Konumuz had bildirme.

Ailenize ağzınıza geldiği gibi çıkışabiliyorsunuz ama dışarıdaki insanlara çıkışamıyorsunuz. Çünkü dışarıdakilerle o kadar samimi değilsiniz. Yani bu çıkışma haddini size aileniz veriyor aslında.

Size karışma haddini de başkalarına siz veriyorsunuz.
Yani ne işiniz var sizin sevgilinizin akrabasıyla, annesiyle, ablasıyla? Onlara böyle dan dun konuşma haddini siz vermişsiniz.
İnsan ilişkileri patlama noktasına kadar daima ileriye gider. Siz patlayıp cevap verdiğinizde de aranız bozulacak eminim.
O yüzden önleminizi en baştan almalı, bu muhabbetlere maruz kalacağınız ortamlara girmemelisiniz.
Sevgilinizin ablası, annesi sizin henüz bir şeyiniz değil. Bu kadar uzun sohbet edebilecek ortamlar yaratmaya gerek yok.
Siz daha ortada bir şey yokken bu kadar içlerine girerseniz onlar da her lafı söylemeyi hak görürler kendilerine.

bombeli .!.:

Çok sevdiğim bir sözle başlıyorum yazıya.
ALIME SORMUŞLAR NE BILIRSIN DIYE, HADDIMI BILIRIM DEMIS.
Son zamanlarda cevremde haddini bilmeden soru soran, beni ilgilendirir mi diye düşünmeyen çok insan olduğunu farkettim.

Yakın zamanda ailemin yanına geldim. Rahatsız olduğum bir konuda gayet net şekilde dile getiriyorum. Yapmalarını istemediğim bir konuda uyarıyorum. Bazı ısrarlarına karşı "ısrar etmeyin, kaç kez söyleyeceğim daha istemiyorum " diye çıkışabiliyorum. Ya da onlar biliyor benim sınırlarımı. Yeri geliyor sinirlenip bagirdigim ya da tersledigim bile oluyor.

Ama bu durum sevgilimin ailesi olunca böyle olmuyor. Bir arkadaşım olunca olmuyor. En nefret ettiğim şeyleri bile yapsalar ses çıkaramadığım zamanlar oluyor. Onları kırma düşüncesi de değil aslında ama neden bilmiyorum.

En basit bir örnek vereyim. Geçen bayram sevgilimin bir akrabasıyla aynı ortamda bulunmak zorunda kaldık. Kadın başladı konuşmaya. Çok uzatmayın, seni geçen gördüğümde daha zayıftın şimdi bayağı (elini şişman hareketi yaparak) yani tam evlenilecek zaman. Aslında hiç beklemeyin yani hatta git kaynananla otur çocuk yap çocuğun olunca oyalanirsin ve daha neler neler... (Sevgilim okuyor) Bu benim tanıdığım olsa ağzına yapistirirdim lafı. Ama sevgilimin tarafından birisi olunca yok istemiyoruz öyle deyip konuyu kapattım. Ama bu benim tarzım değil eğer karşımdaki haddini aşıyorsa ağzının payını vermeliyim.

Durum böyle olunca kişiliğimi sorgulamaya başladım. Sonra aileme haksızlık ettiğimi düşünmeye başladım. Dedim elin kadınına adamına birşey demiyorum neden sevdiklerime acımasızlık?

Tabiri caizse içim kaynıyor cevap verip terslemek istiyorum ( böyle insanlara hiç acımam yok malesef ) Ama o an cesaret mi gelmiyor bilmiyorum.


Annesiyle de böyle sorunları çok yaşıyorum ama bu kaynana gelin sorunu değil.

Aslında rahatsız olduğum şey ben baskın karakterli, konuştuğumda karşımdakine gerekli mesajı verip susturabilen bir insanım. Yönetilmeyi sevmiyorum. Kararlarımın sorgulanması hoşuma gitmiyor. Belirli bir yasa gelmişim. Bu hayatı hatalarıyla birlikte bir şekilde yaşayacağım. Kararlarım ben ilgilendirir.

Ufak bir olay daha anlatayım. Sevgilimin ablası var iki kardesler. Bir gün bana sen ailemizin hakkına giriyorsun biz her akşamailecek yemek yerdik artık kardeşim seninle dışarda olunca o eksik kalıyor sen ailemizin hakkına giriyorsun dedi bastıra bastıra. Böyle ağzım açık kaldım resmen. Yani ne denilebilir ki? Ne saçmalıyorsun? Ne haddine? Orda o an sevgilimi çağırıp bak ablan ne diyor cevabını ver bir daha bana böyle şeyler konuşma demek geldi. Ama yine cesaret edemedim. Yapı gereği sertim biraz insanlari (hadsiz) cat diye susturup devam etmek istiyorum yoluma.

