Komşu da olsa arkadaşlığı üstünüzde yük hissettiriyorsa yavaş yavaş kendinizi çekip mesafe koyun. Çocuğunuzu da mümkün olduğunca aynı ortamda tutmayın.
Benzer durumları ben de yaşadım, artık görüşmeyi tamamen kestim, rahatladım.
Kimseye hava atma gibi bir amacım yok, kendi halimizde yaşıyoruz. Bu komşu beni ne zaman görse "memur karısııı" diye sesleniyordu
Kendi evi benim evimden süslü, benim evim aşırı sade, yine de bende ne görse "tabi sen memur karısısın alırsın" diyordu
(çocukların bezini ıslak mendilini koymak için keçe sepet almıştım ona dedi mesela)
Benim kızımla onun oğlu aynı yaştaydı. Kızım aşırı narin nazik nazlı bir kız, bu komşunun oğlu aşırı hareketli yaramaz her yeri döken oyuncakları kıran bir çocuktu. Kızım da korktuğu için yakın olmuyordu "memur çocuğu tabi seninki ondan korkak" diyordu.
Şu an anlatırken bile yine sinir oldum
En son kopma noktam da depremden sonra oldu. Benim ailem tüm akrabalarım deprem bölgesinde, bunu bildiği halde hiç arayıp sormadı. Ben de uzun bir mesaj yazdım ve arkadaşlığımızı daha fazla devam ettirmek istemediğimi söyledim. Şimdi kafam çok rahat.