Mecburiyet durumunda yönetilemeyecek mesele degil. Yani cocuk isteginizi düşündürecek bi mesele mi bu gercekten? Hayat çok değişken her zaman ayni yerde yasamayabilirsiniz. Baska sebeplerle düşündüğünüzden daha az ya da daha sik memleketinize gidip gelmeniz her zaman gerekebilir. Belki ilerleyen donemde siz gitmeyi o kadar luzumlu görmeyebilirsiniz. Önceliğiniz çekirdek aileniz olmak zorunda ve koşullara gore esnemeyi öğrenmelisiniz bence.Merhaba. Biz çocuk düşünüyoruz. İstiyorum çocuk ama kafamı kurcalayan çok şey var. Ben ailemden uzaktayım. Ben şu an belirli aralıklarla memleketime gidiyorum. Ama çocuk olunca nasıl olacak bilmiyorum. Kişisel arabamız var ama eşim hem gidişinde hem gelişinde sıkıntı yaşar. Bırakıp hemen gelmesi gerekir sonra bir de almaya gelmesi gerekir ancak yol çok uzun yakın olsa hadi neyse. En azından gidişinde otobüsle gidebilir miyiz? Bir de kedim var onu da mutlaka götürüyorum. İki kişilik koltukla falan mümkün olur mu? Bebekleriniz otobüste duruyor mu? Hiç tecrübem olmadığı için şu an düşününce endişe ediyorum. Aileme ve memleketime gitmek benim için gerçekten önemli. En azından belirli aralıklarla gidip gelebilmek istiyorum bu yüzden çocuk isterken bu düşünce de kafama takılıyorlütfen deneyimleyenler akıl versin
Şu an çocuğum olmadığı için bu konuda tabiki çok esneklik yapmayı düşünemiyorum elbet çocuğum olunca onun için her türlü fedakarlığı yaparım. Ancak kendimi memleketimi oradaki evimi unutmak istemiyorum. Ben çok düşkünüm aileme. Mesela bir sene içinde en azından üç kere gidebilmek istiyorum. Şu an bunı yapabiliyorum ama çocuk ayrı bir sorumluluk. Elbet 3-4 yaşlarına gelince düşünmem ne kadar zor olsa da baş ederim ama o yaşlarına kadar memleketime gitmemezlik yapmak istemiyorumMecburiyet durumunda yönetilemeyecek mesele degil. Yani cocuk isteginizi düşündürecek bi mesele mi bu gercekten? Hayat çok değişken her zaman ayni yerde yasamayabilirsiniz. Baska sebeplerle düşündüğünüzden daha az ya da daha sik memleketinize gidip gelmeniz her zaman gerekebilir. Belki ilerleyen donemde siz gitmeyi o kadar luzumlu görmeyebilirsiniz. Önceliğiniz çekirdek aileniz olmak zorunda ve koşullara gore esnemeyi öğrenmelisiniz bence.
Güncel koşulları düşünürsek belli aralıklarla gitmek isterim dediğiniz ne kadar aralıklar mesela? Yolculuk ne kadar surecek ayrıca? Cocuğun ilk haftalarında otobüsle gidemezsiniz de arabayla gidersiniz mesela. Buyudukce otobüsle de rahat rahat gidebilir hale gelirsiniz. Cocuklar koşullara çok güzel adapte olur. Siz kendiniz çocuğa gore esneyip esnemeyeceğinizi degerlendirin.
10 saatlik mesafe. Maalesef memleketimde havaalanı yok. Mecbur otobüsle gitmek zorundayım. Eşim zaten beni almaya geliyor birkaç gün kalıyor ancak hem giderken hem gelirken gelip kalamaz ona da zor olur hem de iş yerinden bu kadar izin alamaz. Çünkü ben 20 gün falan kalıyorum o 20 gün içinde hem beni götürüp öyle kalıp hem de dönüşü gelip kalamaz o kadar kısa süre içinde. izin de sıkıntı. Ben de senede 3-4 defa gitmek istiyorumKaç saatlik mesafeden bahsediyoruz? Ben de ailemden uzakta yaşıyorum. Kızım doğduğundan beri her sene en az 3-4 kere gidiyoruz ama arabayla ya da uçakla. Otobüsü hiç tecrübe etmedim. Neden eşiniz bırakıp dönüyor? O da kalsa beraber dönseniz olmaz mı?
