- 8 Eylül 2011
- 598
- 100
- 318
Anne değilim henüz, evli bile değilim. Ama acaba çocuğunuz sizin onu istemediğinizi o yüzden kreşe gönderdiğinizi mi düşünüyor. Babası da alıyor arada sizde kreşe gönderiyorsunuz. Belki o kendi iç dünyasında öyle kurmuştur. Çocuklar 6-7 yaşına kadar ben merkezcidir. Bunu gelişim psikolojisi dersi aldığımda hocamız söylemişti. Anne babanın boşanmasını dahi belli bir süre ben merkezci oldukları için onun yüzünden mi boşandıklarını düşünebiliyorlarmış. Kendilerine bağlıyorlar yani çoğu konuyu. Yaramazlık yapmasam beni daha çok severler mi, sessiz olursam annem babam tartışmaz mı acaba gibi...
Sürekli sizinle çocuğunuz, babasından da sevgi görüyordur ama aynı evde yaşayıp her gün vakit geçirmek farklı olur diye düşünüyorum. Bu yüzden çocuğunuz size çok daha fazla bağlanmış bana kalırsa. Ayrılırken zorluk çekiyor, kreşte mutlu olmasına rağmen eve gelince size küskün, sizin onu kreşe bırakmanızı düşündüğü için. İnatçı olur bu yaş grubu ama 2 aydır kreşe gitmesi gerektiği hakkında inadını kırmış olması ve kabullenmesi gerekirdi diye düşünüyorum.
Tekrar söylüyorum ben psikolog, pedagog veya çocuk gelişimci değilim. Sadece bir çocuk gözüyle bakmaya çalışarak böyle bir yorum yazmak istedim. Pedagogla görüşün bence ondanda bir fikir alın. Çünkü babasına giderken bile ağlaması bir problem bana kalırsa. Babasıyla da güzel vakit geçirmesi, onu da çok sevip isteyerek gitmesi gerekir.
Benim dediğimin tersi de olabilir tabi. Anne olanlar daha iyi bilir, tecrübeliler sonuçta. Belki hala inat ediyordur, belki beni göndermez diye. Gerçi orada mutluysa neden inat etsin onu da bilemiyorum.
Sürekli sizinle çocuğunuz, babasından da sevgi görüyordur ama aynı evde yaşayıp her gün vakit geçirmek farklı olur diye düşünüyorum. Bu yüzden çocuğunuz size çok daha fazla bağlanmış bana kalırsa. Ayrılırken zorluk çekiyor, kreşte mutlu olmasına rağmen eve gelince size küskün, sizin onu kreşe bırakmanızı düşündüğü için. İnatçı olur bu yaş grubu ama 2 aydır kreşe gitmesi gerektiği hakkında inadını kırmış olması ve kabullenmesi gerekirdi diye düşünüyorum.
Tekrar söylüyorum ben psikolog, pedagog veya çocuk gelişimci değilim. Sadece bir çocuk gözüyle bakmaya çalışarak böyle bir yorum yazmak istedim. Pedagogla görüşün bence ondanda bir fikir alın. Çünkü babasına giderken bile ağlaması bir problem bana kalırsa. Babasıyla da güzel vakit geçirmesi, onu da çok sevip isteyerek gitmesi gerekir.
Benim dediğimin tersi de olabilir tabi. Anne olanlar daha iyi bilir, tecrübeliler sonuçta. Belki hala inat ediyordur, belki beni göndermez diye. Gerçi orada mutluysa neden inat etsin onu da bilemiyorum.