küçükken beni taciz eden akrabam....

Ne soylenir bilmiyorum. Bu cok aci cok adice birsey. Diger aile bireylerinede pes. Dua edin bol bol, bu son imtihan olarak kalir umarim hayatinizda.

Ben konunuza ve size inaniyorum. Birkac kisi nasil hatirlanir bu kadar kucuk yasta yasananlar demis. Ben iki yasimda merdivenden yuvarlandigimi ani anina hatirliyorum. Annem babam dahi sasiyo. Oyle hayal meyalde degil hic bir kopukluk olmadan,net. Sevindigimiz, uzuldugumuz, travmalarimiz hepsi hatirlaniyor bence.

Birde bilimsel bir makalede okumustum; insan uzuldugu, aci duydugu olaylari hatirlamaya cok daha fazla meyilliymis.

şu an tüylerim ürperdi, nasıl bi vicdan bu Yarabbi...
teyze anne yarısı derler bide,
tüh, reziller !
Rabbim yardımcınız olsun

Küçük bir kız iken anneannemlere giderdik ev o kadar kalabalık olurdu ki... annem beni salonda yatirirdi... gece olunca dayım başucuma oturur elini iç çamaşırııma sokup oksamaya başlardı... donup kalırdım o kadar kötü bir duygu ki sadece yasayan anlar beni... sonra bir gün dayım bize gelmisti ayni şeyi yine yapti ben de o odadan çıktım baska odaya geçtim sabah olunca annem nedenini sordu ben de anlattım annem de ağlamaya basladi o kadar üzüldüm ki o cocuk halimle... kendimi suclu hissettim. .. dayım bi daha ilismedi...
ama ben annemin gözyaşlarını caresizligini zayifligini hiç unutmadım...
sonra ise annemin babası başladı aslında belki hep yapıyordu ama ben farkedemiyordum... bir gün dedemle konusuyorduk ellerini kalcalarimin icine o kadar sokmustu ki canım yandi benle konusurken hep olmayan goguslerimi avucladigini hep gogsumu oksadigini farkettim... yani dedemin tacizlerine ne zaman basladigini ise bilmiyorum...
tacizleri anladigimda hissettigim seyleri yazmak isterim... Başta çok iğrenç bir koku yükseliyor insanın içinden sonra kalbinizde bir acı sonra karşı taraf dokundukca oksadikca siz bir kuyudan aşağı düşüyorsunuz ve gittikçe çıkış uzaklaşıyor etraf kapkara oluyor.. ve her seferinde daha asagi daha da dibe iniyorsunuz...
bir cocugu taciz etmekle buyugu etmek arasında hicbir benzerlik yok... genc kız iken de tacize uğradım çocukken olan sey cok farkli yasayan anlar baska da kimsenin anlayabilecegi bir duygu degil... ama o tacizlerden daha kötü bir duygu yasadigimi hatirlamiyorum..
dedem o kadar cesaretliydi ki mesela yan odada 15 kisi sofrada yemek yerken gelip goguslerimi oksamaya baslardi...eli surekli ya göğsümde kalcamda bacaklarimin ust kisminda idi ama kimse suphelenmefigi icin kimse gormuyordu... bense sadece donuyordum dusuyordum kokuyordum icim aciyordu ama hicbir sey yapamıyordum
