Hayır hiç içimden gelmiyor maalesef
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Köpeğin elini öpseydim
- Konu Sahibi mastoid
- Başlangıç Tarihi
- Durum
- 25 Nisan 2018
- 4.221
- 8.230
- 158
Kuzum bitlenirsin ya sen genç kızsın hem temiz olman lazım o kokular üzerine yapışıp çıkmaz belli bir süre sonra emin ol.
- 25 Ekim 2008
- 52.628
- 114.819
- 1.223
Regli bitmiştir
- 4 Haziran 2015
- 4.620
- 20.039
- 308
- 38
Ben psikolojik problemi olan bir kadın değil aksine ergenliğinden çıkamamış bir genç görüyorum sende. Ne yaşadığını detayı ile bilemem ama anltattığın kadarıyla "gerçek" dertsizlik başına vurmuş. Allah başka dert vermesin ne diyeyim. Evet ailelerimizin hiç biri psikolog değil ki bizim pisikolojimizi düşünerek hareket etsin. Ama ne olursa olsun onlar senin ailen, ne derlerse desinler karşılık vermek, küfretmek, özel ahayatlarına girmek, hakaret etmek mevzu bile olmamalı. İnşallah ailenin kıymetini geç olmadan anlarsın. Ve inşallah sen gerçekten büyüdüğünde ailen de büyüdğünü kabullenip ona göre davranırlar sana.
6 gün oldu. 15 gün yapmadığım bile olmuştu. Dediğiniz doğru ama. Her gün yıkanan mis gibi insanlara çok özeniyorum ben de. Banyoya girince de 1.5 saat çıkamam gözüme büyüyor o yüzden.
- 23 Nisan 2018
- 1.992
- 5.270
- 108
Bu konudan bağımsız olarak şunu söyleyebilirim ki..Konu fake gibi geldi ama fake olmadığını düşünerek yazmak istiyorum, nitekim bunlar yaşanabilir şeyler ve yorumların çoğuna gıcık oldum.
Öyle gıcık oldum ki, ikinci üyeliği banlıyken aldım geldim. @Mune Müdürüm, ben GangstaWalk, cezama ilave yapabilirsiniz ve bu üyeliğimi banlayabilirsiniz.
Biraz yaramazlık yaptım, ban süremin uzaması bana da iyi gelecek, büssürü işim var ve hala buralardayım, olmaz böyle.
Kuralları çiğnedim artık, affedersiniz, boynum kıldan ince, vurun kellemi. :)
Her şeyden bir şey anlatmışsınız, ortaya karışık olmuş ama anlaşılamaz bir şey değil; klasik, cahil yurdum ailesi ve içinde hiçe sayılan, öfke kontrolünü kaybetmiş, babası gibi
birine dönüşmüş bir evlat.
Konudan çok gelen yorumlara şaşırdım:
"Baban iyi sabırlıymış, benim babam olsa beni komaya sokardı" (Çok iyi ederdi çok şahane bir babaymış evet alkışlıyorum)
"Senin dayağın eksik" (Dayak her şeyin ilacı çözümü zaten, getirin sopasını hanfendinin sorun çözecek)
"Hayırsız evlat" (Hayırsız ana-babalar için bire bir laf)
"Şımarıksın" (Bunu pencereye yapışmış onun bunun evladını dikizleyen komşu teyzeler söyler genelde, olayların iç yüzünü bilmeyen ve kendi çoluğunu çocuğunu övüp duran)
"Seni kim besliyor, yediklerinin parasını kim veriyor, beğenmiyorsan git" (Evet, çocuğu beslemek, onun herhangi bir hatasında başına kakmak için güzel materyal, süt de haram edilebilir, o da olur analık ne için var zaten :) Sütlere kadar haram etmek için.)
