- 2 Şubat 2019
- 187
- 30
- 34
-
- Konu Sahibi cheescakevesufle
- #1
İnsan dostlarına en çok acı gününde ihtiyaç duyar. Gelmemelerinin haklı gerekçesi olamaz bence, dostluklarınızı gözden geçirip haketmeyeni eleyin derim ben.Aslında başlık yazacaklarımı tam yansıtmadı da toparlayamadım.
Yakın bir zamanda ailemden bir vefat durumu oldu. Akrabalar dışında ( o kayiplarim için de çok üzülmüştüm çok sevdiklerimdi) ilk büyük kaybım diyebilirim ve acisi gerçekten çok zormuş. Suçluluk, şok evrelerini atlattım gibi hissediyorum ama her gece o ağlama krizleri bitmiyor ve büyük bir özlem duyuyorum. Gün içinde de kendimi çok yalnız hissetmeye basladim ve belki psikolojik olarak kötü olduğum için hak etmedikleri halde arkadaslarimin arkadasliklarini sorgulamaya basladim. Bugün bir arkadaşım beni görmeye geleceğini ama bir turlu firsat bulamadigindan evimin uzaklığından tek basina gelemediginden bahsetti. Kendisi sehir disina egitime gidiyor, bizim eve de oturmaya gezmeye geldigi olmustu. Yine de gercekten musait olamamistir diye düşünmek istiyorum ama sanki bahane sunuluyormus gibi cumleler duyunca da alindim biraz. Yakin bir arkadas grubum vardi. Onlar duyduklarinda arayip bas sagligi dilediler fakat bir aydir nasil olduğuma dair tek bir mesaj atan olmadi iclerinden. ( Daha once boyle bir sey yasamadigim icin bunlar olağan seyler mi ben mi cocuk gibi alinganlastim anlam veremedim). Bir de baska bir arkadas grubum duyar duymaz yasa gelmek istediklerini söylediler. Konum istediler attim. Sonra tekrar sordular, musait miyiz diye teyit etmek istediler. Baktim zorlaniyo gibiler, desteginizi biliyorum kendinizi zora sokmayin ama tabii ki kapimiz herkese acik musaitiz dedim. Bu cumleden sonra gelmeyeceklerine dair bi mesaj atmislar ne zaman istersen yanindayiz diye. İlk soylediklerinde gercekten mutlu olmustum. O yas aninda insanin yaninda olanlar o kadar kiymetli geliyor ki. Bir de ailemden herkesin yakini gelmisti bir benim hicbi arkadaşım yoktu. Kimisi sonradan ogrendi kimisi ogrense de gelmeyecek kadar samimi gormemis oldugunu anladim kimisi de yukarda anlattiklarim kisiler. Yas süreci, sevdiğin bir kisinin kaybi, bunla basa cikmak cok zormus. Bir yandan insanlari da suclamak istemiyorum. Onlar da boyle bir durum karsisinda ne soyleyeceklerini nasil davranacaklarini kestiremiyor olabilirler fakat insan yine de sorgusuz sualsiz yaninda olabilecek bir dosta ihtiyac duyuyormus...
Deneyimlerinizi veya yorumlarınızı paylasabilirsiniz. İçimi dökesim gelmişti
İki uc defa sorduklari için oyle deme ihtiyaci hissettim. Ama sasirdigim sey musaitiz dedikten sonra konuyu kapatmalari oldu. Yine de gercekten maddi olarak kulfetli bi yolculuk olur diye ( ayni sehir de olsak da) ve kaybettigim kisinin hatrina bunun lafini etmedim sessizce kirildim.Gelenlere gelme demişsin, benimde başıma geldi, arkadaşın anneannesi vefat etti başsağlığına gelcem dedim, çalışıyorum dedi, şu gün gel vs falanda demedi, bende ilgilenmedim hiç, yani diğerleri konusunda haklı olabilirsin bazen sormaya da çekiniyor insan yarasını mı deşiyorum diye,
Allah rahmet eylesin , başınız sagolsun , böyle zamanda aranmak hatırlanmak çok önemli, ama insan ne diyeceğinide bilemiyor sözün bittiği yer oluyor, acısını deşermiyim diye düşünüyor ama demekki bu şekil düşünmeden sevdiklerimizin yanında olmamız gerekiyorİki uc defa sorduklari için oyle deme ihtiyaci hissettim. Ama sasirdigim sey musaitiz dedikten sonra konuyu kapatmalari oldu. Yine de gercekten maddi olarak kulfetli bi yolculuk olur diye ( ayni sehir de olsak da) ve kaybettigim kisinin hatrina bunun lafini etmedim sessizce kirildim.