Bu konuyu nasıl aşabilirim? Verecek cevabim var, susturabilirim ama o an birşey oluyor. Siz nasıl davranıyorsunuz haddini aşan, sınırlarınızı çiğneyen insanlara karşı? Ben nasıl yenebilirim bu duyguları yani o an canımı sıktığı an neyi düşünüp içimdekileri dökebilirim? Bu yazdıklarım tamamen benimle ilgili bu arada. Karşımdaki kim olursa olsun artık üzülen içine atan kişi ben olmak istemiyorum. Insanlar düşünsün bunu diyemem dersem kızar tepki verir diye. Arkadaşım da hep böyle yapıyor. Anlatıyor mesela birisi yanında bayan demiş. Hemen tepki verdim benim yanında bayan kelimesini kullanma, kadın demek bu kadar mı zor yahu diye çıkışmış. Ben ne düşüncem o düşünsün diyor ve etrafındaki herkes gerçekten birşey sormaya özel hayatına girmeye korkuyor.

Lafı uzattım biraz iç dökme dertleşme oldu.
Bu durumu nasıl aşacağım, siz nasıl davranıyorsunuz bu tarz insanlara karşı cevaplarınız için şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Aynı sorgilamalari benim de yaptığım oldu kendime.

Sonra böyle düşüne düşüne delirdim

kendimi büyük bi öfke patlamasının içinde buldum herkesi ısıran hirlayan biri oldum mesela

Geçen kuaforume ses çıkaramadım ama nedense.yine bı eski haline dönüş var diye korktum hatta .kızdım kendime . Niyeyse illa had bildircem yoksa uyuyamıyorum


Acaba ne yazacaklar bu konuda .merak ediyorm

cilek.yagmuru .!.:

Ailenize ağzınıza geldiği gibi çıkışabiliyorsunuz ama dışarıdaki insanlara çıkışamıyorsunuz. Çünkü dışarıdakilerle o kadar samimi değilsiniz. Yani bu çıkışma haddini size aileniz veriyor aslında.

Size karışma haddini de başkalarına siz veriyorsunuz.
Yani ne işiniz var sizin sevgilinizin akrabasıyla, annesiyle, ablasıyla? Onlara böyle dan dun konuşma haddini siz vermişsiniz.
İnsan ilişkileri patlama noktasına kadar daima ileriye gider. Siz patlayıp cevap verdiğinizde de aranız bozulacak eminim.
O yüzden önleminizi en baştan almalı, bu muhabbetlere maruz kalacağınız ortamlara girmemelisiniz.
Sevgilinizin ablası, annesi sizin henüz bir şeyiniz değil. Bu kadar uzun sohbet edebilecek ortamlar yaratmaya gerek yok.
Siz daha ortada bir şey yokken bu kadar içlerine girerseniz onlar da her lafı söylemeyi hak görürler kendilerine.

Genişletmek için tıkla...

Şu an girmesem ilerde gireceğim. Bu adam olmaz başkasıyla evlenirsem onun akrabası da birşey diyebilir. Yani konu aslında bu değil. Kim olursa olsun haddini bilmeleri, bilmiyorlarsa benim net ve sert tavırda olmam.

Siz zannettiginiz gibi biri degilsiniz. Sadece ailenize sertsiniz cunku rezil olma kayginiz yok, tartissaniz da nasilsa yine dönüp sizinle konuşuyorlar, kavga da etseniz sizi atmiyorlar diye cesaretlisiniz sadece ama disardakk insanlardan korkuyorsunuz ne tepki vereceklerini bilmediginiz için altta kalmaktan, tartismaktan kaciyorsunuz.

Şu durumda ailenize buyuk haksizlik ediyorsunuz cunku sizin karakteriniz aslinda sert, cevap verebilen bir karakter degil oyle olmak istiyorsunuz sadece ama bunu uygulayabildiginiz tek yer aileniz olmuş malesef.

Nasil düzelir bilmem ama el iyisi olmayin böyle yazik ailenize.

cilek.yagmuru .!.:

Ailenize ağzınıza geldiği gibi çıkışabiliyorsunuz ama dışarıdaki insanlara çıkışamıyorsunuz. Çünkü dışarıdakilerle o kadar samimi değilsiniz. Yani bu çıkışma haddini size aileniz veriyor aslında.

Size karışma haddini de başkalarına siz veriyorsunuz.
Yani ne işiniz var sizin sevgilinizin akrabasıyla, annesiyle, ablasıyla? Onlara böyle dan dun konuşma haddini siz vermişsiniz.
İnsan ilişkileri patlama noktasına kadar daima ileriye gider. Siz patlayıp cevap verdiğinizde de aranız bozulacak eminim.
O yüzden önleminizi en baştan almalı, bu muhabbetlere maruz kalacağınız ortamlara girmemelisiniz.
Sevgilinizin ablası, annesi sizin henüz bir şeyiniz değil. Bu kadar uzun sohbet edebilecek ortamlar yaratmaya gerek yok.
Siz daha ortada bir şey yokken bu kadar içlerine girerseniz onlar da her lafı söylemeyi hak görürler kendilerine.

Genişletmek için tıkla...

