söyleyeceğim bazı şeyleri off hiç benlik değil maalesefBunu anliyorum, ama bazen kaliteli yalnizlik boş kalabaliktan iyidir. Sorun cünkü su: Siz simdi arkadasiniza sınırlar koyabilirsiniz ve o büyük ihtimalle sizi artik kullanamayacagi icin kendi mesafe koyacak. Ama en önemli nokta: Bir insan sizin gercekten dostunuz olsa sizi baştan kullanmazdi veya en azindan sizin iyiliklerinize az cok karsilik veriridi
Ben size kendi arkadaş çevremden ufak bir örnek vereyim. Hani arkadaşlık nasıl olmalıdır netleşsin ki içiniz rahat etsin o kişiyle görüşmeyince.Teşekkür ederim daha 6. Haftaya girmek üzereyim ama haberi olmasına rağmen hiç sesi soluğu çıkmıyor napıyorsun diye bile aramadı, ben de yazmayınca sanki ben pas vermiyorum gibi daha dün yazmış nerelerdesin sesin soluğun çıkmıyor diye
arabayla gitme bir süre görüşmelere bakalım tepkisi ne olur?Merhaba.. 3 yıldır tanışık olduğum ve son 2 yıldır en yakın arkadaşım konumunda olan cok sevdiğim, değer verdiğim bir arkadaşım var. Mevzunun anlaşılması adına, kendisi evli bir kızı var 2 yıldır da çalışmıyor. Gelirleri gayet güzel eşinin kredi kartı daima elindedir vs.
Benim bir arabam bir evim var, evliyim evimden gelen kira ile şuan geçime katkı bulunuyorum borçlarımız var. Yani durumumuz şuan çok iyi değil.
Kendisinin aracı yok araçları genelde eşinde oluyor kendisi kullanmıyor aracı. Bir plan yaptıgımızda genelde ben gidip alıyorum, geri bırakıyorum olağan şeyler evlerimiz yakın oldugu için sıkıntı yok. Fakat canımı sıkan mevzu görümcesine, kv gider; beni de çağırır (kalkmasına yakın) tabi saatlerdir orda oldugundan haberim olmayarak giderim neyse dönüşte bırakırım vs. Ama bu defalarca olduğundan olayı artık kendisini bıraktırmak için otobusle donmemek için beni çağırdığını anladım zamanla.
Artık bahane bulup gitmemeye çalışıyorum.
Bunun dışında dışarıya bir kafeye gideriz, "çıkmışken" postaneye uğramam lazım çarşıda şunu alıp geleyim der en az 20 dk uzaklıktaki yere gidip-götürürüm hayır diyemediğim için. Kimi zaman uzun mesafe yaparız, hiç bir zaman ya benzinin bi kısmını ben ödeyeyim vs. demez. Ben de ima dahi edemiyorum işte.
Dışarıda bir şey yiyeceğimiz zaman çoğunda ben ısmarlıyorum (sürekli para yok, şöyle yok böyle yok, üstüne yeni bir şey alınca özenen tavırlarından dolayı) gerçekten olmadığını düşünüp ısmarlıyorum yemekleri çocuğunun ki dahil.
Ya da bazen tam hesap ödeyeceğiz kasaya gidince, çocuğun üstünü giydirmek için baya oyalanıp kasaya öyle geliyor ve ben ödemiş bulunuyorum. "Yaaa x ya niye ödüyosun ben öderdim" der güler geçerim. Bir sonraki buluşmamızda 2 kahve söyleriz, bunu da ben ısmarlayayım demez hemen benım 1 latte vardı der. Ben de artık dolayısıyla ısmarlamıyorum kendi hesabımı ödüyorum. Sürekli yok yok derken, evine pahalı elektronik ev aletleri aldığını, altın yapmak için kuyumcuya her ay gittiğini görünce şok geçiriyorum. Evime çoğu gelişinde ya bir montumu, ya bir t shirtümü çok beğenir hediye ederim. Kızı evimi dağıtır altüst eder, yastıklar hep yerlerde sürünür asla "yapma kızım" demez susarım. Kızı çamurlu botlarıyla arabamın bütün koltuklarına basar zıplar "dur" demez ayıp olmasın alınmasın diye ben de diyemem. Uzun oldu bu durumlar beni aşırı rahatsız ediyor özellikle benimle buluşmak ister gibi yapıp arabayla gelince işlerini her defasında hallettirmesi. Onun dışında sohbeti muhabbeti beni çok çeken güzel anlaştığım bir insan ve tüm özelimi anlatabildiğim tek kişi. Acaba bu bi tür hastalık mı? Varken sürekli yok demek, bedavacılık gibi huylar, para biriktiriyor desem, üstü başı hep yenidir trendyoldan her gün evine kargo gelir. Ben kullanılıyor muyum gerçekten, arkadaşımı kaybetmeden nasıl bir sınır çizebilirim sizce fikirlerinize ihtiyacım var.
