Selam beybişler,
Şimdi oturdum. Adaçayı içiyorum.
Boğazım biraz ağrıyor iyi gelir.
Sabah fena yağmur vardı ve yola çıktığımızda hava karanlık sayılırdı.
Trafik fenaydı. Ama kitlenmişti.
Tam sağa döneceğim.önümde dolmuş var. Yol boyu kaç kere dolmuş durdu.neyse bunu geçeyim dedim. Yanına geldim. Tam geçeceğim önüme kırdı.sinyal vermek yok.
Önüme kırınca ben de afalladım. Bekledim tabi. Arkadan korna basıyor biri dütt düttt.baktım bana basıyormuş meğer
yol verdim. Gelmiş açmış camı söyleniyor.meğer diğer şerite geçeyim derken yoluna engel olmuşum
Allahım ne de meraklılar yolda kavgaya.
Benim de ilerde yolumu kesen bir araba vardı ben de söyleneyim o zaman.
Ne yapsın geçmeye çalışıyor.
Hiç empati yok ya.
Çokmu fazla empatiğim bilmem.
Neyse eve geldim evi süpürdüm. Mutfağı topladım. Çamaşır attım. Diğer işlerimi de yaptım.
Koci yemek soruyor. Et çıkarttım. Sonra et istermisin dedim.
Aramış işte o eti kavuracaksın lavaş olmadan olurmu. Ben diyetteyim.vs vs. Karnıbahar yapayım dedim. Ona da ağız kıvırdı. Ela zaten herşeyi yemiyor.
Ayy valla yemek yapmaktan soğudum. Eskiden zevkle yapardım.
Beynim dönüyor yemek ne yapsam diye düşünürken.
Son olarak hala karar veremedim. Eşime de dedim iyi o zaman aç kal.onu yemem bunu yemem.
Zaten ütüye devam edecektim o da kaldı.
Çünkü eve geldiğim de saat 11 e geliyordu.
Dönüşte aile hekimine uğradım.orada siteden bir arkadaşın annesiyle karşılaştık.onu bekledim.
Kadın yürürken çabuk yoruluyor.ben arabayla geldim birlikte döneriz dedim.
O yokuşu nasıl çıkacağım diye düşünüyordum. Allah gönderdi seni dedi.
Defalarca söyledi kadın. Ben de mutlu oldum.
İlk defa araba kullanmanın önemini anladım.
İyiki yapmışım dedim.
Onu eve bıraktım. Sonra çıktım tekrar fileye gittim. Alışverişimi yaptım.
Eczaneden ilaçlarımı aldım.
Şimdi de hazırlanıp okula gideceğim.
Yetmeyen zaman