Katılıyorum, aslında had bildiren biri değil, nasıl desem doğru tanım olur bilemedim, hani nazı ailesine geçiyor denir öyle bir durum var sanki.

Erkek arkadaşının ailesine gelince tutuluyor çünkü erkek arkadaşı dahil aile üyelerinin nasıl tepki vereceğini kestiremiyor.

Ortada henüz bir resmiyet yokken bu kadar içli dışlı olunmasına ben de karşıyım, gerek yok şimdiden görüşmeye zaten evlenince istemese bile görüşecek.

Ayrıca erkek arkadaşın ablası laf söyleyince çocuğu çağırıp bak ablan ne diyor cevabını ver diye düşünmek de olgun bir davranış değil, had bildiren biri gayet adaplı ve usulünce bertaraf edebilir böyle durumları.

Had bildirmek için illa kırıp dökmeye de gerek yok, bağırıp çağırıp kavga etmeye de gerek yok.

Ben de aynı konudan muzdaribim, eskisine göre aştım artık çoğu rahatsız olduğum şeyi söylüyorum genelde ama yine de sıfırlanmadı. Bazı insanlar bunu çok güzel yapıyor, patavatsız diyorlar belki ama o insanlara rahatsızlık vermekten de çekiniyorlar. Biz yumuşak başlı oldukça tepemize ıyorlar. O yüzden konuyu takipteyim, özel tavsiyesi olan varsa dinlerim.
şahsi olarak da ben her seferinde kendime kıza kıza “sonrasında kendi kendimi yiyeceğime onlar düşünsün” fikrini beynime oturtmaya başladım, o yüzden eskiye kıyasla azalttım bu özelliğimi. Ama dileğim bir gün benim de o çekinilen,bir şey sorarken iki kez düşünülen insanlardan olabilmem

Belki aileye karşı dolmuşsunuzdur da sizdeki kredilerini tüketmişlerdir, diğer insanlara henüz sabır aşamasındasınızdır. Sadece varsayım...

Biraz üslubunuzu sert buldum ben bu şekilde davranırdım çok eskidennnn ama çok eskiden hatta laf söyleyemedim diye içim içimi yerdi ama artık öyle değilim konuşurken saygısızca ve seviyesiz konuşanlara tepkisiz kalıyorum seviyelerine inmiyorum bu ona karşı yaptığım davranış değil kendime olan saygımdan dolayı saygısızlığın dozunu artırırsa hayatımdan çıkarıyorum. Ama bana karşı saygısızlık yapamayacağını da dile getirerek hayatımdan çıkarıyorum yakın zamanda akrabam da dahil 4 5 kişiyi hayatımdan çıkardım önceden kendimden ödün verirdim fedakarlık yapar bir arada bulunurdum baktım bu bana zarar veriyor önceliğim ben olmaya başladı bu sayede huzur buluyor insan

bombeli .!.:

Şu an girmesem ilerde gireceğim. Bu adam olmaz başkasıyla evlenirsem onun akrabası da birşey diyebilir. Yani konu aslında bu değil. Kim olursa olsun haddini bilmeleri, bilmiyorlarsa benim net ve sert tavırda olmam.

Genişletmek için tıkla...

İleride girmeniz gereken bir ortama şimdi girerseniz onlar da bundan güç alırlar. Demek istediğim buydu.
Geri kafalı bir insan değilim, çok da rahatımdır. Ama aileyle ne kadar geç tanışılırsa sınırlar o kadar doğru şekillenir bence.

Tabii ki her zaman, her yerde kendini bilmez, ağzından çıkanı bilmeyen insanlar karşınıza çıkacak. Kimine had bildirilir, kimine gülünür geçilir. Bunlar eşinizin akrabaları da olabilir. O önemli değil.
Ama hayatınızda daimi olarak var olacak insanlarla (eş ailesi gibi) mesafenizi iyi ayarlamanız gerekir.

bombeli .!.:

Çok sevdiğim bir sözle başlıyorum yazıya.
ALIME SORMUŞLAR NE BILIRSIN DIYE, HADDIMI BILIRIM DEMIS.
Son zamanlarda cevremde haddini bilmeden soru soran, beni ilgilendirir mi diye düşünmeyen çok insan olduğunu farkettim.

Yakın zamanda ailemin yanına geldim. Rahatsız olduğum bir konuda gayet net şekilde dile getiriyorum. Yapmalarını istemediğim bir konuda uyarıyorum. Bazı ısrarlarına karşı "ısrar etmeyin, kaç kez söyleyeceğim daha istemiyorum " diye çıkışabiliyorum. Ya da onlar biliyor benim sınırlarımı. Yeri geliyor sinirlenip bagirdigim ya da tersledigim bile oluyor.

Ama bu durum sevgilimin ailesi olunca böyle olmuyor. Bir arkadaşım olunca olmuyor. En nefret ettiğim şeyleri bile yapsalar ses çıkaramadığım zamanlar oluyor. Onları kırma düşüncesi de değil aslında ama neden bilmiyorum.