Sizin de basiniz sag olsun. Mesela mesaj atmadilar dedigim grubum saglik gibi konularda cok konusurlar normalde. Hasta oldugunu soyledigimde bile kendi sonuclari ile ilgili konu acmisti biri hemen orda cok bozulmustum. Bu vefat da onlara hastaligi bildirdikten kisa sure sonra gerceklesti. On yillik arkadaslarim, daha cok dusunceli olmalarini beklerdim. Cok garip geldi. Acim azalinca mesaj atacaklar gibi hissediyorum yani zaman biraz gecinceÖncelikle başınız sagolsun 2 Sene önce annem i kaybettim en yakın dostum bildiklerim biranda yok oldular o zorlu dönemi tek başıma atlattım ummadiklarim aradı sordu en güvendiklerim arama zahmeti de bulunmadilar Aradan 3 5 ay geçti birden bire yavaş yavaş ortaya çıktılar hepsini çıktıkları gün engelledim insan malesef en acı günlerinde öğreniyor dostunu düşmanını
İnanın nerde ise aynı şeyleri yaşamışız Ben kanser olduğunu dostum bacim dediğim şahısa söylediğimde ki Ağlaya ağlaya anlattım ve üzülme tip ilerledi dedi ve biranda bana hamile olduğunun müjdesini vermiştiSizin de basiniz sag olsun. Mesela mesaj atmadilar dedigim grubum saglik gibi konularda cok konusurlar normalde. Hasta oldugunu soyledigimde bile kendi sonuclari ile ilgili konu acmisti biri hemen orda cok bozulmustum. Bu vefat da onlara hastaligi bildirdikten kisa sure sonra gerceklesti. On yillik arkadaslarim, daha cok dusunceli olmalarini beklerdim. Cok garip geldi. Acim azalinca mesaj atacaklar gibi hissediyorum yani zaman biraz gecince
Bu saatten sonra bi sey derlerse ki illaki konusunu acacaklardir ben de kirginligimi belli edicem. Gercekten neredeyse birebir ayni seyi yasamisiz.İnanın nerde ise aynı şeyleri yaşamışız Ben kanser olduğunu dostum bacim dediğim şahısa söylediğimde ki Ağlaya ağlaya anlattım ve üzülme tip ilerledi dedi ve biranda bana hamile olduğunun müjdesini vermiştio an acil bir işim çıkmış gibi davranıp telefonu kapattım zaten o son konuşmamız oldu Sonrası 4 ay sonra çıktı ortaya ve ağzının payını aldı
Zor bir süreç Allah sabır versin tekrar başınız sagolsunBu saatten sonra bi sey derlerse ki illaki konusunu acacaklardir ben de kirginligimi belli edicem. Gercekten neredeyse birebir ayni seyi yasamisiz.
Acı ginümüzde yanımıza gelmeyen kimseyi affedemedim ben.Aslında başlık yazacaklarımı tam yansıtmadı da toparlayamadım.