"Ailene kardeşlerine yazık, sen anormalsin" (İnsanlar delirene bakarlar, delirtenlere değil tabi)
"Evlat olsan sevilmezsin" (Olmuş ve doğru sevilmediği için bu halde muhtemelen, siz de sevmeyin evladınızı sonra hayırsız evlat der, kendinizi aklarsınız)
"Nankörsün" (Bu yorum bu tarz konulara gelmezse zaten şaşardım. Köpek gibi itaat eden evlat istiyor bunlar :) )
Vb...
Aile içinde, psikolojik olarak zorda olan 21 yaşındaki bir kızın, yardım alabilmek-kabul görebilmek için dikkat çekme, yaptıklarından ötürü bilinçsizce kendini ve ailesini cezalandırma
çabasını okudum ben ve bu psikolojiye de kuvvetle muhtemel ailesinin görmezden gelmesi, doğru iletişimi kuramaması ile itilmiş bu kızımız, artık pimi çekilmiş bir bomba olmuş, her an patlıyor, bence durum bu. Bu bugün olan değil, dünlerden süregelen bir durum
olduğu için, kızımız da kendisinin farkında değil.
Ve çoğunuzun takıldığı biyolojik yaşı olan 21 yerine, psikolojik yaşının bu kaos ortamda daha geride kaldığını düşünüyorum. Tatlım, sen bu buhrandan doğru adımlarla çıkabilirsen, 21 yaşından
çok daha olgun ve bilinçli bir kız olursun, yoksa 15 yaşında kalırsın... Bunu kendine yapma. Buna döneceğim, önce biraz konunu yorumlayayım:
Bu davranışları sergileyen bir evladım olsaydı, buradaki pek çok yorumun aksine, önce çocuğumu suçlamak, ona hayırsız evlat demek, onu komaya(!) sokmak yerine hatayı
kendimde arardım "Ben nerede yanlış yaptım ki, kızım ile iletişimde kalamıyoruz, o niçin bu kadar öfkeli, saldırgan, küfürbaz ve ulaşılmaz?"... Bunu kendisine soramayan
ve sadece bir çocuğu besleyip(!) büyüttüğü için ondan saygı görmeyi kendine hak sayan baba ve annelerden burada bile ne kadar çok olduğunu görmek, beni üzdü. Farzı misal
evladınız size küfürler etse, kendisini odasına kapatsa, eve gelene gidene delirse filan, siz göremediğiniz saygının peşine düşecek, evladınıza harcadığınız parayı
hatırlayıp "Seni ben besliyorum, beğenmiyorsan aha kapı" olayına gireceksiniz hemen demek. Yazık.
Kimsenin durduk yere şımardığını(!) görmedim ben şahsen, kimsenin durduk yere, süper bir huzur ve iletişim ortamında öfkeden saldırganlaştığını da.
Anne-baba olarak yanlış yapılan bir şeyler var ki kızın psikolojisi artık yerinde değil, öfke kontrolü elinde
değil, ya da kullanıyor bir şeyleri. Tartışmada karşı karşıya gelen 40 küsur, 50 küsur yaşındaki adamların davranışları yerine önce 21 yaşındaki kızın davranışlarının sorgulanması da ilginç, büyüklerin duruşunu
gençlerden, ergenlerden beklemek nasıl bir aklın ürünü ise... Pek çok konuda görüyorum bunu. Yol gösteren olacakları yere yola taş olursanız, tekmelenirsiniz. Bu kadar basit.
Kendisine küfür eden kızını, gerisin geri şiddetle tehdit eden ve ses kaydı alan bir babanın "Ne kadar sabırlı" diye övüldüğünü de gördüm ya, şaka gibi. Bu babanın, annenin yapacağı şey, kızlarını
önlerine alıp "Kuzum, ne oluyor, neden böylesin, seni böyle görmek bizi çok yaralıyor; bir derdin mi var bize anlatmadığın? Biri bir şey mi yaptı, korkma anlat biz yanındayız her
konuda, bize mi sinirlisin anlat, birlikte çözelim, hatalarımızı birlikte konuşalım. Biz de insanız, seni büyütürken yanlış yaptığımız şeyler olabilir, hadi hep beraber konuşalım, zararın neresinden
dönersek kar, hadi birbirimizle yeniden tanışalım" demek.