En basit bir örnek vereyim. Geçen bayram sevgilimin bir akrabasıyla aynı ortamda bulunmak zorunda kaldık. Kadın başladı konuşmaya. Çok uzatmayın, seni geçen gördüğümde daha zayıftın şimdi bayağı (elini şişman hareketi yaparak) yani tam evlenilecek zaman. Aslında hiç beklemeyin yani hatta git kaynananla otur çocuk yap çocuğun olunca oyalanirsin ve daha neler neler... (Sevgilim okuyor) Bu benim tanıdığım olsa ağzına yapistirirdim lafı. Ama sevgilimin tarafından birisi olunca yok istemiyoruz öyle deyip konuyu kapattım. Ama bu benim tarzım değil eğer karşımdaki haddini aşıyorsa ağzının payını vermeliyim.

Durum böyle olunca kişiliğimi sorgulamaya başladım. Sonra aileme haksızlık ettiğimi düşünmeye başladım. Dedim elin kadınına adamına birşey demiyorum neden sevdiklerime acımasızlık?

Tabiri caizse içim kaynıyor cevap verip terslemek istiyorum ( böyle insanlara hiç acımam yok malesef ) Ama o an cesaret mi gelmiyor bilmiyorum.


Annesiyle de böyle sorunları çok yaşıyorum ama bu kaynana gelin sorunu değil.

Aslında rahatsız olduğum şey ben baskın karakterli, konuştuğumda karşımdakine gerekli mesajı verip susturabilen bir insanım. Yönetilmeyi sevmiyorum. Kararlarımın sorgulanması hoşuma gitmiyor. Belirli bir yasa gelmişim. Bu hayatı hatalarıyla birlikte bir şekilde yaşayacağım. Kararlarım ben ilgilendirir.

Ufak bir olay daha anlatayım. Sevgilimin ablası var iki kardesler. Bir gün bana sen ailemizin hakkına giriyorsun biz her akşamailecek yemek yerdik artık kardeşim seninle dışarda olunca o eksik kalıyor sen ailemizin hakkına giriyorsun dedi bastıra bastıra. Böyle ağzım açık kaldım resmen. Yani ne denilebilir ki? Ne saçmalıyorsun? Ne haddine? Orda o an sevgilimi çağırıp bak ablan ne diyor cevabını ver bir daha bana böyle şeyler konuşma demek geldi. Ama yine cesaret edemedim. Yapı gereği sertim biraz insanlari (hadsiz) cat diye susturup devam etmek istiyorum yoluma.

Bu konuyu nasıl aşabilirim? Verecek cevabim var, susturabilirim ama o an birşey oluyor. Siz nasıl davranıyorsunuz haddini aşan, sınırlarınızı çiğneyen insanlara karşı? Ben nasıl yenebilirim bu duyguları yani o an canımı sıktığı an neyi düşünüp içimdekileri dökebilirim? Bu yazdıklarım tamamen benimle ilgili bu arada. Karşımdaki kim olursa olsun artık üzülen içine atan kişi ben olmak istemiyorum. Insanlar düşünsün bunu diyemem dersem kızar tepki verir diye. Arkadaşım da hep böyle yapıyor. Anlatıyor mesela birisi yanında bayan demiş. Hemen tepki verdim benim yanında bayan kelimesini kullanma, kadın demek bu kadar mı zor yahu diye çıkışmış. Ben ne düşüncem o düşünsün diyor ve etrafındaki herkes gerçekten birşey sormaya özel hayatına girmeye korkuyor.

Lafı uzattım biraz iç dökme dertleşme oldu.
Bu durumu nasıl aşacağım, siz nasıl davranıyorsunuz bu tarz insanlara karşı cevaplarınız için şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

hiçte zannettiğiniz gibi değilsiniz.
aileniz hadlerini bildirdiğinizde sizinle konuşmaya devam ediyor yine sizi seviyor.
sevgili ailesi öyle mi bir tersle iki tersle istenmeyen gelin olur sevilmezsiniz. çıkarlarınıza uymadığı için susup kalıyorsunuz.

bombeli .!.:

Çok sevdiğim bir sözle başlıyorum yazıya.
ALIME SORMUŞLAR NE BILIRSIN DIYE, HADDIMI BILIRIM DEMIS.
Son zamanlarda cevremde haddini bilmeden soru soran, beni ilgilendirir mi diye düşünmeyen çok insan olduğunu farkettim.

Yakın zamanda ailemin yanına geldim. Rahatsız olduğum bir konuda gayet net şekilde dile getiriyorum. Yapmalarını istemediğim bir konuda uyarıyorum. Bazı ısrarlarına karşı "ısrar etmeyin, kaç kez söyleyeceğim daha istemiyorum " diye çıkışabiliyorum. Ya da onlar biliyor benim sınırlarımı. Yeri geliyor sinirlenip bagirdigim ya da tersledigim bile oluyor.