bir muddet sonra onu isirmami opmemi istemeye başladı benim küçücük bir kiz oldugumu lutfen unutmayin... kacamiyordum her firsatta yakaliyordu... biraz buyudugumde artik kacmaya basladim o ise bana bir gece onun yanina gelip geceyi onunla gecirmem icin yalvarmaya basladi ve yine kucagina oturdugumda altimda tuhaf hareketlenmeler hissediyordum
son olarak da bi gun saldirdi once kuytu bir köşede sıkıştırdi dilini agzimin icine soktu asiri derecede igrendim ogggh falan dedim sonra zorla yataga firlatti ustume cikti bu arada bu adam yaklaşık 120 kilo ben ise ortaokula gidiyordum tekrar dilini agzima soktu... o sirada ne oldu nasil oldu hic hatirlamiyorum o kisimlari, kacmayi basardim ...
o evden hep nefret ettim... annemin babası oldugu icin annemden de yıllarca nefret ettim... kendimi bozuk kokuşmuş bir yemek gibi görüyordum hep kokuyordum sanki artik ne yapsam da düzgün hayatim olmaz diyordum bastan bozuktum ben... babam dahil herkezden suphe ettim... babacim ve rahmetli dedecim amcam bana ne zaman yakinlassa hafakanlar geciriyordum... hatta bi kere babamla oturuyorduk eli yanlislikla ciplak belime degdi.. o an yine karanlik karanlik kuyulara dustum o hayal kiru kirikligimi anlatmama imkan yok ... kalp krizi gecirebilecek kadar kalbim sıkışmıştı babam da mi demistim... oysaki yanlışlıkla olmustu babam farkinda bile değildi
bu arada o adami annemi bizi taniyan birilerine anlatsam asla bana inanmazlar o kadar güvenilir sevilen ak sakallı huzur verici dedeler olur ya öyle bi tip işte...
inanamadigim sey ise annem aslinda bi kere bizi yakaladi ben banyodaydim kucuk kardesimle oynuyordum sonra o geldi o da banyoya girdi oksamaya basladi o sirada annem iceri girdi acikçasi ben cok sevindim yakaladi diye... annemin o yüz ifadesini hic unutamam saskinlik inanamazlik ...ama sonra o kadar olmamasi gereken biseydi ki unutmayi ya da yanlis anladiginina kendini ikna etti... bu yuzden de anneme cok kizarim beni korumadigi icin resnen aslanin onune attigi icin....
neyse
Aradan cok uzun yillar gecti o adam öldü... hala herkez ne kadar iyi bir insan oldugunu söyler durur ... ben 38 yaşında evlenebildim evlenmeden önce de cok korktum benim gibi bir insandan ( kokusmus ve bozulmus bir et yemegi) boyle bir soydan cocuk mu yapilir dedim...
artik pek dusunmuyorum...
esimi seviyorum mutluyum hem de menopoza girdigimi dusunurken megerse hamile oldugumu ogrendim...
iyiyim 40 yaşımda daha iyiyim...