Hiçbir şekilde evlatlarının öfkesinin ardındakine ulaşamadıklarını gördüklerinde ise yapacakları şey, birlikte psikiyatr, psikolog, aile terapisti yolunu tutmak.
Sonrasında karara varmak.
Ama 21 yaşındaki kıza, "Ergenliğin bitmemiş ve hayırsız evlatsın ıyy, ivvrençsin" demek kolay, babasının yaptığı şey de bu, sizin yaptığınız şey de.
Vallahi buradaki kadınların, nasıl evlat yetiştirmekte olduklarını bazen istemsizce sorgulamama sebep oluyor böylesi konular. Çocuğu dünyaya getiren sizseniz, besleyip büyütmek zaten
göreviniz; hiçbir şartta bunu evladınızın başına kakma hakkınız yok.Çünkü onu doğurmayı, dünyaya getirmeyi siz tercih ettiniz ve bunu yaparken ona sormadınız. Şimdi de "Bu kadar beslediğim
çocuk" bla bla deme gibi bir lüksünüz yok, o sizin zorunda olduğunuz bir sorumluluk ve bununla evladınız üzerinde hak sömürüsü yapamazsınız, 21 yaşında olsalar dahi! Onlar sizin besleyerek üzerine full söz sahibi
olduğunuz, saygısını doğuştan satın aldığınız malınız değil, sizi size tanıtan -emek- eserleriniz ve sadece karnını doyurmak yetmiyor. Anne-baba olmak, sırf bu sıfatlarla saygıyı hak ettikleri anlamına da gelmiyor,
evlatlarından alacaklar o saygıyı, minneti, sevgiyi; kendileri kazanacaklar ve çocuğunuz 18 yaşına gelince de anne-babalığınız şak diye bitmiyor.
Birini doğurmak, mamasını yedirip gazını çıkarmak, ona 3-5 kıyafet almak, uykusuz sabahlamak, okul masraflarını karşılamak vb. bunları siz tercih ettiniz, karşılığında köpek itaati bekleyemezsiniz, yetmez-yetmeyecek.
Konuşmalarınızla, anlayışınızla, duruşunuzla alacaksınız saygıyı, karşınızdakinin "evladınız"dan önce bir insan, birey olduğunu kavrayacak, karakterini, halini, hangi hale saplı kaldığını çözeceksiniz.
Onunla, her döneminde yeniden tanışacaksınız, her olayında, kaybolduğu-saklandığı yerde yeniden bulacaksınız, her saygısızlığının altında "Niçin?" sorusunu taşıyacaksınız, "Saygısız seni! Bu kadar emeği görmeyen nankör!" demeden önce.
Annelik, babalık sanatçı olmaktır, eserinize bakarken fark ettiğiniz kötü, bulaşık renkli ağzı, önce kendi elinizde tuttuğunuz fırçadaki renge bakarak sorgulayacaksınız.
Çünkü görmüş geçirmiş olan sizsiniz, o daha görecek, yeri gelecek kör(!) birine adım adım tarif edeceksiniz, koluna gireceksiniz!
Bir şeyi ya çok verdiniz, ya çok aldınız. Kendinize bakacaksınız önce.
Herkes yaşadığını bilir; kız konuşmayı bıraktıysa ve sadece saldırıyorsa, demek ki ne anlattığı dinlenmiyor, anlaşılmıyor belki de geçiştirilip küçümseniyor. Belki sadece şımardı dikkat
çekesi var? Ne olmuş? Ne kadar çabalandıktan sonra "Bu senin kendi şımarıklığın" denmiş de bunun üzerinden tavır değişmiş? Ben göremedim konuda.
