Merhaba, ben 14 yılllık evliyim. 23 yaşımda babam tarafından zorla istemediğim biriyle evlendirildim. İlk başta ben tanıştım ilk yemekte eşime karşı ısındım evlenmeyi kabul ettim 2 hafta sonra sözlendik. ( birbirimizi iyi tanıyamadan) sonra her şey aceleye geldi nişan yapıldı ve 6 ay nişanlı kaldım. Nişanlılıkta elimi sevmediğimi etkilenmediğimi uyumlu olamadığımızı farkettim.Ancak bu sefer babam faktörü devreye girdi bana baskı yaptı ve evlenmeye zorladı bu şahsı kendimin istediğini nişanı aramayacağımı söyledi neyse nişanlılıkta sürekli ağlama ile geçti bir türlü nişanlıma diyemedim ayrılmak istediğimi bir yandan düğün telaşları başladı. Hatta kaçmak intihar etmek bile gelfi
İçimden ): neyse düğün güncelmişim değil kefenimle evden çıktım.
ilk gece kabus gibi tecavüz gibi hissettim. Sonra nikahta keramet var dediler alışmaya çalıştım nasıl olsa kızlık bozulmuş beni kim ne yapsın diyordum. Ve bir kızımız oldu. Kızım olunca onu babasız büyütmek istemedim işim yoktu babam gil köye taşındığı için onlara da temelli gidemezdim. Evliliğe sabretmeye çalıştım . Sonra hırs yaptım memurluğu kazandım sırf eşimden ayrılabilen için. Bı sefer dr 2. Çocuk geldi isteyerek. Bir nebze eşime alıştım ama aşk anlamında değil yuvamı yıkmamak adına kendimi feda ettim. ):
Gelin görün ki 14 yıl geçmiş... ilk günden beri ayrılmayı düşündüm yıllarca cesaret edemedim. Cinsellikte hep acı çektim sırf Allah rızası için eşime karşılık verdim. Düşünsenize insan Her gün tecavüz Yaşar öı ben yaşıyorum. Bana dokununca tüğlerim düşen diken oluyor. Kafamı çeviriyorum,öpüşemiyorım, yüzüne aşkla bakamıyorum , bana dokunmasın istiyorum, benimde cinsel duygularım var ama sevmiyormuşum gibi yapıyorum napiiim diyorum ben cinsel isteksizliği olan kadınım diyorum . ): bir kez olsun isteyerek olmadı. Eşim iyi biri namazlı abdestli, içki kumar yok ama ailece açık
Görüşlü insanlar. Eşim dayak atmaz aldatmaz bana bağımlı beni seven ailesine düşkün biri...
ama sırf eşim iyi biri diye kendimi feda etmem yanlış mı? Sırf bensiz kalmasın diye kendimi feda ettim. Hata mı yapıyorum? Ben kara kaşlı kara gözlü erkek isterdim hayallerimden uzak beni etkilemiyor erkeksi değil. Tüm erkekler yakışıklı bir tek o çirkin sanki. El ele asla tutuşamam, yan yana resim çekinemem. Kimse yanıma yakıştırmıyor. Kızlarım 12 ve 8 yaşında .
sonuç olarak son günlerde titreme geliyor bana donunca kasılma geliyor. Akşam birlikte olmak istiyor öteliyorum . Aniden zıplama geliyor aklıma geldikçe. Evlilikte 4 sefer cinnet geçirdim eşim çıldırttı sonra düzeldim. Ben neden sevmeden dayanmaya çalışıyorum. Ayrılsam mutlu olur muyum evdeki alışkanlıklarımı mı özlerim acaba eşim bende alışkanlık mı oldu kendime eziyet ediyorum hayata bir kez geliyoruz ve yaşadıklarım hoş değil. Ben yanlıs yaşamak Özgür ol ak çocuklarımla yaşamak istiyorum sanki daha mutlu olacakmışım gibi... neolur fikir verin siz ne yapardınız tecrübelilerden yorum bekliyorum
insanlar anlamıyor linçlediker resmen! Umarım aynı hallere düşmezler. Yaşamayan bilemez. Diyorlarki bunca yıl durdun adama yazık etme sevmesen de kafayı yesen de delirsen de evli kal :) şaka gibiler. Bu mantıkta insanları anlayamıyorum . Hayatın sonu değil ayrılmak eşimle göbek bağım kesİlmedi . Ayrılsam ailem bana karışamaz çünkü güçlendim
