Çok geçmiş olsun, benim kızım da 28 gün kalmıştı merak etmeyin çabuk toparlanır. Doktorunuz ekstra bir önlem almanızı istemediyse bir an önce bağışıklığı güçlensin diye parktı sahildi çıkarsınız. Oyun evi diye geçiyor. Pendik devlet hastanesi tarafında var, minibüs duraklarının orada var, lens İstanbul avmnin karşısında atlantisin arkasında iki tane var. Marmara’nın yukarı tarafında vb her mahallede var. Bi de Pendik belediyesinin bilgi evleri ve semt konaklarında 0-3/3-6 anne çocuk klüpleri vardı bizimki küçükkenÇok teşekkür ederim. Malesef çocuğumu kimseye bırakamıyorum yenidoğduğunda 18 gün yoğunbakımda kaldı ondan sonra bende takıntı oldu sanırım yarım saat bile kimseye bırakamam. Pendik için araştırdım ama bulamadım bu oyun evlerini. Ne yazarak bakmam gerekiyor yerlerine
İst neresindesinMerhabalar biraz dertleşmek istiyorum. 2 sene önce ankaradan İstanbula gelin geldim 4. Ayımda hamile kaldım. Oğlum şuan 1 yaşında. Buraya gelirken her şeyin daha farklı olacağını düşünüyordum. Ankaradayken uzun yıllar süren arkadaşlıklarım vardı, ailemle beraber görüştüğümüz aile dostları akrabalar vardı çoğu günümüz dolu geçerdi ya onlar gelir ya biz giderdik. Evlenirken de aslında düşündüğüm şuydu yeni bi çevre ediniriz eşimle beraber ortak arkadaşlarımız olur birbirimize gelir gider dışarda bişeyler yaparız vs. Ama işler asla öyle olmadı. Eşimin sülalesi de ankarada. Burda sadece kaynanam eltim ve görümcemgil var. Eşimin 1 tane arkadaşı var ve birbirlerine hiç gelip gitmiyorlar. Komşularım hiç gelip giden insanlar değil 2 senedir kapımı çalan bile yok. 2 senedir hayatıma kattığım, oturup sohbet edebileceğim hiçkimseye yok. Sosyal medyada benim gibi olan insanların kendileri gibi başkalarını bulup güzel arkadaşlıklar kurduğunu görüyorum ama sadece izlemekle kalıyorum. Hem çocuğumun hem benim sosyalleşebileceğim ortamlar var mı? Varsa nerdeleeer
Pendikİst neresindesin
Bende acıbadem deyimPendik
Acibadem çok güzel bir yer :)Bende acıbadem deyim
Evet güzel ama burdada bireysel takılıyor herkes. Ama benim bütün ailem burda doğma büyüme burdayizAcibadem çok güzel bir yer :)
İstanbul da herkes oyle maalesef. Bazen küçük yere gitsem mi düşünüyorum fakat giden tanıdıklarım var sonradan gittiğin için o közlenmiş arkadaş gruplarının içine giremiyorsun . Orda da komşuluk yok. Bazı insanlar bunu beceriyor. Ama sanırım boz sanssiz kesimdenizEvet güzel ama burdada bireysel takılıyor herkes. Ama benim bütün ailem burda doğma büyüme burdayiz
İs hayatindakiler de ne kadar samimi ? Orasi tartışılır. Ben onu da denedim. İsteyken hayatimin dostunu bulduğum dediğim kişi işten çıktıktan sonra buluşmak için aramadi bile. Bu hep böyle çok denedim . İş hayatı çıkarına göre arkadaşlıklar topluluğuBen de yaklaşık iki yıldır İstanbul'dayım, İstanbul'da en çok iş hayatında sosyalleşebiliyor insan. Onun dışında kalabalığın getirdiği bir yalnızlık oluyor. Çalışmayınca daha da artıyor. Bence uygun bir zaman bulup iş hayatına atılmayı deneyebilirsiniz.
