Çok sevdiğim bir sözle başlıyorum yazıya.
ALIME SORMUŞLAR NE BILIRSIN DIYE, HADDIMI BILIRIM DEMIS.
Son zamanlarda cevremde haddini bilmeden soru soran, beni ilgilendirir mi diye düşünmeyen çok insan olduğunu farkettim.
Yakın zamanda ailemin yanına geldim. Rahatsız olduğum bir konuda gayet net şekilde dile getiriyorum. Yapmalarını istemediğim bir konuda uyarıyorum. Bazı ısrarlarına karşı "ısrar etmeyin, kaç kez söyleyeceğim daha istemiyorum " diye çıkışabiliyorum. Ya da onlar biliyor benim sınırlarımı. Yeri geliyor sinirlenip bagirdigim ya da tersledigim bile oluyor.
Ama bu durum sevgilimin ailesi olunca böyle olmuyor. Bir arkadaşım olunca olmuyor. En nefret ettiğim şeyleri bile yapsalar ses çıkaramadığım zamanlar oluyor. Onları kırma düşüncesi de değil aslında ama neden bilmiyorum.
En basit bir örnek vereyim. Geçen bayram sevgilimin bir akrabasıyla aynı ortamda bulunmak zorunda kaldık. Kadın başladı konuşmaya. Çok uzatmayın, seni geçen gördüğümde daha zayıftın şimdi bayağı (elini şişman hareketi yaparak) yani tam evlenilecek zaman. Aslında hiç beklemeyin yani hatta git kaynananla otur çocuk yap çocuğun olunca oyalanirsin ve daha neler neler... (Sevgilim okuyor) Bu benim tanıdığım olsa ağzına yapistirirdim lafı. Ama sevgilimin tarafından birisi olunca yok istemiyoruz öyle deyip konuyu kapattım. Ama bu benim tarzım değil eğer karşımdaki haddini aşıyorsa ağzının payını vermeliyim.
Durum böyle olunca kişiliğimi sorgulamaya başladım. Sonra aileme haksızlık ettiğimi düşünmeye başladım. Dedim elin kadınına adamına birşey demiyorum neden sevdiklerime acımasızlık?
Tabiri caizse içim kaynıyor cevap verip terslemek istiyorum ( böyle insanlara hiç acımam yok malesef ) Ama o an cesaret mi gelmiyor bilmiyorum.
Annesiyle de böyle sorunları çok yaşıyorum ama bu kaynana gelin sorunu değil.
Aslında rahatsız olduğum şey ben baskın karakterli, konuştuğumda karşımdakine gerekli mesajı verip susturabilen bir insanım. Yönetilmeyi sevmiyorum. Kararlarımın sorgulanması hoşuma gitmiyor. Belirli bir yasa gelmişim. Bu hayatı hatalarıyla birlikte bir şekilde yaşayacağım. Kararlarım ben ilgilendirir.
Ufak bir olay daha anlatayım. Sevgilimin ablası var iki kardesler. Bir gün bana sen ailemizin hakkına giriyorsun biz her akşamailecek yemek yerdik artık kardeşim seninle dışarda olunca o eksik kalıyor sen ailemizin hakkına giriyorsun dedi bastıra bastıra. Böyle ağzım açık kaldım resmen. Yani ne denilebilir ki? Ne saçmalıyorsun? Ne haddine? Orda o an sevgilimi çağırıp bak ablan ne diyor cevabını ver bir daha bana böyle şeyler konuşma demek geldi. Ama yine cesaret edemedim. Yapı gereği sertim biraz insanlari (hadsiz) cat diye susturup devam etmek istiyorum yoluma.
Bu konuyu nasıl aşabilirim? Verecek cevabim var, susturabilirim ama o an birşey oluyor. Siz nasıl davranıyorsunuz haddini aşan, sınırlarınızı çiğneyen insanlara karşı? Ben nasıl yenebilirim bu duyguları yani o an canımı sıktığı an neyi düşünüp içimdekileri dökebilirim? Bu yazdıklarım tamamen benimle ilgili bu arada. Karşımdaki kim olursa olsun artık üzülen içine atan kişi ben olmak istemiyorum. Insanlar düşünsün bunu diyemem dersem kızar tepki verir diye. Arkadaşım da hep böyle yapıyor. Anlatıyor mesela birisi yanında bayan demiş. Hemen tepki verdim benim yanında bayan kelimesini kullanma, kadın demek bu kadar mı zor yahu diye çıkışmış. Ben ne düşüncem o düşünsün diyor ve etrafındaki herkes gerçekten birşey sormaya özel hayatına girmeye korkuyor.
Lafı uzattım biraz iç dökme dertleşme oldu.
Bu durumu nasıl aşacağım, siz nasıl davranıyorsunuz bu tarz insanlara karşı cevaplarınız için şimdiden teşekkürler.
belkı bır kac yıl uzulmussunuz ama omur olarak dusunursenız karlısınız bu kısıden kurtuldugunuz ıcın 
nişan vs olunca zaten tanıyorsunuz anne babasını, size ailenize uygun mu ölçüp tartıyorsunuz, flört ederken de erkek arkadaşınızı tanıma şansınız oluyor, aile hayatı, ailesiyle bağları ne derecede anlayabiliyorsunuz, iyi gözlemci olmak kafi:)))