Evin içinde belki yok bu kız, ondan temizlik bekleyen annesi, kızının hangi konuda fikrini almayı başarmış şu zamana kadar, onu "El alem"siz olduğu gibi dinlemiş onaylamış alanına
karakterine saygı göstermiş, eve katmış ki şimdi evin bir bireyi gibi temizliğe ittirmeye çalışıyor, muamma. Orası onun evi mi gerçekten ki temizlesin? Ne kadar evi gibi hissettirildi?
Saygı bekleyen babası, tehditsiz, dalgasız, dayaksız, kızının hangi davranışı üzerine bilinçli bir baba gibi konuşmuş, saygısını kazanmış, ağırlığını hak etmiş bir baba ki şimdi
köpeğin eli kçı başı konuşulurken sabredebilmiş olsun? Evlatlar, anne babalarının aynalarıdır.
"Şimdiki gençlik de pek terbiyesiz" demek de kolay; -şimdinin içinde- yetişen gençleri tanımak o kadar mühim değil tabi, çıkın kendi zamanınızdan biraz, onun için kendi zamanınızı, kendi
gençliğinizi ilginç kılabilin. Ezber anne-baba olunca da, çocuktan sizi her şartta dinlemesini, izlemesini de beklemeyin.
3 yaşındaki oğlum, biraz sesimi yükseltsem "Şşş, bağırmadan konuş anne" diyebiliyorsa bana ve kendisi bağırmadan bunu söyleyebiliyorsa evet, bir şeyleri doğru yapmışım ve beni de hatalarımda
düzeltebilen, uyarabilen, aile içinde var olan bir çocuğum var. Onla büyüyorum, o da benle; her şeyimiz yeniden keşfedeceğimiz bir bilmece.
3 yaşındaki oğlum eğer ki bana bağırarak oradan buradan öğrendiği tüm küfürleri ediyorsa, ben bir şeyleri yanlış yapmışımdır; bu kadar net.
Bu 15 yaşında da böyle olacak, 25 yaşında da.
Önce kendime soracağım, sonra kendi vicdanımdan geçeceğim, yetiştirdiğim çocuğa bakarken. Bunlardan geçersem ancak o zaman diyeceğim "Ne bu halin, arpan mı fazla geldi?!".
Ki o arpayı da fazla veren benimdir.
Sorun bunları kendinize.
Kolay mı insan yetiştirmek?
Bu kızın psikolojisi bozulmuş, elinden tutulması gerek nitekim kendisi de bilgisiz, önyargılı ve yaşının, yaşadıklarının cahilliğinde.
Öfke kontrolü yok, kardeşleri arası muhabbeti yok, anne-babasına karşı çok daha hırçın, evde, ailesi içinde varlık göstermeye çalışırken şirazesi kaymış ve ne kadar acı ki 21 yaşında hala aynı yerde kalmış-kaldırılmış.
"Hayırsızlaştırılmış" bir evlat.
Konu sahibi, yapacağınız şeyler belli; bir psikiyatra gideceksiniz, çünkü anne ve babanız, durumunuza ayılacak farkındalıkta ve sorumlulukta insanlar değil.
Onları, bu davranışlarınızla cezalandıramazsınız çünkü görmüyorlar; zararınız önce ve büyük ölçüde kendinize olacak bu şekilde davrandığınız müddetçe.
Psikolojik yardım ile başlayacak ve ailenizi olduğu gibi kabullenmeye çalışacaksınız. Onlar öyle, onlar değişmeyecek, bu yaşa kadar gelmişler ve sizin kendinizi paralamanız sizi
sorunlu(!) göstermekten başka bir işe yaramayacak. Kabul edeceksiniz.
Kendinizi kabulle geliştireceksiniz, olayları, insanları karşınıza değil, yanınıza almayı kabulden sonra öğreneceksiniz, kabulle büyüyeceksiniz "Doğru yöne".