sadece bu konuda bile ne kadar çok bende yaşadım diyen olmuş. aman allahım

birden çocukluğuma döndüm acaba bende yaşadım mı böyle bişey diye. tüylerim diken diken oldu bi uzman yardımı aldınız mı hiç konu sahibi ve bu olayı yaşayan diğer arkadaşlar? başka türlü nasıl atlatılır ki

37januse37 .!.:

Küçük bir kız iken anneannemlere giderdik ev o kadar kalabalık olurdu ki... annem beni salonda yatirirdi... gece olunca dayım başucuma oturur elini iç çamaşırııma sokup oksamaya başlardı... donup kalırdım o kadar kötü bir duygu ki sadece yasayan anlar beni... sonra bir gün dayım bize gelmisti ayni şeyi yine yapti ben de o odadan çıktım baska odaya geçtim sabah olunca annem nedenini sordu ben de anlattım annem de ağlamaya basladi o kadar üzüldüm ki o cocuk halimle... kendimi suclu hissettim. .. dayım bi daha ilismedi...
ama ben annemin gözyaşlarını caresizligini zayifligini hiç unutmadım...
sonra ise annemin babası başladı aslında belki hep yapıyordu ama ben farkedemiyordum... bir gün dedemle konusuyorduk ellerini kalcalarimin icine o kadar sokmustu ki canım yandi benle konusurken hep olmayan goguslerimi avucladigini hep gogsumu oksadigini farkettim... yani dedemin tacizlerine ne zaman basladigini ise bilmiyorum...
tacizleri anladigimda hissettigim seyleri yazmak isterim... Başta çok iğrenç bir koku yükseliyor insanın içinden sonra kalbinizde bir acı sonra karşı taraf dokundukca oksadikca siz bir kuyudan aşağı düşüyorsunuz ve gittikçe çıkış uzaklaşıyor etraf kapkara oluyor.. ve her seferinde daha asagi daha da dibe iniyorsunuz...
bir cocugu taciz etmekle buyugu etmek arasında hicbir benzerlik yok... genc kız iken de tacize uğradım çocukken olan sey cok farkli yasayan anlar baska da kimsenin anlayabilecegi bir duygu degil... ama o tacizlerden daha kötü bir duygu yasadigimi hatirlamiyorum..
dedem o kadar cesaretliydi ki mesela yan odada 15 kisi sofrada yemek yerken gelip goguslerimi oksamaya baslardi...eli surekli ya göğsümde kalcamda bacaklarimin ust kisminda idi ama kimse suphelenmefigi icin kimse gormuyordu... bense sadece donuyordum dusuyordum kokuyordum icim aciyordu ama hicbir sey yapamıyordum
bir muddet sonra onu isirmami opmemi istemeye başladı benim küçücük bir kiz oldugumu lutfen unutmayin... kacamiyordum her firsatta yakaliyordu... biraz buyudugumde artik kacmaya basladim o ise bana bir gece onun yanina gelip geceyi onunla gecirmem icin yalvarmaya basladi ve yine kucagina oturdugumda altimda tuhaf hareketlenmeler hissediyordum
son olarak da bi gun saldirdi once kuytu bir köşede sıkıştırdi dilini agzimin icine soktu asiri derecede igrendim ogggh falan dedim sonra zorla yataga firlatti ustume cikti bu arada bu adam yaklaşık 120 kilo ben ise ortaokula gidiyordum tekrar dilini agzima soktu... o sirada ne oldu nasil oldu hic hatirlamiyorum o kisimlari, kacmayi basardim ...
o evden hep nefret ettim... annemin babası oldugu icin annemden de yıllarca nefret ettim... kendimi bozuk kokuşmuş bir yemek gibi görüyordum hep kokuyordum sanki artik ne yapsam da düzgün hayatim olmaz diyordum bastan bozuktum ben... babam dahil herkezden suphe ettim... babacim ve rahmetli dedecim amcam bana ne zaman yakinlassa hafakanlar geciriyordum... hatta bi kere babamla oturuyorduk eli yanlislikla ciplak belime degdi.. o an yine karanlik karanlik kuyulara dustum o hayal kiru kirikligimi anlatmama imkan yok ... kalp krizi gecirebilecek kadar kalbim sıkışmıştı babam da mi demistim... oysaki yanlışlıkla olmustu babam farkinda bile değildi
bu arada o adami annemi bizi taniyan birilerine anlatsam asla bana inanmazlar o kadar güvenilir sevilen ak sakallı huzur verici dedeler olur ya öyle bi tip işte...
inanamadigim sey ise annem aslinda bi kere bizi yakaladi ben banyodaydim kucuk kardesimle oynuyordum sonra o geldi o da banyoya girdi oksamaya basladi o sirada annem iceri girdi acikçasi ben cok sevindim yakaladi diye... annemin o yüz ifadesini hic unutamam saskinlik inanamazlik ...ama sonra o kadar olmamasi gereken biseydi ki unutmayi ya da yanlis anladiginina kendini ikna etti... bu yuzden de anneme cok kizarim beni korumadigi icin resnen aslanin onune attigi icin....
neyse
Aradan cok uzun yillar gecti o adam öldü... hala herkez ne kadar iyi bir insan oldugunu söyler durur ... ben 38 yaşında evlenebildim evlenmeden önce de cok korktum benim gibi bir insandan ( kokusmus ve bozulmus bir et yemegi) boyle bir soydan cocuk mu yapilir dedim...
artik pek dusunmuyorum...
esimi seviyorum mutluyum hem de menopoza girdigimi dusunurken megerse hamile oldugumu ogrendim...
iyiyim 40 yaşımda daha iyiyim...

Genişletmek için tıkla...

Allahım bu nasıl bişey. bu nasıl bi dede dayı her ne boksa. benim sadece okuyarak gözlerim kararıyor kalbim sıkışıyorsa küçüçük çocuk bunları yaşarken neler hissetmiştir. nasıl korkmuştur. Allahım. ilk defa bu kadar çok söyleyecek şeyim varken hiç bir cümle kuramıyorum. Allah kahretsin böyle pislik insanları

37januse37 .!.:

