Arkadaşlar merhaba,
Konuyu 3 hafta önce öğrendim, aksiyon aldık ama dertleşmek, fikrinizi almak istedim.
14 yıllık evliyim ve 12 yaşında bir oğlumuz var. Eşim bankacı, ben de özel sektörde planlama uzmanıyım. Aylık ortalama 100 bin gelirimiz var. Konut kredisi, araç kredisi, ihtiyaç kredisi vs. borçlarımız vardı ve hepsi bu yaz bitti. Tam rahat bir nefes alırız, bundan sonra gönlümüzce gezer, yer içeriz diye düşünüyordum ki eşim yılbaşı haftası bitcoin ve borsada yatırım yapmak için birkaç defa kredi çektiğini, ikisinde de zarar edince kredileri ödemek için sürekli esnek hesap ve kredi kartlarına yüklendiğini, bir sürü bankadan ihtiyaç kredisi çektiğini ve artık sürdüremediğini söyledi, daha doğrusu itiraf etti. Önce 150 bin dedi, sonra 450 bine çıktı, en son findeks raporunu ve tüm hesap hareketlerini sitedim. Maalesef 1 milyon civarına ulaşmış borçlar. Görünce çok kötü oldum ve çok kızdım. Son ay sadece 80 bin liralık idda kuponu yapıp oynamış belki kazanırım da kurtarırım diye ama iyice batmış.
Bu arada evlendikten 4 yıl sonra benim ailemin desteği ile bir daire aldık ve 8 yıl konut kredisi, 3-4 yıl sonra araç aldık ve 4 yıl araç kredisi, yatırım araçlı ufak bir arazi aldık 2 yıl ihtiyaç kredisi vs. bunların çoğunu ben ödedim, çocuğun masrafları için ondan aylık bir miktar para alıyordum. Servisi, kursu vs. için. Ailesi ile altlı üstlü oturuyoruz müstakil bir binada yaşıyoruz, kiramız yok yani. Eşim sadece faturaları öder. Yıllardır paranın üstü ile ne yaptığını sorarım ve bes birikimi yaptığını, yok kendince yatırımları olduğunu vs. söyler, hatta sana mı hesap verceğim ben babama hesap vermemişim diye kızardı, tartışırdık. Yıllarca nereye ne harcama yaptığını görmedim yani.
Sonra geldi ben artık bu borçları ödeyemiyorum, işin içinden çıkamıyorum dedi. Yemek kartı annesindeydi mutfak alışverişi için kullanıyor, yemekleri beraber yiyoruz, annesi çalışmadığı için o hazırlıyor. Bu kartı dışarıda kullanmış ve annesi ile tartışmışlar 300-400 lira için düşünün. Tabi sebebini sonradan anladık ki sıfırı tüketmiş. Çocuk devlet okulunda okuyor, servis harici bir masrafı yok. Tenis kursuna gönderiyorum aylık 8 bin veriyorum ve eşim bana çok söylenmişti, yok çok pahalıymış yok bilmem ne.
Kendimiz halledelim kimseye söyleme dedi ama hem maddi hem de psikolojik olarak altından tek başıma kalkamam dedim, eltimle yakınız onunla paylaştım, kızdı köpürdü ama umrumda değil. Sonra bir hesap yaptık işin içinden çıkamıyoru kendisi annesini çağırdı ve durumu anlattı. Benim ailemin durumu müsait ama onlara söylemedim, çok utandım. Eşimin sebep olduğu bir sıkıntı için benim ailemin üzülmesini istemedim.
Ben aldığım ufak araziyi satmıştım, bankada 200 bin param vardı. Annesinin de çay kesimlerinden aldığı, birkaç yıldır biriktirdiği 200 bin lirası vardı onu bize verdi, tek emekli maaşı ve ufak bir dükkan kirası ile geçinmeye çalışıyorlar zaten. 250 bin lira da kredi çektim ve ödemelere başladık. 6 ay biraz zorlanacağız ama sonrasında toparlanacak inşallah.
Hem eşime hem de kayınvalideme bundan sonra maaşın bende toplanacağını ve masraflar çıktan sonra kalan para ile ne yapacağımza beraber karar vereceğimizi söyledim. Ona nasıl güvenebilirim bilmiyorum, sürekli sorgulayarak yaşamakta çok yorucu. Bana olan sadakatinden eminim ama gözümü kapatıp arkamı yaslayamayacağım maalesef. Allah'tan daire ve arabayı kendim üstüme almıştım.
Çocuğumuzun aile ortamında analı babalı büyümesini istiyorum. Umarım Rabbim bunu unutturacak başka dertler vermez ve eşim akıllanmıştır. 2 hafta konuşmadım, ilk hafta kendime gelemedim çok üzüldüm ama şimdi psikolojik olarak daha iyiyim.
Çok pişmanım, aylardır uyuyamıyorum, dünyam başıma yıkıldı, çok zordu bu süreç benim için dedi. Bende keşke daha önce gelseydin de hesap bu kadar kabarmasaydı dedim.
o yüzden sizide anlıyorum .Şüphede olmanız normal insan güvenemiyor ya yine borsa oynarsa diye