Bir kanser hücresi gibi ölüme büyümek de var, rahme düşmüş bir bebeğin büyüdüğü gibi umutla büyümek de var; temizleyin kanserinizi.
Kabulle birlikte öfke kontrolünü ve iletişim kurmayı öğreneceksiniz.
Öfkenizi çıkarabileceğiniz daha sağlıklı yollar bulacaksınız psikologunuzla birlikte; belki arada bir bilgisayar oyunu oynamak, belki yürüşüşler, spor, yazı yazmak vs.
Bol bol okuyun, kelimeler, kılıçtan keskindir. Birine sövmeden de sövülmüş hissi verebilirsiniz. Hakaret etmeden de hakaret edebilirsiniz; birinin yüreğine nezaketle dokunabilirsiniz; dilinizi törpüleyin, kibarlaştırın, saygıdeğer
hale getirin. Babanıza "Sen iğrenç bir babasın, köpeğin elini öpseydim keşke" demek babasınızın size karşı kapılarını kapatmasına sebep olur, onun yerine "Keşke elini, adetten değil, içimden gelerek gerçek
bir saygıyla öpebilseydim baba, seni sevmeye kendimi zorlamadan seni öfkesiz sevebilseydim, üzülüyorum, inciniyor ve incitiyorum, keşke böyle olmasaydık" demek onun başını önüne alıp düşünmesini
sağlayacak bir kapı açabilir belki. Bunları kendinize öğretin, bunun için bol bol edebiyat, iletişim teknikleri vb. üzerine okuyun, kendinizi donatın.
Satırı elinize alıp doğramayın, iğneleyin gerektiği yerde, yeter. Biri katil eder, biri doktor.
Değişim sizle başlar, siz kendinizle barışın önce ki, sonra diğerleri gelecekse gelsin.
Bunlar çözümü olmayan şeyler değil, öfkenize yenilmeyin, öfkenizi yenin. Gerçek güç budur.
Sonrasında hayatınızı görmek daha kolay olacak, okullar okunacak, işlere girilecek, eller ekmek tutacak, arkadaşlar gelecek, maddi özgürlüğünü de alacaksın...
Saygı tüm bunlardan sonra gelecek. Tüm bunlardan sonra ailenin içinde her yerden varlık göstereceksin.
Anlayacağın, o odanda küfürlerinle oturman, kardeşinin kolunda kumanda parçalaman hiçbir işe yaramayacağı gibi, seni ve aileni daha berbat bir yere doğru götürecek.
Çık oradan ok?
Ve buradaki önyargılı, suçlayıcı, ayıplayan, anne-babanın her daim evlatları üzerinde güç olduğunu düşünen insanların yorumlarına da iyi bak, onlar senin hırsın olsun.
İşte dışarıdan böyle görünüyorsun. İnsanlar böyle görüyor, sadece delireni(!) görüyor tatlım.
Bağırman, kapıları çarpman, küfür etmen, kendini yemeklere vurman bir işe yaramayacak; insanlar bunları sadece ayıplayacak, bir imdat çağrısı olarak görmeyecekler.
Bu yüzden kimseye kendini haksız hale sokacak malzeme vermemelisin, aklını başına devşirmelisin ve yaşının kızı olmaya bir an evvel kolları sıvamalısın.
Gidişin "Baban gibi" biri olmak, ona benzemeye başladığının farkında değilsin öfkenle birlikte, buna uyanmalısın... Bu gidişi değiştirmek senin elinde.
İçinde kopan fırtınayı dindir ki sonrasındaki talan yerinden yaralılarını kurtarmaya çabuk başla, yardımsa yardım al çekinme-küçümseme, ben de yardım aldım çoğu kez
bu utanılacak-aşağılanacak bir şey değil; ömrünce hiç psikolog destek vb. yüzü görmemiş insanlar şahsen benim için daha korkunçtur. Yardım almak "Sağlıklı-sağlıksız ruh hali" fark etmez, herkesin ihtiyacı.