Küçük bir kız iken anneannemlere giderdik ev o kadar kalabalık olurdu ki... annem beni salonda yatirirdi... gece olunca dayım başucuma oturur elini iç çamaşırııma sokup oksamaya başlardı... donup kalırdım o kadar kötü bir duygu ki sadece yasayan anlar beni... sonra bir gün dayım bize gelmisti ayni şeyi yine yapti ben de o odadan çıktım baska odaya geçtim sabah olunca annem nedenini sordu ben de anlattım annem de ağlamaya basladi o kadar üzüldüm ki o cocuk halimle... kendimi suclu hissettim. .. dayım bi daha ilismedi...
ama ben annemin gözyaşlarını caresizligini zayifligini hiç unutmadım...
sonra ise annemin babası başladı aslında belki hep yapıyordu ama ben farkedemiyordum... bir gün dedemle konusuyorduk ellerini kalcalarimin icine o kadar sokmustu ki canım yandi benle konusurken hep olmayan goguslerimi avucladigini hep gogsumu oksadigini farkettim... yani dedemin tacizlerine ne zaman basladigini ise bilmiyorum...
tacizleri anladigimda hissettigim seyleri yazmak isterim... Başta çok iğrenç bir koku yükseliyor insanın içinden sonra kalbinizde bir acı sonra karşı taraf dokundukca oksadikca siz bir kuyudan aşağı düşüyorsunuz ve gittikçe çıkış uzaklaşıyor etraf kapkara oluyor.. ve her seferinde daha asagi daha da dibe iniyorsunuz...
bir cocugu taciz etmekle buyugu etmek arasında hicbir benzerlik yok... genc kız iken de tacize uğradım çocukken olan sey cok farkli yasayan anlar baska da kimsenin anlayabilecegi bir duygu degil... ama o tacizlerden daha kötü bir duygu yasadigimi hatirlamiyorum..
dedem o kadar cesaretliydi ki mesela yan odada 15 kisi sofrada yemek yerken gelip goguslerimi oksamaya baslardi...eli surekli ya göğsümde kalcamda bacaklarimin ust kisminda idi ama kimse suphelenmefigi icin kimse gormuyordu... bense sadece donuyordum dusuyordum kokuyordum icim aciyordu ama hicbir sey yapamıyordum
bir muddet sonra onu isirmami opmemi istemeye başladı benim küçücük bir kiz oldugumu lutfen unutmayin... kacamiyordum her firsatta yakaliyordu... biraz buyudugumde artik kacmaya basladim o ise bana bir gece onun yanina gelip geceyi onunla gecirmem icin yalvarmaya basladi ve yine kucagina oturdugumda altimda tuhaf hareketlenmeler hissediyordum
son olarak da bi gun saldirdi once kuytu bir köşede sıkıştırdi dilini agzimin icine soktu asiri derecede igrendim ogggh falan dedim sonra zorla yataga firlatti ustume cikti bu arada bu adam yaklaşık 120 kilo ben ise ortaokula gidiyordum tekrar dilini agzima soktu... o sirada ne oldu nasil oldu hic hatirlamiyorum o kisimlari, kacmayi basardim ...
o evden hep nefret ettim... annemin babası oldugu icin annemden de yıllarca nefret ettim... kendimi bozuk kokuşmuş bir yemek gibi görüyordum hep kokuyordum sanki artik ne yapsam da düzgün hayatim olmaz diyordum bastan bozuktum ben... babam dahil herkezden suphe ettim... babacim ve rahmetli dedecim amcam bana ne zaman yakinlassa hafakanlar geciriyordum... hatta bi kere babamla oturuyorduk eli yanlislikla ciplak belime degdi.. o an yine karanlik karanlik kuyulara dustum o hayal kiru kirikligimi anlatmama imkan yok ... kalp krizi gecirebilecek kadar kalbim sıkışmıştı babam da mi demistim... oysaki yanlışlıkla olmustu babam farkinda bile değildi
bu arada o adami annemi bizi taniyan birilerine anlatsam asla bana inanmazlar o kadar güvenilir sevilen ak sakallı huzur verici dedeler olur ya öyle bi tip işte...
inanamadigim sey ise annem aslinda bi kere bizi yakaladi ben banyodaydim kucuk kardesimle oynuyordum sonra o geldi o da banyoya girdi oksamaya basladi o sirada annem iceri girdi acikçasi ben cok sevindim yakaladi diye... annemin o yüz ifadesini hic unutamam saskinlik inanamazlik ...ama sonra o kadar olmamasi gereken biseydi ki unutmayi ya da yanlis anladiginina kendini ikna etti... bu yuzden de anneme cok kizarim beni korumadigi icin resnen aslanin onune attigi icin....
neyse
Aradan cok uzun yillar gecti o adam öldü... hala herkez ne kadar iyi bir insan oldugunu söyler durur ... ben 38 yaşında evlenebildim evlenmeden önce de cok korktum benim gibi bir insandan ( kokusmus ve bozulmus bir et yemegi) boyle bir soydan cocuk mu yapilir dedim...
artik pek dusunmuyorum...
esimi seviyorum mutluyum hem de menopoza girdigimi dusunurken megerse hamile oldugumu ogrendim...
iyiyim 40 yaşımda daha iyiyim...