İş hayatında edinilen dostlukların genelde geçici olduğu doğrudur bu değişmez bir kaide zatenİs hayatindakiler de ne kadar samimi ? Orasi tartışılır. Ben onu da denedim. İsteyken hayatimin dostunu bulduğum dediğim kişi işten çıktıktan sonra buluşmak için aramadi bile. Bu hep böyle çok denedim . İş hayatı çıkarına göre arkadaşlıklar topluluğu
Konu sahibinin demek istedigi surekli görülebileceği biri . Yoksa herkes yine iyi kötü ayda bir ya da iki ayda bir birileriyle görüşür. Ama günlük hayatta yine iş hayatindakilerden hayir yok .:) Ha çalışınca insan başkasına ihtiyaç duymuyor o ayrı zaten .anca dinleniyorsun ve zaten yalnız kalmak istiyorsunİş hayatında edinilen dostlukların genelde geçici olduğu doğrudur bu değişmez bir kaide zatenama kendinize göre birini bulduğunuzda (kendi kriterlerinizde, yaşam tarzınıza yakın, kafa dengi) iş sonlanınca da arada görüşebildiğiniz bir iki arkadaşınız oluyor. Şuan en azında wpden konuştuğum ve ayda bir görüştüğüm eski iş yerinden bir - iki kişi var mesela. zaten bu zaman zarfı dışında İstanbul'da çokta gezmeye vakit kalmıyoy
Çok uzağız yakın olsak yine beraber giderdik atolyelere vs ama ahh beeBende beylikduzundeyim aynı durumdan 7 yıldır muzdaribim . Kızım 5 yaşında okula gidiyor fakat yine de çalışmak için bir düzen oturtamadim .okula bırakmak almak ayarlayamadik bi türlü. Çevre desen var da yok . Herkes çekilmiş köşesine. Artık çıldırmak üzereyim. Esim desen vok da bu konuda ilgili değil. Bazen oturup çocukluğumu özlüyorum
Üsküdar tarafında mıydı orası hiç bilmiyorum valla daha çözemedim istanbuluBende acıbadem deyim
Aynen öyle çalışma durumum olsa zaten orda yeterince sosyalleşmiş olurdum başka bi şeye gerek kalmazdı. Ama açıkçası çocuğumu bırakıp çalışmakta istemiyorum ki bırakabileceğim kimse de yok kaynanam görümcemin bebeğine bakıyor ama dediğim gibi asla bırakmamKonu sahibinin demek istedigi surekli görülebileceği biri . Yoksa herkes yine iyi kötü ayda bir ya da iki ayda bir birileriyle görüşür. Ama günlük hayatta yine iş hayatindakilerden hayir yok .:) Ha çalışınca insan başkasına ihtiyaç duymuyor o ayrı zaten .anca dinleniyorsun ve zaten yalnız kalmak istiyorsun
Zaten şuan 1 yaşına girdi ama çok ağır ilaçlar kullandığı için midir bilmem ama çabuk hasta oluyor ve alerjik bi bebek. Dediklerinizi araştırıcam çok teşekkür ederim. İnternet üzerinden başburabileceğim siteleri var mı buralarınÇok geçmiş olsun, benim kızım da 28 gün kalmıştı merak etmeyin çabuk toparlanır. Doktorunuz ekstra bir önlem almanızı istemediyse bir an önce bağışıklığı güçlensin diye parktı sahildi çıkarsınız. Oyun evi diye geçiyor. Pendik devlet hastanesi tarafında var, minibüs duraklarının orada var, lens İstanbul avmnin karşısında atlantisin arkasında iki tane var. Marmara’nın yukarı tarafında vb her mahallede var. Bi de Pendik belediyesinin bilgi evleri ve semt konaklarında 0-3/3-6 anne çocuk klüpleri vardı bizimki küçükken
İstanbul için sürekli görüşüp plan yapmak zor bence. özellikle de çalışanlar için. toplumun da büyük bir kesiminin çalışmak zorunda olduğunu düşünürsek bence sosyalleşmek için arkadaş bulmak yerine spor faaliyetlerine katılmak, kurslara katılmak ya da komşular ile iletişim kurmaya çalışmak daha mantıklı.Konu sahibinin demek istedigi surekli görülebileceği biri . Yoksa herkes yine iyi kötü ayda bir ya da iki ayda bir birileriyle görüşür. Ama günlük hayatta yine iş hayatindakilerden hayir yok .:) Ha çalışınca insan başkasına ihtiyaç duymuyor o ayrı zaten .anca dinleniyorsun ve zaten yalnız kalmak istiyorsun
Cocuk olunca çalışamayan kesim ne yapsın yani biz :)İstanbul için sürekli görüşüp plan yapmak zor bence. özellikle de çalışanlar için. toplumun da büyük bir kesiminin çalışmak zorunda olduğunu düşünürsek bence sosyalleşmek için arkadaş bulmak yerine spor faaliyetlerine katılmak, kurslara katılmak ya da komşular ile iletişim kurmaya çalışmak daha mantıklı.
Bende öyleyim beş yıldır. Okula gidince ise girer çalışırım diyordum . İki yıldır okula gidiyor bir türlü çalışamadım. Ya o düzeni sağlayamadım ya da çocuk bırakmadı sabahları işe giderken . Çok zor oldu ayrıldım. Simdi yine ia bakıyorum hatta görüşmelere gidiyorum ama çok umutsuzum. Kimseden destek beklemeden ayakta durmak çok zor. Anneler destek olsa da fazla içli dışlı olmak bir süre sonra karı koca hayatını bitiryor . Velhasıl zor dönemler.Aynen öyle çalışma durumum olsa zaten orda yeterince sosyalleşmiş olurdum başka bi şeye gerek kalmazdı. Ama açıkçası çocuğumu bırakıp çalışmakta istemiyorum ki bırakabileceğim kimse de yok kaynanam görümcemin bebeğine bakıyor ama dediğim gibi asla bırakmam