Ama bu durum sevgilimin ailesi olunca böyle olmuyor. Bir arkadaşım olunca olmuyor. En nefret ettiğim şeyleri bile yapsalar ses çıkaramadığım zamanlar oluyor. Onları kırma düşüncesi de değil aslında ama neden bilmiyorum.

En basit bir örnek vereyim. Geçen bayram sevgilimin bir akrabasıyla aynı ortamda bulunmak zorunda kaldık. Kadın başladı konuşmaya. Çok uzatmayın, seni geçen gördüğümde daha zayıftın şimdi bayağı (elini şişman hareketi yaparak) yani tam evlenilecek zaman. Aslında hiç beklemeyin yani hatta git kaynananla otur çocuk yap çocuğun olunca oyalanirsin ve daha neler neler... (Sevgilim okuyor) Bu benim tanıdığım olsa ağzına yapistirirdim lafı. Ama sevgilimin tarafından birisi olunca yok istemiyoruz öyle deyip konuyu kapattım. Ama bu benim tarzım değil eğer karşımdaki haddini aşıyorsa ağzının payını vermeliyim.

Durum böyle olunca kişiliğimi sorgulamaya başladım. Sonra aileme haksızlık ettiğimi düşünmeye başladım. Dedim elin kadınına adamına birşey demiyorum neden sevdiklerime acımasızlık?

Tabiri caizse içim kaynıyor cevap verip terslemek istiyorum ( böyle insanlara hiç acımam yok malesef ) Ama o an cesaret mi gelmiyor bilmiyorum.


Annesiyle de böyle sorunları çok yaşıyorum ama bu kaynana gelin sorunu değil.

Aslında rahatsız olduğum şey ben baskın karakterli, konuştuğumda karşımdakine gerekli mesajı verip susturabilen bir insanım. Yönetilmeyi sevmiyorum. Kararlarımın sorgulanması hoşuma gitmiyor. Belirli bir yasa gelmişim. Bu hayatı hatalarıyla birlikte bir şekilde yaşayacağım. Kararlarım ben ilgilendirir.

Ufak bir olay daha anlatayım. Sevgilimin ablası var iki kardesler. Bir gün bana sen ailemizin hakkına giriyorsun biz her akşamailecek yemek yerdik artık kardeşim seninle dışarda olunca o eksik kalıyor sen ailemizin hakkına giriyorsun dedi bastıra bastıra. Böyle ağzım açık kaldım resmen. Yani ne denilebilir ki? Ne saçmalıyorsun? Ne haddine? Orda o an sevgilimi çağırıp bak ablan ne diyor cevabını ver bir daha bana böyle şeyler konuşma demek geldi. Ama yine cesaret edemedim. Yapı gereği sertim biraz insanlari (hadsiz) cat diye susturup devam etmek istiyorum yoluma.

Bu konuyu nasıl aşabilirim? Verecek cevabim var, susturabilirim ama o an birşey oluyor. Siz nasıl davranıyorsunuz haddini aşan, sınırlarınızı çiğneyen insanlara karşı? Ben nasıl yenebilirim bu duyguları yani o an canımı sıktığı an neyi düşünüp içimdekileri dökebilirim? Bu yazdıklarım tamamen benimle ilgili bu arada. Karşımdaki kim olursa olsun artık üzülen içine atan kişi ben olmak istemiyorum. Insanlar düşünsün bunu diyemem dersem kızar tepki verir diye. Arkadaşım da hep böyle yapıyor. Anlatıyor mesela birisi yanında bayan demiş. Hemen tepki verdim benim yanında bayan kelimesini kullanma, kadın demek bu kadar mı zor yahu diye çıkışmış. Ben ne düşüncem o düşünsün diyor ve etrafındaki herkes gerçekten birşey sormaya özel hayatına girmeye korkuyor.

Lafı uzattım biraz iç dökme dertleşme oldu.
Bu durumu nasıl aşacağım, siz nasıl davranıyorsunuz bu tarz insanlara karşı cevaplarınız için şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Soru cevap şeklinde güzel olmuş konunuz probleminizi ve çözümünü biliyorsunuz zaten. Bence de ailenize haksızlık yapmayın biraz sakin davranın.

Bu insanlara şimdiden gereken cevabı vermezsen yarın cevap verdiğinde adın içten pazarlıklı sinsi olur, tutma kendini, neysen nasılsan şimdiden öğrensinler, kendin olmaktan vazgeçme kibarlık olsun diye alttan alma ki yarın evlenirseniz sınırlarının ne olduğunu anlamış ve hazırlıklı olsunlar. Kendinden taviz verme, sonra toparlayamazsın

Mune .!.:

Katılıyorum, aslında had bildiren biri değil, nasıl desem doğru tanım olur bilemedim, hani nazı ailesine geçiyor denir öyle bir durum var sanki.

Erkek arkadaşının ailesine gelince tutuluyor çünkü erkek arkadaşı dahil aile üyelerinin nasıl tepki vereceğini kestiremiyor.