Genişletmek için tıkla...

Sizin ne hisediginizi anlamam ama cok cok uzuldum gozumde film gibi canlandi ben bunlara Hayvan bile diyemiyorum cunku kopegime hakaret merak etim kendilerini nasil gizliyebiliyorlar acaba kendisini iyi insan olarak gizledi

çok üzüldüm ve çok sinirlendim size gösterilen bu tavırlara....keşke böyle insanlar olmasa bu dünyada!

Saksi_Degilim_Ben .!.:

sadece bu konuda bile ne kadar çok bende yaşadım diyen olmuş. aman allahım

birden çocukluğuma döndüm acaba bende yaşadım mı böyle bişey diye. tüylerim diken diken oldu bi uzman yardımı aldınız mı hiç konu sahibi ve bu olayı yaşayan diğer arkadaşlar? başka türlü nasıl atlatılır ki

Genişletmek için tıkla...

Evet aldım ama atlatılmadı maalesef

çocuklarınıza öyle güzel yetiştirin ki bu durumlar yaşanmasın.evet toplum baskısı üzerine kurulu bir ülkeyiz ve insanlarımız cahil olmak için ısrar ediyorlar

37januse37 .!.:

Küçük bir kız iken anneannemlere giderdik ev o kadar kalabalık olurdu ki... annem beni salonda yatirirdi... gece olunca dayım başucuma oturur elini iç çamaşırııma sokup oksamaya başlardı... donup kalırdım o kadar kötü bir duygu ki sadece yasayan anlar beni... sonra bir gün dayım bize gelmisti ayni şeyi yine yapti ben de o odadan çıktım baska odaya geçtim sabah olunca annem nedenini sordu ben de anlattım annem de ağlamaya basladi o kadar üzüldüm ki o cocuk halimle... kendimi suclu hissettim. .. dayım bi daha ilismedi...
ama ben annemin gözyaşlarını caresizligini zayifligini hiç unutmadım...
sonra ise annemin babası başladı aslında belki hep yapıyordu ama ben farkedemiyordum... bir gün dedemle konusuyorduk ellerini kalcalarimin icine o kadar sokmustu ki canım yandi benle konusurken hep olmayan goguslerimi avucladigini hep gogsumu oksadigini farkettim... yani dedemin tacizlerine ne zaman basladigini ise bilmiyorum...
tacizleri anladigimda hissettigim seyleri yazmak isterim... Başta çok iğrenç bir koku yükseliyor insanın içinden sonra kalbinizde bir acı sonra karşı taraf dokundukca oksadikca siz bir kuyudan aşağı düşüyorsunuz ve gittikçe çıkış uzaklaşıyor etraf kapkara oluyor.. ve her seferinde daha asagi daha da dibe iniyorsunuz...
bir cocugu taciz etmekle buyugu etmek arasında hicbir benzerlik yok... genc kız iken de tacize uğradım çocukken olan sey cok farkli yasayan anlar baska da kimsenin anlayabilecegi bir duygu degil... ama o tacizlerden daha kötü bir duygu yasadigimi hatirlamiyorum..
dedem o kadar cesaretliydi ki mesela yan odada 15 kisi sofrada yemek yerken gelip goguslerimi oksamaya baslardi...eli surekli ya göğsümde kalcamda bacaklarimin ust kisminda idi ama kimse suphelenmefigi icin kimse gormuyordu... bense sadece donuyordum dusuyordum kokuyordum icim aciyordu ama hicbir sey yapamıyordum
bir muddet sonra onu isirmami opmemi istemeye başladı benim küçücük bir kiz oldugumu lutfen unutmayin... kacamiyordum her firsatta yakaliyordu... biraz buyudugumde artik kacmaya basladim o ise bana bir gece onun yanina gelip geceyi onunla gecirmem icin yalvarmaya basladi ve yine kucagina oturdugumda altimda tuhaf hareketlenmeler hissediyordum