Bana da otobus kartı çıkartalım benzinle başa çıkamıyorum diyeceğimarabayla gitme bir süre görüşmelere bakalım tepkisi ne olur?
Teşekkür ederim yorumunuz için bu cevapları aklıma kazıyorum, bu şekilde yapacağım. İçten içe biliyorum bunları söylediğimde benden uzaklaşacağını ama yapacak bir şey yok.. kendime parayla arkadaş tutmuş gibi oluyorum diğer türlü. Arkadaşsız kalırım daha iyi..Açıkça söyleyin bence.
Kayınvalidesine gitti,akşamüzeri sizi mi çagırıyor,"kusura bakma akşam oldu zaten onca yolu gelemem,bir dahakine birlikte gideriz istersen"diyin.
Hesap konusunda da masaya isteyin hesabı kendi yediğiniz ,ictiğinizi söyleyip ödeyin kendi hesabınızı.
Dışarı cıktıgınızda da "şuraya uğrayalım işim vardı dediğinde,yolu uzatamam şimdi,sen yarın gel istersen yada seni burada bırakayım sen git"deyin,ya insin gitsin bir zahmet yada sonraki gün gitsin.
Benim bir arkadaşım var, yedirmeyi,icirmeyi cok sever,herkese yardım etmeye çalışır,arabayla alir bırakır vs neyse hep uyardım bak bu kadar verici olma,hata yapiyorsunuz biraz sınır çiz önünü alamazsin diye dinlemedi. Bir gün sürekli bu getirip gotürdüğu,evinde ağırladığı(ki kendisi hic çağırmaz,hep sana geliyoruz der) arkadaş aramış,kemik suyun var mı,kızım hasta oldu falan demiş,benim arkadaş tabi var demiş,bırakırmısın bana vs neyse benim arkadaş kemik suyunu alıyor kapısına kadar götürüyor,evde birileri daha var,arkadaşları muhtemelen,kapıdan alıp gönderiyor bunu,ne bir teşekkür,ne gel bir kahve içelim demeden.
Geldi bana anlattı dedim sana söyledim. Bak görevin gibi olmuş artık bunlar. Yapma,iyi niyetlisin biliyorum ama kullanılıyorsun. O da anladı artık.
Benimde arabam var,arkadaşlarimi alip bıraktığım illaki oluyor ama benzin almayı teklif eder kabul etmezsem ki etmiyorum,bir bakıyorum otopark ücretini öderler ne bileyim asla altta kalmazlar. Bende yaparım bunu. Kimse enayi değil yani. Arkadaşım gotürdüyse otopark parası öderim,birseyler ısmarlarim altta kalmam. Sürekli ne ben veren taraf olurum,ne de arkadaşım olsun isterim.
Rica ederim.Teşekkür ederim yorumunuz için bu cevapları aklıma kazıyorum, bu şekilde yapacağım. İçten içe biliyorum bunları söylediğimde benden uzaklaşacağını ama yapacak bir şey yok.. kendime parayla arkadaş tutmuş gibi oluyorum diğer türlü. Arkadaşsız kalırım daha iyi..