Ortada henüz bir resmiyet yokken bu kadar içli dışlı olunmasına ben de karşıyım, gerek yok şimdiden görüşmeye zaten evlenince istemese bile görüşecek.

Ayrıca erkek arkadaşın ablası laf söyleyince çocuğu çağırıp bak ablan ne diyor cevabını ver diye düşünmek de olgun bir davranış değil, had bildiren biri gayet adaplı ve usulünce bertaraf edebilir böyle durumları.

Had bildirmek için illa kırıp dökmeye de gerek yok, bağırıp çağırıp kavga etmeye de gerek yok.

Genişletmek için tıkla...

Aynen tam tabiri "nazı geçmek", ben de düşünüp tam tanımlayamamıştım :)

İnsan ailesine, sevgilisine, eşine, çocuğuna karşı daha hoyrat davranıyor sanırım. Eş, sevgili de bir gün çekip gidebilir ama bu kısım pek düşünülmüyor. Ailenin çekip gitme ihtimali zaten yok. En yakınlarımız en rahat kırdıklarımız oluyor maalesef.

Burada bile "gel ablana cevabı yapıştır" diyerek harcanan sevgili olacakmış neredeyse. En baştan buna ortam hazırlamamak lazım.
Ben bekarım ama evlilik öncesi sevgilisinin ailesiyle tanışıp "annecim annecim" diyerek kayınvalide peşinde koşan kimsenin mutlu olduğunu görmedim henüz.

bombeli .!.:

Çok sevdiğim bir sözle başlıyorum yazıya.
ALIME SORMUŞLAR NE BILIRSIN DIYE, HADDIMI BILIRIM DEMIS.
Son zamanlarda cevremde haddini bilmeden soru soran, beni ilgilendirir mi diye düşünmeyen çok insan olduğunu farkettim.

Yakın zamanda ailemin yanına geldim. Rahatsız olduğum bir konuda gayet net şekilde dile getiriyorum. Yapmalarını istemediğim bir konuda uyarıyorum. Bazı ısrarlarına karşı "ısrar etmeyin, kaç kez söyleyeceğim daha istemiyorum " diye çıkışabiliyorum. Ya da onlar biliyor benim sınırlarımı. Yeri geliyor sinirlenip bagirdigim ya da tersledigim bile oluyor.

Ama bu durum sevgilimin ailesi olunca böyle olmuyor. Bir arkadaşım olunca olmuyor. En nefret ettiğim şeyleri bile yapsalar ses çıkaramadığım zamanlar oluyor. Onları kırma düşüncesi de değil aslında ama neden bilmiyorum.

En basit bir örnek vereyim. Geçen bayram sevgilimin bir akrabasıyla aynı ortamda bulunmak zorunda kaldık. Kadın başladı konuşmaya. Çok uzatmayın, seni geçen gördüğümde daha zayıftın şimdi bayağı (elini şişman hareketi yaparak) yani tam evlenilecek zaman. Aslında hiç beklemeyin yani hatta git kaynananla otur çocuk yap çocuğun olunca oyalanirsin ve daha neler neler... (Sevgilim okuyor) Bu benim tanıdığım olsa ağzına yapistirirdim lafı. Ama sevgilimin tarafından birisi olunca yok istemiyoruz öyle deyip konuyu kapattım. Ama bu benim tarzım değil eğer karşımdaki haddini aşıyorsa ağzının payını vermeliyim.

Durum böyle olunca kişiliğimi sorgulamaya başladım. Sonra aileme haksızlık ettiğimi düşünmeye başladım. Dedim elin kadınına adamına birşey demiyorum neden sevdiklerime acımasızlık?

Tabiri caizse içim kaynıyor cevap verip terslemek istiyorum ( böyle insanlara hiç acımam yok malesef ) Ama o an cesaret mi gelmiyor bilmiyorum.


Annesiyle de böyle sorunları çok yaşıyorum ama bu kaynana gelin sorunu değil.

Aslında rahatsız olduğum şey ben baskın karakterli, konuştuğumda karşımdakine gerekli mesajı verip susturabilen bir insanım. Yönetilmeyi sevmiyorum. Kararlarımın sorgulanması hoşuma gitmiyor. Belirli bir yasa gelmişim. Bu hayatı hatalarıyla birlikte bir şekilde yaşayacağım. Kararlarım ben ilgilendirir.

Ufak bir olay daha anlatayım. Sevgilimin ablası var iki kardesler. Bir gün bana sen ailemizin hakkına giriyorsun biz her akşamailecek yemek yerdik artık kardeşim seninle dışarda olunca o eksik kalıyor sen ailemizin hakkına giriyorsun dedi bastıra bastıra. Böyle ağzım açık kaldım resmen. Yani ne denilebilir ki? Ne saçmalıyorsun? Ne haddine? Orda o an sevgilimi çağırıp bak ablan ne diyor cevabını ver bir daha bana böyle şeyler konuşma demek geldi. Ama yine cesaret edemedim. Yapı gereği sertim biraz insanlari (hadsiz) cat diye susturup devam etmek istiyorum yoluma.

