Bende polis eşiyim, evlenmeden önce beni de uyaran çok oldu, pek takmadım, "sevgi, aşk herşeyin üstesinden gelir, hem biz çok iyi anlaşıyoruz, huyumuz suyumuz aynı,karakterini çok seviyorum" deyip evlendim...Şu an mutsuzum, eşim iyi hoş, dürüst, karakter olarak hala seviyorum amma velakin bu işi beni hayattan bezdirdi
Torpilin, tanıdığın varsa iyi bir birimde, düzgün saatlerde çalışabilirsin ama torpilin yoksa yandın demektir.Torpili olupta hiç doğu görevine gitmeyenini bile gördük, emniyette bu denli adaletsizliğin, vicdansızlığın, pisliğin olduğunu bilmezdim, öğrenmiş oldum...beni en çok üzende bu durum aslında
Hep kaygılıyım, ya ekstra nöbeti çıkarsa, ya bu hafta sonu gene çağırırlarsa,ya başına bi iş gelirse,doğu görevi ayrı bir dert zaten, şu şehit haberlerini izledikçe kahroluyorum, içim kanıyor, eskiden bu denli etkilenmezdim şimdi bin kat daha etkileniyorum, şehit polislerin çocuklarını televizyonlarda gördükçe hüngür hüngür ağlıyorum, yaşım 31 oldu çocuk sahibi olmama kararı aldım...Öyle işte yazacak çok şey varda neyse...Mutsuzum ve umutsuzum, kendi seçimimdi, bedelini de ödemek zorundayım galiba, geleceğe dair bir plan program asla yapmıyorum, yapamıyorum, ölüm, eşimi kaybetme korkusu hep içimde, gün be gün bitiyorum
