en baştan itibaren tüm yorumları okudum.
her birinde haklılık payı mevcut. ama farkettimki sizin içinizdeki özellikle anneye karşı olan kaybetme korkusu daha ağır basıyor.
annenin hastalığından dolayı sakın ha kendini suçlama. şunu yaparsam annem hasta olur, durumu daha da kötüleşir gibi evhamlara falan sakın girme bence.
gelelim eşinizin durumuna...
olaya biraz empati yaparak bakmaya çalış. eşin sanırım tercih et derken ''zamanında ben senin ve ailem için kendi ailemi bile 2.plana atmış adamım. ama senden bunu göremiyorum'' demeye çalışıyor gibi. valla ne yalan söyleyeyim o konumda ben olsam bende kırılır ve kendimi 2.adam,figüran olarak hissederdim.
Allah korusun da sebep her ne olursa olsun evlliğin çatırdarsa baban - annen çok mu mutlu olacaklar? sanıyorlar mı ki torunları daha çok onlarla beraber yaşayacak? torunlarının içinde kopacak fırtınadan bukadar mı bihabersizler? peki ya sen napacaksın bu durumda?
sahiii, çocuğun kaç yaşında bu arada sormak isterim....
çünkü yaşı 6-7 bile olsa dede-annane- baba arasında bi soğuk savaş yaşandığını hisseder ama anlamlandıramaz. ileride daha net sorular sorunca ne cevap verilecek o çocuğa?
ayrıca bişey daha eklemek istiyorum... neden halen o sitede yaşamak zorunda hissediyorsunuz kendinizi? biraz daha uzk bir yere taşınsanıza... ekonomik olarak bunu kaldırabilcek durumdasınız madem... başka bir eve taşının , hatta bu fikir sizden gelsin ki eşinize de biyerden başlamak istediğinizi hissettirin. aileniz torunu görmek istiyorsa eskisi kadar sık olmasada gene görebilir. ama aldığınız tavrın da farkına varacaktır.
anneniz başkabir eve taşınacağınız endişesiyle hasta falan olursa eğer başka bir emlekete taşınmaktan daha iyidir hatta Allah korusun boşanmakdan çokdaha iyidir diyerek buna da şükretmesi gerektiğini hissettirin.
bence bu süreç içinde alacağınız tavır ne eşinize nede annenize. sadece babanıza karşı olmalı. babanızı biraz da siz şımartmışsınız çünkü.
senelerdir yapmış olduğu tüm kırıcı olaylara susarak razı olmuşsunuz. onu alkolik ama asında melek gibi falan diyerek savunma içine de girmişiniz. artık bazı şeyleri değiştirmenin zamanı gelmedi mi?
siz herşey eskisi gibi olsun, hem kocam hem ailem kaldığı yerden devam etsin derseniz bence ikisini de kaybedebilirsiniz. olur ya, eşinizi kaybederseniz ailenize karşı kin,nefret ve suçlamalarda bulunmayacakmısınız? tam tersi de sözkonusu.
dediğim gibi en kısa sürede başka bir semte taşınmayı arzuladığınızı eşinize söyleyin. biraz uzak kalmak hepinize iyi gelecektir. özelikle de çocuğunuzun psikolojik gelişimi açısından da. bu sayede eşinizin size olan güven duygusu geri gelecektir. karım bişeyler yapmaya çalışıyor,en azından deniyor diye evliliğinizdeki pürüzlerde kaybolacaktır.
dediğim gibi kocanız sizin bu pasifliğinizden ve kabullenmişliğinizden dolayı kendini değersiz, figüran hissediyor bile olabilir. bu his aşılmazsa sorun daha başka boyutlara taşınır.
uzun yazdığım için kusura bakma bu arada. :)