Bu konuyu nasıl aşabilirim? Verecek cevabim var, susturabilirim ama o an birşey oluyor. Siz nasıl davranıyorsunuz haddini aşan, sınırlarınızı çiğneyen insanlara karşı? Ben nasıl yenebilirim bu duyguları yani o an canımı sıktığı an neyi düşünüp içimdekileri dökebilirim? Bu yazdıklarım tamamen benimle ilgili bu arada. Karşımdaki kim olursa olsun artık üzülen içine atan kişi ben olmak istemiyorum. Insanlar düşünsün bunu diyemem dersem kızar tepki verir diye. Arkadaşım da hep böyle yapıyor. Anlatıyor mesela birisi yanında bayan demiş. Hemen tepki verdim benim yanında bayan kelimesini kullanma, kadın demek bu kadar mı zor yahu diye çıkışmış. Ben ne düşüncem o düşünsün diyor ve etrafındaki herkes gerçekten birşey sormaya özel hayatına girmeye korkuyor.

Lafı uzattım biraz iç dökme dertleşme oldu.
Bu durumu nasıl aşacağım, siz nasıl davranıyorsunuz bu tarz insanlara karşı cevaplarınız için şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

en sevdıgımdir
demın bırılerıne haddını bıldırdım geldım sımdı kahvemı yaptım saglam ve sakin konuyu okuyup yazayım...

okudum,
o kadar ıyı anlıyorum kı sızı, aynı bu sekıldeydım ve bunun bana zararı oldugu zaman sesım cıkmaya basladı ,hem bıraz zaman gecınce daha rahat konusmaya kendımı daha rahat ıfade etmeye basladım , hem ınsanın damarına basıla basıla bır noktadan sonra eh be yeter noktasına geldım, hemde onlara bu tarz soylemlerınde zamanında tepkı vermedıgım ıcın kendılerınde hak gorup daha ılerı gıtmeye basladıklarında benım kendı yerımı ve onlara haddını bıldırmenın zamanının geldıgını dusundugumden sesım cıkmaya basladı...

once cekındım...
sonra benı tanımıyorlar zamanla belkı dedım...
sonra huzursuzluk olmasın dedım...
sonra baktım kı bana diş gecırmeye baslamıslar ve benım sessızlıgımı o an kalakalmamı yanlıs anlamıslar,
kendılerınde hak gormelerının sebebı hala susmanız yanı suan sız altdan alıyorsunuz ve sabrınız tastıgınızda haklıyken haksız durumuna duseceksınız ve cok sacma yerde patlayacaksınız ınanın...

o yuzden yerınde konusmak gerekıyor ,hıc bırsey soyleyemıyorsanız oyle konustuklarında yonunuzu degıstırıp dınlemıyormus gıbı davranarak bıle tepkı vermenız gerek yanı sızden bır tavır durus gormelerı gerek
ılk gordugumde zayıftın sımdı hıh demesı
kardesım bızımle yemek yerdı sımdı yok demesı
yanı bunlar hep cevap ısterdı
hatta acık soyleyeyım erkek arkadasınızın durusunu dengesını bıle sız cevap verıp kendınızı ezdırmedıgınızde net goreceksınız ,suan hersey bu sekılde olagan gıdıyor ve bu sekılde devam ederse sonu yorucu ve sızın acınızdan olumsuz olur

100 kg olmayı beklıyorum gelınlık gıyınmek ıcın dıyemıyorsanız once oglunuz okulunu bıtırsınde ne bu acele dıyebılmelısınız...
ben kımın nerde kımınle yedıgıne karısmam ıcınden nasıl gelıyorsa oyle yapar aıle ayrı sevgılı es ayrı bırbırıne karıstırılmamalı dıyebılmelısınız demezsenız ınanın cok canınızı sıkacaklar

bu arada gel ablana cevabını ver demek zaten cozum olmazdı ıyıkı yapmadınız
sızın sorununuz o mesele... sız cevabınızı verın hıc araya katmayın sevgılınızı aklınızda bulunsun

cilek.yagmuru .!.:

Aynen tam tabiri "nazı geçmek", ben de düşünüp tam tanımlayamamıştım :)

İnsan ailesine, sevgilisine, eşine, çocuğuna karşı daha hoyrat davranıyor sanırım. Eş, sevgili de bir gün çekip gidebilir ama bu kısım pek düşünülmüyor. Ailenin çekip gitme ihtimali zaten yok. En yakınlarımız en rahat kırdıklarımız oluyor maalesef.

Burada bile "gel ablana cevabı yapıştır" diyerek harcanan sevgili olacakmış neredeyse. En baştan buna ortam hazırlamamak lazım.
Ben bekarım ama evlilik öncesi sevgilisinin ailesiyle tanışıp "annecim annecim" diyerek kayınvalide peşinde koşan kimsenin mutlu olduğunu görmedim henüz.

