Kötü mü yapıyorum

sevgideniz

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
26 Temmuz 2009
70
1
86
43
Antalya
Bazen sinirli olduğum zamanlarda oğluma bağırıp kızıyorum sonra pişman oluyorum.Hiç bağırmamak mı gerek ama o da nasıl mümkün olucak?Hiç bağırmayan var mı aranızda?Bağırdıktan sonra çok kötü hissediyorum kendimi offff
 
canım benim kızımda 1 yaşında bende kızıma çok bağırıyordum ama şu son dört gündür dikkat ettim ben ona bagırmadıkça ve inatlaşmadıkça yaptığını 2 defa yapıyor sonra bırakıyor uyukusu düzene girdi resmen ona bağırıp hüngür hüngür oturup ağlardım gerçekten sabretmek çok zor ama ne yapalım canım ya birde bu yöntemi dene istersen bide ben iş yaparken devamlı onunla oynuyorum hem işim bitiyor hemde o ağlamıyor biraz zor oluyor ama bu sayede kilolar gidiyor biraz uzun oldu canım:kedi:
 
bencede bebekleri bağırarak korkutmak çook yalnış bişey.annelik sabır ve emek istiyor,sabıredelim arkadaşlar,onlar melek,bize emanetler..
 
Bazen insanın sabrının tükendiği zamanlar oluyor. Bu hafta bizde hiç geçinemiyoruz, ben sabır göstermekte çok zorlanıyorum. Oğlunuzu yakınlarınıza emanet edip biraz kendinizle ilgilenin nefes almaya çalışın. Sinirlendiğinizi hissettiğinizde içinizden 1 den 10 a kadar sayın. Oğlunuzdan uzaklaşın yani başka bir odaya geçin. Bunlar benim denediğim yöntemler.
 
ya zaten korkutmak amacıyla bağırmıyruzki, o an burnumuza kadar dolup o sinirle rahatlıyoruz, aslında istekli yada bilinçli yapmıyoruz, en azından ben kendimi frenleyemiyorum. o an bağırsammı bağırmassammı diye düşünmüyorum, kendiliğinden oluyor işde.
 
bende geçen gece bağırdım...uyumuyordu 2 saat boyunca salladım sinirlerim alt üst oldu...eşim de napıyosun sen deyince kendime geldim..ertesi günüm iptaldi resmen...sersem gibiydim ve müthiş bi vicdan azbı duyuyordum...affedemedim kendimi...şimdi daha dikkatliyim...o bize allahın emaneti...sabır sabır...
 
off bende yapıyorum bunu,çok üzülüyorum sonra,bi sondu bi daha olmayacak diyorum ama hep oluyor malesef...vicdan azabından ölüyorum sonra
 
hiç ağlatmayın vede en önemlisi sakın sakın bağırmayın... parmağınızı bile sallamayın sinirlendiğinizde... geçen geceye kadar başarabiliyordum bende bunu ... ama geçen gece hayatının ilk azarını işitti... kendimden iğrendim... onu korkutmaya incitmeye hiç hakkım yoktu...ruhsal ve fizksel gelişimleri için en doğrusu bağırmamak çünkü birşey anlamaz sandığımız meleklerimiz herşeyi herşeyi okadar iyi anlıyorlarki... oğlum şuan 25 aylık... azarladığım gecenin sabahında kendimi günahkar gibi hissederken o ürkek kediler gibiydi... içim cızlayarak sordum: Anne gece yaramazlık mı yaptı? oğlum ürkek haliyle yüzüme bile bakmadan başını salladı... tabi kahroldum.. ona dedim ki, söz 1 daha asla olmayacak... gülümsedi ve bana sımsıkı sarıldı.... ilk kez yaşadığım o azarlama olayını asla ama asla tekrar ne kendime nede oğluma yaşatacağım.... uzmanların söylediği şu, onu ikna ederek istediğinizi gerçekleştirebilirsiniz.. çocuk eğitiminde ikna yöntemi geçerli.... aşırı tehlikeli biriş üzerindeyse dikkatini sevdiği şeye yönelteceğiz... başka çözümü yok arkadaşlar... sevgilerle......
 