Bunu önce kendin için yap, sonra 3 yaşındaki kardeşini "Gerçekten" kurtarmak için yap, onun bilinçli, kontrollü, güzel örnek alabileceği bir ablaya ihtiyacı var aileniz içinde. Tamam?
Kıskançlıklarını irdele, "Ne istedin, neyi görmek istedin de olmadı, neden bu duyguya kapıldın?" bunları anla, öfkeni irdele "Neyi görmek istedim, olmadı".
Bunlar insani duygular, gayet doğal,normal "Çok fazla olup sana hükmetmeye başlamadığı" sürece...
Kendine dürüst ol, hatalarını gör, olduğu gibi kabullen, kendini yen, affet ve beklenti yapma, kendini geliştir, barış, yoluna bak ve kazan.
Tamam mı?
Hadi bakalım, böyle olmaz; öyle doğru, kontrollü, farkında ve barışık bir kız ol ki utandır herkesi.
Ebeveynlerin okuması hatta ders kitaplarında yer alması gereken bir yazı olmuş.
Tebrik ediyorum.
- 23 Nisan 2018
- 1.992
- 5.270
- 108
- 25 Nisan 2018
- 4.221
- 8.230
- 158
- 7 Aralık 2018
- 6.808
- 17.711
- 248
- 27
Benim anladığım kadarıyla konudaki aile sosyo-kültürel açıdan düşük seviyede bir aile değil yüksek ihtimalle okumuş ve belli bir hayat standartları var. Bu tarz ailelerde fiziksel şiddet pek görülmez genellikle psikolojik şiddet vardır. Ben konu sahibinin alttan alta psikolojik şiddete maruz kaldığını ve manipüle edildiğini düşünüyorum. Özellikle küçük kardeş tahminimce erkek ve alttan alta bir kayırma söz konusu zira büyük olanın savunması dinlenmiyor bile ve küçük kardeşin şımarıklığı göz ardı ediliyor. Bende kardeşimle üvey olmamıza rağmen pek çok kez kavga ettim ama babam olayda ikimizin de payı varsa sonuç her ne olursa olsun ikimize de kızardı kızgınlığı ve tepkisi de bir “babaya yakışır” tepkiler olurdu. Konudaki baba maşallah evladına olan sinirini arkadaşına ya da yaşıtı birine kızar gibi gösteriyor konuşma şekli çok tuhaf o baba ruhu asla yok. Birde muhtemelen konu sahibi kilolu biri bu helvadan dolayı laf sokmada aslında kızın kilosuna sokulan bir laf. Aile kızın dış görünüşünden şikayetçi ve istemeden de olsa kızı öteliyorlar. Yani her şeye yüzeysel yorumlar yapıp 21 yaşındaki bir kızı kötü hissettirmeyin ne biçim yorumlar yazılmış bilmeden etmeden. Konu sahibi arkadaşım sende bir psikologa git harçlıklarını yemeye içmeye değil oraya yatır ve kendine güzel bir hayat kur sinirini öfkeni başka şeylere yönelt bu şekilde seni haksız çıkarırlar..
- 25 Nisan 2018
- 4.221
- 8.230
- 158
Altı gün ne Ablacım hemde yaz günü aman ya önbes gün ne yapma öyle madem güzel kokuya özeniyosun sende gir ama kısa tut ben üç dakika da bile çıkıyorm hep böyle hızlıydım ayrıca saçlarım bayaaa uzundur . Hadi sende gayret et lütfen genç kızsın kötü kokmak olmaz
- 5 Temmuz 2019
- 300
- 338
- 18
- 33
Insan regl halindeyken zaten rahatsiz oluyo ki ben regl liyken bile banyo yaparim 6 gun beklemek insan kokar beee
- 7 Aralık 2018
- 6.808
- 17.711
- 248
- 27
O kadar haklısınız ki.. babanın yaptığı helva muhabbeti bile kızın kilosuna bir atıf bence..erkek kız evlat ayrımı da cabası.
