Korku :(

1991

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
11 Mart 2012
83
0
36
Ankara
arkadaşlar yakında doğumum var. eşiminde benimde ailem yanımızda.görümcem halalar teyzeler filanda dahil.şimdi herkes hevesle bebeği bekliyor.benimde içimi bir korku saldı.ya doğumdan sonra evim hiç boş kalmazsa :( ya ben çocuğumla yanlız hiç vakit geçiremezsem çok korkuyorum.acaba çocuğumumu kıskanıyorum anlayamadım :( sanırım onu kendim yetiştirmek ve onunla yanlız vakit geçirmek istiyorum.benimle aynı durumu yaşayan varmı ?
 
benim kızım 16 günlük doğumdan önce bende senin gibi düşünüyodum ama doğumdan sonra özellikle annenin gitmesini istemiceksin bebeğine alışana kadar yalnız kalmak istemiceksin tabi çok kalabalık olunca insan bunalıyo ama yanında mutlaka destek olcak birini isticeksin
 
herkes aynı şeyi söylüyor. ama ben sanki herşeyi kendim yapabilirim kimseye ihtiyacım olmaz diye düşünüyorum :/
 
işte öyle olmuyo canım fiziksel olarak iyi olsan bile psikolojik olarak kötü oluyo insan ben bi hafta ağladım niye çocuk yaptım bakamıcam diye hemde bebeğimi çok istememe rağmen :)
 
aynen tatlım 1 bebeğe 3 kişi lazım diyorum ben;)

birde sakın kıskanma hayretle göreceksi ki doduğu gün bile sadece senin kucağında susacak.kokundan ve memenden hiç ayrılmak istemeyecek sen birilerinin kucağına vermek isticeksin bile ama o istemicek..bide zaten kalabalık yorulup dağılıyo merak etme:9:
 
arkadaşlar yakında doğumum var. eşiminde benimde ailem yanımızda.görümcem halalar teyzeler filanda dahil.şimdi herkes hevesle bebeği bekliyor.benimde içimi bir korku saldı.ya doğumdan sonra evim hiç boş kalmazsa :( ya ben çocuğumla yanlız hiç vakit geçiremezsem çok korkuyorum.acaba çocuğumumu kıskanıyorum anlayamadım :( sanırım onu kendim yetiştirmek ve onunla yanlız vakit geçirmek istiyorum.benimle aynı durumu yaşayan varmı ?[/
benim doğuma biraz var ama bende çocuğumla yalnız olmak istiyorum kıskanıyorum galiba...
 
ben doğuma yakın annemin yanına geldim, düşündem 40 ımız çıkana kadar annemde kalmak sonra evime dönmekti, halada öyle. doğum yapalı 29 gün oldu bu gün. sezeryan doğum oldu. ilk günler sadece yatıp kalkarken yardım almak zorunda kaldım.bebeğimin herşeyiyle kendim ilgilendim. buna rağmen annem olmasaydı napardım diyorum. bebeğin zaten hep senin kokunu arıyor, hep senin koynunda olmak istiyor. ama insan piskolojik olarakta olsa yanında birilerini istiyor, yersiz korkulara kapılma derim. yaşamakta olduğun mucizenin tadını çıkar ;)
 
canım benim , doğumdan sonra diceksinki ahhh gitmesinler..biraz da onlar kucaklarında taşısınlar..al teyzesi al dedesi die sen verceksin:) çünkü o tempoya alışmak kolay değil..hele ki ilk çocuksa..tecrübesizlik vesaire..
 
herşeyiyle kendin ilgilenmen mümkün değil ikinci bir kişi mutlaka olmalı doğumdan önce ne varki bir bebeğe bakamayacakmıyım diyorsun ama hiçç öyle değil bebek bakımı sanıldığı kadar kolay değil gerçekten bence gereksiz insanları çok toplama evine onlarda bebek için tehlike mikrop kapması çok muhtemel ki benim başıma geldi zırt pırt eve dolan insanlar yüzünden ama yanında yardımcı biri olmalı
 
benim kızım 16 günlük doğumdan önce bende senin gibi düşünüyodum ama doğumdan sonra özellikle annenin gitmesini istemiceksin bebeğine alışana kadar yalnız kalmak istemiceksin tabi çok kalabalık olunca insan bunalıyo ama yanında mutlaka destek olcak birini isticeksin

kesinlikle katılıyorum bende aynen öyle düşünüyordum şimdi evde yalnız kalınca tedirgin oluyorum aglarda susturabiliybiyim falan filan diye kaynanam eşim yada annem biri yanımda mutlaka dursun istiyorum.
 
işte öyle olmuyo canım fiziksel olarak iyi olsan bile psikolojik olarak kötü oluyo insan ben bi hafta ağladım niye çocuk yaptım bakamıcam diye hemde bebeğimi çok istememe rağmen :)

aynen bende bu kadar çok istememe ragmen ilk bir hafta pişman olmus gibiydim insan hemen alışamıyor ama şimdi iyiki var diyorum gerçi daha bir bucuk ay oldu hala zor ama alıştım gibi
 
canım benim , doğumdan sonra diceksinki ahhh gitmesinler..biraz da onlar kucaklarında taşısınlar..al teyzesi al dedesi die sen verceksin:) çünkü o tempoya alışmak kolay değil..hele ki ilk çocuksa..tecrübesizlik vesaire..

