Merhaba bayanlar, evliliğim hakkında çok kararsızım pek iyi gittiği söylenemez.
Öncelikle ben 22 eşim 33 yaşında 2 sene önce kaçarak evlenmiştik birbirimizi pek tanıma fırsatımız olmadı
İlk 6 ay kv ile yaşadık bana yapmadığı kalmadı evden kovdu, bıçak çekti üstüme saldırdı, eşyalarımı çaldı, günlerce aç bırakto mutfakta oturdu mutfağa sokmadı beni. Ne doğru dürüst altın inci aldılar nede Üstüme başıma hiçbirşey almadılar.
Daha sonra eşimle birlikte ayrı eve çıktık, ama pekte iyi gittiği söylenemez. Arkamdan çok işler çevirdi hepsinde de türlü yalanlar bahaneler beni suçlamalar, her konuda yalan söyler kendisi, gece gündüz iddia oynar kafasını telefondan asla kaldırmaz kendimi hep yanlız hissediyorum hiç ilgilenmez benimle aynı evin içinde yabancı gibiyiz, yattığı yerden sürekli emir verir kalk şunu yap bunu yap diye ağzı çok bozuk hiç saygısı yok. Ben hasta yatarken bile sürekli emir verir onu yap bunı yap diye hastayken bile hiç bir zaman bakmadı eşi değilde bir nevi hizmetçisi gibi görüyor beni.
Evden dışarı çıkmamada hiç izin vermiyor kendisi orda burda cafelerde fink atar akşama kadar. Banada dışarı çıkarsan babanın evine gidersin şöyle böyle diye hep tehdit ediyor her şeyi böyle baskıyla yaptırmaya çalışıyor. Ve telefonunu parasını hep saklar banyoya girerken bile parasınk telefonunu banyoya sokar gece uyurken telefonu cebinde olur istesem asla vermez birşey gizliyorsun dediğimde duymadığım küfür kalmaz. Cebime doğru dürüst para koymaz annemle dışarı çıktığım zaman bişey gördüğüm zaman annem alır harçlığımı annem babam verir hastalanınca annem babam götürür hastaneye ilaçlarımı bile onlar alır. Kendi her hafta beni zorla ailesinin (teyzesi, anneannesi, annesi) yanına götürür ama benim aileme asla gelmez, sabah bırakır akşam alır ailemin yanına uğramaz bile. Teyzem dayım halalarım kuzenlerim hiç ama hiç kimse tanımıyor onu bir kez olsun görmediler. Çok saygısızlık yapıyor bana tüm özgüvenim gitti, hiçbir şey yapacak cesaretim halim kalmadı lütfen bana akıl verin.
Öncelikle ben 22 eşim 33 yaşında 2 sene önce kaçarak evlenmiştik birbirimizi pek tanıma fırsatımız olmadı
İlk 6 ay kv ile yaşadık bana yapmadığı kalmadı evden kovdu, bıçak çekti üstüme saldırdı, eşyalarımı çaldı, günlerce aç bırakto mutfakta oturdu mutfağa sokmadı beni. Ne doğru dürüst altın inci aldılar nede Üstüme başıma hiçbirşey almadılar.
Daha sonra eşimle birlikte ayrı eve çıktık, ama pekte iyi gittiği söylenemez. Arkamdan çok işler çevirdi hepsinde de türlü yalanlar bahaneler beni suçlamalar, her konuda yalan söyler kendisi, gece gündüz iddia oynar kafasını telefondan asla kaldırmaz kendimi hep yanlız hissediyorum hiç ilgilenmez benimle aynı evin içinde yabancı gibiyiz, yattığı yerden sürekli emir verir kalk şunu yap bunu yap diye ağzı çok bozuk hiç saygısı yok. Ben hasta yatarken bile sürekli emir verir onu yap bunı yap diye hastayken bile hiç bir zaman bakmadı eşi değilde bir nevi hizmetçisi gibi görüyor beni.
Evden dışarı çıkmamada hiç izin vermiyor kendisi orda burda cafelerde fink atar akşama kadar. Banada dışarı çıkarsan babanın evine gidersin şöyle böyle diye hep tehdit ediyor her şeyi böyle baskıyla yaptırmaya çalışıyor. Ve telefonunu parasını hep saklar banyoya girerken bile parasınk telefonunu banyoya sokar gece uyurken telefonu cebinde olur istesem asla vermez birşey gizliyorsun dediğimde duymadığım küfür kalmaz. Cebime doğru dürüst para koymaz annemle dışarı çıktığım zaman bişey gördüğüm zaman annem alır harçlığımı annem babam verir hastalanınca annem babam götürür hastaneye ilaçlarımı bile onlar alır. Kendi her hafta beni zorla ailesinin (teyzesi, anneannesi, annesi) yanına götürür ama benim aileme asla gelmez, sabah bırakır akşam alır ailemin yanına uğramaz bile. Teyzem dayım halalarım kuzenlerim hiç ama hiç kimse tanımıyor onu bir kez olsun görmediler. Çok saygısızlık yapıyor bana tüm özgüvenim gitti, hiçbir şey yapacak cesaretim halim kalmadı lütfen bana akıl verin.