Bağırmamak lazım tabiki sakin bi dille anlatmak gerek ama insan herzaman aynı sabrı gösteremezki.Azçok herkes aynı sorunu yaşıyo ozaman.Allah hepimize evlatlarımızı yetitirirken sabır versin.Onları başımızdan da eksik etmesin
 
Allah bizlere sabır versin,çok zor çocuk büyütmek.benim kızım gece 10-11 gibi uyanıyor ve artık sabaha kadar uyumuyor.uyuyabildiği geceleri nimet sayıyorum.sakin olmak çok zor.gündüz ise aralıksız uyuyor.artık nasıl bir yöntem deneyeceğimi şaşırdım.sürekli ayakta kalmak bizler için çok zor. kafayı yiyicem sanıyorum bazen.kendimi alıştırıyorum bunlara derken başka huylar ediniyor kendine.
 
Malesef ki bende oğluma çok bağırıyorum.

Bazen kendime inanamıyorum ben böyle bir anne mi olacaktım diyorum ..

Sonrasında bazen ağlıyorum hatta oğlumla dertleşerek o na sarılıp ağlıyorum..

o da sanki anlıyormuş gibi öpüyor beni suskun suskun ...

Bir an sinirlenip bütün hıncımı ondan alıyorum

Ama benim ki sinirsel .. Hep dört duvar arasındayım hiç arkadaşım yok.

eşim yoğun çalışıyor öyle ki 2 haftadır eve gelemiyor. Ve ben neredeyse 1,5 senedir

bu hayatı yaşıyorum çok içe döndüm üzülüyorum kendime..

Şu an depresyon hapları da kullanmak istemiyorum

oğlum küçük o haplar uyuşturup sersemleştiriyor gece ağlasa oğlumu duyamam diye korkuyorum.

Bilmiyorum biz bu haldeyiz işte ....

Oğlum herşeyim ... onsuz şu hayatımın hiç kıymeti yok ...
 
tam bu konuyu okurken kızıma bağırdım (( en korktuğum şeydi çocuğuna bağıran anne olmak maalesef o da gerçek oldu . iki gündür evi tek başıma temizleyip topluyorum geri kalan zamanımda da öğrencilerimin sınav sorularını hazırlamaya çalışıyorum ve kızım dün bana "anne seni özledim" dedi (( biraz ilgilenmeye çalıştım bugün de tam oturdum bilgisayarın başına bana yine "seni çok özledim anne" deyince ben de "tamam kızım sen kalemletrini topla ben de bilgisayarı kapatıp geliyorum" dedim bir yerimden kalktım ki her yer yine darmadağın üstelik çikoltalı bisküvisini de halının üzerinde ezmiş ve sabahtan beri evi üçüncü toplayışım ben de şafak attı tabii evin içinde bar bar bağırıyorum kızım gelmiş başıma "anne özür dilerim bir daha olmayacak" diyor ama bu kaçıncı özür dileyişi
tabi sonrasında kuzu gibi oldu sütünü içti ve uyudu ve şimdi "kızım senden özür diliyorum, bir daha olmayacak" ama bu kaçıncı özür dileyiş............
 
ya geçen arkadaşa doktoru azarlamadığı için kızmış, çocuk hata yaptığını nerden bilecek yeri gelecek kızıp azarlayacaksınız abartmadan demiş.
parmak kaldırmamayada karşıyım valla, elbetteki hata yaptığında parmağı kaldırıp hayır denmeli, bizler nasıl büyüdük, psikolojimizde bozuk değil. çocuk hata yaptığında sadece yumuşak tonda konuşmak yetmiyor mimiklerlede belli etmek lazım tabiki.
 
bitek ben böyleyim sanırdım çocuğuna bağıran tersleyen... çok kötü bi anne olduğumu düşünürdüm... ama çoğu annenin problemi sanırım bu...bende asla böyle bi anne olacağımı tahmin etmezdim ama şimdi sabrım kalmıyo gece sürekli uyanış ağlayış, gündüzleri kıpır kıpır sürekli oyun isteyen mız mız olan sıkıldığında herşeye ağlayan oğlum bazende akıllı uslı oyun oynayan... bazen kendimden nefret ediyorum ben nasıl bi anneyim rabbimin hediyesi bizi sabrımızla sınıyo diyorum... ama sabretmekte kolay değil yada ben beceremiyorum... oğlum 20 aylık son zamanlarda çok korkak ürkek oldu bağırarak onun psikolojisini bozmaktan çok korkuyorum.. elbette anne babayı takmayan şımarık bi çocukta olsun istemiyorum ama... çocuk yetiştirmek çok zor... kuzularımızı rabbim bize bağışlaşın.... sabır sabır sabır...
 
