Merhaba
Yazacak çok sözüm var, içim şişti ancak; sayfalar önce bir sağlıkçının yazdığı 'açık, mantıklı, net, bilimsel' nitelikte uuupuzun açıklamayı anlamayan benimkini mi anlayacak bilemedim. Ha belki o çok ağır kaçtı. Ben hafifini yazayım...
Hiç mi başka vasfın yok güzel kardeşim? Neden bu kadar inatla ben deniycem dediğini biliyorum aslında..
Çevrendekilerin hepsi ANA oldu ANA. en yüksek mertebe. Aşırı duygusal. Herkes gururla bakıyor ona. Senin neyin eksik. Evinin tüm işlerini en iyisiyle, en çok bilerek, titizce, bal dök yalaca yapıyorsun. Kocana karşı tüm görevlerini layıkıyla yerine getiriyorsun. Şimdi tek 1 şey kaldı kutsanman ve tam olman için; doğurmak. Yani o sebepten, tam nirvanaya erecekken, ay yani virüs falan mı düşüncen şimdi? Dur cümleyi sadeleştireyim; düşünmek mi gerekiyordu şimdi? Ne güzel kara düzen gidiyorduk, herkes iki lokma ekmeğiyle yuvasında geçinip (!) gidiyor, Allah verirse yeriz, vermezse kabulümüzdü.
Valla güzel kardeşim, sen de haklısın. Bu durumlar biraz düzeninizi bozdu, ama çok değil. Sen kötü düşünme. Hatta bana kalırsa hiç düşünme. Çünkü ben şunu anladım, az fikir, az bilgi, çok mutluluk.
Bir şey daha geldi aklıma. İnandığınız, teslim olduğunuz inanç için tam da en önemli şey neydi? Kul hakkı... Maddi, manevi, ekonomik, sağlık benden beklenen tüm koşulları hazır etmez de sırf ben istiyorum, Allah rızkını verir, bebek kısmetiyle gelir, ana olmak benim hakkım, amaaan dertler hiç bitmez diye bodoslama atlarsam, o bebeğin kul hakkına girerim. Hadi hiçbir şeyi düşünmüyorsan bunu aklında tut güzel kardeşim...