Genişletmek için tıkla...

Aile, eş, sevgili, arkadaş, sevgili ya da eş ailesi gözetmeksizin lafını söyleyen biri zaten kimseye ihtiyaç duymaz, gel ablana cevap ver, babanı sustur, annene bir şey söyle demez kendi halleder.

Hepimizin etrafında patavatsızca üstüne vazife olmayan işlere karışan insanlar oluyor, karışmaları canınızı sıkıyorsa cevabını verip susturuyorsunuz bir daha da tekrarlanmıyor zaten.

Bir mesajınızda yazmışsınız geri kafalı değilim diye, ben de değilim ama daha ortada resmî bir şey yokken sevgilinin ailesiyle görüşülmesine karşıyım çünkü her ne kadar günümüzde daha farklı düşünmeye başlayan erkek aileleri olsa da çoğunluk hala eskilerin düşüncesine sahip, kızlar hala bu konuda olumsuz eleştirilere maruz kalıyor erkek aileleri tarafından, evlerine gelen kıza bir değişik bakıyorlar ve her şeyine karışmayı daha evlenmeden hak görüyorlar.

Ne kadar resmî olursanız o kadar iyi, sonra bu içli dışlı olma halleri evlilikte de devam ediyor, ne gerek var, hele de sınırlarını bilsin istiyorsanız gereksiz samimiyet kurmaya lüzum yok.

Ben eşimin halasıyla bile evlenip kızım 2 yaşına gelince tanışmıştım, 26 yıllık evliyim çoğu akrabasını da tanımam

Mune .!.:

Bir mesajınızda yazmışsınız geri kafalı değilim diye, ben de değilim ama daha ortada resmî bir şey yokken sevgilinin ailesiyle görüşülmesine karşıyım çünkü her ne kadar günümüzde daha farklı düşünmeye başlayan erkek aileleri olsa da çoğunluk hala eskilerin düşüncesine sahip, kızlar hala bu konuda olumsuz eleştirilere maruz kalıyor erkek aileleri tarafından, evlerine gelen kıza bir değişik bakıyorlar ve her şeyine karışmayı daha evlenmeden hak görüyorlar.

Genişletmek için tıkla...

aynen lafa bak ailemizin hakkını yiyorsun.
bu vb laflara maruz bırakmasınlar kendilerini.

Mune .!.:

Ben eşimin halasıyla bile evlenip kızım 2 yaşına gelince tanışmıştım, 26 yıllık evliyim çoğu akrabasını da tanımam

Genişletmek için tıkla...

düşündüm eşimin halası var mı diye var evet yolda görsem tanımam. halanın kızı var mı hele ondan hiç haberim yok

nooption .!.:

düşündüm eşimin halası var mı diye var evet yolda görsem tanımam. halanın kızı var mı hele ondan hiç haberim yok

Genişletmek için tıkla...

Eşimin 2 halası var, o kadarını biliyorum çok şükürTanıştığım halası rahmetli oldu ama diğer halasını hiiiç tanımıyorum, kaç çocuğu var onu bile bilmiyorum.

Kızlar biraz uyanık olsun hemen tanışıp kaynaşmaya gerek yok, sonra hepsi bir olup laf söyleyince kızıyorlar, fırsat vermezseniz hiçbir şey söyleyemezler, anne babaya kendileri için laf söyletmeyen gençlerimiz erkek ailesine gelince

Şu konuda kendimi ifade edemedim sanırım.
Sevgilimi çağırıp bak ablan ne diyor diye demek geldi içimden. Sebebi bunu sevgilimin yanında yapmıyor oluşu . Yani bu konu kulağına gitse inanılmaz sinirlenir. Ama alttan alttan 2 3 dk içinde kimse yokken söylüyor. Bende o zaman ee madem düşüncen bu gel şöyle demek isterdim.

Birde değinmek istediğim konu ailesi değil o başka bir konu. Ben burda x kişisi de olur y kişisi de. Zaten kendimde bu sorunu çözersem herkese gereken cevabı verebilirim. O onu dedi bu bunu dediyle cok üzüldüm ben. Artık tek başıma tavrımı koymak istiyorum bu tarz insanlara.

Eskiden ben de böyleydim, aileme bağır çağır, ama dışarıya suspus. Şimdi herkese kolaylıkla cevap verebiliyoru , aileme daha az sinirleniyorum.
Sanırım bu biraz da “aman sonra benim hakkımda ne düşünürler” korkusundan ilerigeliyor. Ben artık kimse ne düşünür umursamıyorum, yeri geliyor yöneticilerime bile cevabı yapıştırıyorum, genelde de insanlar bana birşey sorarken çekinirler. Ama kalp kırmak ile had bildirmek arasında fark var; bunu iyi kavramanız lazım. Yoksa sonunda kötü olan siz olursunuz. İnsanları gücendirmek yerine yaptığının/söylediğinin yanlış olduğunu farkettirecek ve yaptığından utandıracak şekilde cevap verin.