- 7 Aralık 2018
- 6.808
- 17.711
- 248
- 27
Kızın 3 yaşındaki kardeşiyle dalga geçip kafasına yastık fırlatıyorlarmış sence ne yapmalıydı? Bence az bile yapmış küçük kardeşe fazlaca imtiyaz tanınıyor sebebi de belli
- 15 Mart 2008
- 3.285
- 9.650
- 683
- 28 Mayıs 2019
- 8.403
- 17.153
- 198
Tatlım sen bu arkadas ve bu yazını begenen
en buyuk kk arkadaslamunakasaya giremem hic gece gece. 3unuzunde problemleri o kadar benziyor ki. Birbirinizi agirlayin hadi canım
Kiz babasının ağzına etmiş okumadin heralde tek takıldığı yere bak
laflari davranisi normal yani 3 yaşındaki cocuga yastikla vurulmasi tek problem
- 13 Temmuz 2019
- 1.459
- 1.539
- 63
- 44
Her ne olursa olsun ,babadır babaya o .....evladı demek nedir ,köpeğin elini öpseydim vs demek ,bende babamla anlaşamazdım hala da öyleyim ama yinede evlatlık görevlerimi yapıyorum ,saygı en önemli şey ,anne bedduasını süt karşılıyormuş ,fakat baba bedduası tutuyormuş,korkmak lazım böyle şeylerden ,Allah evladın da hayırlısını nasip etsin demek lazım
- 7 Aralık 2018
- 6.808
- 17.711
- 248
- 27
Yazdığım uzun yorumu okursanız ne demek istediğimi anlarsınız konu sahibini savunmuyorum ama her şeye de “allah senin gibi evlat vermesin” yüzeyselliğiyle yaklaşmamak lazım.
- 28 Mayıs 2019
- 8.403
- 17.153
- 198
Yazdığın şeyi okudum ben okumasam cevap atmazdim zaten.
Yuzeysellik mi
yapma hadi kaç tane konu açtı bu kiz kac kez cok kisi yardimci olmaya çalıştı psikiyatriye git dendi. Tedavine devam et dendi dendi dendi. Olayları gormuyor musun? Ne bir önlem alma var ne baska bir şey. İnsan babasina s. Yapmayi biliyon der mi ya böyle igrenc sozlerle kavga eder mi? Hadi ama hep böyle kendinizi ve kendine benzeyenleri hakli goreceksiniz ucunuzde ilerleme kaydedemezsiniz. Madem hatalarinizi gormeyip hepiniz aynı sekilde hala davranabiliyorsunuz o zaman hayat size aglayacaksan oynamayalim der. İnsan babasinin yüzune kopegin elini opeyim, o evladi der mi yahu
- 26 Eylül 2011
- 1.213
- 2.537
- 333
- 7 Aralık 2018
- 6.808
- 17.711
- 248
- 27
Konu sahibiyle ortak bir yönümüz yok aşırı sakinliğimle bilinirim genelde. Babanın tutumunun normal olmadığına ve bu olayın dışında zaten ailede kopukluklar olduğuna inanıyorum. Normal bir ailede evlat böyle küfürler etmez baba böyle saçma sapan davranmaz kapıya helva koymak mesela çok abes bir hareket. Ailede herkes ayrı telden çalıyor kız beş gündür odadan çıkmamış yıkanmamış kokmuş pirelenmiş kimsenin umrunda değil psikologa götüren yok ne olacak böyle diyen yok. Babasının lafları kızın söyledikleri hepsi ayrı ayrı falso. Yani normal bir aile değiller bu çok belli ve anormallik sadece kızdan kaynaklı değil anlatmak istediğim şey buYazdığın şeyi okudum ben okumasam cevap atmazdim zaten.
Yuzeysellik mi
- Durum