Yakın bir zamanda ailemden bir vefat durumu oldu. Akrabalar dışında ( o kayiplarim için de çok üzülmüştüm çok sevdiklerimdi) ilk büyük kaybım diyebilirim ve acisi gerçekten çok zormuş. Suçluluk, şok evrelerini atlattım gibi hissediyorum ama her gece o ağlama krizleri bitmiyor ve büyük bir özlem duyuyorum. Gün içinde de kendimi çok yalnız hissetmeye basladim ve belki psikolojik olarak kötü olduğum için hak etmedikleri halde arkadaslarimin arkadasliklarini sorgulamaya basladim. Bugün bir arkadaşım beni görmeye geleceğini ama bir turlu firsat bulamadigindan evimin uzaklığından tek basina gelemediginden bahsetti. Kendisi sehir disina egitime gidiyor, bizim eve de oturmaya gezmeye geldigi olmustu. Yine de gercekten musait olamamistir diye düşünmek istiyorum ama sanki bahane sunuluyormus gibi cumleler duyunca da alindim biraz. Yakin bir arkadas grubum vardi. Onlar duyduklarinda arayip bas sagligi dilediler fakat bir aydir nasil olduğuma dair tek bir mesaj atan olmadi iclerinden. ( Daha once boyle bir sey yasamadigim icin bunlar olağan seyler mi ben mi cocuk gibi alinganlastim anlam veremedim). Bir de baska bir arkadas grubum duyar duymaz yasa gelmek istediklerini söylediler. Konum istediler attim. Sonra tekrar sordular, musait miyiz diye teyit etmek istediler. Baktim zorlaniyo gibiler, desteginizi biliyorum kendinizi zora sokmayin ama tabii ki kapimiz herkese acik musaitiz dedim. Bu cumleden sonra gelmeyeceklerine dair bi mesaj atmislar ne zaman istersen yanindayiz diye. İlk soylediklerinde gercekten mutlu olmustum. O yas aninda insanin yaninda olanlar o kadar kiymetli geliyor ki. Bir de ailemden herkesin yakini gelmisti bir benim hicbi arkadaşım yoktu. Kimisi sonradan ogrendi kimisi ogrense de gelmeyecek kadar samimi gormemis oldugunu anladim kimisi de yukarda anlattiklarim kisiler. Yas süreci, sevdiğin bir kisinin kaybi, bunla basa cikmak cok zormus. Bir yandan insanlari da suclamak istemiyorum. Onlar da boyle bir durum karsisinda ne soyleyeceklerini nasil davranacaklarini kestiremiyor olabilirler fakat insan yine de sorgusuz sualsiz yaninda olabilecek bir dosta ihtiyac duyuyormus...
Deneyimlerinizi veya yorumlarınızı paylasabilirsiniz. İçimi dökesim gelmişti
Seni çok iyi anlıyorum ben de bi süredir bu tarz şeyler yaşıyorum. Evliliğim dolayısıyla başka şehire geldim bebeğimin yoğum bakım sürecinde ordan 1 2 anneyle arkadaş olduk wpde grup kurup hergün konuştuk 1 sene devam etti bu. Belki 20 kere buluşmak istedim her seferinde şu işim var bu işim var dediler. Ama ertesi gün kendi yakın arkadaşlarıyla orda burda hikaye paylaştılar ben de aynı senin gibi dedim ki müsait değildir buluşmak istemediğinden değildir. İnsan böyle durumlarda kendini de ezik hissediyor sanki bu arkadaşlığa muhtaçmış gibi çünkü karşıdaki insanın davranışları seni bu düşünceye itiyor canımı cicili konulup sohbet ediyor ama buluşmaya gelince istemiyorum demek yerine sürekli bahane uyduruyor sen de diyorsun ki niye buluşmak istemesin benle o kadar iyi konuşuyor. 1 hafta önce bu toksik arkadaşlığı bitirdim ve inanılmaz rahatladım. Böyle insanlar kendini nimetten sayıyorlar çünkü. Sana da tavsiyem bu kötü gününde yanında olmayan bahane uyduran ne kadar arkadaşın varsa hepsini hayatından çıkar. Gerçekten arkadaşın olsalardı ne kadar olursan ol senin için çıkıp gelirlerdi. 10 senelik arkadaşım Ankara içi 2 vesait 1 saatlik yolu benim için senelerce geldi hamileydi geldi bebeği 2 aylıktı geldi 1 yaşındaydı geldi aynı şekilde ben de onun için gittim şimdi farklı şehire geldim ama her ankaraya gittiğimde hala sırf beni görmek için 2 yaşındaki oğlunu da yanına alıp o kadar yolu gelir. Rabbim sana da böyle gerçek bi dosr nasip etsinAslında başlık yazacaklarımı tam yansıtmadı da toparlayamadım.
