Benim iki çocuğum var. Çocuk bakmanın zorluklarını biliyorum. Büyük Sorumluluk farkındayım. Zaten bir bebeğim olsun istiyordum ama bazı sebeplerden, vazgeçtim. Hamileliğim aşırı riskli oluyor 5 hamilelik yaşadım toplamda. Tamamlanan gebeliğim 2 tane. Bebekler aynı gün yoğun bakıma alınıyor. Ciddi hayati riskler ile.ikisinin de sorunları farklıydı bu arada. Kalıtımsal değil ama büyük zorluklar içinde geçti o dönemler.
Bı kaç özel sebep daha var. Gebelik istemiyorum. Bir çocuğu sevmek için doğurmaya gerek yok diye düşünüyorum. Komşumun pamuklarini, pamuk yigenlerimi çok seviyorum. Başka bebekleri de. Keşke yanımda olsa koklasam uyusam diyorum.
Yıllar öncesine dayanıyor bu koruyucu aile olma isteğim. Ama eşime tam bahsetmemistim. Bu depremden dolayı bahsettim. Gayet olumlu yaklaştı.
Zaten benim için en zor kısım hamilelik ve doğum ve hemen sonrası. Onun dışında korkularım yok mu ? Evet var. Kendi çocuklarımla ayırmam ama bu bi sorun olur mu gibi gibi?
Terbiye etme noktasında, başarılı olur muyum? Yani kendi çocuklarım için taşıdığım endişeleri bide başka bir bebek için düşünüyorum. Başvuru yaptım yinede. Sanki her anne çocuğu için endişelenir gibi geliyor. Yetebilir miyim ?diyorum.
Bu arada benimkiler okula gidiyorlar. Küçük 8 büyük 12 yaşında. Onlarda istiyor, hatta birisi ben ona bakarım diyor. Bana yardımcı olacakmış.
Telaşlı, korkulu, heyecanlı, meraklıyım.
Ailesi geri isterse nasıl ayrılırız, ağlarım diyorum. Çok duygusal bı aileyiz. Öyle kızlar karışık duygular içindeyim