son olarak da bi gun saldirdi once kuytu bir köşede sıkıştırdi dilini agzimin icine soktu asiri derecede igrendim ogggh falan dedim sonra zorla yataga firlatti ustume cikti bu arada bu adam yaklaşık 120 kilo ben ise ortaokula gidiyordum tekrar dilini agzima soktu... o sirada ne oldu nasil oldu hic hatirlamiyorum o kisimlari, kacmayi basardim ...
o evden hep nefret ettim... annemin babası oldugu icin annemden de yıllarca nefret ettim... kendimi bozuk kokuşmuş bir yemek gibi görüyordum hep kokuyordum sanki artik ne yapsam da düzgün hayatim olmaz diyordum bastan bozuktum ben... babam dahil herkezden suphe ettim... babacim ve rahmetli dedecim amcam bana ne zaman yakinlassa hafakanlar geciriyordum... hatta bi kere babamla oturuyorduk eli yanlislikla ciplak belime degdi.. o an yine karanlik karanlik kuyulara dustum o hayal kiru kirikligimi anlatmama imkan yok ... kalp krizi gecirebilecek kadar kalbim sıkışmıştı babam da mi demistim... oysaki yanlışlıkla olmustu babam farkinda bile değildi
bu arada o adami annemi bizi taniyan birilerine anlatsam asla bana inanmazlar o kadar güvenilir sevilen ak sakallı huzur verici dedeler olur ya öyle bi tip işte...
inanamadigim sey ise annem aslinda bi kere bizi yakaladi ben banyodaydim kucuk kardesimle oynuyordum sonra o geldi o da banyoya girdi oksamaya basladi o sirada annem iceri girdi acikçasi ben cok sevindim yakaladi diye... annemin o yüz ifadesini hic unutamam saskinlik inanamazlik ...ama sonra o kadar olmamasi gereken biseydi ki unutmayi ya da yanlis anladiginina kendini ikna etti... bu yuzden de anneme cok kizarim beni korumadigi icin resnen aslanin onune attigi icin....
neyse
Aradan cok uzun yillar gecti o adam öldü... hala herkez ne kadar iyi bir insan oldugunu söyler durur ... ben 38 yaşında evlenebildim evlenmeden önce de cok korktum benim gibi bir insandan ( kokusmus ve bozulmus bir et yemegi) boyle bir soydan cocuk mu yapilir dedim...
artik pek dusunmuyorum...
esimi seviyorum mutluyum hem de menopoza girdigimi dusunurken megerse hamile oldugumu ogrendim...
iyiyim 40 yaşımda daha iyiyim...

Genişletmek için tıkla...

Çok üzgünüm kocaman bir hayat alınmış elinzden söylenebilecek hiçbir şey yok
ben çok küçüktüm bunlar olduğunda ve o kadar ileri de gitmedi o kadar uzun sürmedi
Ama bu bile ne hale getiriyor insanı hep bir yanı eksik güzel şeylere layık değil gibi değersiz gibi hissettiriyor
Küçük kızları kucağına almış onları sveen erkekler görünce hiç normal gelmiyor
Bunlar her gün oluyor her zaman her yerde yaşanıyor işte yok desek de yalan desek de var işte

Saksi_Degilim_Ben .!.:

sadece bu konuda bile ne kadar çok bende yaşadım diyen olmuş. aman allahım

birden çocukluğuma döndüm acaba bende yaşadım mı böyle bişey diye. tüylerim diken diken oldu bi uzman yardımı aldınız mı hiç konu sahibi ve bu olayı yaşayan diğer arkadaşlar? başka türlü nasıl atlatılır ki

Genişletmek için tıkla...