Yakın bir zamanda ailemden bir vefat durumu oldu. Akrabalar dışında ( o kayiplarim için de çok üzülmüştüm çok sevdiklerimdi) ilk büyük kaybım diyebilirim ve acisi gerçekten çok zormuş. Suçluluk, şok evrelerini atlattım gibi hissediyorum ama her gece o ağlama krizleri bitmiyor ve büyük bir özlem duyuyorum. Gün içinde de kendimi çok yalnız hissetmeye basladim ve belki psikolojik olarak kötü olduğum için hak etmedikleri halde arkadaslarimin arkadasliklarini sorgulamaya basladim. Bugün bir arkadaşım beni görmeye geleceğini ama bir turlu firsat bulamadigindan evimin uzaklığından tek basina gelemediginden bahsetti. Kendisi sehir disina egitime gidiyor, bizim eve de oturmaya gezmeye geldigi olmustu. Yine de gercekten musait olamamistir diye düşünmek istiyorum ama sanki bahane sunuluyormus gibi cumleler duyunca da alindim biraz. Yakin bir arkadas grubum vardi. Onlar duyduklarinda arayip bas sagligi dilediler fakat bir aydir nasil olduğuma dair tek bir mesaj atan olmadi iclerinden. ( Daha once boyle bir sey yasamadigim icin bunlar olağan seyler mi ben mi cocuk gibi alinganlastim anlam veremedim). Bir de baska bir arkadas grubum duyar duymaz yasa gelmek istediklerini söylediler. Konum istediler attim. Sonra tekrar sordular, musait miyiz diye teyit etmek istediler. Baktim zorlaniyo gibiler, desteginizi biliyorum kendinizi zora sokmayin ama tabii ki kapimiz herkese acik musaitiz dedim. Bu cumleden sonra gelmeyeceklerine dair bi mesaj atmislar ne zaman istersen yanindayiz diye. İlk soylediklerinde gercekten mutlu olmustum. O yas aninda insanin yaninda olanlar o kadar kiymetli geliyor ki. Bir de ailemden herkesin yakini gelmisti bir benim hicbi arkadaşım yoktu. Kimisi sonradan ogrendi kimisi ogrense de gelmeyecek kadar samimi gormemis oldugunu anladim kimisi de yukarda anlattiklarim kisiler. Yas süreci, sevdiğin bir kisinin kaybi, bunla basa cikmak cok zormus. Bir yandan insanlari da suclamak istemiyorum. Onlar da boyle bir durum karsisinda ne soyleyeceklerini nasil davranacaklarini kestiremiyor olabilirler fakat insan yine de sorgusuz sualsiz yaninda olabilecek bir dosta ihtiyac duyuyormus...
Deneyimlerinizi veya yorumlarınızı paylasabilirsiniz. İçimi dökesim gelmişti
Onun sebebi suydu saat gec olmustu ve hepsi apayri farkli ilcelerde oturuyorlardi..kendinizi zorlamayin demek istedim gelmeyin demedim. Sen konum at dediler. Tamam dedim attim. Gelecekler diye dusunup sevindim hatta. Konum attıktan sonra musait olup olmadigimizi sorma amacli tekrar mesaj atti biri orda bozuldum iste. Sonucta bu bi yas evi ve ilk gundu. Musaitlik durumu sorgulanmamaliydi bence oturmaya gelir gibi. ve ciddi niyetleri varsa ben konum attiktan sonra cikip gelmeliydiler diye dusundum. Son mesajim da buyrun gelin musaitiz'di. Onun ustune her zamn yanindayiz dediler ve gelmediler. Ben zaten acimla ugrasirken iki uc defa sormalari vs gereksiz geldi konum isteyip atlayip gelebilirlerdi aslinda. Canlari sag olsun ne diyeyim.insanlar nasıl davranmaları gerektiğini bilememiş olabilirler
ama gelmeye niyetlenen insanlara senin engel olman aşırı saçma olmuş
birkaç ay önce eski sevgilimin cenazesi oldu. farklı şehirden geldi cenaze için
bana da haber verdi. yanında olmak istiyorum, cenazeye beraber geçelim istersen ? dedim
yok mok dedi ben cenaze evine geçicem direkt dedi, üstelemedim sen bilirsin dedim
çok da yapacak bişeyim yoktu açıkçası
kendini zorlama diyen birinin bana kibarca gelme demek istediğini düşünürümOnun sebebi suydu saat gec olmustu ve hepsi apayri farkli ilcelerde oturuyorlardi..kendinizi zorlamayin demek istedim gelmeyin demedim. Sen konum at dediler. Tamam dedim attim. Gelecekler diye dusunup sevindim hatta. Konum attıktan sonra musait olup olmadigimizi sorma amacli tekrar mesaj atti biri orda bozuldum iste. Sonucta bu bi yas evi ve ilk gundu. Musaitlik durumu sorgulanmamaliydi bence oturmaya gelir gibi. ve ciddi niyetleri varsa ben konum attiktan sonra cikip gelmeliydiler diye dusundum. Son mesajim da buyrun gelin musaitiz'di. Onun ustune her zamn yanindayiz dediler ve gelmediler. Ben zaten acimla ugrasirken iki uc defa sormalari vs gereksiz geldi konum isteyip atlayip gelebilirlerdi aslinda. Canlari sag olsun ne diyeyim.