sezeryanla doğum yaptım.3. gün evdeydim kaynanam yanımdaydı 7.güne kadar zor sabrettim
yemek yapmıyor sofra kurmuyor kahvaltı hazırlamıyor birde üstüne " sen ver çocuğu bana sen ne yapılcaksa yap " demiyormuydu öldüresim geliyordu onu
kardeşimle yaklaşık 2 ay ara ile doğum yaptığımızdan annem onun bebeğine bakıyor bana faydası olmuyordu 10. gün gönderdim kaynanamı gidiş o gidiş
eve geldim gelesi sırtım yer görmedi hiç yatmadım lohusa yatağımda
bebeklede evlede ilgilenmek bana kaldı
tecrübesizlik vardı tabiki ama doğuralı 15 ay oldu daha birtek kez bile demedim aldedesi al ananaesi babannesi diye
içten ve tabiki zorunlu olan bir çabayla alakalı. o dediğinizede katılıyorum tempo yorucu ama keyiflide aynı zamanda
 
Gerçekten yardımcı olacaksa bence her türlü insana çok büyük ihtiyacın olacak.Bazen kusacak aynı zamanda altınıda kirletecek.Sonra birden ağlama krizine girecek.Neye uğradığını anlayamayacak panik olacaksın.Yanında gerçekten tecrübeli seni sakinleştirip öğütler verebilecek bir yakının varsa ne ala.Ama oturup okadar işinin arasında bir de senden hizmet bekleyecekse eksik olsun.Yanlız başına kal daha iyi inan bana.Ben de sezeryenle doğum yaptım.3 günlükken evime çıktım.Eve gider gitmez yaptığım ilk iş bebeğimin altını değiştirmek oldu.Öyle keyifliydiki daha göbeği bile düşmemişti o zamanlar biraz daha zor tabii.Görümcem falan şaşırıp kalmıştı ama sonra herkes dağıldı.Zar zor uyutuyordum kapı çalıyordu aaaa biz bebeği sevmeye geldik ne olur uyandır olmaz yapma dinleyen varmı hop çocuk uyandı.Sonra bir telefon aaa kusura bakma ben gidiyorum.Yine kalıyordum tek başıma.Annem geliyordu sağ olsun ben uykusuzluktan harap o uyuyor.Ne gereği var ozaman git evinde uyu.Bir gecede bana dediler ki çok yoruldun git yatağına yat bebekte uyuyor nasıl olsa biz uyanırsa seni uyandırırız.Ayaklarımı sürükledim sanki öyle yorgunum.Sonra dalmış uyumuşum ağlama sesine uyandım.Bir baktım bizimkinler yok hemen bebeğimin yanına koştum.Bir de ne göreyim kusmuş yavrum neredeyse boğulacak.Bizimkinler mutfağa girmişler kapıyı kapatmışlar sigara muhabbeti yapıyorla sözde bebeğim onlara emanet.Boş ver ne varsa insanın kendisinde var.Varsın yanlız kal alışmış olursun.Yok yanında olacaklarsa sana yük olmasınlar sonra üzüntüden sütlerin kaçar allah korusun.
 
sezeryanla doğum yaptım.3. gün evdeydim kaynanam yanımdaydı 7.güne kadar zor sabrettim
yemek yapmıyor sofra kurmuyor kahvaltı hazırlamıyor birde üstüne " sen ver çocuğu bana sen ne yapılcaksa yap " demiyormuydu öldüresim geliyordu onu
kardeşimle yaklaşık 2 ay ara ile doğum yaptığımızdan annem onun bebeğine bakıyor bana faydası olmuyordu 10. gün gönderdim kaynanamı gidiş o gidiş
eve geldim gelesi sırtım yer görmedi hiç yatmadım lohusa yatağımda
bebeklede evlede ilgilenmek bana kaldı
tecrübesizlik vardı tabiki ama doğuralı 15 ay oldu daha birtek kez bile demedim aldedesi al ananaesi babannesi diye
içten ve tabiki zorunlu olan bir çabayla alakalı. o dediğinizede katılıyorum tempo yorucu ama keyiflide aynı zamanda

herşey öyle güllük gülüstanlık gitmeyebiliyor bazıları için..benim sağlık sorunlarım çok oldu doğumdan sonra..bebeğimi kucağıma alamadım, ateşler içinde yattım günlerce,ağladım bebeğimi doya doya sevemedim diye..ben bu yüzden kendi adıma konuştum bir büyüğün yanında olması iyi diye..artııı ben şanslı bir gelinim çok şükür:nazar: kayınvalidem çok iyidir..her konuda yardımcı oldu bana..seninkisi gibi olsa şahsen ben de varlığını istemem bi de ona mı hizmet edicem:D
 
bende de aynı korku vardı ama yorumları okuduktan sonra geçti :)
 
Back