Bende gurbetteyim ama çocuk yaparken bunu hiç düşünmemiştim.Merhaba. Biz çocuk düşünüyoruz. İstiyorum çocuk ama kafamı kurcalayan çok şey var. Ben ailemden uzaktayım. Ben şu an belirli aralıklarla memleketime gidiyorum. Ama çocuk olunca nasıl olacak bilmiyorum. Kişisel arabamız var ama eşim hem gidişinde hem gelişinde sıkıntı yaşar. Bırakıp hemen gelmesi gerekir sonra bir de almaya gelmesi gerekir ancak yol çok uzun yakın olsa hadi neyse. En azından gidişinde otobüsle gidebilir miyiz? Bir de kedim var onu da mutlaka götürüyorum. İki kişilik koltukla falan mümkün olur mu? Bebekleriniz otobüste duruyor mu? Hiç tecrübem olmadığı için şu an düşününce endişe ediyorum. Aileme ve memleketime gitmek benim için gerçekten önemli. En azından belirli aralıklarla gidip gelebilmek istiyorum bu yüzden çocuk isterken bu düşünce de kafama takılıyorlütfen deneyimleyenler akıl versin
Çıcuğun olunca inan bana önceliğin o olacak memleket filan aklına gelmeyecekŞu an çocuğum olmadığı için bu konuda tabiki çok esneklik yapmayı düşünemiyorum elbet çocuğum olunca onun için her türlü fedakarlığı yaparım. Ancak kendimi memleketimi oradaki evimi unutmak istemiyorum. Ben çok düşkünüm aileme. Mesela bir sene içinde en azından üç kere gidebilmek istiyorum. Şu an bunı yapabiliyorum ama çocuk ayrı bir sorumluluk. Elbet 3-4 yaşlarına gelince düşünmem ne kadar zor olsa da baş ederim ama o yaşlarına kadar memleketime gitmemezlik yapmak istemiyorumelbet kolay olmaz önceye göre az giderim ancak yine de gideyim istiyorum benim ailem de torunlarına duysunlar. 10 saat mesafe bu arada
Olmamis seyler icin cok endise ediyorsunuz, once bu endiseniz icin bir uzmana gorunun, cocuk+endise hayati cekilmez kilar cunku, biraz rahat olmalisiniz.Merhaba. Biz çocuk düşünüyoruz. İstiyorum çocuk ama kafamı kurcalayan çok şey var. Ben ailemden uzaktayım. Ben şu an belirli aralıklarla memleketime gidiyorum. Ama çocuk olunca nasıl olacak bilmiyorum. Kişisel arabamız var ama eşim hem gidişinde hem gelişinde sıkıntı yaşar. Bırakıp hemen gelmesi gerekir sonra bir de almaya gelmesi gerekir ancak yol çok uzun yakın olsa hadi neyse. En azından gidişinde otobüsle gidebilir miyiz? Bir de kedim var onu da mutlaka götürüyorum. İki kişilik koltukla falan mümkün olur mu? Bebekleriniz otobüste duruyor mu? Hiç tecrübem olmadığı için şu an düşününce endişe ediyorum. Aileme ve memleketime gitmek benim için gerçekten önemli. En azından belirli aralıklarla gidip gelebilmek istiyorum bu yüzden çocuk isterken bu düşünce de kafama takılıyorlütfen deneyimleyenler akıl versin
Biz bebişle çok yolculuklae yaptık. Daha 2 haftalıktı uçağa bindi. Sonra çok sık 4 5 saatlik yolculuklar yapardık . Kolay diyemeyeceğim zor ama sırf yolculuklar kolay olsun diye bebeği ertelemeniz iyi fikir değil. Bi süreç çünkü bu. Elinizdeyse biraz arasjnı açarsınız ayda 1 değil 2 3 ayda bir gidersiniz ya da aileniz gelir. Bu süreci bu şekilde atlatırsınız. Bazı bebekler arabaya bindiği gibi uyur mesela ama benim ki arabaya bindiğimiz andan itibaren ağlardı. Ama 2 buçuk yaşından