Kızlar başlarda dert değildi ama artık sabrımın sınırlarını zorluyor bu durum.
Eşimin doğu görevi nedeniyle bir ilçede giriş katı sobalı bir ev tuttu.
Burda evler çoğunlukla böyle bir de zor ev bulunur.
Üst komşunun çocuğu aylardır sürekli kapımızı çalışıyor lokum şeker meyve vs istiyor.
Başlarda verdim ama arkası kesilmiyor. Alacaklı gibi kapıyı tekmeliyor evde yalnızım ödüm kopuyo her defasında. cama taşlar atıyor. Cama vuruyor.
6 yaşlarında bu çocuk. Bazen odun almaya kapıyı açıyorum çocuk terliklerle evime fırlıyor ödüm kopuyor aniden odada görünce.
Geçen gün kapımın önünde kömür torbasına idrarını yapmış şok oldum. Yine dün bi arkadaşıyla yapacakken yakaladım hatta bu defa afedersiniz kakasını yapacaktı çömelmişti.
Saatlerce ağladım ben nereye düştüm bunlar ne biçim insanlar diye.
Annesinden de şikayetçiyim zaten. Her perşembe sohbet var evlerinde ve zikir yapıyorlar. İlahiler söylüyorlar ondan rahatsız olmuyorum ama sonrasında hay huy kendilerini kaybediyor koca kadınlar zıplıyorlar odada ev başımıza yıkılacak gibi.
Samimiyetim yok bikaç aylığına burdayız zaten çok soğuklar da.
eşim boşver kendilerine yakıştırıyolarsa karışma zaten gidecez utanmıyorlar demek ki diyor.
Bi de eşimin tanıdığı arkadaşı var arada eşim ses etmiyor.
Eşim yokken gidip söylesem mi ya ben de utanıyorum şikayet etmeye ama dayanamıyorum artık kadın biliyor çocuğunun huyunu ses etmiyor. Sürekli bağırışmalar güm güm koşuşturmalar kavgalar yalıtım da çok kötü zaten. :/