Bu arkadaşlık değil maalesef sizin iyi niyetinizi sömürüyor yalnız kalırım diye üzülmeyin bebeğinizi sağlıkla kucağınıza aldığınızda kreş park vs insanın arkadaş bulması daha kolay oluyor kreşten 9 senedir görüştüğüm arkadaşlarım var aile gibi olduk artık bu şahsı da yollayın gitsinTeşekkür ederim daha 6. Haftaya girmek üzereyim ama haberi olmasına rağmen hiç sesi soluğu çıkmıyor napıyorsun diye bile aramadı, ben de yazmayınca sanki ben pas vermiyorum gibi daha dün yazmış nerelerdesin sesin soluğun çıkmıyor diye
işte bu noktada şakayla karışık demeliydinizBen bunu yaptım. Arac gerçekten bir süre serviste kaldı 1 hafta kadar, haberi vardı hiç arayıp sormadı bile..
en mantıklı çözüm :)Bana da otobus kartı çıkartalım benzinle başa çıkamıyorum diyeceğim
Merhaba.. 3 yıldır tanışık olduğum ve son 2 yıldır en yakın arkadaşım konumunda olan cok sevdiğim, değer verdiğim bir arkadaşım var. Mevzunun anlaşılması adına, kendisi evli bir kızı var 2 yıldır da çalışmıyor. Gelirleri gayet güzel eşinin kredi kartı daima elindedir vs.
Benim bir arabam bir evim var, evliyim evimden gelen kira ile şuan geçime katkı bulunuyorum borçlarımız var. Yani durumumuz şuan çok iyi değil.
Kendisinin aracı yok araçları genelde eşinde oluyor kendisi kullanmıyor aracı. Bir plan yaptıgımızda genelde ben gidip alıyorum, geri bırakıyorum olağan şeyler evlerimiz yakın oldugu için sıkıntı yok. Fakat canımı sıkan mevzu görümcesine, kv gider; beni de çağırır (kalkmasına yakın) tabi saatlerdir orda oldugundan haberim olmayarak giderim neyse dönüşte bırakırım vs. Ama bu defalarca olduğundan olayı artık kendisini bıraktırmak için otobusle donmemek için beni çağırdığını anladım zamanla.
Artık bahane bulup gitmemeye çalışıyorum.
Bunun dışında dışarıya bir kafeye gideriz, "çıkmışken" postaneye uğramam lazım çarşıda şunu alıp geleyim der en az 20 dk uzaklıktaki yere gidip-götürürüm hayır diyemediğim için. Kimi zaman uzun mesafe yaparız, hiç bir zaman ya benzinin bi kısmını ben ödeyeyim vs. demez. Ben de ima dahi edemiyorum işte.
Dışarıda bir şey yiyeceğimiz zaman çoğunda ben ısmarlıyorum (sürekli para yok, şöyle yok böyle yok, üstüne yeni bir şey alınca özenen tavırlarından dolayı) gerçekten olmadığını düşünüp ısmarlıyorum yemekleri çocuğunun ki dahil.
Ya da bazen tam hesap ödeyeceğiz kasaya gidince, çocuğun üstünü giydirmek için baya oyalanıp kasaya öyle geliyor ve ben ödemiş bulunuyorum. "Yaaa x ya niye ödüyosun ben öderdim" der güler geçerim. Bir sonraki buluşmamızda 2 kahve söyleriz, bunu da ben ısmarlayayım demez hemen benım 1 latte vardı der. Ben de artık dolayısıyla ısmarlamıyorum kendi hesabımı ödüyorum. Sürekli yok yok derken, evine pahalı elektronik ev aletleri aldığını, altın yapmak için kuyumcuya her ay gittiğini görünce şok geçiriyorum. Evime çoğu gelişinde ya bir montumu, ya bir t shirtümü çok beğenir hediye ederim. Kızı evimi dağıtır altüst eder, yastıklar hep yerlerde sürünür asla "yapma kızım" demez susarım. Kızı çamurlu botlarıyla arabamın bütün koltuklarına basar zıplar "dur" demez ayıp olmasın alınmasın diye ben de diyemem. Uzun oldu bu durumlar beni aşırı rahatsız ediyor özellikle benimle buluşmak ister gibi yapıp arabayla gelince işlerini her defasında hallettirmesi. Onun dışında sohbeti muhabbeti beni çok çeken güzel anlaştığım bir insan ve tüm özelimi anlatabildiğim tek kişi. Acaba bu bi tür hastalık mı? Varken sürekli yok demek, bedavacılık gibi huylar, para biriktiriyor desem, üstü başı hep yenidir trendyoldan her gün evine kargo gelir. Ben kullanılıyor muyum gerçekten, arkadaşımı kaybetmeden nasıl bir sınır çizebilirim sizce fikirlerinize ihtiyacım var.