sonra rahatladjm özel arabamız da yok sıkıntılı süreçti ama geçiyor şimdi rahatımMerhaba. Biz çocuk düşünüyoruz. İstiyorum çocuk ama kafamı kurcalayan çok şey var. Ben ailemden uzaktayım. Ben şu an belirli aralıklarla memleketime gidiyorum. Ama çocuk olunca nasıl olacak bilmiyorum. Kişisel arabamız var ama eşim hem gidişinde hem gelişinde sıkıntı yaşar. Bırakıp hemen gelmesi gerekir sonra bir de almaya gelmesi gerekir ancak yol çok uzun yakın olsa hadi neyse. En azından gidişinde otobüsle gidebilir miyiz? Bir de kedim var onu da mutlaka götürüyorum. İki kişilik koltukla falan mümkün olur mu? Bebekleriniz otobüste duruyor mu? Hiç tecrübem olmadığı için şu an düşününce endişe ediyorum. Aileme ve memleketime gitmek benim için gerçekten önemli. En azından belirli aralıklarla gidip gelebilmek istiyorum bu yüzden çocuk isterken bu düşünce de kafama takılıyorlütfen deneyimleyenler akıl versin
Sanki kendi bebeğimi okudum(Kişisel aracımızla )Arabaya binip yolculuk bitinceye dek canını kesmişim gibi zıplaya zıplaya ağlardı koltuğa da zorla bağlardım. Yolculuk değil adeta savaş vermekti (ilk 2.5 sene)
Bebek arabasından da nefret etti, macleran almıştım konforlu bi bebek arabası. Hep kucakta, hep salınım halinde dışarısı benim için çok zor oluyordu. Bi ara kanguru (kemerle bele bağlanan) kurtardı beni.
Bebek+eşyaları+araçları kocaman bir eşya yükü.
4 yaştayız, şu an dünyanın en tatlı insanı, herkes çocuğu ona benzesin diye dua ediyorfavori çocuk oldu. Bilmiyorlar ki uykusuzluk, sabır, aşk, hüzün, tükenme her şeyi yaşadık vaktinde
Arkadaşlarımın bebekleri ilk başta çok sakinlerdi, bıraktıkları yerde kalan cins, ağlamayan. Onlar da tam tersine şimdi çok zorlar.
planlanılan şeyler olmayabilir, strese girmeyin
Benim çocuğum olsun memlekete gerekirse yıllarca gitmem üstelik 14 saatlik yol olmasına rağmen bunu söylüyorum yeter ki olsun cidden bu sorun olmamalı zaten bebiş olunca insan muhakkak bir yol tecrübesi yaşıyor ister istemez sonuçta insanız illaki olurÇocuk yaparken bu mu düşünülüyor ya ? Daha neler okuyacağız burada acaba
Sanki kendi bebeğimi okudum
Umut var yani(Kişisel aracımızla )Arabaya binip yolculuk bitinceye dek canını kesmişim gibi zıplaya zıplaya ağlardı koltuğa da zorla bağlardım. Yolculuk değil adeta savaş vermekti (ilk 2.5 sene)
Bebek arabasından da nefret etti, macleran almıştım konforlu bi bebek arabası. Hep kucakta, hep salınım halinde dışarısı benim için çok zor oluyordu. Bi ara kanguru (kemerle bele bağlanan) kurtardı beni.
Bebek+eşyaları+araçları kocaman bir eşya yükü.
4 yaştayız, şu an dünyanın en tatlı insanı, herkes çocuğu ona benzesin diye dua ediyorfavori çocuk oldu. Bilmiyorlar ki uykusuzluk, sabır, aşk, hüzün, tükenme her şeyi yaşadık vaktinde
Arkadaşlarımın bebekleri ilk başta çok sakinlerdi, bıraktıkları yerde kalan cins, ağlamayan. Onlar da tam tersine şimdi çok zorlar.
planlanılan şeyler olmayabilir, strese girmeyin
Aynı yaştalar, 2021 de doğduUmut var yani
3.5 yastan bildiriyorum biz yeni yeni duruluyoruz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?