Son düzenleme:
ya benim de ablamın oğlu 2,5 yaşında
ablamda devlet hastanesinde memur
çok yoruluyo kafa beyin kalmıyo
aşırı düşkün yeğenime
keza bende öyle
canımı veririm onun için
bazen ablamda çok bağırıyo hatta eline ya da poposuna vuruyo
malum tek olduğu için anneanne dede teyze,amca vs.şımardı biraz
dayanamıyorum yüzünü asıp dudaklarını büzdüğü zaman
hemen sarılıp öpüyorum ablam bana kızıyo
şımartma şunu diye
tepeme çıkıyo sonra diyo
ama gözlerim doluyo onu öyle görünce şu an bile doldu yani
gerçekten nasıl susturmak lazım bu şımarık veletleri...
 
Son düzenleme:
bazen bagırmamak elde olmuyor
bende cok bagırıyordum önceden herşeye kızıyordum ama şuan biraz daha dikkatliyim bagırmıyorum desem yalan olur ama gayret gösteriyorum
cunku vicdan azabı duyup aglıyorum kızımda beni görünce üzülüyor gelip sarılıyor bu daha beter yapıyor beni
neyse onlar daha cok küçük bagırmamaya calısalım inşallah
 
benimde 2 yaşında bi oğlum var.bu zamana kadar çok fazla bağırıp kızdığımı söyleyemem.hep sabrettim ilgisini başka yerlere çekmeye çalıştım.ama bi iki haftadır kendimi tanıyamıyorum bağırıp kızmaya başladım artık.çok şükür eline falan vurmadım hiç.insanın bi sabrı var sanırım bi süre sonra dayanamıyo.ben bağırınca daha bi hırçınlaşıyo canavarlaşıyo sanki.hep sabır diyorum içimden ama dayanamıyorum bazen
 
Benim oglumda 25 aylik oda diger yasitlari gibi Hayir lafindan nefret ediyor,sinirlendigim kendimi tutamayacak duruma geldigimde onun en sevdigi seyi yapiyorum kedi gibi yerde sürünüp miyavlamakne kadar sinirli olursa olsun yumusuyor basliyor benimle yerde sürünmeye biraz sonra onun gülücüklerini görünce bende sakinlesiyorum.Bagirma taraftari degilim biz bagirdikca daha cok ürküyorlar esim bazen kendini tutamaz bagirir ,gece uykusunda bile korkuyor o zaman yavrucak annelik sabir demek kizlar...
 
bazen çıldırttığı anlar oluyor bağırıyorsun...son zamanlarda daha dikkatli olmaya çalışıyorum..ve değişimi farkettim..gerçi son 3 aydır 2. bebiş yüzünden bulantılarım çoktu hiçbirşeye tahammülüm yoktu..yeni yeni düzeldim bende..allahtan ailemin yanına gelmiştim çocuk ilgisiz kalmadı..

yapmasını istemediğim bişey olduğunda eskiden aaa şunu al deyince yada şuraya bak deyince hemen dikkati dağılırdı şimdi dağılmıyor bende hemen yeni bir oyun kuruyorum...geçen gün tezgaha uzanıp el yordamıyla bıçak almış..elinden çeksem yıkacak ortalığı..hemen bi şarkı uydurdum bir oyun uydurdum bıçağı kenara koyup gülerek eşlik etti ve farketmeden aldım bıçağı ordan...
bağırmak çözüm olmuyor malesef..çocuk daha çok ağlıyor yada hırçınlaşıyor,bizde daha sinir olmuş oluyoruz
 
bende oğluma değil ama öyle boşluğa bağırıyorum ona kıyamıyorum ama çileden çıkıyorum ona bağırmamak için elimden geleni yapıyorum bağırmıyorumda ama bağırma ihtiyacımı dediğim gibi ortaya bağırarak çözüyorum onu korkutmadan sabır isteyerek Allahtan onu korkutup psikolojisini bozmaktan korkuyorum çünkü ama birşeylere hayır diyorum bunada sağolsun büyüklerimiz yok çok sinirli olur yok psikolojisi bozulur diye engel olmaya çalışıyo herşeye evet desek o zamanda sınırları olmayan bir çocukla uğraşmak daha da zorlayıcı bir durum oluyor psikolojik açıdan ama bunu büyüklere anlatamıyorsunuz çocuk büyütmek çok zormuş en azından benim için öyle Allah hepimize kolaylık ve sabır versin sakinlik versin huzur versin inşallah
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…