Yardım almadım, hem de ne işe yarayacağını bilmiyorum ki, yaşadığım şeyi düzeltir mi bilmiyorm ki
Beni tanısanız görseniz tacize uğramış olabileceğimi düşünmezsiniz iş güç sahibi eğitimli normal sıradan biriyim
Keza dayım denilen adam da öyle dindar bir adam namazlı abdestli

İçime öküz oturdu. Ölesim geldi yazılanları okuyunca. Nasıl için alır el kadar çocuğu? Üstelik yeğenin ve torunun Allahım sen koru yarabbim

yorgundunya .!.:

Evet aldım ama atlatılmadı maalesef

Genişletmek için tıkla...

bi yolu olmalı yorgundunya çok iyi psikologlar var işinin iyilerinden gerçekten çok yardımcı oluyorlar. tabiki olan olaylar değişmiyor ama bakışını değiştiriyor destek oluyor. tekrar denemelisin böyle hayat geçmez

EXXWOMAN .!.:

Yardım almadım, hem de ne işe yarayacağını bilmiyorum ki, yaşadığım şeyi düzeltir mi bilmiyorm ki
Beni tanısanız görseniz tacize uğramış olabileceğimi düşünmezsiniz iş güç sahibi eğitimli normal sıradan biriyim
Keza dayım denilen adam da öyle dindar bir adam namazlı abdestli

Genişletmek için tıkla...

kesinlikle destek alın. dayıya ne diyeceğimi zaten bilemedim. Allahım böyle insanların olduğu bi dünyada küçücük minicik masum çocuklar çok fazla

Babanızın bu durumdan haberı var mıydı? Siz konu açana kadar bizler böylesine içimizi dökemeyecektik. Ne çok yaşanmışlık varmış meğer.

yorgundunya .!.:

Babanızın bu durumdan haberı var mıydı? Siz konu açana kadar bizler böylesine içimizi dökemeyecektik. Ne çok yaşanmışlık varmış meğer.

Genişletmek için tıkla...

Babamın bu konudan hiç bir zaman haberi olmadı. O zamanlar annem babasının evine dönmüştü, babam yurt dışında kaldı ben okula başladığım yıl barıştılar ayrı evimiz oldu taşındık
Sonrasında ne annem ne de başkası ile bu konuyu konuşmadık annem de anlatmadı babama. Anlatma gereği de duymadık annem zaten hi olmamış gibi davramdı
Sadece o dayımla hiç görüşmedik, annem de ölene kadar görüşmedi

Saksi_Degilim_Ben .!.:

bi yolu olmalı yorgundunya çok iyi psikologlar var işinin iyilerinden gerçekten çok yardımcı oluyorlar. tabiki olan olaylar değişmiyor ama bakışını değiştiriyor destek oluyor. tekrar denemelisin böyle hayat geçmez

Genişletmek için tıkla...

Demek istediğim peşini bırakmıyor yaşadıkların, eğer ki yakının tarafından yaşanıyor ise durum daha çekilmez hal alıyor. Unutamıyorsun, kabullenemıyorsun... En kötüsü de karşında kim olursa olsun acaba gözü ile bakıyorsun, hayata, insanlara güvenın kalmıyor. Tabii ki tedavı olmasa idim bu durumda olmazdım. Olmadan önce en son öleyim ben artık dediğimi çok ıyı hatırlıyorum, artık o düşüncelerin yerini başka seyler aldı. Benim ki sancılı bir süreçti esimin yakını olması sebebi ile.

EXXWOMAN .!.:

Babamın bu konudan hiç bir zaman haberi olmadı. O zamanlar annem babasının evine dönmüştü, babam yurt dışında kaldı ben okula başladığım yıl barıştılar ayrı evimiz oldu taşındık
Sonrasında ne annem ne de başkası ile bu konuyu konuşmadık annem de anlatmadı babama. Anlatma gereği de duymadık annem zaten hi olmamış gibi davramdı
Sadece o dayımla hiç görüşmedik, annem de ölene kadar görüşmedi

Genişletmek için tıkla...

Anladım canım.

İçimizde öyle dağlar taşıyoruz ki...
Ne diyecektim ben?
Söz kalmadı diyecek...

O teyzenin varya..
Esin destek cikiyorsa seni sakinlestiriyorya, umarimki herseyi unutturur sana.